Να Θυμηθούμε για να Αποφασίσουμε !

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Μετά τα αναμενόμενα αρνητικά ως προς το εισόδημα και τη ζωή των Ελλήνων βιοπαλαιστών αποτελέσματα των συναντήσεων του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με την γερμανίδα Καγκελάριο Ανγκέλα Μέρκελ και τον γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, οι οποίοι δεν άφησαν κανένα απολύτως περιθώριο για χαλάρωση της ασφυκτικής δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθείται απαρέγκλιτα εδώ και τρία έτη  στη χώρα μας, ο πρωθυπουργός απάντησε λέγοντας πως η Ελλάδα θα κάνει τα πάντα προκειμένου να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ.

Ωστόσο, δεν διασαφήνισε ο Αντώνης Σαμαράς αν ο στόχος να κρατηθεί η χώρα στο ευρωσύστημα θα είναι επιτυχής και το βασικότερο με πόσο ακριβό τίμημα καλείται να το πληρώσει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εργαζομένων, των μικροεπαγγελματιών, των αγροτών, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και σίγουρα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Με λίγα λόγια ο πρόεδρος της κυβέρνησης άφησε να εννοηθεί ότι είναι αποφασισμένος να υλοποιήσει το πρόγραμμα των δανειστών ύψος 11.6 δις με την βάσιμη πιθανότητα να εκτιναχθεί στα 22.5 δις ευρώ ! (βλ. Αυγή της Κυριακής 26/8/12). Πρόκειται αδήριτα για ένα εξοντωτικό εγχείρημα που καταδικάζει στην απόλυτη φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους και στην απελπισία χιλιάδες οικογένειες. 

Επιπροσθέτως είθισται κατά τα κυβερνητικά ειωθότα τα τρία τελευταία έτη όλα αυτά να αξιολογούνται ως φτηνοί λαϊκισμοί και ανέξοδες δημοκοπίες που εκφράζει συχνά και παραδοσιακά μια αντιπολίτευση. Βεβαίως, το γεγονός πως σημερινός πρωθυπουργός ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προ ενός έτους αυτά ακριβώς διατράνωνε με έπαρση προφανώς δεν έχει καμία σημασία ! Θεωρούν πως ο ελληνικός λαός εξ’ ορισμού διαθέτει μνήμη «χρυσόψαρου»!  Πάντως, είναι ευκαιρία να ψηλαφήσουμε μέσα από τον ιστοτόπο των «Φιλικών Εταίρων» τι ακριβώς συμβαίνει στον τόπο μας, γιατί φτάσαμε εδώ και το βασικότερο πως θα βγούμε από τη μέγγενη της βαρβαρότητας. Η οποία εκδηλώνει τα πρώτα εγκληματικά κρούσματα σε βάρος ανυπεράσπιστων κι αδύναμων συνανθρώπων μας με την επάνδρωση κι ανάπτυξη ταγμάτων εφόδου από το ακροδεξιό εθνικιστικό κοινοβουλευτικό κόμμα τη «Χρυσή Αυγή». Ένα πολιτικό σχήμα που αναλαμβάνει δράση με διττό ρόλο αρχικά εντός του πλαισίου του κοινοβουλευτισμού και στη συγχρόνως του φασιστικού εξτρεμισμού.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις από τότε που το κράτος απαλλάχθηκε από το καρκίνωμα της δικτατορικής απόφυσης το καλοκαίρι του 1974, έχοντας όμως υποστεί ένα βαρύτατο  εθνικό τραύμα, την τουρκική κατοχή της Κύπρου, πορεύεται με βασικό άξονα τη δημοκρατική λειτουργία και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Πέρασαν τα χρόνια καθώς μαζί μ΄ αυτά και ένα κάρο δισεκατομμύρια σε δραχμές κι ευρώ ως κοινοτική χρηματοδότηση, προκειμένου να επιτευχθεί ο εκσυγχρονισμός του κράτους σε δομές και ποιοτική αναβάθμιση της καλλιέργειας του ανθρωπίνου κεφαλαίου. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο παρά τις δυσλειτουργίες που εισέτι σοβούν θα λέγαμε πως πέτυχαν σε κάποιο βαθμό τον στόχο. Σήμερα η πατρίδα διαθέτει σπουδαίο κι αξιόμαχο σε κατάρτιση κι εξειδίκευση επιστημονικό όπως κι εργατικό δυναμικό, που άνετα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και παραγωγικές απαιτήσεις.

Ωστόσο, σε αυτό που όλες οι κυβερνήσεις απέτυχαν παταγωδώς ήταν στην κατασκευή εθνικών υποδομών ικανών να μεταγγίσουν δυναμική ανάπτυξης.  Ο αφοπλιστικός λόγος βρίσκεται στην κατανομή των πόρων. Όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ συνέχισαν να χειρίζονται τις υποθέσεις του κράτους με αυστηρά κομματικά, κοντόφθαλμα, αυστηρώς ωφελιμιστικά κριτήρια. Με λίγα λόγια κατασπατάλησαν πολύτιμα κεφάλαια σε διαπλεγμένους μ΄ αυτούς επιχειρηματίες. Έτσι κινήθηκαν αφού διασφάλισαν και την λαϊκή ανοχή στην παρασιτική λογική που ίσχυε σε όλη την ιστορική διαδρομή του ελληνικού κράτους.

Δεν υπήρξε καμία απολύτως ποιοτική μετατόπιση του πολιτικού ήθους άσκησης εξουσίας. Ο βάναυσος κομματισμός, η διάχυτη αναξιοκρατία και ο γόρδιος δεσμός μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων και πολιτικών παραγόντων, όχι απλά εξακολούθησε τη διαλυτική ροπή για  την πρόοδο της κοινωνίας και της οικονομικής ευημερίας, αλλά συνάμα και κυρίως κονιορτοποίησε και το στοιχειώδες αξιακό υπόβαθρο που διέθετε μέχρι πρόσφατα η πλειοψηφία του λαού. Σήμερα πια η διαφθορά και η προπέτεια στο δημόσιο βίο δείχνει να είναι απλωμένη παντού. Σε όλο το φάσμα των επαγγελμάτων και των ανθρώπινων δράσεων. Είναι δυστυχώς μια πολύ συμπαγής ομάδα εξαχρειωμένων που δύσκολα πολεμιέται, αφού κατέχει ακόμη τα ινία της εξουσίας.

Η πρώτη φορά που ένα μέρος του λαού επέδειξε κάποια αντανακλαστικά υγιής συλλογικής αντίδρασης και αφύπνισης, προέκυψε κατόπιν της άφιξης στην ελληνική πραγματικότητα της Τρόικα. Στις πλατείες ξεκίνησε ν΄ αναπτύσσεται ένας ανήσυχος, δομημένος και προπάντων υγιής προβληματισμός για ζητήματα που αφορούσαν την εθνική οικονομική ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης ή έξω απ΄ αυτήν και την Ε.Ε. όπως κι άλλα επίσης ουσιώδη ζητήματα φερ΄ ειπείν  το σύνταγμα, η δημακρατία, η λειτουργία των θεσμών. Ναι μόλις ξυπνούσαμε από τον μακάριο υπερκαναλωτικό μιθριδατισμό στον οποίο είχαμε εγκλωβιστεί. Δεν τον κατηγορώ, ούτε τον μέμφομαι προς Θεού. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου έστω κι αργόσυρτος καθώς αυτός ήταν για τους μισθωτούς της βιοπάλης και των συνταξιούχων, πρόσφερε στη συντριπτική πλειονότητα τους μια άνετη διαβίωση μολονότι εξαιτίας της οδήγησε όλους μας στην «αγρανάπαυση».

Στην εκκίνηση της τρίτης χιλιετίας παρατηρούσαμε σταδιακή πλην όμως σημαντική συρρίκνωση και καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων με την ένοχη σιωπηρή ανοχή των συνδικάτων κι όμως τίποτα καμία αλλαγή στην κοινωνική στάση μας. Μέχρι που ο Γ.Α. Παπανδρέου ο πλέον απίθανος άνθρωπος για να γίνει πρωθυπουργός αν και το κατάφερε και ικανοποίησε έτσι τις φιλοδοξίες της φαμίλιας του, παράλληλα με τα πλατιά χαμόγελα και τις αβροφροσύνες του, έδωσε το ηχηρότερο ίσως ράπισμα στα μεταπολιτευτικά χρόνια στις κοινωνικές τάξεις, εκείνες, που τον στήριξαν και οι οποίες όλο αυτό τον καιρό είχαν ταυτίσει το πεπρωμένο τους με το σύστημα ΠΑΣΟΚ. Και μέσα σ΄ αυτές είναι αλήθεια πως αρκετός κόσμος της εργατικής τάξης υπήρχε και πείστηκε. Όχι ο λαός δεν το ψήφισε μόνο για το διαβόητο «λεφτά υπάρχουν». Σε καμία περίπτωση. Το εκλογικό σώμα μπορεί να διαθέτει αφελείς ψηφοφόρους μα δεν είναι και η πλειοψηφία. Αυτό που παρέσυρε τον νοικοκύρη  ψηφοφόρο στο να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ του  Γιώργου Παπανδρέου είναι αφενός ο μικροαστικός του ορίζοντας όπως και η αποτυχία των κυβερνήσεων του Κ. Καραμανλή να επιβάλλει ένα αξιοπρεπές κυβερνητικό ήθος και ύφος. Σε ό,τι αφορά την Αριστερά ό,τι και να έλεγε ακόμη και το καλοκαίρι του 2009 περνούσε στο ντούκου !!!

Εδώ και 20 χρόνια μετά την πτώση του υποτιθέμενου σοσιαλισμού και συγχρόνως του πολιτικού αυταρχισμού στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε πως ένας ακόμη μύθος γκρεμίστηκε. Έτσι, περισσότερο εύκολα εξωθήθηκε στην αναπόφευκτη αποδοχή των νεοφιλελεύθερων ντιρεκτίβων. Άλλωστε ποιος ασχολούνταν με όλα αυτά τα ρομαντικά όταν ο χρηματιστηριακός δείκτης σκαρφάλωνε στις 6500 μονάδες το καλοκαίρι του 1999. Αίφνης, πολλοί φουκαράδες του μεροκάματου πίστεψαν πως η ζωή τους θα μοιάζει σε λίγους μήνες με τον βίο των μεγιστάνων !!!  Τώρα όμως οι αυταπάτες σωριάστηκαν χάμω. Μόνο ο φόβος πλέον διατηρεί το λαό δεσμώτη. Τα όρια και οι αντοχές της κοινωνίας της εργασίας όπως και των ανέργων εξαντλούνται. Σε λίγο το όποιο «κομπόδεμα» υπάρχει θα εκμηδενιστεί και τότε φοβάμαι πως αν δεν έχουμε προλάβει να οργανώσουμε την τάξη των εργαζομένων σε πορεία και προσανατολισμό αντεπίθεσης θα είναι αργά για να αντιτάξει σθένος για αγώνα ταξικά απελευθερωτικό.

Στην ευόδωση αυτής της δύσκολης μα όχι και αδύνατης προσπάθειας οφείλει να σταθεί η Αριστερά στο σύνολο κι ενωμένη, κοινοβουλευτική και μη στο ύψος των καιρών. Είναι ώρα να παρακαμφθούν οι επιμέρους ιδεολογικές διχοστασίες και διαφωνίες ώστε να βρουν κοινό τόπο οι πολιτικές που θα σώσουν το λαό από την απόγνωση που καλλιεργεί ο αστικός κόσμος διά του φασιστικού κινήματος.  

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αποτελεί ένα πολιτικό όχημα που μπορεί να εκφράσει στο κοινοβούλιο μα και στο κοινωνικό στίβο της ζωής τη διέξοδο, χωρίς να υπεισέρχεται ως αναγκαιότητα στην παγίδα της δημαγωγίας και του κανακεύματος όπως έπραξε το ΠΑΣΟΚ από το 1985 και μετά. Ο κόσμος της καθημαγμένης βιοπάλης αναζητά εναγωνίως πρόταση πολιτικά ώριμη, διαχειρίσιμη και σαφώς δίκαιη. 

Κρίνω ως επιτακτικώς αναγκαίο να τεκμηριωθεί επαρκώς στην κοινωνία από τη πλευρά της Αριστεράς το αβάσιμο επιχείρημα των κυβερνώντων πως ξεπουλώντας τους δημόσιους οργανισμούς, τις επιχειρήσεις, τις εκτάσεις γης ακόμη και νησιά προκειμένου να συρρικνωθεί – στην καιροσκοπική φαντασία τους μπορεί να συμβεί -  το καλπάζον αδιαλείπτως δημόσιο χρέος, το μόνο που στοχοποιείται και τελικά επιτυγχάνεται είναι η ραγδαία υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών στους ευαίσθητους τομείς της υγείας, της ασφάλισης, της παιδείας, των μεταφορών και της ενέργειας. Με την αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας από κερδοσκοπικές επιχειρήσεις μονοπωλιακού τύπου όπου θα καθίστανται οι παρεχόμενες υπηρεσίες τους ακριβές και παντελώς ασύμφορες για τα πενιχρά βαλάντια της εργατοϋπαλληλικής τάξης του πληθυσμού η διαβίωση θα εξελίσσεται σε αγώνα ζωής και θανάτου. Οφείλουμε ως ενεργοί πολίτες της Αριστεράς που πιστεύουμε στον σοσιαλισμό και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από το εισόδημα, τη φυλή και τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες ν΄ αναδείξουμε έναν άλλο δρόμο για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Τον δρόμο της Ανθρωπιάς, της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού.

Η σφαγή των παιδιών του Lidice

ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΥΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ.

ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ!

 

Στις 2 Ιουλίου 1942, τα περισσότερα παιδιά του Lidice, ένα μικρό χωρίο στην πρώην Τσεχοσλοβακία, μεταφέρθηκαν στο γραφείο της Γκεστάπο στο Łódź. Έπειτα, εκείνα τα 82 παιδάκια μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως στο Chełmno, 70 χλμ μακρυά, όπου και οδηγήθηκαν στους θαλάμους αερίων. Τι είχαν κάνει για να αξίζουν τέτοιο θάνατο;

Αφορμή στάθηκε η δολοφονία του Reichsprotektor του Ναζιστικού Προτεκτοράτου της Βοημίας και Μοραβίας, Reinhard Heydrich.

 Η Τσεχοσλοβακία είχε καταληφθεί από τους Ναζί από τον Απρίλιο του 1939 

και ο Heydrich ήταν πολύ βάναυσος. 

Είχε δεχτεί επίθεση από μια ομάδα Τσεχοσλοβάκων στρατιωτών. 

Από τη στιγμή του θανάτου του στις 4 Ιουνίου του 1942, από σηψαιμία λόγω των τραυμάτων, όλοι ήξεραν τι θα επακολουθούσε, 

χωρίς όμως να φαντάζονται το μέγεθος της φρίκης.

Από την πρώτη στιγμή που δέχτηκε την επίθεση ο Heydrich, ξεκίνησαν έρευνες για να εντοπιστούν οι δολοφόνοι του, 

άλλα ήταν σαν να άνοιξε η γη και να τους κατάπιε. 

Μέχρι να πεθάνει μια εβδομάδα μετά 157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί.

Μετά την κηδεία του στο Βερολίνο, ο Χίτλερ ζήτησε να γίνουν τέσσερα πράγματα σε όσους φαινόταν πως βοήθησαν τους δολοφόνους. 

Οι ενήλικες άντρες θα εκτελούνταν 

και οι γυναίκες θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. 

Τα παιδιά θα μαζεύονταν και όσα ήταν κατάλληλα να "γερμανοποιηθούν" 

θα δινόταν σε οικογένειες των Ες-Ες για να ανατραφούν σαν καλοί Ναζί. 

Για τα υπόλοιπα κάποια "λύση" θα βρισκόταν.

Οι διαταγές εκτελέστηκαν αμέσως. 

Το Lidice περικυκλώθηκε, παρά το ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις 

πως οι κάτοικοι του βοήθησαν τους δολοφόνους. 

Οι άντρες μεταφέρθηκαν σε ένα χωράφι στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, αρχικά ανά πεντάδες και έπειτα ανά δεκάδες, 

έπειτα από παράπονα του επικεφαλής Horst Böhme πως αργούν! 

Μέχρι το απόγευμα 173 άντρες είχαν εκτελεστεί.

203 γυναίκες και 105 παιδιά μεταφέρθηκαν στο σχολείο του χωριού. Έπειτα μεταφέρθηκαν στο κοντινό Kladno. Τέσσερις από αυτές ήταν έγκυες και τους υπέβαλαν σε έκτρωση. Οι περισσότερες μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Ravensbruck όπου πολλές πέθαναν από ασθένειες. 

Τα παιδιά μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź και παρατήθηκαν εκεί. Τελικά κάποια στιγμή, μερικά από αυτά μεταφέρθηκαν για να γερμανοποιηθούν σε οικογένειες των Ες Ες.

Στα τέλη του Ιουλίου ο Adolf Eichmann διέταξε την εκτέλεση των μικρών παιδιών που δεν είχαν στοιχεία της αρίας φυλής! 

Τα 82 εναπομείναντα παιδάκια παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. 

Μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εκτελέσεων Chelmno 

όπου βρήκαν το θάνατο σε θαλάμους αερίων. 

Από τα 105 παιδάκια του Lidice, 

μόνο 17 επέστρεψαν στο χωριό. 

Επίσης 153 γυναίκες επέστρεψαν, οι περισσότερες πλέον χήρες ή χωρίς παιδιά.

Το μπρούτζινο άγαλμα, με τα 40 αγοράκια και τα 42 κοριτσάκια, 

είναι της Marie Uchytilová για να θυμίζει αυτό ακριβώς το γεγονός.

http://3otiko.blogspot.gr/2012/07/lidice.html

 

 

ΠΗΓΗ :  http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.gr/2012/03/1928.html

Σάρα Βάγκενκνεχτ "Αλλάξτε γραμμή με την Ελλάδα"

Προειδοποίηση πως η ανεργία στη χώρα θα αυξάνεται και δεν πρόκειται να υπάρξει δυνατότητα εξυπηρέτησης του χρέους, ενόσω η Ελλάδα, με την πολιτική της λιτότητας, θα συνεχίζει να οδηγεί την οικονομία της βαθύτερα στην κρίση, απευθύνει η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος «Η Αριστερά» και αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, Σάρα Βάγκενκνεχτ, σε σημερινή συνέντευξή της στην αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ», με την ευκαιρία της σημερινής συνάντησης του Έλληνα πρωθυπουργού και της Γερμανίδας καγκελαρίου, γύρω από την οποία περιστρέφονται και οι περισσότερες ερωτήσεις.

Το πρόβλημα είναι πως χώρες, όπως η Γερμανία, ζητούν από την Ελλάδα ολοένα και σκληρότερα προγράμματα λιτότητας και αν δεν διορθωθεί αυτή η γραμμή τα πάντα θα τελειώσουν σε πανωλεθρία, προειδοποιεί η Γερμανίδα πολιτικός, σημειώνοντας πως η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να υποχρεωθεί σε περαιτέρω περιορισμούς και περικοπές.

Τα χρήματα θα πρέπει να εισπραχτούν εκεί που υπάρχουν, από τους πλούσιους στη χώρα και αυτό θα ήταν δικαιότερο από να ζητείται να πληρώνουν συνέχεια εργαζόμενοι, άνεργοι ή συνταξιούχοι, αναφέρει.

Ωστόσο το πρόβλημα βρίσκεται στο ό, τι οι πλούσιοι έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό και γι αυτό οι χώρες του Ευρώ θα πρέπει να συνεργαστούν - ασκώντας πίεση και στην Ελβετία -- για να επισημάνουν καταθέσεις άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, να τις παγώσουν, να τις διασταυρώσουν με τα ελληνικά φορολογικά στοιχεία και τελικά θα μπορούσε να ζητηθεί μια εφάπαξ φορολόγησή τους κατά 50%.

Κατά την άποψή της κ. Βάγκενκνεχτ, με τον τρόπο αυτό δεν θα χρειαζόταν ούτε τα δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρώπη, ούτε οι δραστικές περικοπές που σχεδιάζονται εκ νέου στην Ελλάδα, όπου το νέο πακέτο μέτρων άνω των 11 δισεκατομμυρίων ευρώ αποτελεί καθαρή παραφροσύνη.

Όπως σημειώνει, θα πρέπει να υπάρχει το σθένος να κληθούν να πληρώσουν οι πλούσιοι και αυτό μπορεί να γίνει μόνον με μια συντονισμένη δράση όλων των χωρών του ευρώ, διότι μόνη της η Ελλάδα δεν θα ήταν αρκετά ισχυρή για να θέσει, για παράδειγμα, την Ελβετία ή τις ελβετικές τράπεζες, υπό πίεση.

Η ίδια θεωρεί πως ο Έλληνας πρωθυπουργός από κάποια στιγμή και μετά δεν θα μπορεί να εκπληρώσει τα προγράμματα λιτότητας που έχουν επιβληθεί στη χώρα του και επισημαίνει πως από το «ελληνικό μοντέλο» του παρελθόντος δεν ωφελήθηκαν οι απλοί πολίτες ή οι συνταξιούχοι, αλλά οι πλούσιοι οι οποίοι επωφελούνται από τα μέχρι τώρα μέτρα διάσωσης, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων, τα οποία προέρχονται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, δεν φτάνουν στην Ελλάδα αλλά στις τράπεζες.

Στη συνέντευξή της στην «Ντερ Στάνταρντ», η Γερμανίδα πολιτικός εκφράζει την έντονη αντίθεσή της στις ιδιωτικοποιήσεις, επισημαίνοντας πως αυτές φέρνουν χρήματα μόνον βραχυπρόθεσμα ενώ μακροπρόθεσμα κοστίζουν πολύ περισσότερο, καθώς το κράτος, πουλώντας περιουσία του, παραιτείται από έσοδα και, εξάλλου, ιδιωτικοποιήσεις σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές σημαίνουν για τους πλούσιους αγοραστές, ένα επιπλέον δώρο.

Τέλος, σε σχέση με την αποκαλούμενη «κρίση χρέους», η ίδια είναι της άποψης πως αυτή ξεκίνησε με την κρίση των τραπεζών, οι χώρες της Ευρώπης «διέσωσαν» στο μεταξύ χρόνο, τις τράπεζες με 1,6 τρισεκατομμύρια ευρώ των φορολογούμενων, ενώ καμία χώρα δεν θα μπορέσει να αντέξει επί μακρόν τη διοχέτευση πόρων σε «μαραμένο» δημοσιονομικό τομέα και ως εκ τούτου η λεγόμενη «διάσωση του ευρώ» δεν είναι τίποτε άλλο από μια περαιτέρω διάσωση τραπεζών.  

Πηγή :www.enikos.gr

Οι Ευρωπαϊκοί Λαοί να Στραφούν στον Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Σοσιαλισμό !

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας 

Παρά τις κενές σε περιεχόμενο  και μηδενικής ουσίας διατρανώσεις του Πρωθυπουργού πως η Ελλάδα θα τα καταφέρει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και ν΄ αναμετρηθεί μ΄αυτές με αποτελεσματικότητα, καθώς  "Είμαστε Έλληνες" και στην ιστορία μας έχουμε μάθει να παλεύουμε και στο τέλος να κερδίζουμε, ο Αντώνης Σαμαράς λίγους έπεισε και ασφαλώς λιγότερους ακόμη καθησύχασε. Αφού οι δηλώσεις του έρχονται πριν την επίσημη ανακοίνωση των μέτρων ύψους  11.5 δισεκατομμυρίων ευρώ, που καλείται η κυβέρνηση να πάρει προκειμένου να εδραιώσει το κλίμα εμπιστοσύνης προς τους κοινοτικούς εταίρους, το Δ.Ν.Τ. και τις χρηματαγορές. Δίχως αμφιβολία τα μέτρα στοχοποιούν τον κόσμο της εργασίας και τους συνταξιούχους για πολλοστή φορά εντός τριών ετών. Ναι σίγουρα η εμπιστοσύνη είναι ένα κρίσιμο στοίχημα διότι μπορεί η χώρα μας να απουσιάζει από τις αγορές ομολόγων, ωστόσο οι διακυμάνσεις αυτών όπως και των μετοχών στα διεθνή χρηματιστήρια επηρεάζονται καταλυτικά από τα εσωτερικά τεκταινόμενα. Συνεπώς,ο Έλληνας πρωθυπουργός αγωνιά να επανακτήσει η χώρα το απολεσθέν κύρος της  ώστε να μπορέσει να θέσει ενδεχομένως στο εγγύς μέλλον τους νέους όρους επαναδιαπραγμάτευσης και να καταφέρει να πετύχει τη διαβόητη επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.  Κομματάκι δύσκολο για  έναν χειμαζόμενο ασθενή λαό όπου τα λόγια παρηγοριάς ίσως τελικά να μην λειτουργούν ούτε καν καταπραϋντικά.

Παρ΄όλα αυτά εξακολουθεί το υφεσιακό κλίμα να ισχύει και να απειλεί να κατακρημνίσει την εγχώρια οικονομία στο απόλυτο χάος μεγιστοποιώντας στο ζενίθ την ανεργία μαζί με τα επάλληλα κρούσματα εγκληματικότητας ως αποτέλεσμα όχι μόνο της ανεξέλεγκτης και λαθραίας εισροής στη χώρα κύματος παράνομων εισερχόμενων αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής αλλά κι ως εύλογο παρεπόμενο της μεγέθυνσης της φτώχειας και της αθλιότητας που αυτή συνοδεύεται από τη δραματική επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας.

Σύμφωνοι, οι Έλληνες πολίτες ως εκλογικό σώμα προ 50 ημερών αποφάσισαν δια της ψήφου ποιον προτιμούν να διακυβερνήσει την πατρίδα. Ωστόσο, οφείλουν να γνωρίζουν πλέον πως η λύση στο οικονομικό αδιέξοδο που όλοι μας παρατηρούμε να εμφανίζεται μπροστά μας,  δεν καθορίζεται αποκλειστικά από μας τους ίδιους. Εφόσον συνεχίζουμε να επιθυμούμε την παραμονή στη ζώνη του ευρώ τότε η οικονομική μας πολιτική αναπόφευκτα καθορίζεται και διαμορφώνεται από κοινού με την τρόικα (Ε.Ε. Ε.Κ.Τ. ΔΝΤ). Με δεδομένο το γεγονός πως η .Ε.Ε στερείται πολιτικής ενοποίησης είναι φυσικό οι ενδοκοινοτικοί ανταγωνισμοί και οι αμφότεροι και ποικιλόμορφοι εθνικισμοί να βρίσκουν γόνιμο έδαφος ώστε ν΄΄αναφύονται.

Η εμμονή της Γερμανίδας Καγκελαρίου Ανγκέλα Μέρκελ στην αυστηρή λιτότητα δεν είναι τυχαία. Εδράζεται ακριβώς στην πολιτική εκείνη που εφαρμόζεται εδώ και 10 χρόνια στην χώρα της και την οποία εκίνησε ο προκάτοχος  στον πρωθυπουργικό θώκο Σοσιαλδημοκράτης Γκερχαρτ Σρέντερ. Επομένως, όσο παραμένει σε ισχύ ο νεοφιλελεύθερος άξονας οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη και κατά προέκταση στην Ε..Ε μοιραία οι λαοί θα πλήττονται από την ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική που βασικά της στοιχεία είναι η εργασιακή απορρύθμιση, οι ιδιωτικοποιήσεις και η βάρβαρη επέλαση στο κράτος πρόνοιας που άλλοτε βαθμιαία συρρικνώνεται ο  τομέας των κοινωνικών παροχών κι άλλοτε επέρχεται κι επιβάλλεται από τις αδυσώπητες Αγορές του αυταρχισμού ο βίαιος αφανισμός του.

Σε συνθήκες οξύτατης και μακρόχρονης καπιταλιστικής κρίσης αναπόφευκτα το "χτύπημα" στις κοινωνικές παροχές θα είναι συνεχές σπρώχνοντας ευρύτερα μικρομεσαία εισοδηματικά  στρώματα στο περιθώριο και στη μέγγενη της απόγνωσης, Οφείλουμε να κατανοήσουμε πως ο καπιταλισμός δεν διέπεται από κοινωνική ευαισθησία. Είναι ένα αμείλικτο οικονομικό σύστημα παντελώς ανελεύθερο και αυταρχικό  και προφανώς προάγει σε νορμάλ συνθήκες τις ανισότητες και σε περιστάσεις όξυνσης και κρίσης την διεύρυνση τους σε απόλυτο βαθμό. Οι ευρωπαϊκοί λαοί όπως αποτίναξαν στο παρελθόν άλλα καταπιεστικά οικονομικά και πολιτικά συστήματα όπως η φεουδαρχία, ο φασισμός και ο σταλινισμός οφείλουν πλέον να αναζητήσουν ένα σύστημα απόλυτα συνυφασμένο στο φιλελεύθερο πρότυπο των αξιών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Οι λαοί της Ευρώπης οφείλουν να προτάξουν και να αγωνιστούν  για την ιδέα της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης και ολοκλήρωσης. Ο καπιταλισμός για να πάψει να δυναστεύει τις ζωές των λαών και κυρίως των ανθρώπων της εργασίας πρέπει να υπάρξει ένα σύστημα που θα το αντικαταστήσει. Ο φιλελεύθερος δημοκρατικός σοσιαλισμός είναι η υγιής ευρωπαϊκή πρόταση την οποία άλλωστε κομίζει η ταυτότητα της ίδιας της μεταπολεμικής  Ευρώπης.

Οι τύχες της Ελλάδας και των Ελλήνων όσο ισχύει ακόμη η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τους υπόλοιπους λαούς της γηραιάς ηπείρου και ειδικά μ΄ εκείνους του κοινού ευρωπαϊκού προσανατολισμού όπως αυτό συνεχίζεται να σφυρηλατείται στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Ο μοναχικός δρόμος όπως εγχώριες πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και της Άκρα Δεξιάς ευαγγελίζονται οδηγεί μοιραία στον εγκλωβισμό ενός νέου γύρου ιδεολογικού φανατισμού με ζωηρούς τους κινδύνους του εθνικού διχασμού. Ο 21ος αιώνας διδασκόμενος από τα ολέθρια λάθη και τα εγκλήματα του 20ου κυρίως αιώνα καλείται να προχωρήσει στην εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και του Φιλελευθερισμού όχι πια ως ιδεολογικό δεκανίκι του καπιταλισμού αλλά ως διαχρονική αξία του ανθρωπισμού και της Ευρώπης με στόχο την εξουδετέρωση των ολοκληρωτικών αντιλήψεων που μας κληροδότησαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ένας ψυχρός και μια αυταρχική δεσποτεία της άρχουσας τάξης του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου.

Θέλετε να μάθετε πόσα έχει δανειστεί και πόσα έχει πληρώσει η Ελλάδα; Σοκαριστική διαπίστωση

Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια) ευρώ διαβάστε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια! Μια έρευνα – απάντηση στους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η «Bild» και το «Focus»! 

- Είναι η Ελλάδα το απείθαρχο και...
ατίθασο παιδί της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ατίθασα παγκοσμίως;

- Μας αξίζει που το «Focus» χρησιμοποιεί τα αγάλματα των προγόνων μας για να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες με το δάχτυλο;

- Είμαστε τεμπέληδες και κατά το κοινώς λεγόμενο «μπαταξήδες» που δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές μας;

- Είμαστε ένας λαός καλοπερασάκηδων που αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τις συμβατικές υποχρεώσεις μας έναντι των … «συμμάχων» μας;

Ερωτήματα που μπορεί να απαντηθούν μόνο αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μάλιστα εκ της Εθνικής παλιγγενεσίας με την Επανάσταση του 1821.


Ψάξαμε λοιπόν βιβλιογραφία, στοιχεία στο διαδίκτυο και κατορθώσαμε και ανακαλύψαμε όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από τότε μέχρι σήμερα!

Στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε απίστευτες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας στα ερωτήματα που θέτουν τα «πειθήνια όργανα» των διεθνών τοκογλύφων όπως το «Focus» και η «Bild», που δεν έχουν σταματήσει δευτερόλεπτο να «χτυπούν» την Ελλάδα!

Η έρευνα που ακολουθεί, διενεργήθηκε το 2011 και δημοσιεύτηκε τότε στην προσωπική μου σελίδα, στο adalis.gr

Αξίζει πραγματικά να διαβάσετε, τα εξωφρενικά δάνεια που σύναψε η χώρα μας με τους γνωστούς οίκους διεθνών τοκογλύφων, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, πριν καν απαλλαχτεί από τους Οθωμανούς !

Δάνεια, που στο σύνολό τους είναι αποικιοκρατικά, με εξοντωτικούς όρους, τα οποία τα αποπληρώσαμε μέχρι τελευταίας … δεκάρας!

Δάνεια τα οποία θα πρέπει να επανεξεταστούν, και στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, να γίνουν άμεσα απαιτητά από τους τοκογλύφους, οι οποίοι σήμερα μας κουνάνε το δάχτυλο υποτιμητικά!

Η έρευνα που ακολουθεί, θα είναι πάντοτε επίκαιρη, για όσο διάστημα το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ΔΕΝ απαιτεί την επιστροφή των χρημάτων από απεχθή δάνεια όπως αυτό που παρουσιάσαμε στο χτεσινό μας πρωτοσέλιδο [Διαβάστε ΕΔΩ] ! Και τελικά, ακόμη κι αν δεν βρεθεί ένας πολιτικός να βάλει στο τραπέζι το θέμα της επιστροφής των δανείων που πληρώσαμε στους διεθνείς λωποδύτες, θα έρθει η μέρα που ο Ελληνικός Λαός θα τα πάρει πίσω μόνος του! Τρόποι υπάρχουν πολλοί!

Ελπίζω όμως να μην φτάσουμε ως εκεί!

Αλλά ας ξεκινήσουμε την παρουσίαση της έρευνας για τα δάνεια που έλαβε η Ελλάδα, χωρισμένη σε χρονικές περιόδους!

Η Ελληνική Επανάσταση είχε λάβει δάνεια ακόμη και για καριοφίλια που δεν παραλάβαμε ποτέ πριν το 1821, γεγονός που έμελλε να σηματοδοτήσει τι θα επακολουθήσει αργότερα. Ετσι η ιστορία του Δημοσίου χρέους της χώρας μας χωρίζεται σε πολλές περιόδους τις οποίες και τις κατηγοριοποιούμε

Πρώτη περίοδος 1824 με 1897

Την περίοδο αυτή η Ελλάδα πήρε ΔΕΚΑ (10) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 770 εκ. γαλλικά Φράγκα. Το πόσο «καλά παιδιά» ήμασταν καθώς και πόσο τοκογλύφοι υπήρξαν οι … πρόγονοι του Ντομινίκ Στρος-Καν (δεν ξέρω αν τότε είχαν καμαριέρες) φαίνεται από το γεγονός, ότι ενώ η αναγραφόμενη αξία των ΔΕΚΑ αυτών δανείων , ήταν 770 εκ. γαλλικά Φράγκα, εντούτοις στο χέρι πήραμε μόνο … 464 εκ.!!! Τα υπόλοιπα δεν μας δόθηκαν ποτέ μιας κα αποτέλεσαν … έξοδα φακέλων των Τραπεζών, καθώς και ότι άλλο μπορεί να χρεώσει ένας γνήσιος τοκογλύφος !!!

Από ποιους τα πήραμε όμως;
• Δύο δάνεια από την Αγγλία κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης το 1824 και το 1825, συνολικά 2,8 εκ. λίρες στερλίνες
• Ένα, 60 εκ. γ.φ. με την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας, το 1832.
• Δύο επί Κουμουνδούρου, το 1879 και το 1890, συνολικά 180 εκ. γ.φ.
•Πέντε επί Χ. Τρικούπη το 1882-1885 και το 1886-1881, συνολικά 450 εκ. γ.φ. και τέλος
•Ενα επί Σωτηρόπουλου-Ράλλη το 1893, 9.7 εκ. γ.φ.

Την εποχή αυτή μεγάλη δύναμη είχε ο Στρατός. Οι πελατειακές σχέσεις όμως καθώς και η διαχείριση τους ήταν ακριβώς η ίδια με την σημερινή. Ετσι , η χώρα μας που διέθετε 20.000 τακτικό στρατό, έπαιρνε όλα αυτά τα δάνεια για να συντηρεί τους αξιωματικούς και να τους μισθοδοτεί! Φτάσαμε έτσι να έχουμε … 12.000 Αξιωματικούς. Δηλαδή, 1,4 αξιωματικοί για κάθε 2 φανταράκια! Το θέμα ήταν λοιπόν ποιος διέταξε ποιον μιας όλοι καταλάβατε τι σκοπό είχαν τα δάνεια μας. Δάνεια που μας έδιναν με φειδώ οι μεγάλες δυνάμεις γιατί προσέβλεπαν στον πλούτο της χώρα μας μετά την απελευθέρωσή της και μας υποχρέωναν να στρατικοποιήσουμε την Ελλάδα για να αντέξει ως νεοσύστατο κράτος (δεν ξέρω αν σας φέρνει στο μυαλό κάτι από το σύγχρονο 7 προς 10 καθώς και την κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία) !!!

Οι περισσότεροι καπετάνιοι τότε, εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ενώ ένας Στρατηγός έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες στην ουσία πλήρωνε μόνο 3.000 μιας και είχε μόνο τόσους !!!

Η πρώτη πτώχευση ήταν θέμα χρόνου και ήρθε μόλις το 1825 .

Το 1826 ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Α. Ζαίμης και στο ταμείο του κράτους βρήκε μόνο … 16 γρόσια! Δηλαδή ούτε καν μια λίρα !!!!

Τότε λοιπόν η Ελλάς ονομάστηκε για πρώτη φορά Ψωροκώσταινα

Περίοδος του Οθωνα

Όταν έγινε Βασιλιάς ο Οθωνας, πήρε κι αυτός ένα … δανειάκι και μάλιστα με την εγγύηση των τριών μεγάλων Δυνάμεων (όπως βλέπετε υπήρχε και τότε μια … Τρόικα)!

Η κάθε μια εγγυήτρια δύναμη … εγγυήθηκε για το 1/3 του δανείου με μια διαφορά! Την τρίτη δόση η οποία ήταν 20 εκ. γαλλικά φράγκα δεν καταβλήθηκε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στη χώρα μας. (Σας θυμίζει τίποτε αυτό άραγε;)

Πάντως όσα πήρε ο Οθωνας, δηλαδή οι δύο προηγούμενες δόσεις , σύνολο 20. εκ γαλ. Φράγκα , οι Έλληνες δε τα είδαν στις τσέπες τους μιας και το 57% κατακρατήθηκε από την δανειοδότρια τράπεζα κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, ενώ το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία κυρίως σε έξοδα του … Βαυαρικού στρατού (πάλι οι Γερμανοί δηλαδή στη μέση)!!!

Τελικά η καθαρή εισροή , από το δάνειο, για την Ελλάδα ήταν μόλις 14,2%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα έναντι του δανείου χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από το δάνειο.

Με αυτά και μ αυτά , φτάσαμε στο 1843 οπότε είχαμε και τη δεύτερη χρεοκοπία της Ελλάδος.

Η Τρικουπική περίοδος

Κατά την περίοδο αυτή κυρίαρχος θα αναδυθεί ο έμπιστος των ανακτόρων Α. Συγγρός. Ηταν ο άνθρωπος που εξασφάλιζε στο Ελληνικό Δημόσιο δανειοδότες, στους οποίους συμμετείχε και ο ίδιος. Ήταν ο άνθρωπος που από τη δανειακή πρόσοδο εκτελούσε δημόσια έργα (Ισθμός Κορίνθου, σιδηρόδρομοι Λαυρίου, Θεσσαλίας κλπ.). Ηταν ο υπερεργολάβος με ό,τι αυτό σημαίνει. Τώρα αν αυτό σας θυμίζει κάποιο νεότερο πολιτικό της Ελλάδος, σίγουρα δεν φταίμε εμείς. Αλλά κάπου έχει πάει το μυαλό σας ε;;;

Από την άλλη πλευρά ο Χ. Τρικούπης θα αναδυθεί σε πρωταθλητή του εξωτερικού δανεισμού.

Την περίοδο του ελληνικού βασιλείου 1832-1893 στον Τρικούπη χρεώνεται το 58,4% του εξωτερικού δανεισμού, με 450 εκ. γαλλικά φράγκα.

Και όπως ήταν φυσικό, ο υπερδανεισμός με τοκογλυφικούς όρους , έφερε και πάλι το 1893 την τρίτη χρεοκοπία στην χώρα μας.

Ετσι μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός μας έφθασε όπως είπαμε στα 770 εκ. γ.φ., από τα οποία “στο χέρι πήραμε” 389 εκ. γ.φ. δηλαδή μόλις το 50,5%. Με την συνηθισμένη τακτική δηλαδή, υπογράψαμε στους τοκογλύφους «γραμμάτια» και στο χέρι πήραμε μόλις τα μισά. Και φυσικά τα τοκοχρεολύσια … έτρεχαν!!!

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά τα πληρώσανε τελικά τα τρισέγγονα του Τρικούπη εις το ακέραιο και δέκα φορές πάνω!!

Ετσι το 1898 η Ελλάδα θα τεθεί υπό τον  Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (κάτι θα σας θυμίζει ο όρος αυτός ε;) και ταυτόχρονα θα της παραχωρηθεί δάνειο 150 εκ. φ. (κάτι σαν α 110 δις που πήρε ο Γιώργος δηλαδή)

Απ’ αυτό το 62% καταβλήθηκε ως … αποζημίωση της Οθ. Αυτοκρατορίας κυρίως για την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τον πόλεμο του 1897. Το 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης. Πάντως φανήκαμε αρκετά … «κύριοι» αφού πληρώσαμε αποζημίωση σε αυτούς που παράνομα μας κατείχαν (αν και στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε για την περίπτωση αυτή μια πολύ γνωστή λέξη που αρχίζει με το γράμμα «Μ»)

Ακολουθεί μια δεύτερη περίοδος από το 1900 ως το 1945

Ως το 1914 υπάρχει μια περίοδος στην οποία αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα και υποχωρεί ο κρατικός. Την ίδια αυτή εποχή η Αθήνα αντιμετωπίζει τον Μακεδονικό αγώνα και από το 1912 τους Βαλκανικούς.

Την περίοδο αυτή συνομολογήθηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια, συνολικά 521 εκ. φ.

Τα δύο πρώτα (76 εκ. φ.) μέχρι το 1910 και το τέταρτο 335 εκ. φ. το 1914.

Τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν :
- Υπέρ της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων εξωτερικών δανείων (από τότε ήταν της μόδας να πληρώνει η Ελλάδα χρεολύσια προηγούμενων δανείων με … νέα δάνεια).
- Υπέρ της διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων και
- Στην ενσωμάτωση των νέων περιοχών που προέκυψαν μετά τους Βαλκανικούς.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι την περίοδο αυτή υπογράψαμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε τα παλιά.

Από το 1915 ως το 1923 η Ελλάδα του διχασμού βρίσκεται εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια θα βιώσει τη Μικρασιατική καταστροφή και να βρεθεί με τους πρόσφυγες απ’ αυτήν. Εδώ αρχίζουν και τα πραγματικά … δανειακά (πλην όμως τοκογλυφικά) ευτράπελα !!!

Η οικονομική πορεία διαρθρώνεται από τις μεγάλες, έκτακτες πολεμικές δαπάνες (περίπου 6,2 δισ. δρχ.) ενώ σε έξαρση βρίσκεται και ο εσωτερικός δανεισμός.

Ενώ η χώρα στην ουσία δεν μπορούσε να δανειστεί, και ουδείς γνώριζε το παραμικρό στο Κοινοβούλιο, ξαφνικά όλοι άρχισαν να μιλούν για δύο μυστικά δάνεια και μάλιστα μεγάλα!

Ένα το 1915 και ένα το 1916 , ισόποσα από 40 εκ μάρκα έκαστο.

Τα 80 εκ μάρκα αυτά δεν είχαν εγγραφεί πουθενά !!! Η Κυβέρνηση Σκουλούδη τα κράτησε εντελώς μυστικά, ακόμα και από τη Βουλή και δεν τα ανέγραψε πουθενά λες και πρόκειται για δάνειο κάποιου … «μπακάλη της γειτονιάς» !!!

Η υπόθεση έφτασε το 1918 στο ανώτατο ειδικό δικαστήριο στο οποίο ο Σκουλούδης θα υποστηρίξει ότι κρατήθηκε μυστικό για να μην εκλειφθεί ως ένδειξη γερμανοφιλίας!!

Κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί σε κανένα συντεταγμένο κράτος παρά μόνο σε Αφρικανικές Δημοκρατίες όπου οι Φύλαρχοι είχαν το … γενικό κουμάντο !! ΤΟ ΠΟΙΟ ΑΙΣΧΡΟ ΔΑΝΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ … ever !!!

Την περίοδο αυτή υπογράψαμε και λάβαμε το πιο αισχρό δάνειο που έχει πάρει ποτέ χώρα! Αισχρό όχι για το μέγεθός του, μιας και ήταν σχετικά μικρό αλλά επαίσχυντο για τον λόγο που το λάβαμε! Προσέξτε λοιπόν:

Το 1913 ο Ελληνικός Στρατός, αποτελούμενος από δυνάμεις της Β.Ελλάδος, έχυσε το αίμα του για να καταλάβει μια στρατηγικής σημασίας σιδηροδρομική γραμμή! Την γραμμή Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης! Και το πέτυχε αυτό! Η γραμμή κατελήφθη από τον Ελληνικό Στρατό. Φαίνεται όμως ότι οι “Σύμμαχοι” είχαν άλλα σχέδια για μας!

Ενώ την καταλάβαμε εμείς, ξαφνικά οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι … η γραμμή τους ανήκει, στα πλαίσια της “συμμαχικής μοιρασιάς” ! Όμως ήταν κάτι που υπήρχε σε Ελληνικά εδάφη και δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο! Ετσι μας εξανάγκασαν να την αγοράσουμε!!!!

Κι επειδή ως συνήθως δεν είχαμε λεφτά, μας έδωσαν το δάνειο και μάλιστα σε δολάρια. Μας έδωσαν ένα Καναδικό (δηλαδή Γαλλικό) δάνειο 8.000.000 δολαρίων για να πληρώσουμε στους Γάλλους μια σιδηροδρομική γραμμή την οποία εμείς την είχαμε καταλάβει με τον στρατό μας !!!!

Είπε κανείς τίποτα;

Περίοδος Μεσοπολέμου 1924 με 1932

Με τη Μικρασιατική καταστροφή ο ελληνισμός θα βρεθεί σε αμηχανία και σύγχυση. Από το 1924 μέχρι το 1928 ο κοινοβουλευτισμός θα βρεθεί σε οξύτατη κρίση, με 12 κυβερνήσεις, δηλαδή κάθε 4,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση.

Ο Βενιζέλος θα επιστρέψει και θα κερδίσει τις εκλογές του 1928, με 223 έδρες από τις 250. Η τετραετία του θα είναι περίοδος κοινοβουλευτικής ομαλότητας.

Τα επιτακτικότερα προβλήματα είναι το προσφυγικό και η σταθεροποίηση της δραχμής που η αξίας της είχε πέσει στο δέκατο πέμπτο της προπολεμικής. Η φορολογική επιβάρυνση παραμένει δυσβάστακτη. Σε σχέση με την προπολεμική έχει αυξηθεί κατά 37 φορές!!!

Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια.

Την περίοδο 1924-1931 συνομολογήθηκαν εννιά (9) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 992 εκ. φρ.

Τα δάνεια αυτά προήλθαν από την Αγγλία κατά 48%, τις ΗΠΑ κατά 31% και τα υπόλοιπα σε μονοψήφια ποσοστά από Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αίγυπτο και Ιταλία.

Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και παραγωγικά.

Την ίδια περίοδο η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού απορροφούσε το 29% των τακτικών εσόδων.

Συνολικά την περίοδο 1824-1932 είχαμε δανεισθεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρ. φρ. Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2,38 δισ. χρ. φρ. δηλαδή 183 περισσότερα απ’ όσα είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούμε 2 δισ. χρ. ερ. (σας θυμίζει κάτι άραγε αυτό; σας θυμίζω προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο : «το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ πληρώσαμε 517 δις ως το 2010 και παρ όλα αυτά χρωστάμε άλλα 340 δις»)

Το 1932 είχαμε την τέταρτη πτώχευση.

Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός ενώ θα παγώσει, λόγω της παγκόσμιας κρίσης, η εξυπηρέτηση των παλαιών.

1946-1966 Ανασυγκρότηση και ανάπτυξη

Πρώτο μέλημα της χώρας η ανασυγκρότηση της από την κατοχική καταστροφή που είχε φθάσει 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946.

Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ο εμφύλιος και το τρίτο οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι μεγαλύτερες στη Δυτ. Ευρώπη 19 και που έφθαναν στο 27,5% των συνολικών εξόδων.

Τα προβλήματα μέχρι το 1952-53 θα τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.

Το δημόσιο χρέος συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό ΔΧ το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.

Την περίοδο 1962-67 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα διακανονίσουν το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ., το οποίο μαζί με τους τόκους ανερχόταν στα 6,41 δισ. δρχ.

Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει μόνο τρια εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολ. Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα ΕΙΚΟΣΙΟΚΤΩ (28) εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολ.

Ο μετακατοχικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.

Για την εξυπηρέτηση του μετακατοχικού εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει! Καταλάβατε το μέγεθος της τοκογλυφίας;

Περίοδος Δικτατορίας 1967 με 1974

Περίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει πολύ μικρή αύξηση.

Συνολικά 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δανειακού Χρέους εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολ.

Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα.

Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσίων έργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο Δημόσιο Χρέος ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%.

Περίοδος Μεταπολίτευσης 1975 με 1981 (Κυβέρνηση Καραμανλή)

Το προπολεμικό εξωτερικό Δημόσιο Χρέος, λόγω του διακανονισμού 1962-67 βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από το 4% του συνολικού Δ.Χ. το 1974 θα πέσει το 1981 στο 0,6%.

Ο μεταπολεμικός εξωτερικός, κατά μέσο όρο, στο 3,9% των τακτικών εσόδων.

Συνολικά έχουμε 24 εξωτερικά δάνεια. Τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.

Περίοδος 1981 με 1989 (Κυβέρνηση Α.Παπανδρέου)

Ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις θα φθάσουν τις 640.000!!!

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.

Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος το οποίο είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την ανάπτυξή της.

Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθη για την εξυπηρέτηση των δανείων!!! Φοβερά μεγάλο ποσοστό!

Εκεί κάπου στο 1987 αρχίζει ο Γολγοθάς της Ελλάδος!

Η προσφυγή στον εξωτερικό δανεισμό έγινε για έργα συγκοινωνιακής, αγροτικής και αστικής υποδομής. Ένα, το 1982, για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς στην Καλαμάτα το 1981 και ένα για την υποστήριξη του ισοζυγίου πληρωμών.

Προφανώς μετά το 1824 ο εξωτερικός δανεισμός είχε γίνει για την χώρα μας, έσοδο τακτικό αλλά και έξοδο υπέρβαρο.

Είμαστε σίγουροι ότι αν ψάξουμε σε μεγαλύτερο βάθος ιστορικά τα αρχεία της χώρας μας θα βρούμε και άλλα τέτοια πολλά! Το θέμα όμως είναι, και φαίνεται σε όλη του ην μεγαλοπρέπεια, ότι η Ελλάδα όχι απλά ΔΕΝ αποτέλεσε το «κακομαθημένο παιδί» των συμμάχων και τον «μπαταχτσή» της κοινότητας, αλλά αποτέλεσε τον μεγάλο πελάτη των Δυτικών Τραπεζών και έναν από τους καλύτερους σε όλη την Δυτική Οικονομία ! Τόσο καλό που οι Δυτικές τράπεζες δεν είχαν καμία όρεξη να σταματήσουν να δανείζουν γιατί επί 200 χρόνια πλήρωνε αδιαμαρτύρητα!!!

Η Ελλάδα αποτέλεσε ένα κλασικό παράδειγμα στο οποίο στηρίχτηκε και αναπτύχθηκε η σημερινή Δυτική Οικονομία, όταν αποφάσισε να μεταβληθεί σε «χρεοκρατία» (debtocracy) και ειδικά από την εποχή που ο χρυσός αποτελούσε το αντίκρισμα του πλούτου μιας χώρας! Όταν σταμάτησε αυτό και το χρήμα «γεννιόνταν» από το χρέος (Θεωρία «το χρέος γεννά χρήμα») η Ελλάδα αποτέλεσε έναν βασικό πυλώνα ανάπτυξης των προηγμένων Δυτικών κρατών όχι μόνο γιατί πλήρωνε τοκογλυφικά δάνεια αλλά κυρίως γιατί με τα δάνεια αυτά αγόραζε στρατιωτικό υλικό και προϊόντα των χωρών που της δάνειζαν!!!

Ετσι, απ’ ότι είδατε τα τελευταία 200 χρόνια,
- πληρώναμε δάνεια τα οποία δεν τα λάβαμε ποτέ,
- είτε πληρώναμε μέχρι και 200 φορές πάνω την αξία τους ,
- είτε πληρώναμε δάνεια για πράγματα που χύσαμε το αίμα μας για να τα αποκτήσουμε!

Φτάσαμε στο σημείο να αποπληρώνουμε δάνεια της πρώτης περιόδου της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, και οι κατ' όνομα σύμμαχοί μας να κερδίζουν τεράστια ποσά από χρεολύσια κάθε χρόνο, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα!

Και ουδέποτε διαμαρτυρηθήκαμε ως λαός! Τα πληρώναμε εργαζόμενοι άοκνα και αγόγγυστα! Πληρώνουμε ακόμη και τους αιμοσταγείς κλέφτες του γερμανικού Ράιχ που στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατέκλεψαν την περιουσία της χώρας μας, ρούφηξαν τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και ρήμαξαν τον τόπο! Κατοχικές δυνάμεις που κατάσφαξαν τον Ελληνικό λαό και ουδέποτε μας αποζημίωσαν. Ενώ εμείς είχαμε αποζημιώσει ακόμη και τους Οθωμανούς που μας κατείχαν παράνομα επί 4 αιώνες!!!!

Από τις λίγες αυτές γραμμές που σας παραθέτουμε, είναι πλέον πρόδηλο ότι η χώρα μας ήταν από παλιά «άνδρο των διεθνών πλιατσικολόγων» !

- Μπορεί να μας έδωσαν ψίχουλα για να πολεμήσουμε για την ανεξαρτησία μας, αλλά το εξαργύρωσαν επί δύο σχεδόν αιώνες! Για 200 χρόνια ο Ελληνας πληρώνει «αέρα» στους Γερμανούς και στους λοιπούς Φραγκολεβαντίνους, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία. Από το αστρονομικό ποσό που έχουμε πληρώσει τα 200 αυτά χρόνια, ζήτημα να έχουμε λάβει στην πραγματικότητα ένα 25% και ίσως να είναι και μικρότερο.

Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια ευρώ) φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια!

Αυτό λοιπόν το άρθρο, κάθε Ελληνας του Εξωτερικού, είτε μένει σε χώρες της ΕΕ. είτε εκτός, πρέπει να το μεταφράσει σε κάθε γλώσσα και να το διανείμει όπου και όπως μπορεί! Να το διαδώσει για να καταλάβουν οι λαοί πόσο μας κόστισε η ανεξαρτησία μας και τι πληρώνουμε επί σχεδόν 200 χρόνια στα κοράκια που διέλυσαν τη χώρα μας! Να το εμπεδώσουν καλά γιατί έρχεται η σειρά τους!

Μεταφράστε το, διαδώστε το και βοηθήστε στην προσπάθεια να καταλάβουν οι λαοί του κόσμου ότι ο Ελληνας ήταν ο πλέον καλοπληρωτής δανείων τα τελευταία 200 χρόνια! Και αυτά που μας ζητάνε σήμερα, δεν είτε τίποτε άλλο παρά υπερ-τοκοχρεολύσια, ανακεφαλαιοποιήσεις τόκων και σε καμία περίπτωση δεν είναι χρήμα το οποίο το λάβαμε στα χέρια μας ποτέ, και το σπαταλήσαμε.

Ετσι το παρουσιάζουν οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί και οι Ολλανδοί γιατί έτσι τους βολεύει, μιας και είναι οι κύριοι δράστες του εγκλήματος και αυτοί οι οποίοι καρπώθηκαν τον Ελληνικό πλούτο !!!

Κάντε λοιπόν την μετάφραση και στείλτε το σήμερα κιόλας για να αφυπνίσουμε την παγκόσμια κοινή γνώμη !!!

Πηγή : www.newsnow.gr