Τι Σηματοδοτεί η Αποδυνάμωση του Κ.Κ.Ε

 


Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Πριν από έντεκα μέρες και συγκεκριμένα την Κυριακή 20 Μαΐου 2012  έγραφα εδώ σχετικά με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πως " ... Σήμερα πια δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στις οποίες να μπορεί να πρωταγωνιστήσει το ΚΚΕ. Η ηγεσία του το παρόπλισε  και το έθεσε στο περιθώριο. Το ΚΚΕ δεν συμμετέχει στα πολιτικά τεκταινόμενα. Ο ρόλος του εξαντλείται στα αντιπολιτευτικά έδρανα της Βουλής και στην οργάνωση του ταξικού εργατικού κινήματος. Μέχρι, λοιπόν,  την τελική δικαίωση των ευσεβών πόθων του η κοινωνία πρέπει να βρει συμμαχική δύναμη που να εκφράζει σθεναρά τη βούληση ώστε να δώσει φιλολαϊκή στροφή στην ασκούμενη μέχρι σήμερα οικονομική, κοινωνική πολιτική. Αυτή η συμμαχική πολιτική δύναμη εντοπίστηκε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω πως το ΚΚΕ έχασε μια ακόμη ιστορική ευκαιρία να δείξει ότι δεν προσομοιάζει αν μη τι άλλο με θρησκευτικό τάγμα το οποίο να ακολουθεί με πίστη και αφοσίωση το θέσφατο του" .

 Η εν λόγω θέση τέθηκε καθώς παρατηρείται μια σθεναρή αντίσταση του ΚΚΕ σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας  με τις πολιτικές δυνάμεις που προσδιορίζονται στον πολιτικό χάρτη ως Αριστερά. Είναι αλήθεια πως η στρατηγική του Περισσού είναι διαχρονική, σταθερή και σαφής. Επομένως η πολιτική του θέση για απεγκλωβισμό της χώρας από την Ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ δεν είναι σημερινή. Είναι πάγια και θεμελιωμένη σε πολύ ισχυρά επιχειρήματα. 

Είναι γνωστό πως από το 1993 όταν το ΠΑΣΟΚ του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου και της Φιλελεύθερης Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όπως και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου με πρόεδρο τότε τη Μαρία Δαμανάκη ψήφιζαν στη Βουλή την ευρωπαϊκή συνθήκη του Μααστριχτ, η οποία όριζε την ραγδαία ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών κι επιχειρήσεων, την απορρύθμιση της Αγοράς  καθώς και των ασφυκτικών προγραμμάτων δημοσιονομικής πειθαρχίας, τότε η μοναδική πολιτική δύναμη που ύψωσε το ανάστημα της άρνησης, της ανυπακοής στα επιτακτικώς  αιτούμενα της πλουτοκρατίας και της πληρέστερης ενημέρωσης της κοινωνίας για το τι πρόκειται να συμβεί με την έγκριση της συμφωνίας του Μαάστριχτ - πήρε το όνομα της από την ολλανδική πόλη στην οποία και υπογράφηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε,Ε, - τα επόμενα χρόνια ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με την Γ.Γ. την Αλέκα Παπαρήγα. Και τότε όπως και σήμερα ήταν και είναι απέναντι σε όλο το πολιτικό σύστημα.

Οφείλουμε συνεπώς  να αναδείξουμε την συνέπεια, την εντιμότητα και την υπευθυνότητα που διέπει τις πολιτικές γραμμές του ΚΚΕ. Παρ΄ όλα αυτά, σήμερα η ελληνική κοινωνία κι ως ένα βαθμό και η ευρωπαϊκή συντρίβεται από τις ολιγαρχικές ομάδες του παγκόσμιου πλούτου και αδυνατεί να βρει το δρόμο που οδηγεί στη λύτρωση από τη μέγκενη.  Ο βασικός λόγος βρίσκεται στην εξαιρετικά αποδυναμωμένη πολιτικώς και κοινοβουλευτικώς θέση των αριστερών κομμάτων και κυρίως των Κομμουνιστικών που δεν έχουν αποκλίνει ιδεολογικά και πολιτικά από την στρατηγική του Μαρξισμού - Λενινισμού. Και αυτά τα κόμματα στη Δυτική Ευρώπη είναι πράγματι πολύ ισχνά για να αντιμετωπίσουν δυναμικά τις ολιστρικές αποφάσεις κι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των άλλων εξίσου ολιγαρχικών μηχανισμών που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μοναδική εξαίρεση για τη Δυτική Ευρώπη αποτελεί ΑΚΟΜΗ το εγχώριο Κομμουνιστικό Κόμμα. 

Είναι προφανές πως οι ιθύνοντες νόες του παγκόσμιου Κεφαλαίου αλλά και των πολιτικών τους οργάνων σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επιτρέψουν την παραμονή στο ελληνικό κοινοβουλευτικό σώμα τη δράση του ΚΚΕ και πολύ περισσότερο ενός ισχυρού κι ακμαίου ΚΚΕ. Ενοχλεί, και μάλιστα υπέρ το δέον. Γι΄ αυτό κι εξωθούν το κοινωνικό σώμα σε λιγότερο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις - παρουσιάζοντας τες όμως ως τέτοιες -  που αν μη τι άλλο έχουν χαράξει με σαφήνεια τον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό. Έτσι σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά εκφράζουν αυτή ακριβώς την πρόταση.  Κατά συνέπεια, ο ελληνικός λαός και ειδικά οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να έχουν στο μυαλό και την αντίσταση σε όσα αντιλαϊκά μέτρα πρόκειται να ληφθούν μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Η διαρραγή των δυνάμεων του ΚΚΕ θα σηματοδοτήσει μια άνευ προηγουμένου στα σύγχρονα ιστορικά της πατρίδας μας νίκη για εκείνους που ζητούν να μπει οριστικά το ΚΚΕ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας κι αυτοί δεν είναι άλλοι από εκείνους που αποφασίζουν για τον εξανδραποδισμό του λαού. 

Πρέπει να αποδεχτούμε πως η Ε.Ε. με αυτή τη μορφή που λαμβάνει στις μέρες μας είναι εχθρική ενώπιον των λαϊκών συμφερόντων. Πρέπει επίσης να αποδεχτούμε πως ο δρόμος της άνισης ανάπτυξης όπως και της άνισης κι άδικης κατανομής του εθνικού - παραγόμενου - εισοδήματος είναι απολύτως σύμφυτος με την καπιταλιστική οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας. Ο ελληνικός λαός αναμφίβολα δεν είναι έτοιμος να προχωρήσει σε ρήξη και ανατροπή του οικονομικού συστήματος, το οποίο άλλωστε επιστημονικά ιδωμένο και μόνο είναι και η πρωταρχική και η βασική αιτία των αναδιαρθρώσεων στο εργασιακό περιβάλλον όπως και στο κράτος πρόνοιας.

 Η ευέλικτη συσσώρευση κεφαλαίου ως προϊόν της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης οικονομικής διαχείρισης αφήνει  τραγικές απώλειες. Το πιθανότερο είναι πως ελληνικός λαός και δη ο κόσμος της εργασίας και της ανεργίας  θα επιλέξει στις προσεχείς εκλογές μια ακόμη ερμαφρόδιτη "λύση". Σίγουρα δεν θα είναι αυτή που θα τον οδηγήσει στην Ελευθερία και στην Ανεξαρτησία. Θα πρόκειται απλά για μια παύση της λαίλαπας. Μέχρι την επόμενη όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης που σοβεί και καταστρέφει κεφάλαιο και θέσεις εργασίας. 

Η στήριξη στο ΚΚΕ είναι ψήφος με προοπτική και με μια διάθεση προσδοκίας ότι κάποτε ο λαός θα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να "τετραγωνίσει τον κύκλο". Με άλλους λόγους θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα ταχθεί στο πλευρό των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που ζητούν τον άμεσο και ριζικό μετασχηματισμό της οικονομίας. Είναι αδήριτα ένας δύσκολος, ίσως και μακροχρόνιος επίπονος   αγώνας γεμάτος διακινδύνευση.  Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια ουσιαστική λύση στα μείζονα προβλήματα που ταλανίζουν τη σύγχρονη οικογένεια και κοινωνία. Την απάντηση ας τη δώσει ο καθένας στη συνείδησή του.

Κοντολογίς στις εκλογές της 17ης Ιουνίου η δημοσκοπικά μέχρι τώρα σημαντική απώλεση της δύναμης του ΚΚΕ εάν τελικώς αυτή επιοβεβαιωθεί τότε θα είναι μια δραματική εξέλιξη για την αγωνιστική έπαλξη των εργαζομένων και των ανθρώπων της βιοπάλης. Σαφώς και θα επανεκκινήσει το εργατικό κίνημα από χειρότερη θέση και μοιραία θα επιτρέψει τις αντίπαλες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις να γίνουν περισσότερο απαιτητικές και κυνικές απέναντι στην προώθηση των συμφερόντων τους. Χρειάζεται προβληματισμός ώριμος και νηφάλιος. Δύσκολο εγχείρημα πράγματι σε αυτές τις ιδιαίτερα πολωτικές συνθήκες που ζούμε. Ωστόσο, είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων, των συνταξιούχων και όλων των ευπαθών ιδίως κοινωνικών ομάδων να υποστηρίξουν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε όλη την επικράτεια.Οι καιροί ου μενετοί πολύ εύκολα όμως μπορούν να εξελιχθούν σε εφιαλτικοί.

Ο Λαός να Τολμήσει !

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας 

Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι πράγματι πολλά και δυσεπίλυτα. Προφανώς απαιτούνται τολμηρές αποφάσεις και σαφώς χρειάζονται πολιτικές και κυρίως κοινωνικές συμμαχίες προκειμένου να καταστεί εφικτή η επιβίωση της κοινωνίας στο σύνολο της. Οι επιχειρηματίες έχουν χρέος να στηρίξουν το εισόδημα των εργαζομένων τους καθώς αυτό επηρεάζει δυναμικά και βραχυπρόθεσμα  τη βιωσιμότητα συλλήβδην του επιχειρηματικού κλάδου. Η κοινωνία και ειδικά η τάξη των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εδώ και δύο χρόνια αδιαλείπτως χτυπιέται με μανία από τις πολιτικές πρακτικές των κυβερνήσεων της εθνικής υποτέλειας και του ηθικού ξεπεσμού ήτοι του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ -Ν.Δ. και ΛΑΟΣ για κάποιο διάστημα.

Τα αστικά κόμματα του κοινοβουλίου προχώρησαν στη βίαιη υφαρπαγή του λαϊκου εισοδήματος όπως επίσης και στο γκρέμισμα του κράτους πρόνοιας. Ο μεταξύ τους συναγωνισμός στις νεοφιλελεύθερες θέσεις ήταν περισσότερο από αποκαλυπτικός, ήταν απόλυτα κυνικός προς ευρύτερες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού και ιδίως στις πλέον  ευπαθείς. Παπανδρέου,Σαμαράς, Βενιζέλος, και ο γραφικός στα όρια της χαμέρπειας Καρατζαφέρης με ηγεμονίσκο  το φερέφωνο της εγχώριας και ευρωπαϊκής  τραπεζοκρατίας τον δοτό  Παπαδήμο, αποφάσισαν ανερυθρίαστα αφενός να επιτρέψουν την εκποίηση στο λαίμαργο και ακόρεστο διεθνές κεφάλαιο τον παραγωγικό  πλούτο της χώρας, μαζί με όλες τις δομές που πλήρωσε από το υστέρημα του όλα αυτά τα χρόνια ο ελληνικός λαός για να στηθούν, κι αφετέρου να υποσκάψουν τα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής κατακερματίζοντάς την, αποσκοπώντας στην ολική ισοπέδωση της κοινωνίας. Όλα αυτά σχεδιάστηκαν  προκειμένου οι φαύλοι του καταρρακωμένου κι εξαχρειωμένου αστικού πολιτικού συστήματος να παραδώσουν την Ελλάδα - στο όνομα μιας πατριδοκάπηλης αντίληψης - στα επιτελικά και εκτελεστικά όργανα του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού ή στις αβυσσαλέες κι ανεξέλεγκτες  δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης.

 Η κοινωνία παρά την εξαθλίωση στην οποία ζει μεγάλο μέρος της στα αστικά κέντρα της πατρίδας, ύψωσε το ανάστημα της και στις εκλογές της 6ης Μαίου έδωσε μήνυμα ηχηρό στις πολιτικές δυνάμεις που αθετώντας κάθε συνταγματική αρχή και αξία ανθρωπισμού την εξώθησαν στην αδυσώπητη φτώχεια κι απελπισία. Αυτοκτονίες, ανεργία, λουκέτα στα καταστήματα, κατάρρευση του παραγωγικού δυναμικού, έξαρση της μετανάστευσης και ολική αποσάθρωση των υπηρεσιών και παροχών υγείας, κοινωνικής μέριμνας και παιδείας.

Οι σύγχρονοι υπονομευτές της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, οι βάναυσοι υποτακτικοί του τραπεζικού κεφαλαίου και οι ενταφιαστές της κοινωνικής δικαιοσύνης συνεχίζουν να προκαλούν με τον ανείπωτο αμοραλισμό τους τις συνειδήσεις των ελευθέρων πολιτών. Κανένα μήνυμα δεν έλαβαν από την πρόσφατη ετυμηγορία του εκλογικού σώματος. Η ίδια αλαζονεία επισκιάζει τη συμπεριφορά των πολιτικών του πάλαι ποτέ κραταιού και νυν απαξιωμένου δικομματισμού. Φρόκαλα και υπόκοσμος εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν και να εμμένουν στην εχθρική για το λαό στρατηγική τους. Στερούμενοι τσίπας και ηθικών συστολών αυθαδιάζουν μπροστά στους αποσβολωμένους όχι μόνο από τον φόβο που σκοπίμως και εντέχνως καλλιεργούν στους πολίτες αλλά και από την ντροπή που αισθάνονται για λογαριασμό τους.

Στις προσεχείς εκλογές ο ελληνικός λαός που επιμένει να θέλει να αλλάξει την ατραπό για την πατρίδα οφείλει τούτη τη φορά να στείλει πιο ξεκάθαρα και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα το μήνυμα της λύτρωσης και της απελευθέρωσης από τα δεσμά της βαρβαρότητας με τα οποία τον έχουν αλυσοδέσει. Ο λαός να τολμήσει, να μη δειλιάσει και να προχωρήσει στη χειραφέτησή του. Είναι επιτακτικώς αναγκαίο να στηρίξει στην παρούσα φάση τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη διαφορετική μοναδική κυβερνητική πολιτική πρόταση απαλλαγής από την νοσηρότητα των πολιτικών δυνάμεων  της ακροδεξιάς της Ν.Δ. και της νεοδεξιάς του ΠΑΣΟΚ που υποθήκευσαν  και με την ευθύνη του λαού ασφαλώς το παρόν και την προοπτική τη δική του και της χώρας. Σίγουρα υπάρχουν αμφιβολίες και δυστοκίες για την ετοιμότητα και για τη σαφήνεια των προγραμματικών δεσμεύσεων του ΣΥνασπισμού της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς. Ωστόσο, ας μην γελιόμαστε παράταση της αθλιότητας  την οποία εξέθρεψαν τα στελέχη και τα μέλη του "γαλαζιοπράσινου" κατεστημένου είναι ολέθρια εξέλιξη για τον τόπο.  Ναι, πρέπει να κάνει ο λαός το επόμενο βήμα και να διορθώσει με μεγαλύτερη δύναμη και θέληση την ψήφο του. Να μην υποκύψει στις "κασσάνδρες" που ενορχηστρωμένα προάγουν τα εμφυλιοπολεμικά  σύνδρομα, τον πανικό και την τρομοκρατία. Έχει ευθύνη ο λαός να υπερασπίσει την ιστορία αυτού του τόπου , τη διαδρομή αυτού του έθνους  και το μέλλον των παιδιών του. 

Μια ιστορική πράγματι ευκαιρία ξεδιπλώνεται κι ανοίγεται μπροστά του μετά από πολλά έτη ώστε ο λαός  να γίνει επιτέλους κυρίαρχος της ζωής του. Αν δεν απαλλαγούμε από τα βαρίδια του παρελθόντος δεν μπορεί να χαράξει καινούργια ημέρα ανάτασης της Ελλάδας και του λαού της. Η οικονομική ανάπτυξη και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι παράμετροι κι ενισχύονται όταν η δημοκρατία λειτουργεί και είναι κυρίαρχη. Απαιτείται κοντολογίς μια άλλη στρατηγική. Μια στρατηγική εθνική, καθολική  κι αυστηρά λαϊκή. Η οποία θα στοχεύει στην ειρηνική ανάπτυξη του Ελληνισμού και στην ευόδωση κλίματος δικαιοσύνης, σεβασμού και ελευθερίας. Είναι καιρός ο Έλληνας και η Ελληνίδα της βιοπάλης να αφήσουν στην άκρη τα ψευδοδιλήμματα περί δραχμής και ευρώ. Μέσα σε συνθήκες βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής η οποία εκτελείται στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση και η οποία  οδηγεί στην εξόντωση κοινωνικών τάξεων είναι αδύνατο εφόσον συνεχιστεί η εν λόγω συνταγή  να προκύψει ελπίδα και σωτηρία για τη χώρα. 

Το νέο όραμα που καλείται να εμπνεύσει η νέα διακυβέρνηση στους πολίτες είναι καταρχάς πολιτικό  Ήθος, Αξιοπιστία, Συνεργασία, Ισότητα και Ισονομία εντός ή κι εκτός ευρώ εάν ασφαλώς μας αποπέμψουν οι σύμμαχοι κι εταίροι μας. Αυτό το όραμα όμως σε καμία περίπτωση με καμία δυνατότητα δεν μπορούν  να εμπνεύσουν τα απολειφάδια του "ΠασοκΝουΔού" συρφετού.  Επιβάλλεται η ανάδειξη νέων  υγιών πολιτικών δυνάμεων που θα επιτρέψουν και την σταδιακή ανάδειξη και των κοινωνικών εκείνων δυνάμεων που μέσα από το περιβάλλον της συν εργατικότητας θα επιχειρήσουν και θα επιφέρουν μια αλλαγή νοοτροπίας και συναντίληψης εθνικής αποστολής και κοινωνικής επιβίωσης και μετ΄ έπειτα ευημερίας.  

Η Λαγκάρντ δεν πληρώνει φόρους

Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία όπως δήλωσε στον Guardian, λυπάται τα παιδάκια της Αφρικής περισσότερο από τους Έλληνες, για την ακρίβεια "τα έχει μονίμως στο μυαλό της", παίρνει ετήσιο μισθό 551.700 δολάρια.

Η ακριβής δήλωση της κ. Λαγκάρντ έχει ως εξής:
«Σκέφτομαι πολύ περισσότερο τα παιδιά σε ένα σχολείο στο Νίγηρα που πηγαίνουν στο μάθημα μόνο για δύο ώρες την ημέρα, αναγκάζονται ακόμα και την καρέκλα του θρανίου να μοιραστούν και διψάνε για μόρφωση. Τα έχω μονίμως στο μυαλό μου. Γιατί πιστεύω ότι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από ό,τι στην Αθήνα.»
Το πιο αστείο ωστόσο στην υπόθεση είναι ότι την ώρα που δηλώνει ότι στον Guardian, αναφερόμενη στους Έλληνες:
«Μην περιμένετε καμία συμπάθεια, ήρθε η ώρα να πληρώσετε τους φόρους σας», η ίδια δεν φορολογείται!

Ο βασικός της μισθός είναι 467.940 δολάρια το χρόνο, ενώ της δίνεται επίδομα για έξοδα παράστασης, χωρίς δικαιολογητικά, ύψους 83.760 δολαρίων το χρόνο, δηλαδή, 551.700 δολάρια - το οποίο ποσό, επαναλαμβάνουμε δεν φορολογείται, ενώ αναπροσαρμόζεται με κάθε αύξηση των τιμών.          

πηγή : www.enikos.gr

"Εσύ Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε..."

O νομπελίστας, Γερμανός συγγραφέας, Γκίντερ Γκρας, αναφερόμενος στην Ελλάδα. Ο σημαντικότερος εν ζωή, Γερμανός συγγραφέας -που από την αρχή της κρίσης έχει κρατήσει μια ξεκάθαρη στάση υπέρ της Ελλάδας, έριξε για μια ακόμα φορά τη "βόμβα" του, ταράσσοντας τη γερμανική κοινωνία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.

Δε θα μπορούσε να καυτηριάσει την Ευρώπη και τους αξιωματούχους της με πιο δηκτικό τρόπο, όταν ο ίδιος ο τίτλος που φέρει το συγκεκριμένο ποίημα είναι: "Η ντροπή της Ευρώπης".

Το ποίημα δημοσιεύει σήμερα η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung και μεταξύ άλλων αναφέρει:

Γράφει ο Γκίντερ Γκράς

"Κοντά στο χάος, καθώς δεν ταιριάζει στις αγορές,
Ξεμακραίνεις από τη χώρα που σου έδωσε ρίζες.

Ό,τι αναζητά η ψυχή, εσύ έκρινες πως κατέκτησες,
Και τώρα το αποποιείσαι, αξιολογώντας το ως απολειφάδι.

Σαν ταπεινωμένος οφειλέτης -γυμνός στη διαπόμπευση, υποφέρει μια χώρα,
Την ώρα που οφείλουμε τις ευχαριστίες μας προς αυτήν.

Καταδικασμένη να ζεις στη φτώχεια, χώρα, που ο πλούτος Σου
κοσμεί τα μουσεία: λεία που λεηλάτησαν από 'σένα.

Αυτοί που με τη βία των όπλων, επιτέθηκαν στα ιερά νησιά Σου,
κρατούσαν τον Χάιδερλιν, στις τσέπες των στολών τους.

Μόλις που Σε ανέχονται, ενώ οι Συνταγματάρχες σου,
κάποτε, ήταν καλοδεχούμενοι σύμμαχοι.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, οι «ισχυροί»,
Σου σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το ζωνάρι.

Μαυροφορούσα η Αντιγόνη τους αψηφά, με πένθος,
ντύνει το λαό, του οποίου φιλοξενούμενοι ήταν.

Εκτός των συνόρων Σου, οι οικείοι του Κροίσου, στοιβάζουν ό,τι λάμπει
και ανήκει στους δικούς σου θησαυρούς.

Ρουφήξτε επιτέλους ρουφήξτε! Ουρλιάζουν οι μισθωτοί Επίτροποι,
Οργισμένος όμως ο Σωκράτης, επιστρέφει το γεμάτο ποτήρι.

Καταριέται η χορωδία, ότιδήποτε Δικό σου, ξεσηκώνονται όμως η Θεοί
από τον Όλυμπο, κατά τη δική Σου θέληση.

Θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε,
Το πνεύμα της οποίας, Ευρώπη, σε δημιούργησε."





Πηγή :www.enikos.gr

Οι Ταλαντεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ Αναζητούν Ισορροπία

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας 

Οι πρόσφατες επισκέψεις του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σε Παρίσι και  Βερολίνο Αλέξη Τσίπρα καθώς και οι συναντήσεις που είχε με εκπροσώπους κομμάτων της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, όπως και οι συνεντεύξεις του στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης προκάλεσαν ως ήταν αναμενόμενο ζωηρό ενδιαφέρον στους εταίρους μας. Η μεγάλη δημοσκοπική δυναμική που παρατηρείται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι επόμενο να συγκεντρώνει την προσοχή όχι μόνο των πολιτικών αξιωματούχων της Ευρωζώνης  αλλά και στελεχών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όπως και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Για την ώρα η στάση κυρίως των ισχυρών κρατών της ζώνης του ευρώ απέναντι στον Ῥιζοσπαστικό" πολιτικό της Ελλάδας όπως τον αποκαλούν τα αστικά ΜΜΕ της Ε..Ε τον Αλέξη Τσίπρα είναι σκληρή και δεν αφήνουν ακόμη, κάποιοι απ΄ αυτούς, κανένα περιθώριο για περαιτέρω πιθανότητες επαναδιαπραγμάτευσης πόσο μάλλον της ενδεχόμενης ακύρωσης των μνημονιακών συμβάσεων. Ωστόσο, εάν η λαϊκή ετυμηγορία που θα εκφραστεί στις προσεχείς εκλογές της 17η Ιουνίου αναδείξει νέα δεδομένα και ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση είτε συνεργαζόμενος με άλλη πολιτική δύναμη είτε κι αυτοδύναμος - μην εκπλαγούμε αν το δούμε κι αυτό -  τότε πολλές από τις θέσεις και τις εκτιμήσεις που σήμερα μας κοινοποιούνται από τις κυβερνήσεις των ανυποχώρητων θα μεταβληθούν. Έτσι γίνεται συνήθως στην πολιτική. Θυμηθείτε μόνο τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχτηκε ο κυπριακός λαός όταν κλήθηκε να ψηφίσει στο δημοψήφισμα το έτος 2004 για το σχέδιο Ανάν. Κι όμως απτόητος, το σχέδιο που οδηγούσε στη νομιμοποίηση της κυπριακής κατοχής το απέρριψε. Οι επιπτώσεις  από τη στάση του αυτή, παρά τις απειλές και τις φωνασκίες διεθνών κύκλων και δη Η.Π.Α. και Μεγάλης Βρετανίας ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Με το παράδειγμα αυτό θέλω πολύ απλά να τονίσω τη σημασία που έχει πάντα η θαρραλέα και δυνατή φωνή του λαού όπως αυτή εκδηλώνεται δια της ψήφου.

 Συνεπώς, ακόμη κι αν οι εξελίξεις για την ισχυρή πολιτική τάξη της Ένωσης δεν είναι οι επιθυμητές, σίγουρα διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές Ελλάδα και Ευρωζώνη θα επανεκκινήσουν. Κι ό,τι λέγεται σήμερα καλά θα κάνει ο ελληνικός λαός να μην δείξει φόβο και υποκύψει. Όσο πιο ηχηρό είναι το μήνυμα κατάργησης των μνημονίων που θα στείλει στο Βερολίνο και στο Παρίσι όπως και στις άλλες πρωτεύουσες της Ε.Ε. η ψήφος του εκλογικού σώματος, τόσο πιο αποτελεσματικές υπέρ του απεγκλωβισμού των Ελλήνων από τις αποικιοκρατικές συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι υποτελείς της Αθήνας με τους "βαρβάρους" δανειστές θα είναι οι διαβουλεύσεις. Ας μην γελιόμαστε τα 240 δισ ευρώ που δεχτήκαμε ως δάνεια από την Τρόικα τα δύο τελευταία χρόνια προέρχονται κυρίως από κράτη. Επομένως, η διαγραφή τους καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής ενέργεια. Μολονότι είναι εφικτή η διπλωματική και πολιτική διευθέτηση.

Σήμερα, λοιπόν, μόλις λίγες μέρες από την Κυριακή των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ επανατοποθετείται και ανακαθορίζεται  ως ενιαίος πια κομματικός φορέας απέναντι στα μεγάλα κι ανοιχτά ζητήματα τα οποία χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης. Είναι φυσικό να μεσολαβήσει ένα διάστημα, όπου οι αμφότερες πιέσεις που δέχεται εντός και εκτός της χώρας να τον αναγκάζουν να προχωρά σε επανεκτιμήσεις σε ό,τι αφορά τις κινήσεις, τις επιλογές και τους ελιγμούς που απαιτούνται προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί και στο αναντίλεκτο αίτημα για κατάργηση των μνημονίων και συνάμα να μην θέσει σε κίνδυνο το δρόμο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη  αφού η προτίμηση της συντριπτική πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος καταδεικνύει προς σ΄ αυτή την κατεύθυνση.

 Οι ταλαντεύσεις αυτές που εκούσια ή ακούσια αναπτύσσονται στη πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ναι μεν μπορεί να είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένες κι αναμενόμενες εξαιτίας των 12 συνιστωσών, όμως οφείλει η ηγεσία να τις σταματήσει το ταχύτερο δυνατό καθώς ο επαπειλούμενος κίνδυνος να προκληθεί σύγχυση στην κοινωνία είναι ορατός. Χρειάζεται να διασαφήσει ο Αλέξης Τσίπρας ως επικεφαλής τι τελικώς θα πράξει με τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, τους εξοντωτικούς όρους που αυτές εμπεριέχουν και με ποιο τρόπο θα γίνει η ακύρωση των αντικοινωνικών μέτρων που τις διέπουν. Πάντως, είναι αλήθεια πως  τα στελέχη του κόμματος πέφτουν κατ΄ επανάληψη σε αντιφάσεις ως προς το τι τελικά θα γίνει με τα αντιλαϊκά συμφωνητικά που ενέγκριναν οι κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ της προηγούμενης κοινοβουλευτικής συόδου με την Τρόικα (Κομισιόν, Δ.Ν.Τ. και Ε.Κ.Τ.)  και τούτο έγκειται στην έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας, στο απροκάλυπτο συμπίλημα το οποίο οφείλεται στις αμφίσημες και εν πολλοίς αλληλοσυγκρουόμενες πολιτικές των ποικιλόνυμων συνιστωσών του  καθώς και στην αδυναμία του κόμματος να ισορροπήσει  από τη μια μεριά στην απαίτηση του λαού και από την άλλη στις γραπτές δεσμεύσεις της χώρας προς εταίρους και μη.

Ο Αλέξης Τσίπρας πλέον είναι πολύ κοντά στην ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων. Δεν αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ την αλλοτινή μικρή πολιτική δύναμη του αριστερού χώρου. Αύριο πιθανόν θα είναι μέτοχος ή συμμέτοχος  στο κυβερνητικό σχήμα αποφασίζοντας για την πορεία της χώρας, για το λόγο αυτό πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει τις γραμμές του. Ο χρόνος εξαντλείται. Οψόμεθα ! 

Απρόβλεπτες οι Συνέπειες Εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ !

Απρόβλεπτες θα είναι οι συνέπειες από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, εκτιμά το στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και επικεφαλής της αυστριακής κεντρικής τράπεζας, Έβαλντ Νοβότνι. Παράλληλα, τόνισε, ωστόσο ότι η χώρα θα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της εάν θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει οικονομική βοήθεια.
«Θα πρόκειται για μεγάλα, μαζικά σοκ, οι συνέπειες των οποίων θα είναι απρόβλεπτες», δήλωσε το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ευρωτράπεζας, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, αρνούμενος πάντως να συμμετάσχει στη συζήτηση για τις προοπτικές ενός τέτοιου σεναρίου.
Ο Ε. Νοβότνι εκτίμησε επίσης ότι θα απαιτηθεί χρόνος για την επίλυση της ελληνικής κρίσης. Αναφερόμενος στο σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης, είπε πως «απαιτείται αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία για να σταθεροποιηθούν οι χρηματοοικονομικές αγορές».

ΠΗΓΉ : Από το www.tanea.gr

Νέα Δραματική Άνοδος της Ανεργίας μέχρι το Τέλος του 2012

Σε ένα σπιράλ ύφεσης, με υψηλή ανεργία, χαμηλά εισοδήματα και υψηλές τιμές, που εμποδίζει την Ελλάδα να βρει το δρόμο της ανάκαμψης, έχει μπει η εγχώρια οικονομία.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι, στο τέλος του 2012 η στατιστική ανεργία θα είναι 28%, ενώ ο μέσος όρος του έτους θα «κάτσει» μεταξύ 23% και 24%, που αντιστοιχεί σε 1.200.000 ανθρώπους, εκτός αγοράς εργασίας.
Η πραγματική ανεργία, υπολογίζεται πως θα είναι κατά τουλάχιστον 4 μονάδες υψηλότερη, κοντά στο 27% με 28%. Την ίδια στιγμή, εκτιμούν ότι σε υψηλό επίπεδο θα παραμείνουν οι τιμές των προϊόντων, γεγονός που σε συνδυασμό με τη δραματική μείωση των μισθών, θα οδηγήσει την αγοραστική δύναμη των ελλήνων, στο επίπεδο της δεκαετίας του ‘70…
Στο τέλος του 2012 οι μειώσεις μισθών και οι φορολογικές επιβαρύνσεις θα οδηγήσουν το διαθέσιμο εισόδημα των 1.800.000 εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα να αντιστοιχεί στο 50% του επιπέδου που είχε διαμορφωθεί το 2008, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, επιστημονικού συνεργάτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Σάββα Ρομπόλη.


πηγή : Από το www.protothema.gr

Η Τρόικα και οι "Θεωρίες Ζόμπι"

”Tα γεγονότα αποδεικνύουν ότι ακολουθήσαμε λάθος δρόμο. Τώρα πρέπει να αλλάξουμε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μας”, τονίζει ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος, Ζαν Πολ Φιτουσί, σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα ”Ιλ Μεσσατζέρο”, με την οποία απευθύνει έκκληση στους ισχυρούς της Ευρώπης, υπέρ της Ελλάδας.
”Οι θεωρίες σχετικά με τις ευνοϊκές επιπτώσεις της λιτότητας χαρακτηρίζονται από παραφροσύνη αλλά δεν πεθαίνουν ποτέ. Πρόκειται για θεωρίες- ζόμπι”, προσθέτει ο Z. Φιτουσί.
”Θεωρώ ακόμη απίθανο να βγει η Ελλάδα από το ευρώ. Αν η Αθήνα αποχωρήσει, τα όρια της ευρωζώνης θα γίνουν ρευστά. Είναι αυτό το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε στις αγορές;” διερωτάται ο Γάλλος καθηγητής που διδάσκει και στο πανεπιστήμιο Luiss της Ρώμης.
Σύμφωνα με τον Z. Φιτουσί, ”πρέπει να υιοθετηθούν άμεσα μέτρα για να βοηθηθεί η Ελλάδα, πριν τις εκλογές, διότι μετά, μπορεί να είναι πολύ αργά”.
”Κανείς, άλλωστε, δεν θα ήταν σε θέση να αποπληρώσει το χρέος του, με ένα διαρκώς περιοριζόμενο εισόδημα. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, αλλά για κάθε άλλη χώρα” τόνισε.
Κατά την άποψή του η καγκελάριος Μέρκελ ”γνωρίζει καλά ότι οι θέσεις της μειοψηφούν. Το μπρα ντε φερ μαζί της, μόλις άρχισε και πρέπει να δούμε πώς θα λήξει”.
Σε σχόλιό της, η ιταλική, δημόσια τηλεόραση Rai, υπογραμμίζει ότι ”ο Φιτουσί έχει δίκιο. Η Ευρώπη ήταν αναποφάσιστη και ασυντόνιστη επί τρία χρόνια. Η διάσωση της Ελλάδας κοστίζει τετρακόσια δισεκατομμύρια. Για τις τράπεζες, τα χρήματα αυτά βρέθηκαν, αλλά για να σωθεί μια χώρα, τώρα, μας λένε ότι δεν υπάρχουν”.
”Όταν οι αγορές μυρίζονται αίμα, δεν σταματούν. Μετά την Ελλάδα, θα έρθει η σειρά κάποιου άλλου”, καταλήγει το σχόλιο της ιταλικής τηλεόρασης.

Πηγή www.:News247.gr 

Σκληρή Απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στον Μιχελάκη

Σκληρή απάντηση έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στον εκπρόσωπο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννη Μιχελάκη, ο οποίος κατηγόρησε τον πολιτικό σχηματισμό για τις θέσεις του για τη μετανάστευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει κατ’ εξακολούθηση και κατ’ επάγγελμα διαστρέβλωση των θέσεων και των προτάσεών του από εκείνους «που με την εμμονή τους στη μνημονιακή πολιτική βυθίζουν στην ανασφάλεια και την απόγνωση την πλειονότητα των συμπολιτών μας».
Ακόμα, το κόμμα της Κουμουνδούρου προσθέτει: «Είναι μάταιο να περιμένει κανείς από τη Νέα Δημοκρατία να κατανοήσει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό, ταυτόχρονα όμως είναι και επικίνδυνος ο ιδιότυπος ανταγωνισμός της με την Χρυσή Αυγή που οδηγεί σε τυφλές συγκρούσεις και στην όξυνση των προβλημάτων».

Δημοσκόπηση της Public Issue

Μαϊ 21:23

Πρώτος με το εντυπωσιακό ποσοστό του 30% είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με μία νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύει η Public Issue, ενώ στην δεύτερη θέση βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία με 26%. Στην τρίτη θέση παραμένει το ΠΑΣΟΚ με 15%.
Στην νέα αυτή δημοσκόπηση, η Βουλή παραμένει επτακομματική. Στην τρίτη θέση παραμένει το ΠΑΣΟΚ με 15% το οποίο έχει ωστόσο σημειώσει αύξηση στα ποσοστά του. Μεγάλες είναι και οι απώλειες του ΚΚΕ το οποίο βρίσκεται στην έκτη θέση με 5%, το οποίο βλέπει τους ψηφοφόρους του να το εγκαταλείπουν για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ποσοστά των κομμάτων έχουν ως εξής:
ΣΥΡΙΖΑ: 30%
Νέα Δημοκρατία: 26%
ΠΑΣΟΚ: 15%
Δημοκρατική Αριστερά: 7%
Ανεξάρτητοι Έλληνες: 7%
ΚΚΕ: 5%
Χρυσή Αυγή: 4,5%
Από το www.iefimerida.gr

Η Διακυβέρνηση και το Αναπόφευκτο Ρίσκο για Στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Οι "Φιλικοί Εταίροι" είναι μια έπαλξη που προτάσσει σε βασικό πρόταγμα την ενότητα του λαού. Με αυτό το σκεπτικό αποφασίσαμε να καταγράψουμε και να καταθέσουμε τη θέση μας όπως και τα συμπεράσματα που προκύπτουν αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές της 6 Μαΐου.

Η ήττα που υπέστη ο μνημονιακός δικομματισμός των ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ήταν συγκλονιστικός και σε καμία περίπτωση δεν αφήνει περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Τα κόμματα αυτά απώλεσαν την νομιμοποίηση του εκλογικού σώματος καθώς το μπλοκ των αντιμνημονιακών δυνάμεων συγκεντρώνουν το 68% των ψηφοφόρων. Κατά συνέπεια η εμμονή των Βενιζέλου και Σαμαρά προς την απαρέγκλιτη τήρηση και εφαρμογή  των ντιρεκτίβων της Τρόικα και του Συνδικάτου Τρομοκρατίας του Ελληνικού λαού όπως και σύσσωμων των Ευρωπαίων πολιτών το οποίο ηγείται η χρεοκοπημένη τραπεζοκρατία της Ευρωζώνης και δια αυτής η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, δεν αφήνει περιθώρια προς τους Έλληνες εργαζόμενους και εν γένει της βιοπάλης από το να συντρίψουν τα πολιτικά αυτά απολειφάδια που έσπρωξαν εντός δύο ετών 2000 συμπολίτες μας στην αυτοχειρία, εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα στην ασιτία, δεκάδες χιλιάδες στην απώλεια της στέγης  και των επιχειρήσεων τους και εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία. Όλος αυτός ο πληθυσμός σήμερα αγωνιά για το τι ακριβώς θα συμβεί στις 18 Ιουνίου  μετά και τις νέες εκλογές που προκηρύχθηκαν έπειτα από το ναυάγιο των διευρενητικών εντολών όπως και τα συμβούλια των αρχηγών. 

Αξίζει να πούμε πως με εύσχημο τρόπο τα συστημικά ΜΜΕ και οι πολιτικές ηγεσίες των φαύλων κομματικών σχηματισμών που στήριξαν τα μνημόνια, υπέγραψαν τις δανειακές συμβάσεις και συγκρότησαν την "χουντική" κυβέρνηση Παπαδήμου ήτοι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.  επιδίωξαν να πιέσουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Επιχείρησαν αρχικά κολακεύοντας τον και στη συνέχεια εκβιάζοντας τον, να τον εξαναγκάσουν να συμμετάσχει σε κυβέρνηση υπό την αυστηρή καθοδήγηση -επιτροπεία τους . Φυσικά και δεν περίμεναν την άτεγκτη στάση του Αλέξη Τσίπρα. Είναι προφανές πως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ τους χάλασε τα σχέδια. Έτσι οδηγούμαστε αισίως ξανά στις κάλπες ώστε ο λαός να δώσει μόνος του την κυβέρνηση εκείνη που επιθυμεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον μετά και την άρνηση της Γ.Γ. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα να ανταποκριθεί στο αίτημα του εκλογικού σώματος που ναι μεν ζητά την κατάργηση των μνημονίων και των ασφυκτικών πολιτικών λιτότητας όχι όμως και την έξοδο της χώρας από το Ευρώ και την Ε..Ε, γίνεται φανερό πως η μόνη εφικτή λύση που μπορεί να αποσοβήσει  την παράταση του εξανδραποδισμού τον οποίο υφίστανται όλοι οι άνθρωποι της εργασίας και κυρίως τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, είναι η λαϊκή στήριξη στον ΣΥνασπισμό ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς. 

Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο αίτημα των ψηφοφόρων και επιμένει στην στρατηγική του απεγκλωβισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Παρ΄ όλα αυτά μέχρι και σήμερα δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει πειστικά τι πρόκειται να συμβεί αμέσως μετά και συγκεκριμένα όταν θα έχουμε ως χώρα φύγει και από τους δύο θεσμικούς μηχανισμούς. Πως δηλαδή θα καταφέρει μια μικρή χώρα με τόσους κινδύνους κι ανοιχτούς ανταγωνισμούς στον περίγυρο να σταθεί μόνη δίχως σαφείς και συγκεκριμένες συνεργασίες με όμορες χώρες. Ασφαλώς, το έλλειμμα αυτό του ΚΚΕ εμφανίζεται ευκρινώς και στην απροθυμία του κόσμου να ακολουθήσει το δρόμο που έχει το εν λόγω κόμμα επιλέξει. Άλλωστε τούτη η άποψη επιβεβαιώνεται και από το πενιχρό ποσοστό του 8,5% που έλαβε στις εκλογές της 6ης Μαίου. Επίσης, οφείλει η ηγεσία του ΚΚΕ να κατανοήσει πως μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων έχει διαποτιστεί με την ευρωπαϊκή αντίληψη κι επομένως είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να ζητά από την κοινωνία να δεχτεί μια πολιτική πρόταση η οποία ναι μεν είναι η απόλυτα συνεπής με την πάγια θέση του μολονότι είναι ασύμφωνη για να μην πούμε και ακατανόητη για την συντριπτική πλειοψηφία ΚΑΙ του εκλογικού σώματος.

Συνεπώς, με βάση τα ισχύοντα δεδομένα ήτοι την απροθυμία των Ελλήνων και των Ελληνίδων να αποφασίσουν την έξοδο της χώρας από την ζώνη του ευρώ και πολύ περισσότερο την Ευρωπαϊκή Ένωση και συγχρόνως την σθεναρή απόφαση τους να καταγγείλουν τα μνημόνια, η επιλογή  τους αναπόφευκτα δείχνει -τουλάχιστον δημοσκοπικά - να επικυρώνεται  στην στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.  Η οποία συμπυκνώνεται στην προθυμία του κόμματος να συνεχίσει η χώρα να πορεύεται στον ευρωπαϊκό δρόμο και παράλληλα να υπάρξει άμεση κατάργηση των επαίσχυντων συμφωνιών και των αντιλαϊκών προγραμμάτων μέσω των οποίων πραγατοποιείται η βάναυση  υφαρπαγή του  εισοδήματος καθώς και η διάλυση του στοιχειώδους κράτους πρόνοιας που όλες αυτές τις δεκαετίες αν και ανεπαρκώς οικοδομήθηκε. Εκείνο που πρέπει να γίνει σαφές είναι πως η πολιτική είναι η τέχνη των σκληρών διαπραγματεύσεων όσπου να προκύψουν γόνιμοι και δίκαιοι συμβιβασμοί. Επιπροεθέτως οι συνετοί και διορατικοί πολιτικοί είναι εκείνοι που επιλέγουν να πετύχουν το εφικτό κι όχι απαραιτήτως το ευκταίο.

Μα εύλογα εκτιμώ πως θα αναρωτηθείτε υπάρχουν τα εχέγγυα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για να του δείξουμε απόλυτη εμπιστοσύνη ; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι. Μολονότι οφείλουμε να καταγράψουμε την ειδοποιό διαφορά που τον διέπει από τους άλλους δύο που διεκδικούν την εξουσία και βρίσκεται στο λευκό κυβερνητικό του μητρώο. Αν όμως λάβουμε υπόψη τα καμώματα και τις πρακτικές των κομματικών του στελεχών τόσο στο πεδίο των αυτοδιοικητικών σχημάτων όσο και πολύ περισσότερο των συνδικαλιστικών παρατάξεων εκεί οι ενδοτισμοί και οι διολισθήσεις σε λογικές και πολιτικές άκρως επιθετικές προς τα συμφέροντα των εργαζομένων συνηγορούν αδήριτα στη δυσπιστία έως καχυποψία.  

Παρ΄ όλα αυτά είναι αληθές σε λιγότερο από ένα μήνα καλούμαστε να επιλέξουμε ένα τρόπο διακυβέρνησης ο οποίος να εγγυάται τη διαφύλαξη της αξιοπρέπειας του λαού και των εθνικών και χωρικών κεκτημένων της πατρίδας. Έτσι, ο σχηματισμός κυβέρνησης ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής είναι ο στόχος των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Ο διπολισμός Αριστερά και Δεξιά είναι ορατός και υπαρκτός κι ας τον απαξιώνει η Γ.Γ. του ΚΚΕ. Ωστόσο αναμφίβολα το μεγάλο ζητούμενο είναι πως θα σταματήσουμε τον απροκάλυπτο ολετήρα που ισοπεδώνει την κοινωνία και σαφώς είναι οι δεσμευτικές συμβάσεις που υπέγραψαν η Παραδοσιακή Δεξιά του Σαμαρά με τη Νεοδεξιά των Παπανδρέου - Βενιζέλου.  Άρα η μοναδική διέξοδος για τις λαϊκές κοινωνικές τάξεις στις παρούσες συνθήκες και με στόχο τη διακυβέρνηση είναι η δυναμική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" και κατόπιν της "Δημοκρατικής Αριστεράς" η οποία εύσχημα χρησιμοποιείται από το καταρρέον σύστημα ως εφεδρική δύναμη για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πλην όμως κι ως μοχλός πίεσης προς αριστερούς ψηφοφόρους.

Άφησα για το τέλος το Κ.Κ.Ε Είναι γνωστό στους αναγνώστες του ιστοτόπου αυτού  πως ο γράφων τάχθηκε υπέρ της στήριξης του κόμματος. Τα επάλληλα επικοινωνιακά λάθη και κυρίως η εμμονή στην άρνηση για διάλογο με τον Αλέξη Τσίπρα της Γ.Γ. Αλέκας Παπαρήγα προκάλεσαν αγανάκτηση στην κοινωνική βάση που στις εκλογές του Μαίου το υποστήριξε. Σήμερα πια δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στις οποίες να μπορεί να πρωταγωνιστήσει το ΚΚΕ. Η ηγεσία του το παρόπλισε  και το έθεσε στο περιθώριο. Το ΚΚΕ δεν συμμετέχει στα πολιτικά τεκταινόμενα. Ο ρόλος του εξαντλείται στα αντιπολιτευτικά έδρανα της Βουλής και στην οργάνωση του ταξικού εργατικού κινήματος. Μέχρι, λοιπόν,  την τελική δικαίωση των ευσεβών πόθων του η κοινωνία πρέπει να βρει συμμαχική δύναμη που να εκφράζει σθεναρά τη βούληση ώστε να δώσει φιλολαϊκή στροφή στην ασκούμενη μέχρι σήμερα οικονομική, κοινωνική πολιτική. Αυτή η συμμαχική πολιτική δύναμη εντοπίστηκε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω πως το ΚΚΕ έχασε μια ακόμη ιστορική ευκαιρία να δείξει ότι δεν προσομοιάζει αν μη τι άλλο με θρησκευτικό τάγμα το οποίο να ακολουθεί με πίστη και αφοσίωση το θέσφατο του. 

Ο Λαός Υπό το Κράτος του Ζόφου ! *

 Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Καθ΄όλη τη διάρκεια των δυόμισι τελευταίων ετών αναπτύχθηκε εσκεμμένα και ενορχηστρωμένα από τους μηχανισμούς ποδηγέτησης της κοινής γνώμης ένα διάχυτο αίσθημα φόβου και τρομοκρατίας, προκειμένου οι πολιτικές αποφάσεις των κέντρων άσκησης εξουσίας που εδρεύουν στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στην Ουάσιγκτον και στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, όπου βρίσκεται η Wall Street, να επιβληθούν αυτές οι αποφάσεις είτε σιωπηρά είτε με τις λιγότερες δυνατές λαϊκές αντιστάσεις και εκδηλούμενες αντιδράσεις. Το σχέδιο των ολιγαρχών στοχεύει στην προώθηση και υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής εξαναδραποδισμού ευρύτερων λαϊκών κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού.  Εν μέρει αυτό το εγχείρημα ήταν επιτυχές. Αφού ήδη παρατηρούμε δίπλα μας να ενσκήπτει ζωντανά η τραγωδία που φέρνει η πείνα και η εξαθλίωση. 

Οι δανειακές συμβάσεις που  υπεγράφησαν και ψηφίσθηκαν από το συντριπτικό πλειοψηφικό κοινοβουλευτικό σώμα, αποτέλεσαν το όχημα για να ξεκινήσει  η εφαρμογή των σφοδρών  αντιλαϊκών πολιτικών . Έτσι, είναι αλήθεια, πως παρά την συστηματική προπαγάνδα με την οποία μπολιάστηκε όλο αυτό το διάστημα η κοινωνία, ώστε να δεχτεί ενοχικά και αναπόφευκτα τη γενικευμένη και σαρωτική λιτότητα,  εντούτοις η σκληρή πραγματικότητα για επιβίωση όπως επίσης και ο εξόφθαλμος και απροκάλυπτος κυνισμός των πολιτικών θιασωτών της ιδεοληψίας του ευρωμονόδρομου ήταν φυσικό να προκαλέσει κάποιες αντιδράσεις. Επιπροσθέτως, το υπαρκτό εσωτερικό πρόβλημα της αναξιοπιστίας και της ανυποληψίας του πολιτικού κατεστημένου επέτρεψε στις δυνάμεις της παγκόσμιας ολιγαρχίας του πλούτου να εκμεταλλευτούν τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή και μέσω κατάλληλων χειρισμών να στρέψουν την "αγανακτησμένη" κοινωνία σε κομματικούς σχηματισμούς που ρέπουν έντονα προς τον εθνικισμό, το λαϊκισμό, την αμετροέπεια, τον υποβόσκοντα φασισμό και τον πασίδηλο εκφυλισμό του πολιτικού ορθολογικού φιλελεύθερου πολιτικού λόγου. 

Είναι προφανές πως το εκλογικό σώμα βρέθηκε ενώπιον της κάλπης απολύτως αιχμάλωτο του θυμικού του. Βασανισμένο και καθημαγμένο από την άγρια υφαρπαγή του εισοδήματος και τη ραγδαία κατεδάφιση των προνοιακών υπηρεσιών και παροχών, το εκλογικό σώμα σύρθηκε σε επιλογές που παρατείνουν τον εγκλωβισμό του στα καλούπια που του θέτουν οι διαμορφωτές και οι μηχανισμοί του αστικού πολιτικού συστήματος. Οι φοβισμένοι, απελπισμένοι, ανιστόρητοι  και αδιαμόρφωτοι πολιτικά πολίτες κατευθύνθηκαν στην Άκρα ναζιστική Δεξιά και οι νοικοκυραίοι  στον αστικό διπολισμό( Κεντροδεξιά - Κεντροαριστερά). Μέσα σε αυτό το συμπίλημα μοναδική σταθερά παραμένει η πολιτική και οικονομική στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.  Είναι και η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα - θα τολμούσα να πω και στην Ευρώπη - που επιχειρηματολογεί χρησιμοποιώντας λογικά εργαλεία πολιτικής έκφρασης και όχι παράγοντες που συνδέονται με το συναίσθημα και τα αρχέγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης.

Με δεδομένη την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση που σκόπιμα καλλιεργήθηκε, αποσκοπώντας στην αιχμαλωσία του εκλογικού σώματος, οι πιθανότητες και οι δυνατότητες για απελευθέρωση καθίστανται ισχνές αφού προαπαιτούν καταρχάς πολιτική παιδεία, ταξική συνείδηση και ιστορική μνήμη. Τα οποία και τα τρία αποτελούν μεγάλα ζητούμενα στις μέρες μας καθώς η ένδεια και στα τρία  αυτά εφόδια εξηγούν με σαφήνεια την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία.  Η οποία εκφράστηκε με μια ανώδυνη σχετικά φυγή από τα απαξιωμένα κυβερνητικά κόμματα  με μια παράλληλη ιδεολογική μετατόπιση σε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, "Ανεξάρτητους Έλληνες" κλπ ενώ από την άλλη με έναν υπερφίαλο, άλογο και οπωσδήποτε επικίνδυνο ριζοσπαστισμό προς το ναζιστικό μόρφωμα της "Χρυσής Αυγής". 

Η Ελλάδα αναμφίβολα διέρχεται το δικό της ζόφο. Εύχομαι να διαψευσθώ μα πολύ σύντομα κι εφόσον παραταθούν και μεγιστοποιηθούν τα ήδη υπαρκτά προβλήματα πολιτικοοικονομικής και κοινωνικής αντίληψης, - άλλωστε οι ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες πιο καθησυχαστικές σκέψεις -  πολύ σύντομα θα παρουσιαστεί με τις ευλογίες και της άρχουσας αστικής τάξης  μια "εξευγενισμένη" κι ελκυστική εικόνα του σύγχρονου εθνικοσοσιαλισμού - φασισμού που θα χρησιμοποιηθεί με εύσχημο τρόπο προκειμένου να αντιπαραταχθεί και να καταπνίξει το συνειδητοποιημένο κίνημα των εργαζομένων που θα θελήσει να τραβήξει το δρόμο της λύτρωσης  προτάσσοντας σε ηγετικό καθοδηγητικό Πολιτικό όργανο το Κ.Κ.Ε..

* Το "Κράτος του Ζόφου" είναι έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα του Λ. Τολστόι στο οποίο περιγράφεται ως εκφραστής του ρεαλισμού - νατουραλισμού - η εγκατάλειψη, η  περιθωριοποίηση και η εξαθλίωση της ζωής στην επαρχία και συνάμα η παράδοση στη δυστυχία.

Πρόταση Ψήφου για τους Εργαζόμενους

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας 

Σε λιγότερο από τρεις ημέρες οι Ελληνίδες και οι Έλληνες προσέρχονται στις κάλπες για την ανάδειξη της νέας Βουλής. Είναι προφανές πως οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κόμματα είναι έντονες, αναμενόμενες και απόλυτα κατανοητές. Από τη μια μεριά του πολιτικού χάρτη συστοιχίζονται οι πολιτικές δυνάμεις που συνταυτίζονται με τις αποφάσεις και τις πρακτικές των μνημονίων 1 και 2 και από την άλλη οι πολιτικοί σχηματισμοί που ζητούν την κατάργηση των δύο δανειακών συμβάσεων.

Είναι αλήθεια πως το 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου παρά τις περί του αντιθέτου προεκλογικές του βαρύγδουπες, πλην όμως απόλυτα δημαγωγικές, εξαγγελίες οδήγησε τελικά τη χώρα ως πρωθυπουργός στις "αγκάλες" της Τρόικα. Ο Αντώνης Σαμαράς ενώ τάσσονταν ενάντια στο πρώτο πρόγραμμα δανειοδότησης της χώρας από την Τριμερή (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) εντούτοις υποστήριξε σθεναρά και με πατριδοκάπηλη έπαρση τη δεύτερη επάρατη δανειακή σύμβαση υποθηκεύοντας ακόμη περισσότερο το παρόν και το μέλλον της χώρας. Και οι δύο αρχηγοί των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων έσπρωξαν την Ελλάδα στην υποδούλωση της και το λαό της στην απόγνωση και στην απροκάλυπτη εξαθλίωση.

Εδώ που είμαστε σήμερα δεν έχουμε και πολλές επιλογές για επιπρόσθετους πειραματισμούς. Η ελληνική κοινωνία έχει να διαλέξει μεταξύ τριών  πολύ συγκεκριμένων πολιτικών στρατηγικών. Η πρώτη στρατηγική υπηρετείται από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. και είναι η απόλυτη εφαρμογή και η τήρηση των συμφωνημένων δεσμεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την τρόικα. Η δεύτερη προωθεί τη στρατηγική της αποδέσμευσης από τα μνημόνια και την οποία εκφράζουν με σχετικές και φανερές διαφοροποιήσεις κόμματα που καταγράφονται σε όλο το εύρος του πολιτικού χάρτη. Από την άκρα δεξιά έως την άκρα εξωκοινοβουλευτική - για την ώρα - αριστερά. Και η τελευταία στρατηγική επιλογή αναπτύσσεται από το ΚΚΕ και αφορά την πλέον ριζοσπαστική πρόταση καθώς αναφέρεται στην αναγκαιότητα η Ελλάδα να πορευτεί στο εξής μ΄ ένα άλλο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, το σοσιαλισμό, στο οποίο κυρίαρχη κοινωνική και πολιτική τάξη θα είναι η εργατική. Αυτή ειδικά η ιδεολογική πλατφόρμα που πατά στα απόλυτα σταθερά θεμέλια του μαρξισμού λενινισμού είναι τόσο θεωρητικά όσο και πολύ περισσότερο πρακτικά άγνωστη στην κοινωνία καθώς ουδέποτε εφαρμόστηκε στην χώρα. Είναι επομένως φυσικό επόμενο να προσκρούει σε απορίες και αμφιβολίες από τη μεριά των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων αφού στερούνται γνώσης. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν από κοινού τόσο τα μέλη και τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας όσο και τα προπαγανδιστικά του έντυπα και μέσα πληροφόρησης. Έτσι η κοινωνία παρατηρεί με ύφος σκωπτικό την Γ.Γ. του Κόμματος την Αλέκα Παπαρήγα να διατυπώνει ευθαρσώς την άρνηση της σε κάθε απόπειρα του Αλέξη Τσίπρα για μετεκλογική συνεργασία. Κι όμως εκείνο που οφείλει να κατανοήσει η εργατική τάξη στο ευρύτερο σύνολο της είναι πως η στρατηγική επιλογή που προτείνει το ΚΚΕ αποτελεί και τη διέξοδο από το τέλμα ή ακόμη και από την απόγνωση. Μονάχα που βασικό προαπαιτούμενο είναι η έμπρακτη εκδήλωση της βούλησης και του αγώνα της. Πρέπει να ομολογηθεί χωρίς την κινητοποίηση του λαού ο σοσιαλισμός δεν οικοδομείται. Και χωρίς σοσιαλισμό τα υπαρξιακά προβλήματα και τα αιτήματα της τάξης των εργαζομένων και των ανθρώπων της βιοπάλης δεν υπάρχει περίπτωση και δυνατότητα να λυθούν. Η αιτία έγκειται στη δύναμη που κρατούν στα χέρια τους οι αστικές κοινωνικές ομάδες και οι οποίες είναι πάντοτε πλήρως έτοιμες να προασπίσουν τα συμφέροντα τους αποτελεσματικά καθώς διαθέτουν ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμό και μια απόλυτα ισχυρή ταξική συνείδηση.

Καλείται, λοιπόν, ο ελληνικός λαός να αποφασίσει την Κυριακή 6 Μα ίου ποιον δρόμο επιθυμεί να πορευτεί η χώρα και η κοινωνία. Είναι προφανές πως το δίλημμα είναι πράγματι καθοριστικό. Ωστόσο το μέρος της κοινωνίας που πλήττεται, ταλανίζεται και συντρίβεται σήμερα από τις πολιτικές που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου εμφανίζεται να βρίσκει σανίδα σωτηρίας στις πολιτικές προτάσεις που κομίζουν ξεχωριστά ο ΣΥΡΙΖΑ η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.

Οι άνθρωποι της μισθωτής εργασίας, οι άνεργοι κι εν γένει άνθρωποι της βιοπάλης οφείλουν να δουν την πραγματικότητα και τον συσχετισμό δυνάμεων όπως αυτός αναδιαμορφώνεται. Η Αλέκα Παπαρήγα έχει αναμφίβολα τους δικούς της ισχυρούς, σοβαρούς λόγους να είναι επιφυλακτική έως και καχύποπτη σε κάθε παρότρυνση για συνεργασία, καθώς οι συνδικαλιστικοί συνδυασμοί που ανήκουν ή πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ όπως και τα αυτοδιοικητικά σχήματα συχνά πυκνά επιδιώκουν την συνεργασία και την κοινή κάθοδο σε τοπικές ή σωματειακές αρχαιρεσίες με τους αντίστοιχους συνδυασμούς που καθοδηγούνται από το ΠΑΣΟΚ. Μολονότι ο λαός επιθυμεί  η Γ.Γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας  να σκεφθεί πως αφενός οι επικείμενες εθνικές εκλογές είναι οι πλέον κρίσιμες της μεταπολίτευσης συνεπώς απαιτούν κυβερνητική αλλαγή για να αποτραπούν τα πολύ χειρότερα που έπονται απειλητικά κι αφετέρου τα κόμματα δεν αποτελούν θέσφατα που υπηρετούν νομοτέλειες αλλά εργαλεία εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών.

Κατά συνέπεια η πλειοψηφία των αριστερών ψηφοφόρων ζητούν η Γ.Γ. του ΚΚΕ να αντιληφθεί πως οι κοινωνικές τάξεις της εργασίας επιθυμούν εναγωνίως μια ενιαία συμπόρευση προκειμένου να διασώσουν την ύπαρξή τους . Αρκετοί μάλιστα πολίτες δεν διστάζουν να μιλήσουν και για εμμονή της Αλέκας Παπαρήγα και της κομματικής ηγεσίας στην πολιτική της όξυνσης και της αδιάλλακτης στάσης με την υπόλοιπη Αριστερά. Και αξιολογούν πως με την αποστροφή αυτή που εκδηλώνει η κομματική ηγεσία του ΚΚΕ σε κρούσεις για συμπόρευση  υποβαθμίζεται το αίτημα του κόσμου της εργασίας που είναι αναντίρρητα η απόρριψη των μνημονίων. Είναι αληθές πως ο μαρξισμός επιστεγάζεται στο τρίπτυχο Θέση -Αντίθεση -Σύνθεση. Ωστόσο, οφείλουν οι κοινωνικές ομάδες και κυρίως εκείνες που θέλουν διακαώς την ενωτική συστράτευση της Αριστεράς να απαντήσουν σε ένα πολύ απλό όσο και νευραλγικής σημασίας ερώτημα. Σε ποια κατεύθυνση οραματίζονται την πορεία της χώρας ; Εντός ή εκτός των οριοθετήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Το ΚΚΕ  ως κόμμα του πολιτικού ορθολογισμού αποδεδειγμένα έχει κατ΄ επανάληψη δικαιωθεί για τη στάση του και πολύ περισσότερο για τις έγκυρες προβλέψεις του. Συνεπώς είναι το τελευταίο κόμμα που θα έπρεπε να εγκαλείται από την κοινωνία. Σήμερα πια δεν υπάρχουν περιθώρια για μεσοβέζικες πολιτικές. Απαιτούνται δυναμικές λύσεις που μόνο μια ριζοσπαστική και συνάμα ρηξικέλευθη λύση επιτρέπουν την ελπίδα. Στις εκλογές της Κυριακής οφείλει ο λαός που συνθλίβεται να υψώσει το ανάστημα του και να τραβήξει πλώρη για δρόμο που θα θέτει τις βάσεις οικοδόμησης του σοσιαλιστικού οικονομικού συστήματος. Αν μπλέξει στις εικασίες και στις ψευδεπίγραφες φαντασίες του τα προβλήματα του θα παραμείνουν. Και όσο η καπιταλιστική κρίση σοβεί και απειλεί να κατασπαράξει κι άλλο επενδυμένο κεφάλαιο τόσο η προοπτική του καθίσταται δυσοίωνη.

Ο λαός της βιοπάλης ας δώσει την Κυριακή 6 Μαίου ψήφο εμπιστοσύνης, αλλαγής, ανατροπής και λύτρωσης από τα ταξικά του δεσμά στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Πρωτομαγιά

Τιμή σε Όλους Εκείνους τους Ήρωες της Εργατικής Τάξης που πότισαν με το αίμα τους τη βασανισμένη γη.

Τιμή Στους Άνδρες και στις Γυναίκες της Εργασίας που Αρνήθηκαν να συνεχίσουν να ζουν σε συνθήκες Σκλαβιάς και Εξαθλίωσης.

Τιμή στους νέους που με ανυπότακτη ψυχή αντιτάχθηκαν και ύψωσαν το ανάστημα τους απέναντι στις βάρβαρες και ακόρεστες για κερδος ορδές των κεφαλαιοκρατών.

Τιμούμε σήμερα Πρωτομαγιά 2012 τον Αγώνα και μνημονεύουμε την Αθανασία τους.

 Αυτοί Έπεσαν για να Υψωθούν Εσύ ; Εγώ ;

Β.Σ.Λ.