Βόλος ο Τόπος μου !

Γράφει ο Βασίλης Στεφ, Λάππας 

Τα όνειρα σου θάλασσα, η ζωή σου απόλυτα αφομοιωμένη στα λημέρια αυτού του αγαπημένου τόπου, έρωτες, υποσχέσεις, επιθυμίες, απογοητεύσεις, στόχοι, επιτυχίες κι αστοχίες, όλα εναλλάσσονται και συνάδουν με πρόσωπα αγαπημένα και ξεχασμένα, που όλα, όμως, δένουν στον ιστό αυτού του μοναδικού χώρου, με την απαράμιλλη γεωφυσική ομορφιά που το κάλλος του αποσβολώνει τον απλό διαβάτη και επισκέπτη, το δε "τέκνο" του τον καθιστά αφοσιωμένο εραστή του ! Όπου και να πας και να ταξιδέψεις το Βόλο θα τον κουβαλάς μέσα σου. Μια πόλη από την οποία απουσιάζει το βαρύτιμο σημείο ιστορικής αναφοράς, κι όμως σημαδεύει την ψύχη σου. Δεν είναι νόστος μοιάζει μ΄ένα μυστηριώδες αρχέγονο γονίδιο, που  καθορίζει απρόσκοπτα, αναιτιολόγητα, λογικά ανεξήγητα  κι ασυνείδητα τη διαδρομή σου, έτσι καθώς πορεύεσαι από την ιστορία προς την αιωνιότητα. Η πόλη, ο νομός  κι αν δεν είναι ο γενέθλιος τόπος, σε αιχμαλωτίζει αφοπλιστικά και παντοτινά !

Σε Τάξη Αγώνα !

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Δεν χωρά αμφιβολία πως οι καιροί που διάγουμε είναι εξαιρετικά δυσοίωνοι για το Έθνος και την Πατρίδα. Παρά τις σκοπίμως διατυπώμενες καθησυχαστικές δηλώσεις πολιτικών αξιωματούχων εκτιμώ πως η δυσάρεστη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε γρήγορα θα δώσει τη θέση της σε ένα αδυσώπητο μπαράζ εκρηκτικών γεγονότων που θα σημαδέψουν ανεξίτηλα το μέλλον της κοινωνίας.

Η αλλοτρίωση των Ελλήνων είναι προφανής. Η υποδούλωση ακόμη εκδηλώνεται με συνέχεια και καταφανής συνέπεια και μάλιστα ποικιλοτρόπως. Ο Παραγωργικός ιστός αποδεκατισμένος, η επιβίωση των εργαζομένων αδιαλείπτως συρρικώνεται, η ανεργία εκτινάσσεται και το έλλειμμα των ασφαλιστικών οργανισμών κόβει κάθε ικμάδα για μια αξιοπρεπή διαβίωση των συνταξιούχων. Η Ελλάδα σήμερα πια ρακένδυτη από πλούτο δανείζεται με όρους επαχθείς για να επιβιώσει. Κάποιοι όμως απτόητοι συνεχίζουν να ρημάζουν τον τόπο και να πλουτίζουν εις βάρος της ανοχής και της αδυναμίας των πολλών.

Η Καπιταλιστική ΚεντροΔεξιά όπως και η Κεντροαριστερά αφού λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα κι βεβήλωσαν αξίες διαχρονικής εμβέλειας που καθόριζαν το πεπρωμένο των Ελλήνων, τώρα βαυκαλίζονται τη σωτηρία !!!! Και μάλιστα με τις εντολές της Τροϊκα (Δ.Ν.Τ. - ΕΚΤ και Ε.Ε. ) Θλίβεσαι να βλέπεις τη χώρα σου που κάποτε για αυτήν έχυσαν τον αίμα τους αγωνιστές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης σήμερα να γίνεται περίγελος και βορά αποικιοκρατικών επιταγών και δη γερμανικών.

Η Πατρίδα του Ρήγα Φεραίου, των Φιλικών Εταίρων, των Αγωνιστών του '21, του ηρωικού έπους του ΄40 του Ε.Α.Μ - ΕΛΑΣ, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας του Μίκη Θεοδωράκη, του Αλέκου Παναγούλη, και όλων εκείνων των Ελλήνων και των Ελληνίδων σε πείσμα των τυχάρπαστων αεριτζήδων σαν τον Λαυρεντιάδη επιμένουν και κοπιάζουν νυχθημερών για να πετύχουν αφενός μια εντιμη αυτοβελτίωση αφετέρου να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους τις αξίες εκείνες που κομίζει ο ανθρώπινος πολιτισμός. Δηλαδή τη σημασία να ζούμε ειρηνικά με αξιοπρέπεια, ελευθερία και δικαιοσύνη. Όλοι και όσοι εμφορούνται από τις άρχές του άνόθευτου Σοσιαλισμού όπως αυτός εδραιώθηκε επιστημονικά στην μαρξιστική σκέψη και χαλυβδώθηκε στη λενινιστική πρακτική έχουν χρέος σήμερα να σταθούν ως ενωτική και αδιάσπαστη αλυσίδα στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Μοναδική καταφυγή λοιπόν η αντίσταση. Για να είναι όμως αυτή επιτυχής απαιτείται ΓΝΩΣΗ και ΜΕΛΕΤΗ προ πάντων της ιστορίας. Ο εφησυχασμός προκαλεί αδράνεια. Αποτέλεσμα αυτής της μακροχρόνιας παθητικής στάσης είναι αυτή η επέλαση του εχθρού. Ενός εχθρού που εφορμά ύπουλα και στρατηγικά αποσκοπώντας στην καταρράκωση της εθνικής κι ανθρώπινης συνείδησης. Στη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής. Στην κατάργηση του κράτους πρόνοιας. Στην εξαθλίωση του λαού.

Είμαστε σε ακήρυχτο πόλεμο με έναν εχθρό ορατό. Είναι ο νέος γερμανικός άξονας που διαμορφώνεται εντός της Ε.Ε και ο οποίος υποβοηθείται από την ανέλεκτη κι ανεξέλεγκτη δράση των Αγορών. Αυτός ο εχθρος που δρα σε παγκόσμια κλίμακα διαθέτει ασφαλώς γεωπολιτικά και στρατηγικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου νέου ιμπεριαλισμού (βλ. "Ο Νέος Ιμπεριαλισμός του David Harvey, εκδ. Καστανιώτη) και στοχεύει στον εξανδραποδισμό του λαού και στην υποταγή του. Επίσης, στον σφετερισμό των πλουτοπαραγωγικών πηγών και στη λαφυραγώγηση των δημοσίων εκτάσεων γης και επιχειρήσεων του κράτους.

Και το ερώτημα που γεννάται είναι πως αντιμετωπίζεται ένας τέτοιος εχθρός ; Μόνο με αγώνα ακατάβλητο και αδιάλειπτο και σαφώς συσπειρωμένοι στο Κ.Κ.Ε. Οι αντιμνημονιακές φωνές ναι μεν περιγράφουν το πρόβλημα μα δεν τολμούν να θέσουν τέρμα στη γενεσιουργό αιτία που αναπαράγει τη βάναυση εκμετάλλευση. Και αυτή η αιτία δεν είναι άλλη απο τον Καπιταλισμό. Καθώς μόνο εντός των κόλπων του βρίσκουν γόνιμο έδαφος και αναδεικνύονται οι αδυσώπητοι ανταγωνισμοί τόσο σε εθνικό -ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το Σχέδιο Δράσης της Φιλικής Εταιρείας !

Απόσπασμα από εργασία των : ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΥΣΣΑΡΗ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΦΕΙΡΗ και ΧΑΡΑ ΒΑΛΛΙΑΝΟΥ με θέμα : Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

H ανάληψη της ηγεσίας από τον Aλέξανδρο Yψηλάντη συνδέεται με τη διαμόρφωση σχεδίου για την έναρξη της Επανάστασης. Kατά τη διάρκεια του 1820 το σχέδιο τροποποιήθηκε αρκετές φορές σε μεγάλο βαθμό, γιατί η διεύρυνση της Eταιρείας και η στρατολόγηση εθελοντών είχε δημιουργήσει υποψίες για τη δράση της και είχαν πραγματοποιηθεί συλλήψεις ορισμένων μελών. Έτσι, στις αρχές του 1821 επισπεύτηκε η έναρξη της Eπανάστασης, η οποία φαίνεται ότι προβλεπόταν να ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα σε τρεις διαφορετικές περιοχές: στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, στο Mοριά και στην Kωνσταντινούπολη.

Στις αρχές Oκτωβρίου 1820 στην πόλη Iσμαήλιο της ρωσικής επαρχίας της Bεσσαραβίας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση μελών της Eταιρείας ύστερα από πρωτοβουλία του Aλ. Yψηλάντη. Mεταξύ αυτών που συγκεντρώθηκαν με σκοπό τον καθορισμό της ημερομηνίας εκδήλωσης της επανάστασης και της συγκεκριμενοποίησης του σχεδίου ήταν και οι Eμμανουήλ Ξάνθος, Xρ. Περαιβός και Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας). Σε ό,τι αφορά το χρόνο εκδήλωσης της επανάστασης αποφασίστηκε ότι θα ξεσπούσε στα τέλη Nοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου στην Πελοπόννησο, στην οποία θα μετέβαινε ο Aλ. Yψηλάντης με πλοίο από την Tεργέστη.

Λίγες μέρες νωρίτερα θα είχε εκδηλωθεί κίνημα και στη Mολδοβλαχία. Eπρόκειτο για κίνηση αντιπερισπασμού που προβλεπόταν ωστόσο να ενισχυθεί από τη Pωσία αλλά και από ταυτόχρονο επαναστατικό ξεσηκωμό των Σέρβων. Έτσι, η Eπανάσταση στην Πελοπόννησο θα εκδηλωνόταν σε μια εποχή γενικότερου επαναστατικού ξεσηκωμού σε ολόκληρη την οθωμανοκρατούμενη Βαλκανική χερσόνησο. Στο σχεδιασμό αυτό βοηθούσε και ο πόλεμος μεταξύ του Aλή-πασά και των σουλτανικών στρατευμάτων, ενώ θετικό ενδεχόμενο θα ήταν η πρόκληση ενός ακόμη ρωσο-οθωμανικού πολέμου.

Ωστόσο, η εκδήλωση της επανάστασης αναβλήθηκε για την άνοιξη του 1821, καθώς τα μηνύματα από την Πελοπόννησο δεν ήταν ενθαρρυντικά. Kατόπιν αποφασίστηκε να ηγηθεί ο Aλ. Υψηλάντης του κινήματος στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, από όπου θα διέσχιζε τη Bαλκανική χερσόνησο πολεμώντας και θα κατέληγε στην Πελοπόννησο. Προβλεπόταν ακόμη στάση των ελληνικών πληρωμάτων στο ναύσταθμο της Kωνσταντινούπολης, πυρπόληση του οθωμανικού στόλου και σύλληψη του σουλτάνου μέσα στο γενικότερο χάος που θα προκαλούνταν στην πρωτεύουσα της Aυτοκρατορίας. Tελικά, στα μέσα Φεβρουαρίου αποφασίστηκε στο Kίσνοβο της Bεσσαραβίας να περάσει ο Yψηλάντης στη Mολδαβία και να κηρύξει την έναρξη της επανάστασης στις 27 Φεβρουαρίου 1821, ημέρα που συνέπιπτε με την Kυριακή της Oρθοδοξίας.

Oι παράγοντες που οδήγησαν στην εκδήλωση της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες είχαν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με το ειδικό καθεστώς που απολάμβαναν οι γειτονικές στη Pωσία επαρχίες της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας. H Mολδαβία και η Bλαχία διοικούνταν από Φαναριώτες που διορίζονταν από το Σουλτάνο και παρότι τυπικά οι περιοχές αυτές ανήκαν στην Aυτοκρατορία, οθωμανικά στρατεύματα δεν μπορούσαν να εισχωρήσουν σ' αυτές χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Pωσίας. Oι ολιγάριθμες φρουρές δεν ήταν ικανές να υπερασπιστούν την περιοχή, ενώ υπήρχε ελπίδα ότι η Pωσία δε θα επέτρεπε την είσοδο οθωμανικών στρατευμάτων. Eπιπλέον, ηγεμόνας της Mολδαβίας ήταν ο Φιλικός Mιχαήλ Σούτσος που διατηρούσε δύναμη ενόπλων, ενώ επικεφαλής στρατιωτικών σωμάτων στη Bλαχία ήταν οι επίσης Φιλικοί Γεωργάκης Oλύμπιος και Γιάννης Φαρμάκης. Παρότι οι ελληνικοί πληθυσμοί ήταν λιγοστοί, επικεντρωμένοι στις πόλεις και απασχολούμενοι σε διοικητικές θέσεις, ευελπιστούσαν ότι θα μπορούσαν να πάρουν με το μέρος τους τους ντόπιους πληθυσμούς. Προς αυτή την κατεύθυνση θα λειτουργούσε και η συνεργασία με τον βλάχο επαναστάτη Bλαδιμιρέσκου,ο οποίος την εποχή εκείνη ηγούνταν ενός κινήματος φτωχών αγροτικών πληθυσμών.

Kανείς από τους υπολογισμούς αυτούς δεν επιβεβαιώθηκε. Οι τοπικοί πληθυσμοί δεν είδαν φιλικά μια κίνηση στην οποία συμμετείχαν οι φαναριώτες ηγεμόνες. H επιφυλακτικότητα του Bλαδιμιρέσκου, που διατηρούσε επαφή και με τους Οθωμανούς, οδήγησε τους Φιλικούς στη σύλληψη και στην εκτέλεσή του. Tέλος, οι βιαστικές προετοιμασίες και ο ελλιπής εξοπλισμός των σχετικά ολιγάριθμων βαλκάνιων εθελοντών που αποτελούσαν το στρατό του Yψηλάντη δεν ήταν δυνατόν να ισοσταθμιστούν με τον όποιο ηρωισμό επιδείκνυαν στη διάρκεια των μαχών. Tέλος, η απραξία των Φιλικών στην Kωνσταντινούπολη και ιδίως η καταδίκη του κινήματος του Yψηλάντη από το ρώσο αυτοκράτορα διέψευσαν και τις τελευταίες ελπίδες για μια θετική κατάληξη του κινήματος στις παραδουνάβιες

Ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου - Βελεστινλή

Ως πότε παλικάρια, να ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λεοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψαίνουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη.
Ο Σούτζος, κι' ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής.
Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι' αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι' αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά 'φορμή.
Ελάτε μ' έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.
Οι νόμοι ναν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένη αρχηγός.
Γιατί κ' η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν' πλιο σκληρή φωτιά.
Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Εδώ σηκώνονται οι πατριώται ορθοί,
και υψώνοντες τας χείρας προς τον ουρανόν,
κάμνουν τον όρκον.

Όρκος κατά της τυραννίας και της αναρχίας.
Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για ναμαι, υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.

Τέλος του όρκου

Σ' ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.
Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πλιά.
Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυράνους να νικούν.
Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλαις ανοιχταίς,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίαις και τιμαίς.
Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
ένα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής.
Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθή
ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.
Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώταις και Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε σταις σπηλιαίς σας, κοιμάστε σφαλιστά;
Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυρ' αητοί,
κι' Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήστε σα θεριά.
Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τ' άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή,
Το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλ' ομώστε, τυράννου τον χαμόν.
Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.
Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός ειν' της πατριδος, ν' ακούστε την λαλιά.
Κι' οσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Μ' εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γεννήτ' ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή.
Σας κράζει η Ελλάδα, σαν θέλει σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.
Τι σκέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τεινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.
Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς.
Συλήστρα και Μπραϊλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.
Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γγιουρντζή πλιά μη κοιμάσαι, συκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν.
Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής.
Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλ' ας μη φανή,
για να ψοφήσ' ο λύκος, όπου Σας τυραννεί.
Με μια καρδιάν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθή.
Ν' ανάψωμεν μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξ' από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά
Ψηλά στα μπαϊράκια, συκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπατε τον εχθρόν.
Ποτέ μη σταχασθήτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι' αυτός.
Τρακόσοι Γγιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδή,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να ευγή.
Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κ' εχθροί.
Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια
τ' άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.
Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.
Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Το Χρονικό της Επανάστασης του 1821 - 1823

Ο αγώνας για την ελληνική ανεξαρτησία ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 1821 και ολοκληρώθηκε το Φεβρουάριο του 1830. Παραθέτουμε, με χρονολογική σειρά, τις σημαντικότερες στιγμές του. Η Ελληνική Επανάσταση κράτησε από τον Φεβρουάριο του 1821 έως το Φεβρουάριο του 1830. Η έναρξή της έγινε από τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη στο Ιάσιο της Μολδαβίας.

Η λήξη της Επανάστασης έγινε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου του 1830. Η πρώτη φάση της Επανάστασης (Φεβρουάριος- Δεκέμβριος 1821) είναι η περίοδος της έναρξης και τοπικής επικράτησής της. Η δεύτερη φάση (1822-1823) είναι η περίοδος σταθεροποίησης της, όπου πραγματοποιείται ενιαία πολιτική συγκρότηση και διοικητική οργάνωση των επαναστατημένων περιοχών. Η τρίτη φάση (1824-1827) λόγω και των δύο εμφυλίων πολέμων είναι η περίοδος εξασθένισης και υποχώρησης της Επανάστασης, αλλά και η πρώτη εκδήλωση θετικού ενδιαφέροντος από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις. Η τέταρτη φάση (Ιανουάριος 1828 - Φεβρουάριος 1830) είναι η περίοδος νέας ισχυροποίησης της Επανάστασης και αίσιας έκβασής της.

Η ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους επισφραγίζεται με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830. Η αρχική απόφαση για την Ελληνική Επανάσταση συμπίπτει με την ίδρυση στην Οδυσσό, στις 14 Σεπτεμβρίου 1814, της Φιλικής Εταιρείας. Οι ιδρυτές της Φιλικης Εταιρείας ήταν οι Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθος. Ως το τέλος του 1817, ο αριθμός των μελών της ήταν περιορισμένος, μέχρι την έναρξη όμως της Επανάστασης οι Φιλικοί ανήλθαν σε χιλιάδες. Τον Απρίλιο του 1820, ο αξιωματικός του ρώσικου στρατού Αλέξανδρος Υψηλάντης ανέλαβε την ευθύνη της οργάνωσης και προετοιμασίας του Αγώνα ως "Γενικός Επίτροπος της Αρχής". Θεωρήθηκε σκόπιμο να προηγηθεί η εξέγερση στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, στις οποίες οι Τούρκοι σύμφωνα με τη Ρωσωτουρκική Συνθήκη του 1812 δεν είχαν δικαίωμα να διατηρούν ή να μεταφέρουν στρατό. Ένα μήνα μετά την έναρξη του Αγώνα στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, υψώθηκε η επαναστατική σημαία πρώτα στην Πελοπόννησο, κατόπιν στη Στερεά και στα Νησιά και σταδιακά απλώθηκε σε όλον τον ελληνικό χώρο. Παντού στις πόλεις και στην ύπαιθρο η Φιλική Εταιρεία είχε ισχυρά θεμέλια. Οι συνθήκες για την έναρξη της Επανάστασης ήταν ευνοϊκότερες στην Πελοπόννησο καθώς η τελευταία ήταν απομακρυσμένη από τα κέντρα εξόρμησης του τουρκικού στρατού.

1821

Στις 21 Μαρτίου, ένοπλοι αγωνιστές με επικεφαλής προκρίτους της Αχαΐας πολιόρκησαν τους Τούρκους των Καλαβρύτων και τους ανάγκασαν ύστερα από αντίσταση πέντε ημερών να παραδοθούν. Στις 23 Μαρτίου, χιλιάδες αγωνιστές με επικεφαλής το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, τον Παπαφλέσσα και άλλους οπλαρχηγούς απελευθέρωσαν την Καλαμάτα. Στις 25 Μαρτίου, ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στο μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας στα Καλάβρυτα, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι προεστοί περιμένοντας να πληροφορηθούν αν η Ρωσία θα υποστηρίξει τον αγώνα των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων. Την ίδια ώρα, στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα, ο πρόκριτος Ανδρέας Λόντος ύψωνε την επαναστατικη σημαία με την οποία λίγο πριν είχε αρχίσει η Επανάσταση στo Αίγιο. Η επανάσταση απλώθηκε σε διάστημα λίγων εβδομάδων σε όλον τον ελληνικό χώρο και κυρίως στο Νότο. Στις 3, 10 και 16 Απριλίου, κήρυξαν την Επανάσταση οι Σπετσιώτες, οι Ψαριανοί και οι Υδραίοι αντίστοιχα. Στις 4 Απριλίου, ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες στην Ανατολική Στερεά και κατέλαβαν τη Λιβαδειά, την Άμφισσα και την Αταλάντη.

Ο Κολοκοτρώνης εκμεταλλευόμενος την απουσία του πασά της Πελοποννήσου, οργάνωσε τον αποκλεισμό της Τριπολιτσάς που ήταν το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Η επιχείρηση άρχισε τις πρώτες ημέρες του Απριλίου και η Τριπολιτσά περιήλθε στους Έλληνες στις 23 Σεπτεμβρίου, ύστερα από εξάμηνο πεισματώδη αγώνα. Στη Γέφυρα της Αλαμάνας (23 - 24 Απριλίου) ο Αθανάσιος Διάκος καθυτέρησε την πορεία του Κιοσέ Μεχμέτ Πασά και του Ομέρ Βρυώνη. Σε αυτές τις πρώτες επαναστατικές εκδηλώσεις, οι Τούρκοι απάντησαν με βιαιοπραγίες και σφαγές, με πιο χαρακτηριστική τον απαγχωνισμό του Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’, στις 10 Απριλίου. Στις αρχές Μαΐου, έφτασε στη Θεσσαλία ένας λόγιος και δάσκαλος του Γένους, ο ’νθιμος Γαζής, ο οποίος παρότρυνε με τα κηρύγματά του τους Έλληνες να εξεγερθούν εναντίον των Τούρκων. Στις 7 Μαΐου, η Επανάσταση εξεράγη στις Μηλιές Πηλίου και αμέσως επεκτάθηκε στο Βόλο και στο Βελεστίνο.

Στις 8 Μαΐου, η μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, με αρχηγό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, ματαίωσε τη δεύτερη απόπειρα εισβολής των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Στις 12 και 13 Μαΐου, έγινε η πρώτη σημαντική μάχη στο Βαλτέτσι, καθοριστική για την πορεία της πολιορκίας της Τριπολιτσάς. Στο μεταξύ οι Τούρκοι είχαν οργανώσει την πρώτη μεγάλη εκστρατεία για να καταπνίξουν την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ο στρατός τους όμως δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Στη Μακεδονία, η Επανάσταση κηρύχθηκε στις 17 Μαΐου, ενώ στην Κρήτη οι πρώτες συγκγρούσειςσημειώθηκαν στις 11 Ιουνίου στο Θέρισο, ενώ τις επόμενες μέρες διεξήχθησαν σφοδρές μάχες στα Χανιά και στα Σφακιά.

1822

Έως τον Απρίλιο του 1822, είχαν επαναστατήσει η Νάουσα και η Βέροια. Οι Τούρκοι κατέπνιξαν την επανάσταση καταστρέφοντας τη Νάουσα. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης, στις 6 - 7 Ιουνίου, πυρπόλησε την τουρκική ναυαρχίδα στη Χίο, όπου οι Τούρκοι είχαν προβεί σε φοβερές και μαζικές σφαγές κατά τις οποίες 23.000 Έλληνες σφάχτηκαν και 47.000 αιχμαλωτίστηκαν. Τον Ιούλιο, μια πρόχειρα οργανωμένη εκστρατεία στην Ήπειρο οδήγησε στην πρώτη σημαντική ελληνική ήττα στο Πέτα. Η ήττα αυτή επέτρεψε στους Τούρκους να κατέβουν με άνεση ως το Μεσολόγγι, το οποίο και πολιόρκησαν χωρίς επιτυχία. Στις 25 και 28 Ιουλίου, η στρατιωτική ευφυΐα του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά έφερε την μεγάλη νίκη στα Δερβενάκια, όπου η πανίσχυρη στρατιά του Δράμαλη υπέστη πανολεθρία.

1823

Οι Τούρκοι προσπάθησαν να στείλουν την κύρια δύναμη του σρτατού τους στη Δυτική Ελλάδα και το στόλο στην Ανατολική, αλλά υπέστησαν μεγάλες απώλειες, για μία ακόμα φορά, στον Παρνασσό και το Μεσολόγγι. Την ίδια περίοδο, οι Έλληνες κατόρθωσαν να καταλάβουν το Φρούριο του Ακροκορίνθου. Όμως όλη η Θεσσαλία υποτάχθηκε στους Τούρκους. Στις 9 Αυγούστου, στο Κεφαλόβρυσο, κοντά στο Καρπενήσι σκοτώθηκε ύστερα από γενναία αντίσταση ο εξαίρετος οπλαρχηγός της Στερεάς και ηρωικός Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρ

Η Επανάσταση του 1821

Α. Η επανάσταση στη Μολδοβλαχία.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλ. Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο σημαίνοντας την έναρξη του αγώνα. Στο Ιάσιο ο Υψηλάντης κήρυξε επίσημα την επανάσταση και ο Γεωργάκης Ολύμπιος έσπευσε να ενωθεί μαζί του (26 Φεβρουαρίου). Στον έρανο που επακολούθησε συγκεντρώθηκε ποσό ενός εκατομμυρίου γροσίων, ενώ ο Καντακουζηνός ανέλαβε την αρχηγία του Ιερού Λόχου, που τον αποτέλεσαν 500 νέοι σπουδαστές. Στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης ύψωσε την ελληνική σημαία στην πρωτεύουσα της Βλαχίας, το Βουκουρέστι· στο Γαλάτσι οι Έλληνες με επικεφαλής τον Καρπενησιώτη συγκρούστηκαν για πρώτη φορά με τους Τούρκους και κατόρθωσαν να διασπάσουν τις γραμμές τους. Στο Δραγατσάνι όμως ο Ιερός Λόχος συνετρίβη και στη μονή του Σέκου ο Γεωργάκης Ολύμπιος και οι συμπολεμιστές του ανατινάχτηκαν μαζί με την πυριτιδαποθήκη για να μην παραδοθούν. Σύντομη και άτυχη υπήρξε η πρώτη προσπάθεια των αγωνιστών στη Μολδοβλαχία. Διευκόλυνε όμως παρ' όλα αυτά και προετοίμασε την έκρηξη της επανάστασης στο Μοριά, στη Ρούμελη, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στα νησιά.

Β. Η επανάσταση στην κυρίως Ελλάδα.

Μετά την αποτυχία του Υψηλάντη, πρώτη εξεγέρθηκε η Πελοπόννησος. Στις 22 Μαρτίου 1821 επιτεύχθηκε η άλωση της Καλαμάτας, ως επίσημη όμως έναρξη του αγώνα θεωρείται η 25η Μαρτίου, ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης, η οποία απλώθηκε σαν πυρκαγιά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στις 26 Μαρτίου επαναστάτησαν οι Σπέτσες, στις 27 τα Σάλωνα με τον Πανουργιά, στις 28 ο Δήμος Καλτσάς κατέλαβε το Λιδορίκι, στις 29 ο Διάκος ξεσήκωσε τη Λιβαδειά, στις 31 επαναστάτησε η Αταλάντη, την 1η Απριλίου η Θήβα, στις 8 η Λαμία. Οι Τούρκοι ανησύχησαν σοβαρά και θέλοντας να τρομοκρατήσουν τους επαναστατημένους Έλληνες απαγχόνισαν τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ (10 Απριλίου). Την ίδια όμως ημέρα επαναστάτησαν τα Ψαρά και στις 15 οι Έλληνες νίκησαν τους Τούρκους στο Λεβίδι.

Στην Ύδρα ο Α. Οικονόμου κήρυξε την επανάσταση (16 Απριλίου) και στις 24 μαρτύρησε ο Διάκος στη Λαμία, στις 25 καταλήφθηκε η Αθήνα και οι Τούρκοι κλείστηκαν στην Ακρόπολη, στις 7 Μαΐου ο Άνθιμος Γαζής κήρυξε την επανάσταση στη Μαγνησία και στις 8 ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ανδραγάθησε στο Χάνι της Γραβιάς με εκατό μαχητές, που έκοψαν το δρόμο 8.000 στρατιωτών του Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη. Η επανάσταση εξαπλώθηκε στη Μακεδονία και στις 16 Μαΐου εξεγέρθηκε η Χαλκιδική και το Άγιο Όρος με αρχηγό τον Σερραίο Εμμανουήλ Παππά. Στις 20 Μαΐου επαναστάτησε το Μεσολόγγι, ενώ στην Πελοπόννησο άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς.

Στις 23 Μαΐου οι Έλληνες είχαν την πρώτη "σε παράταξη" νίκη στο Βαλτέτσι με τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, στις 26 οι πρόκριτοι του Μοριά συγκρότησαν την "Πελοποννησιακή Γερουσία", την πρώτη δηλ. αρχή της επαναστατημένης Ελλάδας, και στις 28 οι επαναστάτες μπήκαν στο Αγρίνιο. Συγχρόνως στο Αιγαίο οι στόλοι των νησιών άρχισαν πολεμική δράση, στην οποία πήραν μέρος η Κρήτη, η Σάμος, η Μύκονος, η Κάλυμνος, η Κάσος και άλλα νησιά και ανδραγάθησαν οι Παπανικολής, Μαντώ Μαυρογένους κ.ά. Τέλος, στις 23 Σεπτεμβρίου οι Έλληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά και έτσι εδραιώθηκε η επανάσταση, ενώ στις 30 Δεκεμβρίου συνήλθε στην Επίδαυρο η Α΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων υπό την προεδρία του Μαυροκορδάτου.

Γ. Το χρονικό του Αγώνα.

Κατά τα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες, ο εμφύλιος πόλεμος όμως που ξεσπά μεταξύ των οπλαρχηγών και των κοτζαμπάσηδων για την ηγεσία του Αγώνα προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα και φέρνει τον Αγώνα σε οριακό σημείο. Η απουσία μιας ηγετικής μορφής που θα κατάφερνε να συμφιλιώσει τις αντίθετες πλευρές είναι φανερή. Παρά την άφιξη του Δημήτριου Υψηλάντη στην Πελοπόννησο το 1821 ως ανώτατου πληρεξούσιου της Φιλικής Εταιρείας δημιουργούνται από τους κοτζαμπάσηδες με την υποστήριξη των Φαναριωτών Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και Θεόδωρου Νέγρη τοπικές Γερουσίες (Πελοποννησιακή Γερουσία, Γερουσία της Δυτικής Στερεάς, Άρειος Πάγος), ενώ ο αρχιστράτηγος Κολοκοτρώνης πασχίζει να επιβληθεί στους άτακτους στρατιώτες, άμαθους σε κάθε μορφής οργάνωση και πειθαρχία, που διοικούνται από αρχηγούς με έντονο το αίσθημα του τοπικισμού και του εγωισμού. Παράλληλα η ευρωπαϊκή διπλωματία κρατά εχθρική στάση απέναντι στην Επανάσταση, καθώς η Ιερή Συμμαχία φοβάται την εξάπλωση των επαναστατικών ιδεών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

1822. Στις 14 Ιανουαρίου κυριεύτηκε ο Ακροκόρινθος, στις 19 Φεβρουαρίου επαναστάτησε η Νάουσα με τον Καρατάσο, στις 20 ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης νίκησε τον τουρκικό στόλο στον κόλπο της Πάτρας, στις 18 Μαρτίου ο Λυκούργος Λογοθέτης με 2.000 Σαμίους κατέλαβε τη Χίο, αλλά η τουρκική αρμάδα αποβίβασε 30.000 άνδρες, οι οποίοι προέβησαν στην τρομερή σφαγή της Χίου. Ο Κανάρης εκδικήθηκε για τη σφαγή με την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας (7 Ιουνίου). Ο Χουρσίτ πασάς πολιόρκησε τους Σουλιώτες, σε βοήθεια των οποίων σπεύδουν ο Μαυροκορδάτος και ο Κυρ. Μαυρομιχάλης. Στο Κομπότι οι Έλληνες και πολλοί φιλέλληνες νικούν, ακολουθεί όμως η μεγάλη καταστροφή του Πέτα.

Ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης εισβάλλει στην Πελοπόννησο, αλλά στις 26 Ιουλίου το στράτευμά του έπαθε μεγάλη καταστροφή από τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, όπου ο Νικηταράς, για δεύτερη φορά, αναδείχτηκε τουρκοφάγος. Από τις 8-11 Σεπτεμβρίου ο ελληνικός στόλος συγκρούστηκε στο Ναύπλιο με τον τουρκικό, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σούδα. Στις 24 Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στην Κρήτη, για να κάμψουν την αντίστασή της. Στις 25 Οκτωβρίου ο Κιουταχής και ο Βρυώνης στρατοπέδευσαν έξω από το Μεσολόγγι. Στις 27 ο Κανάρης πυρπόλησε στην Τένεδο την υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, ο οποίος κατέφυγε στον Ελλήσποντο, και ο Στάικος Σταματόπουλος κυρίευσε το απόρθητο Παλαμήδι. Στις 31 Δεκεμβρίου οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία του Μεσολογγίου.

1823. Στις 15 Ιανουαρίου ο Καραϊσκάκης απώθησε τους Τούρκους από τα Άγραφα. Στις 29 Μαρτίου συνήλθε η Β΄ Εθνική Συνέλευση στο Άργος. Τον Μάιο νίκησαν τους Τούρκους ο Κριεζιώτης στην Κάρυστο, ο Μ. Μπότσαρης στη Βόνιτσα και ο Καρατάσος στο Τρίκερι. Στις 21 Αυγούστου ο Μάρκος Μπότσαρης με 350 Σουλιώτες νίκησε τον Μουσταή στο Καρπενήσι, αλλά σκοτώθηκε και ο ίδιος. Ο εμφύλιος πόλεμος όμως συνεχίζεται, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος διορίζεται πρόεδρος του Εκτελεστικού και αφαιρείται ο βαθμός του αρχιστράτηγου από τον Θ. Κολοκοτρώνη, οπότε σχηματίζονται δύο κυβερνήσεις από τον Γ. Κουντουριώτη και τον Θ. Κολοκοτρώνη.

Παράλληλα η αλλαγή κυβέρνησης στην Αγγλία φέρνει στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών τον φιλέλληνα Γ. Κάνινγκ (1822), ο οποίος αποφασίζει να υποστηρίξει την ελληνική επανάσταση, με σκοπό να εκμεταλλευτεί προς όφελος της Αγγλίας την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αλλαγή στη στάση της αγγλικής πολιτικής παρακινεί τον τσάρο να αναλάβει πρωτοβουλίες και να υποβάλει στην Πύλη υπόμνημα με το οποίο προτείνεται η δημιουργία τριών αυτόνομων ελληνικών επαρχιών υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου. Το σχέδιο αυτό όμως απορρίπτεται τόσο από την Πύλη και τους εμπόλεμους Έλληνες, όσο και από την Ιερή Συμμαχία.

1824. Στις 5 Ιανουαρίου 1824 η άφιξη του Λόρδου Μπάιρον στο Μεσολόγγι εμψυχώνει τους αγωνιστές και προκαλεί πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον, στις 7 Απριλίου όμως ο Μπάιρον πέθανε στην ίδια πόλη. Στις 7 Ιουνίου οι Αιγύπτιοι, τους οποίους κάλεσαν για ενίσχυση οι Τούρκοι, κατέστρεψαν την Κάσο. Στις 9 Ιουνίου κυριεύτηκε το ηρωικό νησί των Ψαρών. Προς το τέλος του Ιουλίου οι Σαχτούρης, Κανάρης, Ματρόζος, Βατικιώτης και Ραφαλιάς σημείωσαν σημαντικές επιτυχίες στη θάλασσα και στις 29 Αυγούστου σημείω

σε νέα λαμπρή επιτυχία στον Γέροντα. Στις 22 Σεπτεμβρίου πυρπολήθηκαν δύο εχθρικά πολεμικά κοντά στη Χίο και την 1 Νοεμβρίου, ύστερα από σφοδρή σύγκρουση κοντά στο Ηράκλειο, αναγκάστηκε ο στόλος του Ιμπραήμ να υποχωρήσει.

1825. Στις 12 Φεβρουαρίου ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στη Μεθώνη και στις 16 Απριλίου στο Σχοινόλακκα της Μεσσηνίας ο Καρατάσος με τους Μακεδόνες του αντιμετώπισε με επιτυχία τους Αιγύπτιους. Στη Σφακτηρία όμως νίκησαν οι Αιγύπτιοι και σκοτώθηκαν οι Τσαμαδός, Σαχίνης, Αναγνωσταράς και ο φιλέλληνας Σανταρόζα. Στις 23 Απριλίου άρχισε η Β΄ πολιορκία του Μεσολογγίου. Στις 20 Μαΐου σκοτώθηκε ηρωικά ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι. Πιεσμένη από τη λαϊκή κατακραυγή και πανικόβλητη από την προέλαση του Ιμπραήμ η κυβέρνηση πείθεται τελικά να απελευθερώσει τους αιχμάλωτους οπλαρχηγούς και αναθέτει ξανά στον Κολοκοτρώνη τη στρατιωτική αρχηγία του Αγώνα. Στους Μύλους στις 13 Μαΐου ο Μακρυγιάννης και ο Κ. Μαυρομιχάλης αναχαίτισαν τον Ιμπραήμ, που προχώρησε για το Ναύπλιο. Τον Δεκέμβριο ο Ιμπραήμ πήγε στο Μεσολόγγι για να πάρει μέρος στην πολιορκία.

1826. Στις 10 Απριλίου πραγματοποιείται η έξοδος του Μεσολογγίου. Οι πολιορκημένοι, αποκλεισμένοι για μήνες από στεριά και θάλασσα χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού από τον ελληνικό στόλο και αποδεκατισμένοι από την πείνα και τις αρρώστιες, επιχειρούν έξοδο από το Μεσολόγγι. Το σχέδιο όμως των πολιορκημένων είχε προδοθεί στους Τούρκους και η ηρωική έξοδος κατέληξε σε σφαγή. Όσοι από τους Μεσολογγίτες καταφέρνουν να επιζήσουν καταφεύγουν στα νησιά του Ιονίου, ενώ ο ηρωισμός των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" (κατά την έκφραση του Διονυσίου Σολωμού) προκαλεί για μια ακόμη φορά έξαρση του φιλελληνικού κινήματος στην Ευρώπη. Στις 22 και 24 Ιουνίου οι Μανιάτες αποκρούουν τους Οθωμανούς στη Βέργα. Στις 27 και 28 οι Αιγύπτιοι νικούνται στη Μανιάκοβα και το Πολυτσάραβο. Στις 3 Αυγούστου ο Κιουταχής κατέλαβε την Αθήνα και πολιόρκησε την Ακρόπολη. Οι Καραϊσκάκης και Φαβιέρος στρατοπέδευσαν στο Χαϊδάρι και στις 8 Αυγούστου συγκρούστηκαν με τους Τούρκους.

Στις 3 Σεπτεμβρίου οι Έλληνες απέκτησαν το πρώτο πολεμικό ατμόπλοιο το "Καρτερία" και τον Δεκέμβριο τη φρεγάτα "Ελλάς". Στην Ακρόπολη σκοτώθηκε ο Γκούρας και διορίστηκε φρούραρχος ο Κριεζιώτης, που ανέβηκε στον Ιερό Βράχο με 500 πολεμιστές. Στην Αράχοβα ο Καραϊσκάκης συνέτριψε τους Οθωμανούς (18-23 Νοεμβρίου) και την 1 Δεκεμβρίου ο Φαβιέρος ανέβηκε στην Ακρόπολη με 500 άνδρες. Στο μεταξύ, μετά την Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, διαμορφώνονται στην Ελλάδα το ρωσικό, το αγγλικό και το γαλλικό κόμμα, οι οπαδοί των οποίων προσβλέπουν στη βοήθεια των αντίστοιχων ξένων δυνάμεων, ενώ η Δ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εκλέγει ως κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια και διορίζει αρχιστράτηγο τον Άγγλο Τζορτζ και αρχιναύαρχο τον επίσης Άγγλο Κόχραν.

1827. Στις 18 Ιανουαρίου οι Σουλιώτες απέκρουσαν στο Δίστομο τον Κιουταχή και ελευθέρωσαν το φρούριο των Σαλώνων. Ύστερα απ' αυτό ο Κιουταχής στράφηκε στην Αττική και στις 30 Ιανουαρίου επιτέθηκε εναντίον του Γκόρντον στην Καστέλλα. Στο Κερατσίνι διεξήγαγε σφοδρούς αγώνες ο Καραϊσκάκης κατά του Κιουταχή, ενώ στο Φάληρο αποβιβάστηκε ο αρχιναύαρχος Κόχραν και ο αρχιστράτηγος Τσορτς. Από 8 μέχρι 13 Απριλίου διεξάγονταν καθημερινά μάχες και στις 23 τραυματίστηκε θανάσιμα ο Καραϊσκάκης. Επακολούθησε σειρά αποτυχιών και στις 27 Μαΐου η Ακρόπολη παραδόθηκε στον Κιουταχή. Στις 24 Ιουνίου οι υπερασπιστές του Μεγάλου Σπηλαίου (600) απέκρουσαν τους στρατιώτες του Ιμπραήμ (3.000) και τους υποχρέωσαν να υποχωρήσουν. Η εξέλιξη των πραγμάτων ανάγκασε επιτέλους τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να ενδιαφερθούν για τη λήξη του πολέμου και την τύχη του Ελληνισμού.

Η Επανάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο, καθώς ο στρατός του Ιμπραήμ θριαμβεύει σε ξηρά και θάλασσα, η επέμβαση των ξένων δυνάμεων όμως έσωσε την κατάσταση. Μετά από συνεννοήσεις των τριών Μεγάλων Δυνάμεων υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827), το οποίο αναγνωρίζει την αυτονομία της Ελλάδας, ενώ οι μοίρες του συμμαχικού στόλου καταπλέουν στις ελληνικές θάλασσες. Η ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 8 Οκτωβρίου έκρινε οριστικά την τύχη του Αγώνα, καθώς ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υφίσταται πανωλεθρία από τον στόλο των Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας που έφτασε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1828 με τις διπλωματικές του ενέργειες επιτάχυνε τις εξελίξεις, καταφέρνοντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις. Η Ρωσία προσπάθώντας να στρέψει την κατάσταση προς όφελός της και να κάμψει την τουρκική αδιαλ

λαξία, κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία, ενώ η Γαλλία φροντίζει να στείλει στην Πελοπόννησο ένα εκστρατευτικό σώμα αποτελούμενο από 14.000 άνδρες με επικεφαλής τον στρατηγό Μαιζόν για να απομακρύνει τα τελευταία στρατεύματα του Ιμπραήμ. Η Ιερά Συμμαχία δεν υπήρχε πια και η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν τη συμφωνία του Λονδίνου, με την οποία ρυθμίστηκε το ελληνικό ζήτημα.

Ασφαλές νερό σε όλους δηλώνει ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης

Tη σταθερή και αταλάντευτη θέση της Δημοτικής Αρχής Βόλου υπέρ του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ΔΕΥΑΜΒ, υπογράμμισε για μια ακόμη φορά χθες ο Δήμαρχος Βόλου και Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ κ. Πάνος Σκοτινιώτης, κατά τον χαιρετισμό του στην 1η συνάντηση της πρωτοβουλίας «Συμμαχία για το Νερό» που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο.

Στην πρωτοβουλία συμμετέχουν το Δίκτυο Μεσόγειος, το Δίκτυο Ελληνικών Πράσινων Πόλεων και το Ίδρυμα Χάϊνριχ Μπελ και κεντρικό σύνθημα της Συμμαχίας είναι «Πόλεις και Πολίτες διεκδικούν λύσεις για τη βιώσιμη διαχείριση του νερού». Στόχος της 1^ης συνάντησης ήταν να επιχειρηθεί μια πρώτη καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης των συμμετεχόντων Δήμων-ΔΕΥΑ ως προς τη διαχείριση του νερού σε αστικό επίπεδο, αλλά και ως προς τα επιτεύγματα σε διοικητικό, διαχειριστικό, τεχνολογικό και επικοινωνιακό επίπεδο.

Δίνοντας το στίγμα των ριζικών αλλαγών που δρομολογήθηκαν τα δυο τελευταία χρόνια στην ΔΕΥΑΜΒ, ο κ.Σκοτινιώτης τόνισε μεταξύ άλλων ότι, αναλαμβάνοντας πριν δύο περίπου χρόνια την ευθύνη της διοίκησης του έκτου σε πληθυσμό Δήμου της χώρας, όπως προέκυψε από τον Ν. 3852/2010 (Καλλικράτης), η παρούσα Δημοτική Αρχή είχε δεσμευτεί για μια σύγχρονη, επιστημονικά και κοινωνικά, αντιμετώπιση του πολυτιμότερου, ίσως, δημόσιου αγαθού, δηλαδή του νερού. «Σήμερα, δύο χρόνια μετά, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε προχωρήσει σταθερά και αταλάντευτα στο δρόμο αυτό, έχοντας συσσωρεύσει πολύτιμες εμπειρίες», τόνισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:

 «Ήρθαμε αντιμέτωποι με νέα και σε πολλές περιπτώσεις, δυσεπίλυτα προβλήματα. Είμαστε όμως πλέον σε θέση να κρίνουμε ότι οι βασικές διακηρύξεις μας

• για ανάγκη ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής στη συνολική λεκάνη του Δήμου Βόλου, και
• για την αναγκαιότητα ένταξης όλων των δράσεων που αφορούν τον κύκλο του νερού σε ένα σχέδιο ορθολογικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων, το οποίο αρχίζει από την παραγωγή και καταλήγει στην ενεργειακή αξιοποίηση, διεπόμενο από τους κανόνες της αειφορίας,

επιβεβαιώνονται καθημερινά και αποτελούν τον οδηγό ενός συνόλου έργων και παρεμβάσεων για την επίτευξη μικρότερων και μεγαλύτερων στόχων».

Ο κ. Σκοτινιώτης υπογράμμισε ότι το βασικό εργαλείο της πολιτικής της Δημοτικής Αρχής Βόλου στο νερό, είναι φυσικά η ΔΕΥΑΜΒ, τον κοινωφελή χαρακτήρα της οποίας υπερασπίζεται η Διοίκηση της Επιχείρησης με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, έχοντας ως σταθερή και αταλάντευτη θέση ότι το νερό αποτελεί δημόσιο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Στόχος του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ, όπως είπε, είναι η εξασφάλιση ασφαλών συνθηκών υδροδότησης σε κάθε οικισμό του Δήμου, με καλής ποιότητας νερό. Όχι μέσω της εξάντλησης των φυσικών πόρων, αλλά μέσω δράσεων εξοικονόμησης και μείωσης του νερού που χάνεται, λόγω της κακής ποιότητας τόσο των δικτύων όσο και της διαχείρισης των υδραγωγείων. Βασικός άξονας του παραπάνω στόχου, είναι ο διαχωρισμός των χρήσεων του νερού, για την ύδρευση, την άρδευση και τη βιομηχανική χρήση, σε συνδυασμό με την επαναχρησιμοποίηση του επεξεργασμένου λύματος, αρχικά για τις ανάγκες άρδευσης τμημάτων του πράσινου του Πολεοδομικού Συγκροτήματος.

Λομπίστες από… χρυσάφι υπέρ των εξορύξεων

Σε διεθνές συνέδριο για την αξιοποίηση του ελληνικού ορυκτού πλούτου, στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ μαζί με ξένους πρέσβεις και επιχειρηματίες εμφανίστηκαν υπέρμαχοι των επενδύσεων υποβαθμίζοντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Απώτερος στόχος, να καμφθούν οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών

Του Βασίλη Γεώργα 

Πηγή : Η Εφημερίδα των Συντακτών 

Λόμπινγκ με τη συνδρομή ξένων πρεσβευτών, ιδιωτών συμβούλων και πολιτικών επιχειρούν να κάνουν τώρα οι σύγχρονοι «χρυσοθήρες» στην Ελλάδα προκειμένου να αμβλύνουν τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον από τις εξορυκτικές δραστηριότητες χρυσού και άλλων μεταλλευμάτων.

Σε διεθνές συνέδριο που διοργανώθηκε χθες στην Αθήνα για την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας μας, όλοι όσοι παραβρέθηκαν για να υποστηρίξουν τις επενδύσεις, από τον αρμόδιο υφυπουργό Περιβάλλοντος μέχρι τα στελέχη των εξορυκτικών επιχειρήσεων και από τους πρέσβεις του Καναδά και της Αυστραλίας μέχρι τον βουλευτή της Ν.Δ. Κυριάκο Μητσοτάκη, προσπάθησαν να πείσουν ότι η Ελλάδα πρέπει να «τρέξει» γρήγορα ώστε να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό της πλούτο χωρίς να τρέφει υπερβολικές ανησυχίες για την περιβαλλοντική επιβάρυνση που θα προκληθεί ή την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου περιοχών όπως η Χαλκιδική κ.ά. που στηρίζονται κατά βάση στον τουρισμό.

Ο υφυπουργός

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του υφυπουργού Περιβάλλοντος Μάκη Παπαγεωργίου, ο οποίος υποστήριξε ανοιχτά την επένδυση της Eldorado Gold στις Σκουριές, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση έχει κάνει αυτό που πρέπει για την προστασία του περιβάλλοντος, επιβάλλοντας ιδιαίτερα αυστηρούς όρους ύψους 50 εκατ. ευρώ για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος από την εξορυκτική δραστηριότητα στην περιοχή. Ο ίδιος είπε ότι η μη αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι απώλεια για την Ελλάδα.

Αποκαλυπτική ήταν, όμως, από την πλευρά της η γενική γραμματέας του υπουργείου Περιβάλλοντος, Μάρω Ευαγγελίδου, η οποία, απαντώντας σε ερωτήσεις εκπροσώπων κινήσεων πολιτών που παρενέβησαν στην εκδήλωση, τόνισε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τον ελεγκτικό μηχανισμό ο οποίος αντιμετωπίζει, λόγω περικοπών, αντικειμενικές δυσκολίες να παρακολουθήσει την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και τον έλεγχο των επιπτώσεων στο περιβάλλον από τις εξορυκτικές δραστηριότητες.

Στο ίδιο συνέδριο ο Γ. Μανιάτης, γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, επισήμανε ότι δικαιολογημένα η κοινωνία είναι καχύποπτη σε αρκετές περιπτώσεις καθώς πολλές εξορυκτικές επιχειρήσεις έχουν βαρύ παρελθόν, ενώ σημείωσε ότι σημαντικό ρόλο για τις καθυστερήσεις έχει και η Δικαιοσύνη λόγω της αρνησιδικίας και της καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων.

Eπίθεση στους κατοίκους 

Από την πλευρά του, ο βουλευτής της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης και μέλος της επιτροπής περιβάλλοντος της Βουλής «τα έβαλε» με τους κατοίκους που αντιδρούν, λέγοντας ότι «υπάρχουν συγκεκριμένες δυνάμεις που είναι επί της αρχής αντίθετες στις επενδύσεις, ενώ έκανε λόγο για μειοψηφίες που δεν σέβονται τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Απαντώντας δε στα επιχειρήματα πολιτών ότι στην περιοχή της Χαλκιδικής θα πληγεί ο τουρισμός, είπε ότι ο πυρήνας των τουριστικών δραστηριοτήτων του νομού δεν βρίσκεται στις Σκουριές.

Ο πρέσβης του Καναδά Ρόμπερτ Γουίλιαμ Πεκ αναφέρθηκε στα γεγονότα του Φεβρουαρίου και τόνισε ότι είναι αναγκαίο να εντοπιστούν και να λογοδοτήσουν οι δράστες της επίθεσης στο εργοτάξιο της Eldorado στις Σκουριές προκειμένου να αποκατασταθεί το κλίμα ασφάλειας.

Από την πλευρά της, η πρέσβειρα της Αυστραλίας Τζένη Μπλούμπφιλντ σχολίασε ότι η Ελλάδα πρέπει να διαμορφώσει σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και επικαλέστηκε την εμπειρία της Αυστραλίας στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου από όπου αντλεί το 20% των εξαγωγών της.

Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Χρυσωρυχεία Θράκης, Γιώργος Μαρκόπουλος, υπεραμύνθηκε της ανάπτυξης εξορυκτικών δραστηριοτήτων ακόμη και κοντά στον αστικό ιστό, λέγοντας ότι στην Ευρώπη, όπως λ.χ. στη Σουηδία, υπάρχουν πολλά μεταλλεία κοντά σε πόλεις, ενώ στη Φινλανδία έχουν παντρέψει το εξορυκτικό αντικείμενο με την τουριστική εκμετάλλευση. Από την πλευρά του, ο γενικός διευθυντής Νότιας Ευρώπης του ομίλου S&B υποστήριξε ότι όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία του στην Ελλάδα (Μήλος, Φωκίδα κ.α.) το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι μεγαλύτερο χάρη στις εξορυκτικές εργασίες. Ο διευθυντής απόδοσης των Ορυχείων της ΔΕΗ Μάριος Λεονάρδος επισήμανε ότι η Ελλάδα «χρησιμοποιεί την περιβαλλοντική νομοθεσία για να σκοτώνει τις επενδύσεις», ενώ ο Μαρκ Ραχοβίδης, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (Euromines), έστειλε μήνυμα ότι στην Ελλάδα υπάρχει «ψωμί» για τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις, τονίζοντας ότι στη Βαλκανική χερσόνησο υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση αναξιοποίητων αποθεμάτων ορυκτών.

…………………………………………………………………………………….

22 ύποπτοι στο βωμό των χρυσοθήρων

Η Ασφάλεια κάλεσε χθες 22 κατοίκους της Χαλκιδικής να καταθέσουν για την επίθεση στο εργοτάξιο της Eldorado, που απειλεί να φύγει από την Ελλάδα

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Του Νίκου Φωτόπουλου

Την ίδια μέρα που η περιβόητη «επενδύτρια» των μεταλλείων Eldorado Gold απείλησε να φύγει από την Ελλάδα, η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης κάλεσε σε ανωμοτί κατάθεση, ως υπόπτους δηλαδή, 22 κατοίκους της Χαλκιδικής, για την εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της εταιρείας.

Η επίδοση των κλήσεων έγινε στα σπίτια τους και οι περισσότεροι από αυτούς την παρέλαβαν ιδιοχείρως από τους αστυνομικούς, ενώ σε κάποιους που απουσίαζαν θυροκολλήθηκε. Ανάμεσα στους «υπόπτους» που καλούνται να εξεταστούν αύριο για 2η, 3η και ορισμένοι για 4η φορά, είναι ο πατέρας του βρέφους που κατέληξε στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα από τα χημικά των ΜΑΤ. Είναι όλοι άνδρες, οικογενειάρχες, με παιδιά, άνθρωποι του μεροκάματου και της βιοπάλης, από την Ιερισσό, τη Μεγάλη Παναγιά και το Γομάτι.

«Οι μεθοδεύσεις συνεχίζονται. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε λίγες ώρες από τις απειλές της εταιρείας να αποχωρήσει, οι διωκτικές αρχές κινητοποιήθηκαν αμέσως κι έσπευσαν να στείλουν κλήσεις σε φιλήσυχους οικογενειάρχες να καταθέσουν ως ύποπτοι. Ηταν η αντίδραση της κυβέρνησης για να μη φύγει η Eldorado», ανέφερε στην «Εφ.Συν.» ο Βασίλης Τζιμούρτος, που συμμετέχει στη νομική ομάδα εκπροσώπησης των κατοίκων.

Στο μεταξύ, χθες αναβλήθηκε για τον Φεβρουάριο του 2014, από το Πλημμελειοδικείο Πολυγύρου Χαλκιδικής, η δίκη των τεσσάρων κατοίκων της Ιερισσού που είχαν συλληφθεί μετά την επεισοδιακή έφοδο των αστυνομικών δυνάμεων στην Ιερισσό. Στη διάρκεια της πρωτοφανούς αστυνομικής επιχείρησης είχαν σημειωθεί επεισόδια όταν οι κάτοικοι αντέδρασαν και τελικά τα ΜΑΤ έπνιξαν το χωριό στα χημικά, με αποτέλεσμα να συλλάβουν τους τέσσερις μόνο και μόνο για αδήλωτα κυνηγετικά όπλα, πασχαλιάτικες κροτίδες και ραδιοπομπούς χωρίς άδεια που βρέθηκαν στα σπίτια τους.

Το δικαστήριο αναβλήθηκε για κρείσσονες αποδείξεις, καθώς οι συνήγοροι υπεράσπισης των τεσσάρων κατηγορούμενων δεν είχαν στη διάθεσή τους όλα τα στοιχεία της δικογραφίας.

Αλλο ένα επιστημονικό χτύπημα δέχθηκε χθες η πολυδιαφημιζόμενη «επένδυση» των μεταλλείων, από το Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών αυτή τη φορά.

Την «έντονη ανησυχία του και την αντίθεσή του για τις επαπειλούμενες σοβαρές αλλοιώσεις στο φυσικό περιβάλλον με όλα τα παρελκόμενα από τη σχεδιαζόμενη δραστηριότητα εκμετάλλευσης του φυσικού ορυκτού πλούτου της περιοχής», αλλά και την απαίτηση για «απόλυτο σεβασμό για τον χώρο και το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε και αναπτύχθηκε το πνεύμα του μεγάλου Σταγειρίτη φιλοσόφου Αριστοτέλη» εκφράζει με ψήφισμά του το ΔΚΑΜ του ΑΠΘ.

«Ο κύριος πλούτος της Ελλάδας δεν είναι ο χρυσός του υπεδάφους της, αλλά η μακραίωνη ιστορία της και ο πολιτισμός της», αναφέρει στο ψήφισμά του κι επισημαίνει ως «ιδιαίτερα ανησυχητικό» το γεγονός ότι η βασική μελέτη οφέλους – κόστους της συγκεκριμένης επενδυτικής δραστηριότητας, «η οποία λογικά θα έπρεπε να έχει προηγηθεί κάθε σχετικής απόφασης της πολιτείας, δεν έχει ακόμη δοθεί στη δημοσιότητα».

Νόμιμη η λειτουργία των μεταλλείων χρυσού στην Χαλκιδική

Απολύτως νόμιμη έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας τη λειτουργία των μεταλλείων χρυσού στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής απορρίπτοντας την αίτηση συλλόγων της περιοχής.

Πηγή: Καθημερινή

Απέρριψε το ΣτΕ την αίτηση των κατοίκων για τα μεταλλεία Κασάνδρας Χαλκιδικής

 

Απολύτως νόμιμη, πληρούσα τους περιβαλλοντικούς όρους κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η λειτουργία των μεταλλείων χρυσού στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής.

Λίγες ημέρες μετά τα επεισόδια που σημειώθηκαν στην περιοχή , με σημείο αιχμής τη λειτουργία των μεταλλείων, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο απέρριψε την αίτηση που είχαν καταθέσει οκτώ σύλλογοι της Χαλκιδικής , κρίνοντας ότι τυχόν περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη λειτουργία των μεταλλείων δεν κρίνονται σημαντικές. Περαιτέρω όμως σημειώνεται στην απόφαση (110/2013). Οι δραστηριότητες των μεταλλείων βρίσκονται εκτός ζωνών Natuta.

Το σκεπτικό των δικαστών του Ε’ τμήματος αναφέρεται ότι οι μεταλλευτικές και μεταλλουργικές εγκαταστάσεις βρίσκονται εκτός προστατευομένων τόπων του δικτύου Natura, εκτός από μία έκταση περίπου 2,4 στρεμμάτων στην περιοχή Ολυμπιάδα όπου προβλέπεται προσωρινή απόθεση των τελμάτων, η οποία θα αποκατασταθεί κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του όλου έργου.

Μάλιστα η περιοχή αυτή στην περιβαλλοντική μελέτη περιγράφεται ως «άγονη». Στην απόφαση επισημαίνεται ότι έχει γίνει εκτίμηση των επιπτώσεων του επίμαχου έργου και με βάση αυτή δεν αναμένονται σημαντικές επιπτώσεις ενώ δεν θα υπάρξει καμία επέμβαση στον «οικότοπο 9180»

 

Ερώτηση του ΚΚΕ για το βιολογικό καθαρισμό σε δήμους του ν. Μαγνησίας

Ερώτηση προς τον υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης, Ελένη Γερασιμίδου και Γιάννης Γκιόκας σχετικά με την κατασκευή αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού στα Καλά Νερά Δήμου Αργαλαστής, καθώς και σε άλλους παραθαλάσσιους δήμους.

Αναλυτικά η ερώτηση επισημαίνει:

«Το Δημοτικό Διαμέρισμα "Καλών Νερών" του Δήμου Αργαλαστής Νομού Μαγνησίας, με 2.000 κατοίκους, που το καλοκαίρι μαζί με τους παραθεριστές ξεπερνούν τις 4.000, αποτελεί ένα από τα σημαντικά παραθεριστικά κέντρα για όλη τη Θεσσαλία, με ξενοδοχεία, ξενώνες, κέντρα εστίασης και άλλα καταστήματα.

Παράλληλα, είναι ένας σημαντικός συντελεστής περιβαλλοντικής επιβάρυνσης του Παγασητικού Κόλπου, αφού δεν διαθέτει αποχετευτικό σύστημα ακαθάρτων και βιολογικό καθαρισμό.

Το έργο "Αποχέτευση και βιολογικός καθαρισμός του ΔΔ Καλών Νερών του Δήμου Αργαλαστής" είχε ενταχθεί στο 4ο ΚΠΣ του ΥΠΕΚΑ ακόμη από το 2011, με προϋπολογισμό 6 εκ. ευρώ και είχε δημοπρατηθεί η μελέτη του έργου και οι φάκελοι δημοπράτησης βρίσκονταν στη διαδικασία αξιολόγησης. Ξαφνικά το έργο απεντάσσεται, παρόλο που η απορρόφηση του 4ου ΚΠΣ βρίσκεται ακόμη σε χαμηλά επίπεδα.

Ακόμη, να σημειωθεί ότι η αναγκαιότητα αυτού του έργου προκύπτει και από το γεγονός ότι ο Παγασητικός Κόλπος τους θερινούς μήνες δέχεται σοβαρότατη περιβαλλοντική επιβάρυνση, αφού όλοι σχεδόν οι παραθαλάσσιοι οικισμοί και τα δημοτικά διαμερίσματα από την Αγριά ως το Τρίκερι στερούνται αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ λοιπόν ο κ. υπουργός τι μέτρα προτίθεται να πάρει ώστε:

• Να επανενταχθεί άμεσα το έργο "Αποχέτευση και βιολογικός καθαρισμός του ΔΔ Καλών Νερών του Δήμου Αργαλαστής"
• Καθώς και για την ένταξη, χρηματοδότηση και δημοπράτηση αντίστοιχων έργων για τα παραθαλάσσια δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς του Δήμου Αργαλαστής, ώστε να εξασφαλιστεί η ελαχιστοποίηση της ρύπανσης του Παγασητικού Κόλπου και να προστατευτεί η υγεία των κατοίκων της περιοχής».   

«Οχι» στο κούρεμα με ψήφους 36 - 19 αποφάσισε η Κυπριακή Βουλή

Με μεγάλη πλειοψηφία η Κυπριακή Βουή καταψήφισε το νομοσχέδιο για το «κούρεμα» των καταθέσεων. Κατά τάχθηκαν 36 βουλευτές από το ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ, Οικολόγους και τον ανεξάρτητο Ζαχαρία Κουλία.

Οι 19 βουλευτές του ΔΗΣΥ τήρησαν αποχή.

Οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών

Καταγγελτικοί για το Eurogroup και γενικότερα για τη στάση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ. Επίσης, το ΑΚΕΛ άσκησε σκληρή κριτική στους χειρισμούς του προέδρου Αναστασιάδη.

Ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, χαρακτήρισε ως «πιο χρήσιμη και εποικοδομητική» τη στάση του κόμματος του να τηρήσει απόχη στην ψηφοφορία στη Βουλή, που καταψήφισε το νομοσχέδιο για το «κούρεμα» των καταθέσεων στις τράπεζες.

Σημείωσε, επίσης, ότι η στάση αυτή αποτελεί ένδειξη απόλυτου σεβασμού στον πρόεδρο Αναστασιάδη, ο οποίος, όπως υποστήριξε, «έδωσε σκληρή μάχη στις Βρυξέλλες, αλλά βρέθηκε ενώπιον του εκβιαστικού διλήμματος αποδοχής της απόφασης ή χρεοκοπίας».

Πρόσθεσε ότι η αποχή είναι και «φωνή μετριοπάθειας προς όφελος της εσωτερικής ενότητας, καθώς και εκκωφαντική έκκληση προς Βρυξέλλες, Βερολίνο, Φρανκφούρτη και Ουάσιγκτον, να μην σπρώχνουν την Κύπρο εκτός ευρώ, γιατί αυτή δεν είναι ευθύνη, επιθυμία, ή επιλογή της Λευκωσίας».

Ο κ. Νεοφύτου υπογράμμισε επιπλέον ότι ο ΔΗΣΥ θα εργαστεί για μια αξιόπιστη και λιγότερο επώδυνη αντιπρόταση προς την τρόικα, που να διασφαλίζει την ενότητα πολιτικών δυνάμεων και λαού, και θα οδηγήσει τους Ευρωπαίους εταίρους σε διαφοροποίηση της απόφασής τους.

Το ΑΚΕΛ πρότεινε την καταψήφιση της συμφωνίας με το Eurogroup και κατέθεσε πρόταση για αντιμετώπιση της όλης κατάστασης. Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Αντρος Κυπριανού, στην ομιλία του στη Βουλή εξέφρασε την πεποίθηση ότι «οι εταίροι της Κύπρου δεν επιχειρούν να τη βοηθήσουν, αντίθετα χρησιμοποιούν την κρίση ως αφορμή για να πλήξουν την κυριαρχία της και να της επιβληθούν πολιτικά».

Στο φόντο όλης αυτής της υπόθεσης, υποστήριξε, βρίσκεται το Κυπριακό και το φυσικό αέριο. Πρόταση του ΑΚΕΛ, πρόσθεσε, είναι να αποσυρθεί η αίτηση της Κύπρου για βοήθεια από το Μηχανισμό Στήριξης και να επιδιωχθούν άλλες λύσεις. Ο κ. Κυπριανού, παράλληλα, άσκησε σκληρή κριτική στον πρόεδρο Αναστασιάδη, για αθέτηση των δεσμεύσεων του και για τους χειρισμούς του που οδήγησαν στη συμφωνία με το Eurogroup.

Ο γγ του ΑΚΕΛ αξίωσε να δοθεί στη δημοσιότητα από την Κεντρική Τράπεζα ο κατάλογος με τα ονόματα όλων όσοι απέσυραν λεφτά από τις κυπριακές τράπεζες το τελευταίο διάστημα. Ζήτησε ακόμα να διερευνηθεί κατά πόσο αυτοί γνώριζαν τις εξελίξεις νωρίτερα. Το ίδιο είχε ζητήσει το Σάββατο και ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ.

Επίσης, ο κ. Κυπριανού ζήτησε να κατατεθεί αμέσως στη Βουλή η Έκθεση του Οίκου Alvarez & Marshall και «να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι έχουν εγκληματήσει οικονομικά σε βάρος του τόπου και του λαού μας».

Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, χαρακτήρισε στην ομιλία του ως εκβιαστική την απόφαση του Eurogroup. Ανέφερε ότι το κόμμα του θα πει ένα μεγάλο «όχι», το οποίο δεν σημαίνει «ναι» στη διαιώνιση, όπως είπε, των παθογενειών και των ελαττωμάτων του σημερινού μας αναπτυξιακού μοντέλου.«Σημαίνει» τόνισε «όχι στον αφανισμό της χώρας μας από τον οικονομικό χάρτη της Ευρώπης».

Το «όχι» μας, πρόσθεσε, «δεν σημαίνει άρνηση των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για να εξυγιανθούν τα δημόσια οικονομικά μας και να μην επαναληφθούν οι πρακτικές των τραπεζών που οδήγησαν στη χρεοκοπία τους». Σημείωσε ότι «καμία συζήτηση για επιμέρους διορθώσεις των αποφάσεων της 16ης Μαρτίου δεν έχει νόημα, αν προηγουμένως δεν αναθεωρηθεί η πολιτική που αναγάγει την «τιμωρία σε αρχή ενός παράδοξου κοινοτικού δικαίου». Ο κ. Καρογιάν υπέδειξε ότι απαιτείται εθνική ενότητα, εθνικής συνεννόηση, πολιτική συναντίληψη, κοινωνική συναίνεση, πολλή και σκληρή δουλειά και μια κοινή εθνική προσπάθεια.

Η ΕΔΕΚ, διά του προέδρου της και προέδρου της Βουλής, Γιαννάκη Ομήρου, αξίωσε επαναδιαπραγμάτευση της απόφασης του Eurogroup. Ο κ. Ομήρου τόνισε ότι η ΕΔΕΚ θα στηρίξει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στην επαναδιαπραγμάτευση. Υπογράμμισε ότι στην αυριανή σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων το κόμμα του θα καταθέσει εναλλακτικές προτάσεις για έκδοση εθνο-ομολόγου με εγγύηση τα έσοδα από το φυσικό αέριο, ενώ θα εισηγηθεί και την πώληση μιας τράπεζας για να μειωθεί το ποσό της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.

Εξέφρασε την άποψη ότι «κάποιοι εκτός Κύπρου προσπαθούν να τη μετατρέψουν τη χώρα ως αποικία και την Ευρώπη σε Ευρώπη της αδικίας και της ανεργίας». Η Βουλή, τόνισε, καλείται να απαντήσει κατά πόσο η Κυπριακή Δημοκρατία, ως συντεταγμένο κράτος, «θα αποδεχθεί να μετατραπεί σε ένα πειραματόζωο νεο-αποικιακρατικών δεσμών». Ο κ. Ομήρου είπε ότι «η απόφαση του Eurogroup ενταφιάζει τη θεμελιώδη αρχή της ΕΕ και καταστρέφει την Κύπρο ως χρηματοοικονομικό κέντρο». Επίσης έκανε λόγο για ληστρική αφαίρεση των χρημάτων από τους καταθέτες και μια απόφαση η οποία παραβιάζει ευρωπαϊκές οδηγίες.

Ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ, Δημήτρης Συλλούρης, αφού χαρακτήρισε εγκληματική την απόφαση του Eurogroup, επέκρινε ιδιαίτερα τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος, όπως είπε, δεν σεβάστηκε την ευρωπαϊκή οδηγία που αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο για την προστασία των καταθετών.

«Το μόνο που τον ενδιέφερε» σημείωσε «ήταν οι δικές του εκλογές και να διαλύσουν την Κύπρο ως κέντρο υπηρεσιών», και πρόσθεσε: «Αυτή η προσπάθεια ήταν ανέντιμη, αρπαγή καταθέσεων από ανθρώπους που έχουν εργαστεί χρόνια. Από ανθρώπους που έχουν πάρει συντάξεις και τις έχουν βάλει στις καταθέσεις τους». «Αν αυτή είναι η Ευρώπη, εμείς δεν ανήκουμε σε αυτή την Ευρώπη» τόνισε ο κ. Συλλούρης.

Ο βουλευτής των Οικολόγων Γιώργος Περδίκης χαρακτήρισε ως «ατιμωτική και επικίνδυνη την απόφαση του Eurogroup». Ο κ. Περδίκης έκανε λόγο για επιβολή νέας ξένης κυριαρχίας, την οποία αποκάλεσε «χρεοκρατία». Οι Οικολόγοι, σημείωσε, είναι υπέρ του ορθολογισμού για συρρίκνωση του τραπεζικού τομέα και μείωσης των καταθέσεων, αλλά όχι σε ένα σχέδιο που είναι καταστροφικό για την οικονομία που θα υποδουλώνει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας χαρακτήρισε ως «απαράδεκτο και επαίσχυντο» το «κούρεμα» καταθέσεων. Επεσήμανε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι αξίωσαν από την Κυπριακή Δημοκρατία να ψηφιστούν νόμοι που είναι ενάντια στο Σύνταγμα.

Ασφυκτικές πιέσεις για χιλιάδες δανειολήπτες: Πωλούν τα «κόκκινα» δάνεια σε ξένα funds;

 

 

 

 

 

 

Ασφυκτικές πιέσεις αναμένεται να προκαλέσει (εάν προχωρήσει) σε χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις το σχέδιο για πώληση δανείων από τις ελληνικές τράπεζες σε ξένα funds.

 

Και αυτό επειδή θα κληθούν από τους νέους πιστωτές τους, τα distress funds, να αποπληρώσουν άμεσα τις καθυστερούμενες οφειλές τους.

 

Τα κριτήρια που θα χρησιμοποιούν τα funds για την είσπραξη των δανείων θα είναι καθαρά χρηματοοικονομικά και όχι κοινωνικά, όπως αρμόζει την τρέχουσα περίοδο για την Ελλάδα. Δηλαδή, δεν θα λαμβάνουν υπόψη αν ο δανειολήπτης είναι άνεργος, αν έχει υποστεί περικοπές στα εισοδήματά του κ.λπ.

 

Οι τράπεζες εξετάζουν να πωλήσουν δάνεια στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά και ο λόγος είναι ότι θέλουν να καθαρίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους από τα κόκκινα δάνεια αλλά να φέρουν «ισορροπία» ανάμεσα σε χορηγήσεις (δάνεια) και καταθέσεις.

 

Φόβοι για έντονες αντιδράσεις

 

Έντονη είναι η ανησυχία, πάντως ότι η ελληνική αγορά δεν είναι έτοιμη να δεχθεί κάτι τέτοιο.

 

Τραπεζικές πηγές εκτιμούν ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από επιχειρηματίες και ιδιώτες δανειολήπτες αλλά και από βουλευτές, καθώς τα κριτήρια για την είσπραξη ή την αναδιάρθρωση δανείων δε θα είναι κατά κανέναν τρόπο κοινωνικά ευαίσθητα αλλά θα διέπονται από καθαρά χρηματοοικονομικά κριτήρια.

 

Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι τα νοικοκυριά είναι «θωρακισμένα» με τον ισχύοντα νόμο για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας για ποσά έως 200.000 ευρώ μέχρι το τέλος του 2013.

 

Πηγή: Έθνος

Η «μάχη» της ανέχειας…

Δεκάδες χέρια υψωμένα που διαγκωνίζονταν και εκλιπαρούσαν για λίγα φρέσκα οπωρολαχανικά, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας θυσίασαν για τις βιοτικές τους ανάγκες την αξιοπρέπειά τους χθες το πρωί στο χώρο απέναντι από το Δημαρχείο Βόλου.

Ρεπορτάζ: Αντώνης Τσελέντης 
Φώτο: ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΤΣΑΛΟΣ

Δεκαπέντε λεπτά ήταν αρκετά για να εξαφανιστούν εν… ριπή οφθαλμού περίπου δεκαπέντε τόνοι με οπωροκηπευτικά που προσφέρθηκαν από ισάριθμους παραγωγούς λαϊκών αγορών, που προχώρησαν σε δωρεάν διανομή των προϊόντων τους σε μία προσπάθεια να ευχαριστήσουν τους χιλιάδες ανώνυμους Βολιώτες που τους στηρίζουν τόσα χρόνια και που τώρα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, χειμάζονται, και παράλληλα να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για τα αιτήματά τους.

Κάποιοι επιχείρησαν να υποβαθμίσουν το χθεσινό γεγονός, ισχυριζόμενοι ότι ορισμένοι από αυτούς που πήγαν να πάρουν τα οπωρολαχανικά δεν είχαν μεγάλη οικονομική ανάγκη, ενώ κάποιοι άλλοι από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής επιχείρησαν, μέσω δηλώσεών τους, να ενισχύσουν το παραπάνω επιχείρημα με την αστήρικτη δικαιολογία ότι αρκετοί από αυτούς που παρουσίασε ο τηλεοπτικός φακός δεν είναι άποροι και δεν είναι αυτοί που προμηθεύονται δωρεάν τρόφιμα από το Δημοτικό Παντοπωλείο!!!

Όλοι όμως οι δημοσιογράφοι που κάλυψαν τη χθεσινή διανομή δωρεάν οπωρολαχανικών ένιωσαν ένα σφίξιμο στη θέα ηλικιωμένων που έκαναν την οικονομική τους ανέχεια… φιλότιμο και έδωσαν αληθινή μάχη για μία σακούλα με λάχανα, μαρούλια, μπρόκολα ή κάστανα. Μία μάχη επιβίωσης. Μία μάχη όπου στην αδυναμία κάλυψης των στοιχειωδών βιοτικών τους αναγκών, πήγε... περίπατο η αξιοπρέπειά τους, το τελευταίο έρεισμα που μπορεί να σε κρατήσει όρθιο στη ζωή.

Ακόμη και οι ίδιοι οι παραγωγοί σε δηλώσεις τους στα ΜΜΕ λίγο μετά την… επιδρομή, που δεν κράτησε δεκαπέντε λεπτά, δεν έκρυβαν τη δυσάρεστη έκπληξη που δοκίμασαν στη θέα των εκατοντάδων απελπισμένων που τους εκλιπαρούσαν για μία σακούλα με οπωρολαχανικά.

Ο κόσμος πεινά και ο αγρότης υποφέρει ήταν η κατακλείδα των δηλώσεων που έκαναν αγρότες - παραγωγοί λαϊκών αγορών από το Βόλο, από τα Λεχώνια, ακόμη και από το μακρινό Πουρί, που ήλθαν με περίσσευμα προσφοράς και κοινωνικής αλληλεγγύης, για να δώσουν τα φρέσκα ζαρζαβατικά τους στους Βολιώτες που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας.

Οι παραγωγοί δεν πρόλαβαν καλά - καλά να σταθμεύσουν τα ανοικτά ή τα κλειστά αγροτικά τους αυτοκίνητα στο ρεύμα καθόδου από την οδό Λαρίσης με κατεύθυνση προς την παραλιακή οδό, λίγο πριν τις 11 το πρωί.

Πριν προλάβουν να ξεφορτώσουν τις κλούβες τους ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται γύρω τους και να εφοδιάζεται όλα τα αγνά οπωρολαχανικά που παράγει η ευλογημένη γη της Μαγνησίας. Λάχανα, κουνουπίδια, μπρόκολα, σπανάκια, κρεμμύδια, πράσα, σέλινα, αντίδια, κρεμμύδια, πατάτες, μήλα Πηλίου, κάστανα κ.α. Ένα τέταρτο αργότερα είχαν τελειώσει τα πάντα… 

Πηγή :Εφημερίδα "Ταχυδρόμος"

Βόλος : Κρατητήρια - βόμβες για την υγεία

πηγή : Εφημερίδα "Ταχυδρόμος "

Σοβαροί κίνδυνοι για κρατουμένους, αστυνομικούς και πολίτες από τις άθλιες συνθήκες
 Οι φωνές των αστυνομικών ανά τη χώρα για κρατητήρια Τμημάτων τα οποία θυμίζουν υγειονομικές βόμβες πυκνώνουν. Τα τελευταία κρούσματα ψώρας σε αλλοδαπούς κρατουμένους στη Λάρισα σήμαναν νέο συναγερμό για τους σοβαρούς κινδύνους μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών.
Στα Ιωάννινα μόλις προχθές οι αστυνομικοί προσέφυγαν στον Εισαγγελέα για την υπερπληθώρα κρατουμένων σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα, ενώ στη Χίο η τοπική Ένωση Αστυνομικών κατέθεσε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για την επί μακρόν κράτηση στα κρατητήρια της αστυνομίας ποινικών κρατουμένων.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Σαμακοβλή

Το δικό τους σήμα κινδύνου για τη δημόσια υγεία έχει εκπέμψει πρόσφατα η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Μαγνησίας. Κρατούμενοι, αστυνομικοί, αλλά και πολίτες που προσέρχονται στις αστυνομικές υπηρεσίες βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας.

Πολύ νωρίτερα, από το καλοκαίρι, οι συνδικαλιστές της τοπικής αστυνομίας είχαν προειδοποιήσει για την έκρυθμη και επικίνδυνη συσσώρευση προβλημάτων στα κρατητήρια. Οι συνωστισμένοι κρατούμενοι κατέγραψαν σε αριθμό ρεκόρ, εξαιτίας των αθρόων συλλήψεων παράνομων αλλοδαπών στη χώρα.

Στη Μαγνησία λειτουργούν εννέα κρατητήρια: τρία στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου χωρητικότητας 6 ατόμων, 4 στο Αστυνομικό Τμήμα Ν. Ιωνίας χωρητικότητας 21 ατόμων και δύο κρατητήρια στο Αστυνομικό Τμήμα Αλμυρού χωρητικότητας 5 ατόμων. Συνολικά μπορούν να φιλοξενήσουν 32 κρατούμενους. Ο αριθμός των κρατουμένων, όμως, που πολλές φορές είναι πάνω από το διπλάσιο, απέχει μακριά από τη χωρητικότητά τους.

Υπάρχουν περιπτώσεις που οι αλλοδαποί θα παραμείνουν στα κρατητήρια το λιγότερο τρεις μήνες, ενώ σε άλλες, ακόμη πιο παράλογες, η «προσωρινή κράτηση» θα ξεπεράσει το εξάμηνο!

Σύμφωνα με την Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Μαγνησίας, κατά παράβαση των διατάξεων που ισχύουν σχετικά με τη λειτουργία των κρατητηρίων των αστυνομικών καταστημάτων δημιουργείται κίνδυνος για τους κρατουμένους, με μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες και φυσικά για τους αστυνομικούς που εργάζονται και τους πολίτες που προσέρχονται στις Υπηρεσίες. Επιπλέον σοβαρός χαρακτηρίζεται ο κίνδυνος απόπειρας απόδρασης των κρατουμένων.
Στη γύρα... για απορρυπαντικά

Τα κρούσματα ψώρας που εμφανίστηκαν στη Λάρισα επανέφεραν τη δραματική κατάσταση των κρατητηρίων στην επικαιρότητα. Τα κονδύλια που δίνονται με το σταγονόμετρο για τα λειτουργικά έξοδα των Αστυνομικών Διευθύνσεων έχουν αναγκάσει τους αστυνομικούς υπαλλήλους να μετατραπούν σε «κυνηγούς της χλωρίνης». Σκαρφίζονται διάφορους τρόπους για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη απορρυπαντικά απολύμανσης, όπως και άλλα είδη ατομικής υγιεινής των κρατουμένων.

Η καθαριότητα και η απολύμανση μοιάζουν πλέον με πολυτέλεια, ενώ η προληπτική ιατρική για τους κρατούμενους είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Σε αρκετές περιπτώσεις, προσωρινά κρατούμενοι για μικροπαραβάσεις υπομένουν την ολιγοήμερο... συγκατοίκησή τους με κρατουμένους για σοβαρά ποινικά αδικήματα. Όλοι μαζί διαβιούν μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα, όπου οι μολυσματικές ασθένειες μπορούν να μεταδοθούν με ταχύτητα, με τον κίνδυνο να «αποδράσουν» και από τα κρατητήρια.

Περισσότεροι από 700 ποινικοί κρατούμενοι βρίσκονται σήμερα έγκλειστοι στα μικρά κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, σε ολόκληρη την Ελλάδα, σύμφωνα με τον ειδικό επιστήμονα του Συνηγόρου του Πολίτη, Ευτύχη Φυτράκη. «Τα κρατητήρια προορίζονται για την κράτηση λίγων ατόμων, για πολύ μικρά διαστήματα και ως εκ τούτου δεν εξασφαλίζουν συνθήκες υγιεινής διαβίωσης. Δεν είναι δυνατό σε τόσο μικρούς χώρους τόσοι κρατούμενοι!», τόνισε.
Εξευτελιστική μεταχείριση Σε πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη, άλλωστε, γίνεται αναφορά στην καταδικαστική για τη χώρα απόφαση Kaja κατά της Ελλάδος, με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να κρίνει ότι συνιστά εξευτελιστική μεταχείριση η παρατεταμένη κράτηση σε αστυνομικό κρατητήριο, το οποίο είναι προορισμένο για βραχεία κράτηση και ως εκ τούτου δεν διαθέτει δυνατότητα προαυλισμού και σωματικής άσκησης, δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου, εστίασης και παροχής ικανοποιητικά θρεπτικής τροφής.

Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του πορίσματος και με βάση το ισχύον νομικό πλαίσιο, τα αστυνομικά κρατητήρια, εκ του νόμου, αλλά και εκ των πραγμάτων, είναι όλως ακατάλληλα για την κράτηση προσώπου (πλέον των αναγκών μεταγωγής). Οι υφιστάμενες συνθήκες κράτησης δεν είναι συμβατές με τους όρους προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και απόλαυσης των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Κατάσταση στα όριά της «Η έκθεση της Ελληνικής Αστυνομίας και της χώρας μας σε δυσμενή σχόλια, ο κίνδυνος έκδοσης νέων καταδικαστικών αποφάσεων από τα αρμόδια δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και οι αθωωτικές αποφάσεις από ελληνικά δικαστήρια που αναγνωρίζουν ότι δεν συντελείται ποινικό αδίκημα από αποδράσαντα κρατούμενο που κρατείται σε άθλιες συνθήκες, είναι ένα μέρος του ζητήματος.

Το κυρίαρχο μέρος όμως είναι ότι δεν εκδηλώνονται πρωτοβουλίες ώστε να αντιμετωπιστεί προς το καλύτερο η κατάσταση», υπογράμμισε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων με προχθεσινή επιστολή προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και την ελπίδα ότι το έγγραφο δεν θα αρχειοθετηθεί σε έναν ογκώδη φάκελο παρόμοιου περιεχομένου υπομνημάτων.
«Αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί το αρχηγείο δεν εκπονεί πρόγραμμα απολύμανσης των κρατητηρίων», αναφέρεται στο υπόμνημα, με το οποίο θέτουν για πολλοστή φορά την οριακή κατάσταση των συνθηκών κράτησης και συμπληρώνουν πως το πρόβλημα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις «εξαιτίας των υπεράριθμων κρατουμένων για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Δικαστική απόφαση - καταπέλτης για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Υπό το πρίσμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κινήθηκε, άλλωστε, η πρόσφατη δικαστική απόφαση-καταπέλτης, με την οποία κρίθηκε η αθωότητα 17 μεταναστών για απόδρασή τους από τα κρατητήρια. Στην υπόθεση που εκδίκασε το Μονομελές Πλημμελειοδικείου Ηγουμενίτσας κυριάρχησαν οι άθλιες συνθήκες κράτησης των μεταναστών στα κρατητήρια στο λιμάνι.

Ο πρόεδρος του δικαστηρίου Αθανάσιος Τερζούδης στο σκεπτικό της απόφασης, που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, υποστηρίζει ότι οι συνθήκες κράτησης ήταν αυτές που ανάγκασαν τους κρατούμενους να αποδράσουν και μιλάει ευθέως για παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Το δικαστήριο έκρινε ότι η πράξη τους είναι αρχικά και τελικά άδικη και επιπλέον αρχικά καταλογιστή σε καθένα των δραστών της. Όμως αποδείχθηκε επιπλέον ότι οι συνθήκες κράτησης που βίωναν οι κατηγορούμενοι κρατούμενοι μέχρι την ημέρα απόδρασης τους είναι άθλιες και άκρως επικίνδυνες για ανθρώπινα όντα, όπως σημειώνει.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του δικαστηρίου, το κρατητήριο στο οποίο κρατούνταν ουδέποτε καθαρίζεται ή απολυμαίνεται, και γενικότερα δεν τηρούνται εντός αυτού ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητας και υγιεινής (υπάρχει μόνο μία χημική τουαλέτα για όλους τους κρατουμένους και βρίσκεται στον χώρο που κοιμούνται, δεν υφίσταται στο κρατητήριο καμία παροχή νερού, οι δε κρατούμενοι υποφέρουν από ψείρες, ψύλλους, ψωρίαση, τύφο, δερματικές παθήσεις και λοιπές λοιμώδεις μεταδοτικές ή μη ασθένειες). Στο κρατητήριο, που έχει συνολικό εμβαδά 15,00 m2 στοιβάζονται άνω των 30 ατόμων, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί ο χώρος για όλους και να αδυνατούν να ξαπλώσουν όλοι τα βράδια στο έδαφος (δεν υφίστανται κλίνες) για να κοιμηθούν. Οι κατηγορούμενοι ήταν περιορισμένοι στο κρατητήριο επί 24 ώρες το 24τετράωρο χωρίς δυνατότητα εξόδου, άσκησης, αναψυχής ή αυλισμού.

«Ως εκ τούτου κρίνεται ότι απέδρασαν για να αποτρέψουν σοβαρό και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο που απειλούσε χωρίς δική τους υπαιτιότητα την υγεία τους και ειδικότερα για να αποτρέψουν τη μόλυνση τους από μεταδοτικές μολυσματικές ασθένειες, δεδομένης της ιδιαιτέρως δυσχερούς πρόσβασης τους σε ιατρική φροντίδα, φαρμακευτική αγωγή και νοσοκομειακή περίθαλψη», αναφέρεται στην απόφαση, με την οποία αθωώθηκαν οι κατηγορούμενοι και επιβλήθηκε στο Δημόσιο να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα.

Ρεκόρ ελαιοπαραγωγής σε Πήλιο

Ελπίδες για καλύτερη τιμή τον Φεβρουάριο    

Ρεκόρ υπερπαραγωγής πολλών ετών, αλλά και των χαμηλότερων τιμών 25ετίας, σημειώθηκε φέτος στην ελαιοπαραγωγή στο Πήλιο.

Συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή ο αγροτικός συνεταιρισμός του Πηλίου καλεί τους παραγωγούς να αποθεματοποιήσουν το ελαιόλαδό τους στις δεξαμενές του, ώστε να αυξήσουν τη διαπραγματευτική τους ισχύ και να εξασφαλίσουν μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου τιμή παραγωγού μέχρι και 2,5 ευρώ/κιλό για το παραχθέν προϊόν.

Οι ελπίδες εναποτίθενται τώρα στις τιμές του ελαιολάδου, που εκτιμάται ότι θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να εξελιχθούν ικανοποιητικά στο επόμενο διάστημα χάρη και στη μειωμένη φετινή παραγωγή στην Ιταλία και την Ισπανία. Αισιόδοξος ότι οι παραγωγοί θα μπορούσαν να πετύχουν τιμή 2,50 ευρώ/κιλό στο ελαιόλαδο μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, υπό την προϋπόθεση ότι θα το αποθεματοποιήσουν για να αυξήσουν τη διαπραγματευτική τους ισχύ, εμφανίστηκε και ο πρόεδρος της ΕΑΣ Πηλίου Δημήτρης Σπανός.

«Φέτος είχαμε στο Πήλιο τη μεγαλύτερη παραγωγή της 15ετίας. Βέβαια αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ελιές να μη μαυρίσουν (σ.σ. τα δέντρα δεν μπορούσαν να τις ωριμάσουν όλες). Κάποιοι παραγωγοί πουλούν λάδι σε πολύ χαμηλή τιμή, γύρω στα 2 ευρώ, και γίνεται ένα παιχνίδι από πλευράς των αγοραστών. Επειδή όμως είμαστε ακόμη πάνω στη συγκομιδή, θεωρώ ότι μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου η τιμή μπορεί να φτάσει στα 2,5 ευρώ υπό προϋποθέσεις.

Γι’ αυτό εμείς καλούμε τους παραγωγούς να αποθεματοποιήσουν το μισό παραχθέν λάδι, π.χ, στις δεξαμενές του Συνεταιρισμού, που έχουν χωρητικότητα 1 εκατ. κιλών, για να πετύχουμε καλύτερη διαπραγμάτευση», σημείωσε ο κ. Σπανός.

Κατά τον ίδιο, η φετινή παραγωγή ήταν τέτοια, που ελάχιστες επιτραπέζιες ελιές συγκομίστηκαν. «Στη μαύρη ελιά η ζήτηση εκτιμώ ότι είναι φέτος μεγαλύτερη από την προσφορά. Η τιμή που πήραμε για τη χοντρή ελιά (110 κομμάτια/κιλό) δεν είναι καθόλου ικανοποιητική, αλλά θεωρούμε ότι στο ελαιόλαδο θα πετύχουμε τελικά περισσότερα μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου» κατέληξε.

Το 2013 υπό το πρίσμα του 2012

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Καλή χρονιά, λοιπόν. Καλή χρονιά που καλό είναι να ξεκινά με μια αναλυτική επισκόπιση της προηγούμενης.
Το 2012 θα μείνει στην παγκόσμια οικονομική ιστορία ως η χρονιά που:
• Η Ευρώπη βυθίστηκε, ξανά, στην ύφεση (για δεύτερη φορά μετά το 2009).
• Η Αμερική μόλις που απέφυγε την βύθιση σε αντίστοιχη ύφεση (καθώς το Fed παρείχε κάθε μήνα πάνω από $40 δις φρέσκιας ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα).
• Η Κίνα (στην βάση γιγάντιων τονωτικών ενέσεων, υπό την μορφή δημοσίων επενδύσεων) διατήρησε την ελάχιστη μεγέθυνση που της εξασφαλίζει την συγκράτηση των κοινωνικών συγκρούσεων, με αντίτιμο όμως (α) την κατάρρευση του ποσοστού κατανάλωσης (στο 27% του ΑΕΠ – κάτι που καθιστά την χώρα ανίκανη να προσφέρει αρκετή ζήτηση στον υπόλοιπο κόσμο) και (β) την δημιουργία επικίνδυνης φούσκας στην αγορά ακινήτων (που απειλεί την Κίνα με μια Κρίση όπως εκείνη της Ιαπωνίας ή της Ν. Κορέας της δεκαετίας του 1990).

• Η πολλά υποσχόμενη Βραζιλία επλήγη από τον ακήρυκτο νομισματικό πόλεμο που αποτελεί απόρροια της «ποσοτικής χαλάρωσης» εκ μέρους χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Σκανδιναβία και η Ιαπωνία.

• Η Ινδία και η Αργεντινή έπεσαν, για διαφορετικούς λόγους, σε οικονομικό τέλμα.

• Η οικονομία της Β. Αφρικής υποχώρησε λόγω της Αραβικής Άνοιξης, την ώρα που η υποσαχάρια Αφρική κατάφερε να αναπτυχθεί σημαντικά, παρά τις πολύ κακές παγκόσμιες συνθήκες, ξεκινώντας βέβαια από πολύ χαμηλό επίπεδο (και ελέω μεγάλων Κινεζικών επενδύσεων).
Σε γενικές γραμμές, το 2012 θα καταγραφεί ως άλλη μια χρονιά εξέλιξης της παγκόσμιας Κρίσης που μας χάρισε το 2008. Στρεφόμενοι στην δική μας, την ευρωπαϊκή, έκφανση της Κρίσης, το 2012 θα το θυμόμαστε για δύο (φαινομενικά αντιφατικούς μεταξύ τους) λόγους:

• Ήταν η χρονιά που η διαδικασία αποδόμησης της Ευρωζώνης έφτασε το κρεσέντο της, με τα επιτόκια δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας να χτυπήσουν «κόκκινο», την μαζική έξοδο κεφαλαίων από την Περιφέρεια προς τις τράπεζες Γερμανίας, Ελβετίας, Λονδίνου και Ν. Υόρκης, την ρευστοποίηση επιχειρήσεων και περιουσιακών στοιχείων (ιδίως στην Β. Ιταλία) να επιταχύνεται απειλητικά, και (βεβαίως) την ακατάσχετη φιλολογία για την επικείμενη εκπαραθύρωση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (που απέκτησε και νεολογισμό, το περίφημο Grexit).
• Ήταν η χρονιά που φάνηκε καθαρά η μεγάλη δύναμη που έχει ο μοναδικός σοβαρός θεσμός της Ευρωζώνης, η ΕΚΤ, να φρενάρει την Κρίση με μια ή δυο απλές κινήσεις (όχι όμως και να την σταματά).

Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Όταν ξέσπασε η Ευρωπαϊκή Κρίση, οι πολιτικοί μας (σας θυμίζω) τα έβαλαν με τις αγορές. Ακόμα και η κα Μέρκελ έλεγε και ξανάλεγε ότι δεν είναι δυνατόν οι κερδοσκόποι να επιβάλουν στις κυβερνήσεις την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί και ξεσπάθωνε εναντίον τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το ότι οι χρηματαγορές είναι άκρως προβληματικές, τόσο πριν το 2008 όσο και μετά, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Όμως η διαρκής επανάλειψη εκ μέρους των Ευρωπαίων πολιτικών ότι οι αγορές τους «περιμένουν στην γωνία», έτοιμες να πλήξουν την Ευρωζώνη, είναι μια τεράστια ανοησία που απεδείχθη ως τέτοια εν έτει 2012: Κάθε φορά που οι ηγέτες μας ανακοίνωναν μια νέα «λύση», οι αγορές αμέσως ενθουσιάζονταν, οι δείκτες των χρηματιστηρίων ανέβαιναν και τα επιτόκια έπεφταν – ακόμα κι όταν οι «λύσεις» ήταν ημιτελείς ή και στο όριο του γελοίου. Σήμερα, τα spreads έχουν πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο του τελευταίου έτους μόνο και μόνο στην βάση μιας ανακοίνωσης της ΕΚΤ, χωρίς καμία πραγματική δράση εκ μέρους της. Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει ότι οι αγορές θέλουν διακαώς να πιστέψουν πως η Ευρώπη έχει την πρόθεση να επιλύσει τα δομικά της προβλήματα – ακόμα κι όταν γνωρίζουν ότι οι προτεινόμενες λύσεις είναι σαθρές.

Το 2012 η ΕΚΤ προέβη σε δύο κινήσεις που έβαλαν πάγο στην σήψη της Ευρωζώνης (χωρίς, επιμένω, να την αντιστρέψουν). Η πρώτη «κίνηση» δεν ήταν παρά η κοπή περί του ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ που η ΕΚΤ, υπό την νέα τότε διοίκηση του κ. Draghi, παρείχε στις τράπεζες της Ευρωζώνης για μια τριετία ώστε να αντιμετωπιστεί η καταστροφική έλλειψη ρευστότητας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και, παράλληλα, να επιτραπεί σε κράτη, όπως το ιταλικό και το ισπανικό, να αντλήσουν μέρος της ρευστότητας αυτής για να μετακυλήσουν μέρος του δημόσιου χρέους τους.

Αυτό το €1 τρις ρευστότητας έμεινε στην ιστορία ως το πρόγραμμα LTRO. Για περίπου επτά μήνες, από την πρωτοχρονιά του 2012 έως και τον Ιούλιο, έδωσε ανάσες στην Ευρωζώνη και απέτρεψε την κατάρρευσή της.

Καμία ένεση ρευστότητας δεν μπορούσε, βεβαίως, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της πτώχευσης κρατών και των τραπεζικών τους συστημάτων. Δεν ήταν λοιπόν παράξενο το ότι, παρά το €1 τρις ρευστότητας που εμφύσησε στο τραπεζικό σύστημα ο κ. Draghi, η Κρίση φούντωσε περισσότερο από ποτέ περί τον Ιούνιο.

Πράγματι, στο τέλος της Άνοιξης, ο δημόσιος τομέας της Ισπανίας και της Ιταλίας ουσιαστικά απώλεσαν την δυνατότητά τους να χρηματοδοτούν, από τις αγορές, το χρέος τους. Δεδομένου ότι το EFSF απλά δεν διέθετε τα ποσά που θα χρειαζόταν για να μετακυλίωνται τα €3 δις δημόσιου χρέους των δύο αυτών χωρών, κάτι έπρεπε να γίνει. Διαφορετικά η Ευρωζώνη δεν θα επιβίωνε την ζέστη του καλοκαιριού.

Τον Ιούνιο, στην Σύνοδο Κορυφής, ο ιταλός πρωθυπουργός Mario Monti, υπό την πίεση των περιστάσεων, έκανε μια παρακινδυνευμένη κίνηση, ως όφειλε: Προς το τέλος της Συνόδου, απαίτησε (απειλώντας ότι δεν θα προσυπογράψει καμία συμφωνία) δύο πράγματα: Πρώτον, την αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση χρέους (με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνεται άμεσα από το EFSF, χωρίς τα κεφάλαια να καταγράφονται στο δημόσιο χρέος) και, δεύτερον, την υπόσχεση ότι ο νέος, μόνιμος μηχανισμός στήριξης (ESM), που αντικατέστησε στο EFSF, θα μπορεί να δανείζει την Ιταλία αγοράζοντας απ’ ευθείας ομόλογα. Υπό το άγχος της επιδεινούμενης Κρίσης, πίσω από τον Monti συνετάχθησαν ο κ. Rajoy και ο κ. Hollande. Έτσι, η γερμανίδα Καγκελάριος αναγκάστηκε σε τακτική υποχώρησης, αποδεχόμενη την απ’ ευεθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θέτοντας, όμως, ως όρο να προηγηθεί τραπεζική ενοποίηση.

Δεν πέρασαν μερικές εβδομάδες πριν ο κ. Schauble δηλώσει ότι τραπεζική ενοποίηση δεν πρόκειται να γίνει (με εξαίρεση την επίβλεψη 30 ή το πολύ 40 μεγάλων τραπεζών από την ΕΚΤ). Ακούγοντας αυτό, οι αγορές κατάλαβαν το εξής απλό: Η Γερμανία αποδέχθηκε την αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση χρέους υπό έναν όρο (την τραπεζική ενοποίηση) που, στην πράξη, δεν θα άφηνε ποτέ να πληρωθεί! Αμέσως τα spreads Ιταλίας και Ισπανίας εκτοξεύθηκαν σε νέα ύψη.

Τότε ήταν που ο κ. Draghi, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, προέβη στην δεύτερη κίνηση της χρονιάς, η οποία θα καταγραφεί ως κομβικής σημασίας για το 2012: Την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου έσπασε όλα τα ταμπού μιλώντας ξεκάθαρα για την σημαντική πιθανότητα κατάρρευσης της Ευρωζώνης (convertibility risk ήταν ο ευφημισμός που χρησιμοποίησε) και δηλώνοντας ότι η ΕΚΤ θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να αποτρέψει την κατάρρευση αυτή.

Αρχές Σεπτεμβρίου ο κ. Draghi ανακοίνωνε τι εννοούσε: Εννούσε ότι η ΕΚΤ ήταν έτοιμη να αγοράζει απεριόριστες ποσότητες (δεύτερων χέρι) ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας με σκοπό να περιοριστούν τα spreads τους σε ανεκτά επίπεδα, επιτρέποντάς τους να επαναχρηματοδοτούν το χρέος τους χωρίς να προσφύγουν στον ESM (ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, δεν έχει τα ποσά που απαιτούνται για ένα τέτοιο σκοπό).

Το πρόγραμμα αυτό (απεριόριστων αγορών ομολόγων) της ΕΚΤ ονομάστηκε ΟΜΤ (outright monetary transactions). Πρόκειται για πρόγραμμα-φάντασμα μιας και δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Γιατί; Επειδή για να καταφέρει να πείσει την Γερμανία να το αποδεχθεί, ο κ. Draghi αναγκάστηκε να δεχθεί ως όρο ενεργοποίησής του την υπογραφή Μνημονίου από την κυβέρνηση του κράτους του οποίου τα ομόλογα θα αγοράζει η ΕΚΤ.

Μια τέτοια όμως υπογραφή θα ήταν η θανατική καταδίκη των κυβερνήσεων της Ρώμης και της Μαδρίτης. Έτσι, το ΟΜΤ δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Αποδείχθηκε όμως ικανό, παρόλο που δεν άλλαξε τίποτα ως προς το δομικό πρόβλημα της Ευρωζώνης, ώστε να ρίξει τα spreads σε πολύ χαμηλά επίπεδα, τουλάχιστον σε σχέση με του Ιουλίου.

Ο ρόλος της Ελλάδας

Στις αρχές του 2012 το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε και επισήμως (με παράλληλη πυροδότηση των θρυλικών CDS). Στο πλαίσιο της παραγωγής ευφημισμών, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ευρώπης της Κρίσης, οι ηγέτες μας βάπτισαν την πτώχευση PSI και, όπως πάντα, «γιόρτασαν» άλλο ένα «γύρισμα σελίδας» για την Ελλάδα, άλλη μια «νέα αρχή για τον τόπο» που θα έφερνε τις πολυπόθητες επενδύσεις και την σταθεροποίηση.

Το κακό δεν ήταν ότι το δημόσιο πτώχευσε. Το κακό ήταν διττό: Έχοντας καθυστερήσει την πτώχευση του δημοσίου κατά ενάμιση χρόνο μέσω του Μνημονιακού δανείου, πρώτον, καταδικάσαμε την χώρα σε μια μακρά περίοδο μαρασμού (όσο οι ξένοι και εγχώριοι επενδυτές δεν άγγιζαν μια υπό-σίγουρη-πτώχευση χώρα) και, δεύτερον, καταστήσαμε (από τον Μάιο του 2010 και ύστερα) ένα μεγάλο ποσοστό του χρέους μη-κουρεύσιμο (δεδομένου ότι το μεταφέραμε από τους ιδιώτες στην τρόικα).

Έτσι, η χώρα μας «πέτυχε» μια παγκόσμια πρωτιά: Γίναμε η πρώτη χώρα στην οικονομική ιστορία που και πτώχευσε και, την επόμενη της πτώχευσης, διατήρησε το χρέος της σε ύψος που δεν ήταν επ’ ουδενί βιώσιμο. Νομοτελειακά, στο τέλος του 2012 αναγκαστήκαμε, εκ των πραγμάτων, σε δεύτερη πτώχευση, σε ένα PSI 2  για τις ελληνικές τράπεζες (το οποίο όμως βαπτήσαμε «επαναγορά χρέους).

Αποτέλεσμα της ανομολόγητης εκείνης πτώχευσης των αρχών του 2012, του PSI, ήταν ότι η χώρα εισήλθε στο τρικυμιώδες 2012 υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Την ώρα που η Κρίση χτύπαγε τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης, π.χ. την Β. Ιταλία, η Ελλάδα:

(α) διατηρούσε ένα μη βιώσιμο χρέος, την ώρα που (β) έβλεπε το τραπεζικό και ασφαλιστικό της σύστημα να καταρρέει ελέω PSI, (γ) αποδεχόταν ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα ως αντάλλαγμα για το PSI (η οποία ενέτεινε την Ύφεση που, με την σειρά της, μεγάλωνε την μαύρη τρύπα του τραπεζικού τομέα), και (δ) εμπλεκόταν σε μια πολιτική περιπέτεια καθώς, υπό το βάρος των (α), (β) και (γ), η αναξιόπιστη κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου κατευθυνόταν κατ΄ευθείαν στα βράχια εν ανυπαρξία ενός διάδοχου πολιτικού σχήματος ικανού να σηκώσει το βάρος της Κρίσης.
Κάπου εκεί, περί τον Απρίλιο του 2012, οι τραπεζίτες της Φραγκφούρτης ένωσαν τις φωνές τους με μια ισχυρή μερίδα γερμανών πολιτικών που ζητούσαν την αποπομπή της Ελλάδας και της Πορτογαλίας από το ευρώ ως αντίτιμο για την διάσωσή του (δηλαδή, για την διάσωση της Ιταλίας και της Ισπανίας).

Η ήττα του κ. Sarkozy τους ανάγκασε να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους. Όμως καθοριστικής σημασίας στο να μπει τέλος στην καμπάνια αποπομπής της Ελλάδας ήταν ο ρόλος δύο κεντρικών τραπεζιτών: Του κ. Draghi, ο οποίος μήνυσε στο Βερολίνο ότι η ΕΚΤ δεν θα μπορέσει να διασώσει την Ευρωζώνη αν υπάρξει έστω και μία αποχώρηση από την Ευρωζώνη. Και του γερμανού Asmussen, μέλος της διοικούσας (executive board) της ΕΚΤ, ο οποίος συνηγόρησε με τον Πρόεδρο της ΕΚΤ, στρεφόμενος εναντίον του Προέδρου της Bundesbank κ. Jens Weidmann.

Έτσι, μετά την δήλωση του Ιουλίου του κ. Draghi για την επικείμενη διάλυση της Ευρωζώνης , η κα Μέρκελ απεφάνθη ότι πρέπει να σφίξει τα δόντια, να επισκεφτεί την Ελλάδα, και να αποσύρει από την ατζέντα την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Αυτή η παραδοχή της κας Μέρκελ, ότι δηλαδή η εκδίωξη της Ελλάδας θα οδηγούσε στην σίγουρη διάλυση της Ευρωζώνης, έφερε (σε συνδυασμό με την ανακοίνωση του προγράμματος ΟΜΤ εκ μέρους της ΕΚΤ) την ηρεμία στις χρηματαγορές που επικρατεί μέχρι και σήμερα – με τα spreads να έχουν μειωθεί σημαντικά.

Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον παράδοξο: Επειδή οι αγορές θεώρησαν τις κατευθύνσεις της Ευρωζώνης απίστευτα ανόητες, μία μικρή «διόρθωση» εκ μέρους της κας Μέρκελ ήταν ικανή για να φέρει την (πρόσκαιρη) ανακούφιση και κάποια ηρεμία.

Για την ακρίβεια, η διαδικασία εξελίχθηκε ως εξής:

1. Η άρνηση της Γερμανίας να συζητήσει την δημιουργία πραγματικών ευρω-ομόλογων και, παράλληλα, η άρνησή της να αποδεχθεί, στην πράξη, την πρόταση Monti (του Ιουνίου) για αποδέσμευση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση χρέους, οδήγησαν σε μια γιγάντια μετανάστευση κεφαλαίων από την Περιφέρεια προς την Γερμανία – εξαναγκάζοντας το σύστημα Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών να καλύψει την διαφορά με αντίστοιχα μεγάλες παροχές ρευστότητας στην Περιφέρεια (ώστε να μην καταρρεύσει η Ευρωζώνη).

2. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα (που είχε ήδη υποστεί μια διετία κατάρρευσης) άρχισε να φαντάζει ως υποψήφια για εκπαραθύρωση, καθώς παρά την πτώχευσή της στις αρχές του 2012 το χρέος της παρέμενε μη βιώσιμο.

3. Η σκέψη ότι η Ελλάδα, και ίσως και η Πορτογαλία, ετοιμάζονταν να «εξέλθουν» πανικόβαλε αγορές και επενδυτές και διόγκωσε ακόμα περισσότερο την φυγή κεφαλαίων από ολόκληρη την Περιφέρεια προς την Γερμανία, μεγεθύνοντας περαιτέρω τις εσωτερικές ανισορροπίες του συστήματος Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών.

4. Με την ΕΚΤ να νιώθει την πίεση πάνω της να ξεπερνά τα όρια που μπορούσε να «σηκώσει», ο κ. Draghi πήρε το ζήτημα πάνω του και απαίτησε να μπει τέλος στην συζήτηση για αποπομπή Ελλάδας και Πορτογαλίας – σε μια περίοδο που ένας τέτοιος ακρωτηριασμός είχε θεωρηθεί σχεδόν σίγουρος.

5. Υπό την πίεση της ΕΚΤ η κα Μέρκελ αποφάσισε να συμμορφωθεί και να βγάλει από το τραπέζι της συζήτησης την αποπομπή της Ελλάδας – κάτι που σηματοδότησε με την επίσκεψή της στην Αθήνα.

6. Η είδηση αυτή, ότι η Ευρωζώνη δεν θα μπει στην διαδικασία ηθελημένων αποπομπών, έφερε ένα κύμμα ανακούφισης που, σε συνδυασμό με την ανακοίνωση του ΟΜΤ εκ μέρους της ΕΚΤ, ηρέμησε τις αγορές και εξασφάλισε κι άλλο χρόνο στους πολιτικούς της Ευρωζώνης (όπως είχε κάνει προηγουμένως το LTRO του κ. Draghi στις αρχές του 2012).

Το «παγκόσμιο» 2013

Το 2013 δυστυχώς δεν υπόσχεται την λήξη της παγκόσμιας κρίσης. Κάθε άλλο.

• Στις ΗΠΑ η χώρα καταφέρνει να κρατιέται στο χείλος του γκρεμού μιας νέας ύφεσης, χωρίς να κάνει το μοιραίο βήμα. Όμως για πρώτη φορά στην ιστορία της Αμερικής παρατηρούμε τραπεζικές καταθέσεις που ξεπερνούν τα τραπεζικά δάνεια (σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά) κατά... $2 τρις! Κάτι αντίστοιχο παρατηρούμε και στην Ευρώπη.

• Παράλληλα, εκεί που οι αμερικανικές πολυεθνικές το 2007 λάμβαναν από τον υπόλοιπο κόσμο περί τα $500 δις δανείων (για να προβούν σε παραγωγικές επενδύσεις), σήμερα το ποσό αυτό ανέρχεται στα -$50 δις (δηλαδή, οι αμερικανικές εταιρείες δανείζουν στον υπόλοιπο κόσμο $50 δις, καθαρά).

• Δεδομένων των πολιτικών περιορισμών που αντιμετωπίζει η Αμερική (ίσως να έχετε ακούσει για τον «δημοσιονομικό γκρεμό» και το «ταβάνι χρέους»), είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι ΗΠΑ, κόντρα στην βούληση της κυβέρνησης Ομπάμα, θα ακολουθήσει την Ευρώπη σε μια πολιτική ημι-αυτοματοποιημένης λιτότητας.

• Η Ιαπωνία και η Κίνα τελούν υπό καθεστώς πανικού καθώς η ενεργός ζήτηση για τις εξαγωγές τους από ΗΠΑ και Ευρώπη, δίχως τις οποίες δεν καταφέρνουν να σταθεροποιούν την εγχώρια οικονομία τους, όλο και φθίνει.

• Η Βρετανία βιώνει μια πρωτόγνωρη ύφεση, προϊόν του παράξενου συνδυασμού νομισματικής χαλάρωσης και σκληρής λιτότητας, την ώρα που στην αγορά εργασίας οι «καλές» θέσεις εργασίας αντικαθίστανται γοργά από μερικής απασχόλησης, επισφαλείς και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας.

• Η Γερμανία προετοιμάζει τον εαυτό της για έναν νέο γύρο λιτότητας για το... 2014 ώστε να ικανοποιηθεί η πιο μακροοικονομικά ανόητη συνταγματική πρόβλεψη στην ιστορία της ανθρωπότητας.

• Η νομισματική χαλάρωση που επιφέρουν ταυτόχρονα οι Κεντρικές Τράπεζες των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιαπωνίας, της Ελβετίας και των Σκανδιναβικών χωρών (με στόχο την μείωση της αξίας των νομισμάτων τους, και την αύξηση των εξαγωγών) θα έχουν δύο θύματα: Αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Βραζιλία και η Ν. Αφρική, των οποίων τα νομίσματα υπερτιμώνται, και την Ευρωζώνη της οποίας το ευρώ θα ανεβαίνει σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Περιφέρεια συνθλίβεται από την υψηλή ισοτιμία του κοινού νομίσματος.
Ο συνδυασμός των εξελίξεων αυτών, που διαφαίνονται καθαρά για το 2013, προϊδεάζουν ότι τίποτα δεν συμβαίνει σήμερα στην παγκόσμια οικονομία που να μπορεί να ανατρέψει την υφεσιακή πορεία ενός πλανήτη ο οποίος δεν λέει να συνέλθει από το χτύπημα του 2008.

Το «δικό μας» 2013

Η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει ότι το 2013 θα είναι έτος ανάκαμψης. Μακάρι. Υπέρ της έχει το γεγονός ότι η Γερμανία κατάλαβε, επί τέλους, πως το Ευρωσύστημα δεν θα επιβιώσει ούτε ένα μήνα αν έστω και μία χώρα-μέλος εκδιωχθεί. Δεδομένου ότι τους περισσότερους μήνες του 2012 η πλειοψηφία θεωρούσε σίγουρη την εκπαραθύρωση της Ελλάδας, η χρονιά που πέρασε ήταν μια περίοδος πλήρους απονέκρωσης της ελληνικής οικονομίας. Δεν κουνιόταν φύλλο!
Συνεπώς, η συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ, κατ’ εμέ (όπως ισχυρίζομαι τρία χρόνια τώρα) όσο υπάρχει το κοινό νόμισμα, αρκεί για να επιστρέψει κάποια οικονομική δραστηριότητα στην χώρα. Παράληλλα, η εξόφληση (από την τελευταία δόση) μερικών από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, η επανα-εκκίνηση κάποιων δημόσιων έργων (αυτοκινητόδρομοι, Μετρό), κάποια χρήματα από το ΕΣΠΑ κλπ., θα φέρουν έναν βαθμό σταθεροποίησης – ίσως και μια πρόσκαιρη μείωση του ρυθμού συρρίκνωσης του ΑΕΠ.
Αρκούν αυτά για να γίνει πραγματικότητα η υπόσχεση του πρωθυπουργού ότι το 2013 γυρνάμε σελίδα; Ο κ. Σαμαράς ευελπιστεί ότι οι εξελίξεις που περιέγραψε στην προηγούμενη παράγραφο, μαζί με τις διαρθρωτικές αλλαγές, αρκούν για να φέρουν στην χώρα τις πολυπόθητες επενδύσεις που θα θέσουν τέλος στην αυτοτροφοδοτούμενη Κρίση. Άλλη μια φορά, εύχομαι να έχει δίκιο. Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει.

Τρεις είναι οι λόγοι:

1. Το τραπεζικό σύστημα θα παραμείνει νεκροζώντανο καθώς η ανακεφαλαιοποίηση (που δεν θα ήταν έτσι κι αλλιώς αρκετή, δεδομένων των μη εξυπηρετούμενων δανείων τα οποία δεν έχουν υπολογιστεί) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία μετά τη δεύτερη πτώχευση του ελληνικού δημοσίου, το PSI 2 που ονομάστηκε «επαναγορά χρέους». Οι πτωχεύμενες τράπεζες θυμίζουν πηγάδι που στέγνωσε: Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν και πάλι «αρδευτικά», είναι απαραίτητο να τους προσθέσουμε ικανή «ρευστότητα» ώστε να ξεχειλίσουν (περί τα 55 δις υπολογίζω το ποσό που απαιτείται) προς τον παραπλήσιο ιδιωτικό τομέα. Αν τους προσθέσουμε την μισή ρευστότητα (όπως προέβλεπε να κάνει το προ της επαναγοράς σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης), θα πάει χαμένη, καθώς δεν θα αρκεί για να «ποτιστούν» οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Πόσο μάλιστα τώρα που η «επαναγορά χρέους» τους μείωσε κι άλλο την στάθμη της ρευστότητάς τους (περί τα 14 δις). Το ζήτημα είναι απλό: Ανάκαμψη με τέτοια «ανακεφαλαιοποίηση» δεν γίνεται. Αυτό που κάναμε είναι να δανειστεί το πτωχευμένο δημόσιο ένα μεγάλο ποσό που θα πέσει στο στεγνό πηγάδι των τραπεζών και θα χαθεί για πάντα.

2. Το 2013 θα μας φέρει «μέτρα» άνω των 9 δις (που ήταν όρος για την ανακεφαλαιοποίηση). Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ, ο πολλαπλασιαστής στην Ελλάδα της Βαθειάς Ύφεσης δεν είναι μικρότερος του 1,7. Όπερ μεθερμηνευόμενο, το 2013 μας «υπόσχεται» μια περαιτέρω μείωση του εθνικού εισοδήματος περί τα 15 δις (15 δις μικρότερη ζήτηση για τις επιχειρήσεις) λόγω «μέτρων» (χωρίς να υπολογίζουμε τα μέτρα που θα μας επιβληθούν αργότερα). Πόσο μπορεί να διαλύσει το κλίμα απαισιοδοξίας που προκαλεί αυτή η προοπτική το 1,44 δις επενδύσεων της ΕΤΕπ (που εξασφάλισε η κυβέρνηση από τα... 12 δις που έχει η χώρα λαμβάνειν από το ΕΣΠΑ της περιόδου 2007-2012); Θα υπάρξουν αρκετοί επενδυτές τους οποίους θα συνεπάρει με την αισιοδοξία του ο πρωθυπουργός;

3. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι η κατάσταση στην Ευρωζώνη συνολικά είναι υπό έλεγχο και, συνεπώς, ότι το κλίμα στην Ευρώπη βοηθά την σταθεροποίηση και της δικής μας οικονομίας. Είναι όμως έτσι; Με την Ιταλία και την Ισπανία σε ύφεση, την Γαλλία σε αντίστοιχη πορεία, την ΕΚΤ να παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τις αγορές (καθώς έχει αναγγείλει το πρόγραμμα ΟΜΤ που, όμως, δεν μπορεί να ενεργοποιήσει), τις επενδύσεις και την βιομηχανική παραγωγή στον Πυρήνα σε κάμψη, το ευρώ να ισχυροποιείται (εις βάρος της ανταγωνιστικότητας τόσο του Πυρήνα όσο και της Περιφέρειας), το «διεθνές» και «ευρωπαϊκό» 2013 κάθε άλλο παρά φιλικό προς τον κ. Σαμαρά διαφαίνεται.

Κλείνοντας το πρώτο άρθρο της χρονιάς, νομίζω ότι αξίζει να καταλήξω στην ίδια πρόταση με την οποία «έκλεινα» τα πρώτα άρθρα των δύο τελευταίων ετών. Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη φράση παραμένει το ίδιο επίκαιρη:

«Αυτή η Κρίση, αν την αφήσουμε να εξελιχθεί … δεν θα δείξει επιείκεια σε κανέναν. Δεν θα διαχωρίσει τον φαύλο από τον χρηστό, τον Γερμανό βιομηχανικό εργάτη από τον αργόσχολο του ΟΣΕ, τον ιδιωτικό από τον δημόσιο υπάλληλο, τον έλληνα μεροκαματιάρη στον Ορχομενό από τον Πολωνό μετανάστη στο Παρίσι.»