Γράφει ο Φιλικός Εταίρος
Κάποτε τούτος ο λαός που σήμερα εμφανίζεται υπνωτισμένος και κατά προέκταση υποταγμένος προκαλώντας τη θυμηδία και την ειρωνεία των αστών κονδυλοφόρων θα αφυπνιστεί και θα σημάνει σάλπισμα αντίστασης στον ορυμαγδό που ξέσπασε κατόπιν της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να υπαχθεί η χώρα σε καθεστώς επιτήρησης ήτοι κατοχής και μάλιστα όχι από μια χώρα αλλά από μια κοινοπραξία οργανισμών όπου σαν στόχο έχουν το δανεισμό κυρίαρχων κρατών με όρους δυσβάσταχτους για τον πληθυσμό। Οι Έλληνίδες και οι Έλληνες στο εξής θα στερηθούν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους। Η απόφαση τους δια των επάλληλων εκλογικών διαδικασιών ν΄ αναδεικνύουν στο θώκο της εξουσίας κόμματα αφερέγγυα και ανυπόληπτα τα οποία επί τρεις τουλάχιτον συναπτές δεκαετίες εμπαίζουν κι εξαπατούν τις προσδοκίες μα κυρίως τη νοημοσύνη και τις συνειδήσεις μας αναμίβολα συνέβαλε στο να καταλήξουμε εδώ που είμαστε σήμερα।
Χρόνια τώρα ο ελληνικός λαός έδειχνε να μην συνέρχεται από τη δικομματική παράκρουση। Χειραγωγημένος ασφυκτικά από τα φαύλα αθηνοκεντρικά Μ।Μ।Ε τον αποστέωσαν και τον οδήγησαν στο σημερινό του κατάντημα। Ποιο; Να αδυνατεί να αντιληφθεί πως όσο περισσότερο αποδέχεται έστω και με βαριά καρδιά τα ληστρικά οικονομικά μέτρα που ανακοινώνει ακατάπαυστα η κυβέρνηση εκτελώντας πειθήνια τις εντολές των καπιταλιστών κηδεμόνων μας το μέλλον του θα διαγράφεται και θα καθίσταται όλο και ζοφερότερο। Οφείλει επιτέλους ο λαός αυτής της χώρας να υψώσει ανάστημα αντίστασης μπροστά σε αυτό το σαρωτικό κύμα εξανδραποδισμού που πραγματοποιείται। Αναβολές δεν επιτρέπονται και σίγουρα επαπειλούν νέες συμφορές για την πατρίδα και το λαό της। Ο καθένας από εμάς οφείλει να συνειδητοποιήσει πως τα μέτρα σήμερα ισοπεδώνουν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες και τάξεις πολιτών। Επιχειρείται να διαρραγεί άπαξ και διαπαντός ο κοινωνικός ιστός και η συνοχή αυτού, προκειμένου να τεθούν επιτάπητος τα μεγαλόπνοα σχέδια της παγκόσμιας πλουτοκρατίας।
Η ΑΠΟΧΗ αποτελεί ως ΕΠΙΛΟΓΗ, ψήφος καταδίκης της χώρας και του λαού στην απόγνωση, στη δουλεία και στο έρεβος। Το υποτυπώδες κράτος προνοίας που λειτουργούσε ως μια κατάκτηση της γενιάς της μεταπολίτευσης πλέον κατεδαφίζεται από το βάρος των χρεών, της διαφθοράς και της πολιτικής ανευθυνότητας κι ανεντιμότητας των διακυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν।Δ। Πολύ σύντομα τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα αδυνατούν να εξασφαλίσουν αξιοπρεπές μεροκάματο, θα στερηθούν τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη -αυτήν την καταρρακωμένη και διεφθαρμένη που ίσχυε, θα στερηθούν τη δημόσια παιδεία -ναι αυτήν που αντί να προάγει την ευγενή άμιλλα και την αξιοσύνη μεταξύ μαθητών και δασκάλων κατάντησε να εξελιχθεί σε εκκολαπτήριο επιχειρηματικών συμφερόντων και συντεχνιακών λογικών।
Απαιτείται η έγερση των συνειδήσεων της Εργατικής Τάξης, της Διανόησης, της Νεολαίας και του καλλιτεχνικού κόσμου। όλοι στους δρόμους εκεί που ανέκαθεν δικαιώνονταν οι αγώνες κι όχι απροσχημάτιστα, ανοργάνωτα, επιπόλαια αλλά συντεταγμένα, υψώνοντας τη σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της ταξικής πάλης. Ο Μεγάλος Έλληνας Μίκης Θεοδωράκης άναψε τη "Σπίθα" του εμείς ακόμη θα λουφάζουμε ; Η Ιστορία θα σταθεί απέναντι στο καθένα ξεχωριστά, δίκαιη και αμείλικτη. Είναι ώρα ν΄ αναλάβουμε την Ευθύνη της διάσωσης της εθνικής μας αξιοιπρέπειας και της συνέχειας.
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Απόπειρα Νοήματος !
Είναι μακριά για να δω καθαρά πέρα στον ανοιχτό γαλάζιο ορίζοντα,
την ελπίδα που έρχεται και ποτέ σ΄ αυτή δεν φτάνω!
Μα και κοντά όταν κοιτώ ο ζόφος σκεπάζει γύρω μου τον κόσμο.
Τρομάζω, φοβάμαι, χάνομαι !
Ο δρόμος δύσβατος πορεύομαι δίχως οδηγό.
Άνθρωπος της μοίρας σαν σύγχρονος Κόρτο Μαλτέζε γεμάτος δίψα για την κατάκτηση του άπιαστου, της Αλήθειας. Παρά την ενηλικίωση μου ακόμα ζω με τα παιδικά όνειρα, όπως αυτά γαλουχήθηκαν στις περιπέτειες του Ούγκο Πραττ μέσα από τον ήρωα του τον Κόρτο Μαλτέζε. Αξίες όπως γενναιότητα – Τιμή - Δικαιοσύνη και Ελευθερία ενέπνευσαν την φαντασία και μετά τη συνείδησή μου.
Έτσι Συνεχίζω τη διαδρομή περιστοιχισμένος από συμπληγάδες που με κουράζουν, μ΄ εξασθενούν μα πάντα σφυρηλατούν και χαλυβδώνουν την βούληση μου.
Σαν συγκαιρινός Αργοναύτης συνεχίζω το ταξίδι.
Είναι στιγμές που Διστάζω μα στο τέλος τολμώ, απαιτώ να συνεχίσω. Η πίστη μου κλονίζεται μα στέκει εκεί υπομονετικά και φωλιασμένη στα βάθη των κυττάρων της συνειδησιακής μου πληρότητας.
Κόκκος άστερόσκονης προερχόμενης από τη Μήτρα του Γαλαξία, ταξιδεύοντας στο άπειρο χωροχρόνο κι εμπεριέχοντας γνώση αρχέτυπη και ανεπίγνωστες μνήμες.
Η Ενσάρκωση, ένα ακόμα στάδιο, μια επιπρόσθετη δοκιμασία, ένας σταθμός στις ράγες της Συμπαντικής κίνησης.
ΦΙΛΙΚΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ
την ελπίδα που έρχεται και ποτέ σ΄ αυτή δεν φτάνω!
Μα και κοντά όταν κοιτώ ο ζόφος σκεπάζει γύρω μου τον κόσμο.
Τρομάζω, φοβάμαι, χάνομαι !
Ο δρόμος δύσβατος πορεύομαι δίχως οδηγό.
Άνθρωπος της μοίρας σαν σύγχρονος Κόρτο Μαλτέζε γεμάτος δίψα για την κατάκτηση του άπιαστου, της Αλήθειας. Παρά την ενηλικίωση μου ακόμα ζω με τα παιδικά όνειρα, όπως αυτά γαλουχήθηκαν στις περιπέτειες του Ούγκο Πραττ μέσα από τον ήρωα του τον Κόρτο Μαλτέζε. Αξίες όπως γενναιότητα – Τιμή - Δικαιοσύνη και Ελευθερία ενέπνευσαν την φαντασία και μετά τη συνείδησή μου.
Έτσι Συνεχίζω τη διαδρομή περιστοιχισμένος από συμπληγάδες που με κουράζουν, μ΄ εξασθενούν μα πάντα σφυρηλατούν και χαλυβδώνουν την βούληση μου.
Σαν συγκαιρινός Αργοναύτης συνεχίζω το ταξίδι.
Είναι στιγμές που Διστάζω μα στο τέλος τολμώ, απαιτώ να συνεχίσω. Η πίστη μου κλονίζεται μα στέκει εκεί υπομονετικά και φωλιασμένη στα βάθη των κυττάρων της συνειδησιακής μου πληρότητας.
Κόκκος άστερόσκονης προερχόμενης από τη Μήτρα του Γαλαξία, ταξιδεύοντας στο άπειρο χωροχρόνο κι εμπεριέχοντας γνώση αρχέτυπη και ανεπίγνωστες μνήμες.
Η Ενσάρκωση, ένα ακόμα στάδιο, μια επιπρόσθετη δοκιμασία, ένας σταθμός στις ράγες της Συμπαντικής κίνησης.
ΦΙΛΙΚΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ
Γιατί η Ελλάδα Δεν Σκοπεύει να Διεκδικήσει Πολεμικές Αποζημιώσεις από τη Γερμανία
Γράφει ο Φιλικός Εταίρος
Είναι προφανές πως η Ελλάδα δεν σκοπεύει να διεκδικήσει ποτέ αποζημίωση για τους 500.000 Έλληνες νεκρούς, θύματα της γερμανικής κατοχικής κτηνωδίας, όπως συγχρόνως και αποζημιώσεις για υφαρπαγή και καταλήστευση ατομικών περιουσιών και κρατικών πόρων μαζί με τη σύναψη δανείων του ελληνικού κράτους που έγιναν υπό το βάρος δυσβάσταχτων όρων προκειμένου να εξυπηρετηθούν αποκλειστικά τα συμφέροντα του γερμανικού καθεστώτος της εποχής. Ο λόγος έγκειται στην πασίδηλη αδυναμία των Ελλήνων πολιτικών ταγών να υψώσουν επιτέλους το ηθικό ανάστημα και το εθνικό φρόνημα προτάσσοντας επιτακτικά το ζήτημα των αποζημειώσεων ως άμεση διεκδικήση κατόπιν κιόλας της πρόσφατης κι εντελώς αδικαιολόγητης απαξιωτικής στάσης προς τη χώρα μας της γερμανίδας καγκελαριου Αγκέλας Μέργκελ΄.
Η αλήθεια είναι πως όταν ακόμα το ζήτημα ήτο καυτό η Ελλάς και διά αυτής η αστική καλπονοθευτική δημοκρατία δεν έκανε καμία απολύτως συντονισμένη ενέργεια. Τούτο οφείλεται στο γεγονός πως η κεντρο-δεξιά πολιτική ηγεσία της χώρας όπως και η κατ΄ ευφιμισμόν κεντρο-αριστερή εκινούμενες από την ίδια ραγιάδικη και υποτελή αντίληψη δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί σθεναρά. Αντιθέτως, μόλις η Ελλάδα μέσω των μετακατοχικών όπως και μετεμφυλιακών κυβερνήσεων αποτίναξε από πάνω της τους γερμανούς κατακτητές θέλησε να υποκύψει στους αγγλο-αμερικανούς. Οι οποίοι ασφαλώς και μας έσωσαν - τι καλοί κι αγαθοί άνθρωποι θεέ μου ! - από τον επαπειλούμενο κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια και τόσο μεγάλη προσφορά εις την ανεξαρτησίαν του Έθνους !
Βεβαίως το έθνος δεν απέκτησε ποτέ του την ανεξαρτησία αντιθέτως παρέμεινε από τότε και μέχρι σήμερα υποταγμένο απόλυτα +στα κελεύσματα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. ήτοι των άγγλων, των γερμανών, των γάλλων και των αμερικανών ασφαλώς συμμαχων κι εταίρων μας.
Μη μου πείς που δεν αισθάνεσαι συνέλληνα το μεγαλείο της εθνικής υπερηφάνιας και της γενναιότητας των πολιτικών μας φωστήρων που απέτρεψαν τον κίνδυνο από τη χώρα να καταντήσουν οι γυναίκες Ελληνίδες φτηνές και ξισπασμένες ιερόδουλες στα σκλαβοπάζαρα της εσπερίας. Διότι ευτυχώς σήμερα η εκπόρνευση των γυναικών μας παίρνει πιο life style χαρακτηριστικά καθώς δεν πεζοδρομιάζουν στη Λεωφ. Συγγρού αλλά κλείνουν ραντεβού εχέμυθα σε πολυτελή ξενοδοχεία. Τι φοβερό και ηθικό κυρίως σύστημα προάγει για την ανθρωπότητα ο καπιταλισμός!
Αλλά έτσι αισθανόμαστε εθνικά υπερήφανοι που η Ελλάδα μας, η πατρίδα μας, κατάφεραν οι φίλοι μας οι αμερικάνοι κι ευρωπαίοι να εξουδετερώσουν με βόμβες ναπάλμ τα "κομμούνια" αδέλφια μας στο Γράμμο και στο Βίτσι. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα κι αφού απ΄ αυτή τη χώρα έχουν περάσει εθνικόφρονες, δεξιοί, χουντικοί, κεντρωοι, σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, φιλελεύθεροι κι αφού γέμισαν τα ταμεία του κράτους με πακτωλό ζεστού χρήματος από σχέδια μαρσαλ, θαλασσοδάνεια, πακέτα ντελόρ και ΚΠΣ για να καταλήξει όλος αυτός ο ορυμαγδός κεφαλαίων στις τσέπες ημετέρων κεφαλαιοκρατών και σπιούνων πολιτικάντηδων της τιποτένειας και κάλπικής εθνικοφροσύνης όπως και της χαμερπούσας ευρωλιγούρικης αριστεράς, σήμερα πια βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τον Καιάδα.
Μην ανησυχείς φίλε μου δεν θα πέσουμε μέσα. Κι αυτό ακόμη απαιτεί γενναιότητα που βεβαίως και δεν τη διαθέτουμε. Προτιμούμε ως άλλωστε εδώ και 150 χρόνια να συνεχίσουμε να ζούμε δουλικά και όχι με αξιοπρέπεια. Άλλωστε το πόσο αργυρώνητοι και υποτελείς ήσαν οι πολιτικοί μας ηγήτορες όλες τούτες τις δεκαετίες φαίνεται και σήμερα ακόμη. Μέσα σε διάστημα 4 μηνών ο Ελλην πρωθυπουργός παρέδωσε τη χώρα του βορά στα αρπακτικά της διεθνούς χρηματιστικής παρασιτικής αγοράς. Κι αφού προηγήθηκε η εσπευμένη απόδραση - λιποταξία- από το τιμόνι της χώρας του θλιβερού και πολιτικά - εθνικά αναξιοπρεπούς προκατόχου του Κ. Καραμανλή.
Είναι προφανές πως η Ελλάδα δεν σκοπεύει να διεκδικήσει ποτέ αποζημίωση για τους 500.000 Έλληνες νεκρούς, θύματα της γερμανικής κατοχικής κτηνωδίας, όπως συγχρόνως και αποζημιώσεις για υφαρπαγή και καταλήστευση ατομικών περιουσιών και κρατικών πόρων μαζί με τη σύναψη δανείων του ελληνικού κράτους που έγιναν υπό το βάρος δυσβάσταχτων όρων προκειμένου να εξυπηρετηθούν αποκλειστικά τα συμφέροντα του γερμανικού καθεστώτος της εποχής. Ο λόγος έγκειται στην πασίδηλη αδυναμία των Ελλήνων πολιτικών ταγών να υψώσουν επιτέλους το ηθικό ανάστημα και το εθνικό φρόνημα προτάσσοντας επιτακτικά το ζήτημα των αποζημειώσεων ως άμεση διεκδικήση κατόπιν κιόλας της πρόσφατης κι εντελώς αδικαιολόγητης απαξιωτικής στάσης προς τη χώρα μας της γερμανίδας καγκελαριου Αγκέλας Μέργκελ΄.
Η αλήθεια είναι πως όταν ακόμα το ζήτημα ήτο καυτό η Ελλάς και διά αυτής η αστική καλπονοθευτική δημοκρατία δεν έκανε καμία απολύτως συντονισμένη ενέργεια. Τούτο οφείλεται στο γεγονός πως η κεντρο-δεξιά πολιτική ηγεσία της χώρας όπως και η κατ΄ ευφιμισμόν κεντρο-αριστερή εκινούμενες από την ίδια ραγιάδικη και υποτελή αντίληψη δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί σθεναρά. Αντιθέτως, μόλις η Ελλάδα μέσω των μετακατοχικών όπως και μετεμφυλιακών κυβερνήσεων αποτίναξε από πάνω της τους γερμανούς κατακτητές θέλησε να υποκύψει στους αγγλο-αμερικανούς. Οι οποίοι ασφαλώς και μας έσωσαν - τι καλοί κι αγαθοί άνθρωποι θεέ μου ! - από τον επαπειλούμενο κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια και τόσο μεγάλη προσφορά εις την ανεξαρτησίαν του Έθνους !
Βεβαίως το έθνος δεν απέκτησε ποτέ του την ανεξαρτησία αντιθέτως παρέμεινε από τότε και μέχρι σήμερα υποταγμένο απόλυτα +στα κελεύσματα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. ήτοι των άγγλων, των γερμανών, των γάλλων και των αμερικανών ασφαλώς συμμαχων κι εταίρων μας.
Μη μου πείς που δεν αισθάνεσαι συνέλληνα το μεγαλείο της εθνικής υπερηφάνιας και της γενναιότητας των πολιτικών μας φωστήρων που απέτρεψαν τον κίνδυνο από τη χώρα να καταντήσουν οι γυναίκες Ελληνίδες φτηνές και ξισπασμένες ιερόδουλες στα σκλαβοπάζαρα της εσπερίας. Διότι ευτυχώς σήμερα η εκπόρνευση των γυναικών μας παίρνει πιο life style χαρακτηριστικά καθώς δεν πεζοδρομιάζουν στη Λεωφ. Συγγρού αλλά κλείνουν ραντεβού εχέμυθα σε πολυτελή ξενοδοχεία. Τι φοβερό και ηθικό κυρίως σύστημα προάγει για την ανθρωπότητα ο καπιταλισμός!
Αλλά έτσι αισθανόμαστε εθνικά υπερήφανοι που η Ελλάδα μας, η πατρίδα μας, κατάφεραν οι φίλοι μας οι αμερικάνοι κι ευρωπαίοι να εξουδετερώσουν με βόμβες ναπάλμ τα "κομμούνια" αδέλφια μας στο Γράμμο και στο Βίτσι. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα κι αφού απ΄ αυτή τη χώρα έχουν περάσει εθνικόφρονες, δεξιοί, χουντικοί, κεντρωοι, σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, φιλελεύθεροι κι αφού γέμισαν τα ταμεία του κράτους με πακτωλό ζεστού χρήματος από σχέδια μαρσαλ, θαλασσοδάνεια, πακέτα ντελόρ και ΚΠΣ για να καταλήξει όλος αυτός ο ορυμαγδός κεφαλαίων στις τσέπες ημετέρων κεφαλαιοκρατών και σπιούνων πολιτικάντηδων της τιποτένειας και κάλπικής εθνικοφροσύνης όπως και της χαμερπούσας ευρωλιγούρικης αριστεράς, σήμερα πια βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τον Καιάδα.
Μην ανησυχείς φίλε μου δεν θα πέσουμε μέσα. Κι αυτό ακόμη απαιτεί γενναιότητα που βεβαίως και δεν τη διαθέτουμε. Προτιμούμε ως άλλωστε εδώ και 150 χρόνια να συνεχίσουμε να ζούμε δουλικά και όχι με αξιοπρέπεια. Άλλωστε το πόσο αργυρώνητοι και υποτελείς ήσαν οι πολιτικοί μας ηγήτορες όλες τούτες τις δεκαετίες φαίνεται και σήμερα ακόμη. Μέσα σε διάστημα 4 μηνών ο Ελλην πρωθυπουργός παρέδωσε τη χώρα του βορά στα αρπακτικά της διεθνούς χρηματιστικής παρασιτικής αγοράς. Κι αφού προηγήθηκε η εσπευμένη απόδραση - λιποταξία- από το τιμόνι της χώρας του θλιβερού και πολιτικά - εθνικά αναξιοπρεπούς προκατόχου του Κ. Καραμανλή.
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
Εργαζόμενοι και Συνταξιούχοι μετρούν την ανοχή τους!
Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας
Είναι προφανές πως η χώρα εισέρχεται σε καθεστώς κηδεμονίας από την τριμερή επιτροπή, (Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) εξέλιξη παντελώς αρνητική και μέχρι προ ημερών απευκταία. Παρ΄ όλες τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών ότι η Ελλάδα θα παλέψει μοναχή της και δεν ενυπάρχει περίπτωση να ζητήσουμε τη συνδρομή του Δ.Ν.Τ. και επίσης να επιβαρύνουμε με την οικονομική πολιτική τα λαϊκά και αδύναμα κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού, εντούτοις σήμερα πια τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και ασφαλώς δεν επιδέχονται καμία απολύτως παρερμηνεία.
Την αντιμετώπιση της άθλιας οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας καλείται να την πληρώσει ως ο κυρίαρχα υπεύθυνος γι΄ αυτήν, ο μισθωτός υπάλληλος, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας και σαφώς η ευγενής τάξη των χαμηλοσυνταξιούχων, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων καθημερινά βασανίζεται για το πώς θα ανταπεξέλθει στην ανερμάτιστη ακρίβεια σε κύρια και βασικά αγαθά και η οποία επί της ουσίας εξωθεί τους απομάχους της εργασίας στην απόγνωση και στην απελπισία, καθώς η αγοραστική τους δύναμη εξανεμίζεται. Και σαν να μην επαρκούσε η ραγδαία αναπροσαρμογή των τιμών στα καύσιμα προκύπτει και η «φορολογική μεταρρύθμιση» που ανακοίνωσε προχθές ο υπουργός οικονομικών με την πολιτική των αποδείξεων να σπρώχνει τους εξαθλιωμένους πολίτες σε ακόμα μεγαλύτερη κατάντια.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία, η κυβέρνηση ακολουθεί μια ακραιφνώς αντιλαϊκή, βαθύτατα ταξική πολιτική υποστηρίζοντας τα συμφέροντα των «χορηγών» καπιταλιστών εγχωρίων και υπερεθνικών. Συνεπώς κι αυτή όπως κι όλες οι προηγούμενες στοχοποιούν για την εγχώρια οικονομική αποτελμάτωση κι εξαχρείωση, τους άνεργους, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους ήτοι τους συνήθεις αδύναμους κρίκους της κοινωνίας.
Προκαλεί τουλάχιστον θλίψη και συνάμα οργή αυτή η συμπεριφορά. Βεβαίως, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν από πριν και συγκεκριμένα προτού καν κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ ποια εισοδηματική πολιτική θα εφάρμοζε καθώς θα έρχονταν στην εξουσία. Σήμερα την αισθανόμαστε καλά να έρχεται και να πέφτει επάνω μας σαν χιονοστιβάδα. Είναι αλήθεια όμως πως ανάμεσα στις δύο επιλογές Ν.Δ. με Καραμανλή και ΠΑΣΟΚ με Παπανδρέου ο λαός κινήθηκε με μετριοπάθεια και σύνεση. Έτσι επέλεξε. Τώρα απ΄ ό,τι φαίνεται όλη η τακτική του κυβερνώντος σήμερα κόμματος ήταν τέτοια προκειμένου να κερδίσει με σημαντική διαφορά τον αντίπαλο και παράλληλα να αποκτήσει ισχυρή πλειοψηφία προκειμένου να μπορεί να επιβληθεί στην κοινωνία. Άλλωστε όλο αυτό το διάστημα των τεσσάρων μηνών πορεύτηκε στη λογική του Λάου – λάου. Δηλαδή στη βήμα – βήμα αποκάλυψης των προθέσεων και των προτάσεων ανακάμψεως των καταβαραθρωμένων οικονομικών δεικτών. Πάντως, οφείλει να γνωρίζει το κυβερνητικό επιτελείο και ο επικεφαλής της πως η εργατική τάξη μετρά πλέον τις αντοχές και την ανοχή της !
Είναι προφανές πως η χώρα εισέρχεται σε καθεστώς κηδεμονίας από την τριμερή επιτροπή, (Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) εξέλιξη παντελώς αρνητική και μέχρι προ ημερών απευκταία. Παρ΄ όλες τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών ότι η Ελλάδα θα παλέψει μοναχή της και δεν ενυπάρχει περίπτωση να ζητήσουμε τη συνδρομή του Δ.Ν.Τ. και επίσης να επιβαρύνουμε με την οικονομική πολιτική τα λαϊκά και αδύναμα κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού, εντούτοις σήμερα πια τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και ασφαλώς δεν επιδέχονται καμία απολύτως παρερμηνεία.
Την αντιμετώπιση της άθλιας οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας καλείται να την πληρώσει ως ο κυρίαρχα υπεύθυνος γι΄ αυτήν, ο μισθωτός υπάλληλος, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας και σαφώς η ευγενής τάξη των χαμηλοσυνταξιούχων, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων καθημερινά βασανίζεται για το πώς θα ανταπεξέλθει στην ανερμάτιστη ακρίβεια σε κύρια και βασικά αγαθά και η οποία επί της ουσίας εξωθεί τους απομάχους της εργασίας στην απόγνωση και στην απελπισία, καθώς η αγοραστική τους δύναμη εξανεμίζεται. Και σαν να μην επαρκούσε η ραγδαία αναπροσαρμογή των τιμών στα καύσιμα προκύπτει και η «φορολογική μεταρρύθμιση» που ανακοίνωσε προχθές ο υπουργός οικονομικών με την πολιτική των αποδείξεων να σπρώχνει τους εξαθλιωμένους πολίτες σε ακόμα μεγαλύτερη κατάντια.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία, η κυβέρνηση ακολουθεί μια ακραιφνώς αντιλαϊκή, βαθύτατα ταξική πολιτική υποστηρίζοντας τα συμφέροντα των «χορηγών» καπιταλιστών εγχωρίων και υπερεθνικών. Συνεπώς κι αυτή όπως κι όλες οι προηγούμενες στοχοποιούν για την εγχώρια οικονομική αποτελμάτωση κι εξαχρείωση, τους άνεργους, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους ήτοι τους συνήθεις αδύναμους κρίκους της κοινωνίας.
Προκαλεί τουλάχιστον θλίψη και συνάμα οργή αυτή η συμπεριφορά. Βεβαίως, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν από πριν και συγκεκριμένα προτού καν κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ ποια εισοδηματική πολιτική θα εφάρμοζε καθώς θα έρχονταν στην εξουσία. Σήμερα την αισθανόμαστε καλά να έρχεται και να πέφτει επάνω μας σαν χιονοστιβάδα. Είναι αλήθεια όμως πως ανάμεσα στις δύο επιλογές Ν.Δ. με Καραμανλή και ΠΑΣΟΚ με Παπανδρέου ο λαός κινήθηκε με μετριοπάθεια και σύνεση. Έτσι επέλεξε. Τώρα απ΄ ό,τι φαίνεται όλη η τακτική του κυβερνώντος σήμερα κόμματος ήταν τέτοια προκειμένου να κερδίσει με σημαντική διαφορά τον αντίπαλο και παράλληλα να αποκτήσει ισχυρή πλειοψηφία προκειμένου να μπορεί να επιβληθεί στην κοινωνία. Άλλωστε όλο αυτό το διάστημα των τεσσάρων μηνών πορεύτηκε στη λογική του Λάου – λάου. Δηλαδή στη βήμα – βήμα αποκάλυψης των προθέσεων και των προτάσεων ανακάμψεως των καταβαραθρωμένων οικονομικών δεικτών. Πάντως, οφείλει να γνωρίζει το κυβερνητικό επιτελείο και ο επικεφαλής της πως η εργατική τάξη μετρά πλέον τις αντοχές και την ανοχή της !
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
Δραματικές στιγμές διάγει Η Ελλάδα
Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας
Η κρίσιμη έκτακτη σύνοδος κορυφής των 27 κρατών μελών της Ε.Ε. σηματοδοτεί και τυπικά την υποστήριξη του γαλλογερμανικού άξονα στην Ελλάδα. Το ζητούμενο βεβαίως που ανακύπτει είναι με τι όρους παρέχεται αυτή η στήριξη. Μόλις χθες η χρεοκοπημένη χώρα μας ανακοίνωσε νέα αγορά πολεμικών φρεγατών από τη Γαλλία και μαχητικών αεροσκαφών τύπου «eurofighter» από τη Γερμανία. Συνεπώς οφείλουμε να γνωρίζουμε εκτός από την ασφυκτική επιτήρηση και την ανά μήνα παρακολούθηση και αξιολόγηση της πορείας αύξησης των εσόδων και ταυτοχρόνως συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών, πως μπορούμε να περιμένουμε και νέο πακέτο μέτρων. Συνάγεται, λοιπόν, το ασφαλές συμπέρασμα ότι στο εξής η χώρα τελεί και τυπικά υπό καθεστώς επιτροπείας.
Βεβαίως, σε όσους κόπτονται τόσο πολύ για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας να τους πούμε ότι αυτή τελείωσε ουσιαστικά αφενός με την ένταξη μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και αφετέρου με την επίσης είσοδο μας στις χώρες που απαρτίζουν την Ο.Ν.Ε. Επομένως, κάπως αργοπορημένα ξύπνησαν και σήμερα διατρανώνουν περισπούδαστα για απώλεια κυριαρχίας. Επίσης, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι οι συμπολίτες μας που μόλις ξέσπασε ο «πόλεμος» δηλώσεων αρχηγών κρατών της Ε.Ε. που έλεγαν πως η Ελλάδα μόνη της πρέπει να βγει από την κρίση και δεν υπάρχει δυνατότητα στήριξης της, τότε κατάλαβαν ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της Ε.Ε. Η αλήθεια είναι πως πράγματι αυτές τις δύσκολες ώρες περιμένεις έστω ένα δράμι βοήθειας από φίλους – συμμάχους κι εταίρους, έλα όμως που όταν εμφανίζεσαι συστηματικά αναξιόπιστος κι ανεύθυνος στους λογαριασμούς και στις δεσμεύσεις σου κανένας πια δεν σε εμπιστεύεται. Συνεπώς γιατί να σε σώσει ;
Έτσι φτάσαμε στην κατάντια να ζητούμε δια πολλοστή φορά ελεημοσύνη και πληρώνοντας αυτή αδρότατα!!!
Δυσκολεύομαι όντως να κατανοήσω πως όταν μια χώρα στηρίζει την οικονομική της επιβίωση στον ατελέσφορο είναι αλήθεια δανεισμό και την ίδια ώρα ο παραγωγικός της ιστός εξακολουθεί να παρουσιάζεται ατροφικός κι αδύναμος να σηκώσει το βάρος της ευημερίας των πολιτών και το αποτέλεσμα, αναμφίβολα εκδηλώνεται τραγικό, κάποιοι στεναχωριούνται που χάνουμε ως χώρα την ανεξαρτησία μας, όση τέλος πάντων είχε απομείνει, και οδηγούμαστε βαθμιαία στην υποταγή ως χώρα στας απαιτήσεις και προσταγάς των «μεγάλων αφεντικών». Οι Έλληνες όμως του 20ου και του 21ου Αιώνα επέλεγαν όλα αυτά τα χρόνια την νοοτροπία «σφάξεμαι αγά μου να αγιάσω!» κάπως έτσι άλλωστε θα το έλεγαν οι αρματολοί προγονοί του Έθνους στα 1821!
Είναι τουλάχιστόν προσβολή σήμερα να μιλούμε για εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια. Μπορούμε όμως έστω τούτη την ύστατη στιγμή εκπεσμού να σοβαρευτούμε και να δουλέψουμε ενωμένοι κι αποφασισμένοι οι επόμενες γενιές να ζήσουν περισσότερο ελεύθερες και ανεξάρτητες από εμάς. Στο χέρι μας είναι να πετύχουμε.
Η κρίσιμη έκτακτη σύνοδος κορυφής των 27 κρατών μελών της Ε.Ε. σηματοδοτεί και τυπικά την υποστήριξη του γαλλογερμανικού άξονα στην Ελλάδα. Το ζητούμενο βεβαίως που ανακύπτει είναι με τι όρους παρέχεται αυτή η στήριξη. Μόλις χθες η χρεοκοπημένη χώρα μας ανακοίνωσε νέα αγορά πολεμικών φρεγατών από τη Γαλλία και μαχητικών αεροσκαφών τύπου «eurofighter» από τη Γερμανία. Συνεπώς οφείλουμε να γνωρίζουμε εκτός από την ασφυκτική επιτήρηση και την ανά μήνα παρακολούθηση και αξιολόγηση της πορείας αύξησης των εσόδων και ταυτοχρόνως συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών, πως μπορούμε να περιμένουμε και νέο πακέτο μέτρων. Συνάγεται, λοιπόν, το ασφαλές συμπέρασμα ότι στο εξής η χώρα τελεί και τυπικά υπό καθεστώς επιτροπείας.
Βεβαίως, σε όσους κόπτονται τόσο πολύ για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας να τους πούμε ότι αυτή τελείωσε ουσιαστικά αφενός με την ένταξη μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και αφετέρου με την επίσης είσοδο μας στις χώρες που απαρτίζουν την Ο.Ν.Ε. Επομένως, κάπως αργοπορημένα ξύπνησαν και σήμερα διατρανώνουν περισπούδαστα για απώλεια κυριαρχίας. Επίσης, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι οι συμπολίτες μας που μόλις ξέσπασε ο «πόλεμος» δηλώσεων αρχηγών κρατών της Ε.Ε. που έλεγαν πως η Ελλάδα μόνη της πρέπει να βγει από την κρίση και δεν υπάρχει δυνατότητα στήριξης της, τότε κατάλαβαν ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της Ε.Ε. Η αλήθεια είναι πως πράγματι αυτές τις δύσκολες ώρες περιμένεις έστω ένα δράμι βοήθειας από φίλους – συμμάχους κι εταίρους, έλα όμως που όταν εμφανίζεσαι συστηματικά αναξιόπιστος κι ανεύθυνος στους λογαριασμούς και στις δεσμεύσεις σου κανένας πια δεν σε εμπιστεύεται. Συνεπώς γιατί να σε σώσει ;
Έτσι φτάσαμε στην κατάντια να ζητούμε δια πολλοστή φορά ελεημοσύνη και πληρώνοντας αυτή αδρότατα!!!
Δυσκολεύομαι όντως να κατανοήσω πως όταν μια χώρα στηρίζει την οικονομική της επιβίωση στον ατελέσφορο είναι αλήθεια δανεισμό και την ίδια ώρα ο παραγωγικός της ιστός εξακολουθεί να παρουσιάζεται ατροφικός κι αδύναμος να σηκώσει το βάρος της ευημερίας των πολιτών και το αποτέλεσμα, αναμφίβολα εκδηλώνεται τραγικό, κάποιοι στεναχωριούνται που χάνουμε ως χώρα την ανεξαρτησία μας, όση τέλος πάντων είχε απομείνει, και οδηγούμαστε βαθμιαία στην υποταγή ως χώρα στας απαιτήσεις και προσταγάς των «μεγάλων αφεντικών». Οι Έλληνες όμως του 20ου και του 21ου Αιώνα επέλεγαν όλα αυτά τα χρόνια την νοοτροπία «σφάξεμαι αγά μου να αγιάσω!» κάπως έτσι άλλωστε θα το έλεγαν οι αρματολοί προγονοί του Έθνους στα 1821!
Είναι τουλάχιστόν προσβολή σήμερα να μιλούμε για εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια. Μπορούμε όμως έστω τούτη την ύστατη στιγμή εκπεσμού να σοβαρευτούμε και να δουλέψουμε ενωμένοι κι αποφασισμένοι οι επόμενες γενιές να ζήσουν περισσότερο ελεύθερες και ανεξάρτητες από εμάς. Στο χέρι μας είναι να πετύχουμε.
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010
Απόπειρα Νοήματος μέσα από το ταξίδι του Ανθρώπου
Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας
------------------------------------------------------------------
Ο σύγχρονος άνθρωπος παλεύει νυχθημερόν να αντιμετωπίσει ένα σωρό από προβλήματα και προκλήσεις που συνδέονται είτε με το βιοπορισμό του, είτε με την καριέρα και την ανάδειξη του στα ψηλά κοινωνικά στρώματα είτε με την εκφυλιστική τάση και ροπή του να καλύψει τις όποιες ανεπάρκειες του μέσα από την εφήμερη ευζωία και την απόκτηση οιασδήποτε υλικής απόλαυσης και απολαβής. Στα απονενοημένα βήματά του συνθλίβεται στη μέγγενη του άγχους, της πίεσης και της αλλοτρίωσης. Ένας κουρνιαχτός και ορυμαγδός ψυχοπαθολογικών καταστάσεων παρωθούν τον άνδρα και τη γυναίκα του 21ου αιώνα στο τέλμα, όπου ο δρόμος της απώλειας της συνείδησης, της ευαισθησίας και της αυτογνωσίας γίνεται τόσο προφανής κι όμως παρ΄ όλα αυτά δεν γίνεται σχεδόν ποτέ έγκαιρα ορατός και αντιληπτός.
Ο λόγος έγκειται στην αδυναμία του ανθρώπου να γνωρίσει και να αξιολογήσει τις πραγματικές του ανάγκες, να τις διαφοροποιήσει από τις ανερμάτιστες επιθυμίες του και στο τέλος να τις τιθασεύσει. Απέναντί σ΄ αυτόν τον τύπο ανθρώπου ενυπάρχει έστω κι ως είδος προς εξαφάνιση Ο σημερινός καλλιεργημένος άνθρωπος. Σίγουρα ανήκει στην μειονοτική τάξη των μοναχικών οδοιπόρων, είναι εκείνος που θέτει προτεραιότητες και τις διαβαθμίζει σύμφωνα μ΄ ένα πολύ ιδιαίτερο ποιοτικό του κριτήριο, την παιδεία του. Όχι την κατάρτιση σ΄ ένα τμήμα επιστημονικής ή τεχνικής γνώσης αλλά τη σφυρηλάτηση της προσωπικότητας του με αξίες και ιδανικά που διαμορφώνουν και κομίζουν μια πράγματι ελεύθερη ανεξάρτητη ευγενική ανθρώπινη παρουσία.
Μολονότι λοιπόν, ενυπάρχει στις μέρες μας αφθονία στην πρόσβαση σε βιβλία, εγχειρίδια και σε κάθε μορφή γνώση εντούτοις, ο άνθρωπος παγιδεύεται στα δίχτυα της αυταπάτης του. Σπαταλά τον πολύτιμο και ανεπιστρεπτί κινούμενο χρόνο του κατά τρόπο αλόγιστο και παντελώς ανώφελο. Στερείται σαφήνειας αυτοκαθορισμού όπως και προσανατολισμού. Ελάχιστα ή έστω πολύ λίγο νοιάζεται για την γνώση του εαυτού του. Φοβάται να αγγίξει τις μύχιες άκρες τις ψυχής του. Διστάζει να προχωρήσει με αυταπάρνηση σε νέους πνευματικούς δρόμους, ως ασκητής της ασφάλτου, που προάγουν την ελευθερία της συνείδησης. Παλεύει για τα φθαρτά και τα τρωτά. Αρνείται, καθώς πορεύεται τυφλός, να δει το φοβερό και ουσιαστικό νόημα της υπάρξεως του. Αλλοτριώνεται και χάνεται στο λαβύρινθο των επίγειων αντικατοπτρισμών κι έτσι εκτροχιάζεται. Εκμηδενίζεται. Οδοιπόρος στερούμενος εθνικής ταυτότητας, συνεπώς συλλογικού πεπρωμένου, προσωπικής στάσης κι ετερότητας, υποτιμά αγνοώντας κι απαξιώνοντας τη στιγμή του στο Θανάτου του.
Αποστειρωμένος από ιστορική και ιδεολογική θεώρηση της ζωής αντιλαμβάνεται με όρους πληκτικά υλιστικούς το μεγαλειώδες νόημα που κρίβεται εντός της κυτταρικής του δομής. Άθυρμα του αγοραίου modus vivendi (τρόπου ζωής ) συντρίβεται στη λαιμητόμο της κάλπικής ευδαιμονίας.
Εξακολουθεί κι επιλέγει να δίνει στο «εγώ» του και στην ανθρώπινη οντότητα χαρακτηριστικά πρωτογενώς ζωώδη, αιχμάλωτος των ορμέμφυτων ενστίκτων του, έρποντας ως σαλίγκαρος συνωστίζεται, σπρώχνεται στην εξουσία για δημόσια αναγνώριση και κατάκτηση πλούτου που ανάγεται σε επιταγή κοινωνικής καταξίωσης. Κάποτε όμως επέρχεται η απογοήτευση, έτσι αφυδατωμένος από δύναμη και ικμάδα ζωής καταρρακώνεται, συνθλίβεται, αποσυντίθεται. Μοιάζει με προσωπικότητα που ρέπει κι εγγίζει τη ματαιότητα κατόπιν συχνών κι επάλληλων αποτυχιών και απαισιόδοξων εκτιμήσεων για το μέλλον και τη ζωή. Αποκαμωμένος από ταυτότητα συλλογικού προσδιορισμού παραπαίει και προσδίδει στην υλιστική ευδαιμονία χαρακτηριστικά υπαρξιακής αυτεπιβεβαίωσης. Διστάζει να δοκιμάσει, να επιδιώξει απόπειρα ανασυγκρότησης, ιδεολογικής αναζήτησης και φιλοσοφικού στοχασμού μέσω του οποίου θα επιτευχθεί η αναγέννηση ή καλύτερα ή ανεύρεση του απολσθέντος νοήματος της ενσαρκωμένης γήινης υποστάσεως του.
Αναντίρρητα η ζωή συχνά αποκαλύπτει πτυχές του μεγάλου μυστικού που εμφωλεύει στα σπλάχνα της. Η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη αφουγκράζεται με το δικό της τρόπο τα μηνύματα που στέλνει η ζωή μέσα από την θεωρητική και εμπειρική γνώση. Η Γνώση όμως είναι Ιερή για τον απλούστατο λόγο εκπηγάζει και σηματοδοτείται μέσα από τον εναγώνιο βίο. Η νουθεσία της Θείας Πρόνοιας – τουλάχιστον έτσι όπως την κατέγραψαν φωτισμένα μυαλά που η ιστορία τους χάνεται στην αχλύ του χρόνου - προς τους Αδελφούς Ανθρώπους είναι σαφής : Μην σπαταλιέστε, μην αναλώνεστε στη ματαιότητα της ματαιόδοξης εφημερίας και μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να παρασύρεται από το ισχυρό και καταιγιστικό ρεύμα των παθών. Ο Άνθρωπος ωθείται προς τα πάθη όταν αισθάνεται αδύναμος να αντικρίσει το Είναι του. Ο Λόγος χάνεται και μαζί του χάνεται το Πνεύμα και το Κέντρο της ισορροπίας. Η ειμαρμένη καθίσταται Πραγματική, ζωντανή και υπαρκτή συνιστώσα που επικαθορίζει και εν πολλοίς επισφραγίζει την πορεία του Ανθρώπου.
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο ! Παρ΄ όλα αυτά, η Ειμαρμένη αναπροσαρμόζεται, αλλάζει, αναδιαμορφώνεται σύμφωνα με τις επιλογές και τη δράση της ελευθέρας βουλήσεως καθώς ο Άνθρωπος παίρνει το ρίσκο και σηκώνει το βάρος των σκέψεων εκείνων που εξελίσσονται σε αποφάσεις και τελικά υλοποιούνται και εκτελούνται σε ψηλαφητές πραγματικότητες. Το Μυστικό της ζωής φυλάσσεται στον καθένα καλά μέσα στο σφηνόλιθο της ψυχής του. Στην αναγκαιότητα και στην επιμονή του Ανθρώπου εναπόκεινται η σύλληψη και η κατανόηση σε βάθος του Μυστικού της ζωής και του υπαρκτικού του σκοπού. Κοντολογίς, η ζωή του Ανθρώπου αποτελεί έναν ακατάβλητο και συχνά ατελέσφορο αγώνα καθώς το τέλος της επίγειας παρουσίας δεν συνάδει με το πέρας της Συνείδησης και της Ψυχής. Ο ένθεος προσανατολισμός είναι εκείνος που αναγεννά την ελπίδα και κάποτε θα φέρει τη χαραυγή.
Ο Άνθρωπος έρχεται προικισμένος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος για να βαπτιστεί στη δοκιμασία της ενσάρκωσης για τη λάξευση του Λίθου ήτοι της ψυχής του και της συνέχισης της Οικο-Δόμησης του Ναού του. Γιατί όπως γράφει και ο επιστήμονας της αδάμαστης ελεύθερης σκέψης Χρίστος Γούδης η πορεία του ανθρώπου πρέπει να τελειώνει σε Ναό. Μην εγκαταλείπετε την Οικο-Δομή για να μην νοτίσουν τα θεμέλια και να μην σκεβρώσει ο σκελετός. Συνεχίστε με Δύναμη και Καθαρό Νού για την Αποπεράτωση της ΟικοΔομής ακούγεται σαν φωνή παρότρυνσης μέσα μου, ως άνθρωπος της μοίρας, την αφουγκράζομαι και προχωρώ !
------------------------------------------------------------------
Ο σύγχρονος άνθρωπος παλεύει νυχθημερόν να αντιμετωπίσει ένα σωρό από προβλήματα και προκλήσεις που συνδέονται είτε με το βιοπορισμό του, είτε με την καριέρα και την ανάδειξη του στα ψηλά κοινωνικά στρώματα είτε με την εκφυλιστική τάση και ροπή του να καλύψει τις όποιες ανεπάρκειες του μέσα από την εφήμερη ευζωία και την απόκτηση οιασδήποτε υλικής απόλαυσης και απολαβής. Στα απονενοημένα βήματά του συνθλίβεται στη μέγγενη του άγχους, της πίεσης και της αλλοτρίωσης. Ένας κουρνιαχτός και ορυμαγδός ψυχοπαθολογικών καταστάσεων παρωθούν τον άνδρα και τη γυναίκα του 21ου αιώνα στο τέλμα, όπου ο δρόμος της απώλειας της συνείδησης, της ευαισθησίας και της αυτογνωσίας γίνεται τόσο προφανής κι όμως παρ΄ όλα αυτά δεν γίνεται σχεδόν ποτέ έγκαιρα ορατός και αντιληπτός.
Ο λόγος έγκειται στην αδυναμία του ανθρώπου να γνωρίσει και να αξιολογήσει τις πραγματικές του ανάγκες, να τις διαφοροποιήσει από τις ανερμάτιστες επιθυμίες του και στο τέλος να τις τιθασεύσει. Απέναντί σ΄ αυτόν τον τύπο ανθρώπου ενυπάρχει έστω κι ως είδος προς εξαφάνιση Ο σημερινός καλλιεργημένος άνθρωπος. Σίγουρα ανήκει στην μειονοτική τάξη των μοναχικών οδοιπόρων, είναι εκείνος που θέτει προτεραιότητες και τις διαβαθμίζει σύμφωνα μ΄ ένα πολύ ιδιαίτερο ποιοτικό του κριτήριο, την παιδεία του. Όχι την κατάρτιση σ΄ ένα τμήμα επιστημονικής ή τεχνικής γνώσης αλλά τη σφυρηλάτηση της προσωπικότητας του με αξίες και ιδανικά που διαμορφώνουν και κομίζουν μια πράγματι ελεύθερη ανεξάρτητη ευγενική ανθρώπινη παρουσία.
Μολονότι λοιπόν, ενυπάρχει στις μέρες μας αφθονία στην πρόσβαση σε βιβλία, εγχειρίδια και σε κάθε μορφή γνώση εντούτοις, ο άνθρωπος παγιδεύεται στα δίχτυα της αυταπάτης του. Σπαταλά τον πολύτιμο και ανεπιστρεπτί κινούμενο χρόνο του κατά τρόπο αλόγιστο και παντελώς ανώφελο. Στερείται σαφήνειας αυτοκαθορισμού όπως και προσανατολισμού. Ελάχιστα ή έστω πολύ λίγο νοιάζεται για την γνώση του εαυτού του. Φοβάται να αγγίξει τις μύχιες άκρες τις ψυχής του. Διστάζει να προχωρήσει με αυταπάρνηση σε νέους πνευματικούς δρόμους, ως ασκητής της ασφάλτου, που προάγουν την ελευθερία της συνείδησης. Παλεύει για τα φθαρτά και τα τρωτά. Αρνείται, καθώς πορεύεται τυφλός, να δει το φοβερό και ουσιαστικό νόημα της υπάρξεως του. Αλλοτριώνεται και χάνεται στο λαβύρινθο των επίγειων αντικατοπτρισμών κι έτσι εκτροχιάζεται. Εκμηδενίζεται. Οδοιπόρος στερούμενος εθνικής ταυτότητας, συνεπώς συλλογικού πεπρωμένου, προσωπικής στάσης κι ετερότητας, υποτιμά αγνοώντας κι απαξιώνοντας τη στιγμή του στο Θανάτου του.
Αποστειρωμένος από ιστορική και ιδεολογική θεώρηση της ζωής αντιλαμβάνεται με όρους πληκτικά υλιστικούς το μεγαλειώδες νόημα που κρίβεται εντός της κυτταρικής του δομής. Άθυρμα του αγοραίου modus vivendi (τρόπου ζωής ) συντρίβεται στη λαιμητόμο της κάλπικής ευδαιμονίας.
Εξακολουθεί κι επιλέγει να δίνει στο «εγώ» του και στην ανθρώπινη οντότητα χαρακτηριστικά πρωτογενώς ζωώδη, αιχμάλωτος των ορμέμφυτων ενστίκτων του, έρποντας ως σαλίγκαρος συνωστίζεται, σπρώχνεται στην εξουσία για δημόσια αναγνώριση και κατάκτηση πλούτου που ανάγεται σε επιταγή κοινωνικής καταξίωσης. Κάποτε όμως επέρχεται η απογοήτευση, έτσι αφυδατωμένος από δύναμη και ικμάδα ζωής καταρρακώνεται, συνθλίβεται, αποσυντίθεται. Μοιάζει με προσωπικότητα που ρέπει κι εγγίζει τη ματαιότητα κατόπιν συχνών κι επάλληλων αποτυχιών και απαισιόδοξων εκτιμήσεων για το μέλλον και τη ζωή. Αποκαμωμένος από ταυτότητα συλλογικού προσδιορισμού παραπαίει και προσδίδει στην υλιστική ευδαιμονία χαρακτηριστικά υπαρξιακής αυτεπιβεβαίωσης. Διστάζει να δοκιμάσει, να επιδιώξει απόπειρα ανασυγκρότησης, ιδεολογικής αναζήτησης και φιλοσοφικού στοχασμού μέσω του οποίου θα επιτευχθεί η αναγέννηση ή καλύτερα ή ανεύρεση του απολσθέντος νοήματος της ενσαρκωμένης γήινης υποστάσεως του.
Αναντίρρητα η ζωή συχνά αποκαλύπτει πτυχές του μεγάλου μυστικού που εμφωλεύει στα σπλάχνα της. Η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη αφουγκράζεται με το δικό της τρόπο τα μηνύματα που στέλνει η ζωή μέσα από την θεωρητική και εμπειρική γνώση. Η Γνώση όμως είναι Ιερή για τον απλούστατο λόγο εκπηγάζει και σηματοδοτείται μέσα από τον εναγώνιο βίο. Η νουθεσία της Θείας Πρόνοιας – τουλάχιστον έτσι όπως την κατέγραψαν φωτισμένα μυαλά που η ιστορία τους χάνεται στην αχλύ του χρόνου - προς τους Αδελφούς Ανθρώπους είναι σαφής : Μην σπαταλιέστε, μην αναλώνεστε στη ματαιότητα της ματαιόδοξης εφημερίας και μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να παρασύρεται από το ισχυρό και καταιγιστικό ρεύμα των παθών. Ο Άνθρωπος ωθείται προς τα πάθη όταν αισθάνεται αδύναμος να αντικρίσει το Είναι του. Ο Λόγος χάνεται και μαζί του χάνεται το Πνεύμα και το Κέντρο της ισορροπίας. Η ειμαρμένη καθίσταται Πραγματική, ζωντανή και υπαρκτή συνιστώσα που επικαθορίζει και εν πολλοίς επισφραγίζει την πορεία του Ανθρώπου.
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο ! Παρ΄ όλα αυτά, η Ειμαρμένη αναπροσαρμόζεται, αλλάζει, αναδιαμορφώνεται σύμφωνα με τις επιλογές και τη δράση της ελευθέρας βουλήσεως καθώς ο Άνθρωπος παίρνει το ρίσκο και σηκώνει το βάρος των σκέψεων εκείνων που εξελίσσονται σε αποφάσεις και τελικά υλοποιούνται και εκτελούνται σε ψηλαφητές πραγματικότητες. Το Μυστικό της ζωής φυλάσσεται στον καθένα καλά μέσα στο σφηνόλιθο της ψυχής του. Στην αναγκαιότητα και στην επιμονή του Ανθρώπου εναπόκεινται η σύλληψη και η κατανόηση σε βάθος του Μυστικού της ζωής και του υπαρκτικού του σκοπού. Κοντολογίς, η ζωή του Ανθρώπου αποτελεί έναν ακατάβλητο και συχνά ατελέσφορο αγώνα καθώς το τέλος της επίγειας παρουσίας δεν συνάδει με το πέρας της Συνείδησης και της Ψυχής. Ο ένθεος προσανατολισμός είναι εκείνος που αναγεννά την ελπίδα και κάποτε θα φέρει τη χαραυγή.
Ο Άνθρωπος έρχεται προικισμένος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος για να βαπτιστεί στη δοκιμασία της ενσάρκωσης για τη λάξευση του Λίθου ήτοι της ψυχής του και της συνέχισης της Οικο-Δόμησης του Ναού του. Γιατί όπως γράφει και ο επιστήμονας της αδάμαστης ελεύθερης σκέψης Χρίστος Γούδης η πορεία του ανθρώπου πρέπει να τελειώνει σε Ναό. Μην εγκαταλείπετε την Οικο-Δομή για να μην νοτίσουν τα θεμέλια και να μην σκεβρώσει ο σκελετός. Συνεχίστε με Δύναμη και Καθαρό Νού για την Αποπεράτωση της ΟικοΔομής ακούγεται σαν φωνή παρότρυνσης μέσα μου, ως άνθρωπος της μοίρας, την αφουγκράζομαι και προχωρώ !
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Η Ελλάδα σε κατάσταση ασφυξίας !
Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας
Στις προγραμματικές τοποθετήσεις τους οι υπουργοί της κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός κ Γιώργος Παπανδρέου κατέβαλλαν φιλότιμες προσπάθειες να πείσουν τον ελληνικό λαό πως με την ανάληψη των καθηκόντων τα πράγματα έστω και σταδιακά θα άλλαζαν προς το καλύτερο. Κανείς δεν μιλούσε τότε ακόμη για το εκρηκτικό μάγμα που σωρευόταν στα θεμέλια του οικονομικού και ασφαλιστικού συστήματος της χώρας και απειλούσαν συθέμελα να προκαλέσουν την κατάρρευση του. Απεναντίας, οι καθησυχαστικές δηλώσεις επηρέασαν την κοινωνία που μάλλον εδραίωσε την πεποίθηση πως πάλι έστω και στο παρά τρίχα θα αποτρέπονταν το εφιαλτικό μα πιθανό ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.
Ωστόσο, μόλις τα κυβερνητικά στελέχη διαπίστωσαν την τραγική κατάσταση που εμφάνιζαν τα επιμέρους ταμεία τόσο των ασφαλιστικών οργανισμών όσο και του ίδιου του κράτους στο οποίο παρατηρούνταν δραματική στέρηση εσόδων, τα μαντάτα που άφηναν να κοινοποιηθούν δια της οδού των μέσων ενημέρωσης ήταν ακροθιγώς δυσάρεστα. Με συνέπεια να προκύψει ένας απόλυτα δικαιολογημένος διαπαραταξιακός και κοινωνικός προβληματισμός για το αν θα καταφέρουμε ως χώρα να αποσοβήσουμε τα χειρότερα που ακόμη και σήμερα επαπειλούνται.
Η δυναμική κινητοποίηση του αγροτικού κόσμου που με τα γεωργικά του μηχανήματα έφραξε για μια ακόμα φορά τους εθνικούς οδικούς άξονες δυσχεραίνοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο την κυκλοφορία ανθρώπων και οχημάτων κατά προέκταση και την τροφοδοσία της αγοράς σε μια συγκυρία καθόλου εύκολη για την κυβέρνηση όπου διεθνώς παρουσιάζεται σχεδόν αδύναμη να ανταπεξέλθει στις σφοδρές πιέσεις αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρωτοστατούντος του Προέδρου της Ζαν Κλοντ Τρισέ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκπροσώπων της παγκόσμιας αγοράς χρεογράφων (ομολόγων, μετοχών κλπ.), των Οίκων αξιολόγησης πιστοληπτική ικανότητας όπως και των πανίσχυρων πολυεθνικών Μ.Μ.Ε που διαμορφώνουν τις τάσεις στον επίπλαστο και μετέωρο καπιταλιστικό περίγυρο, καθιστούν όλο αυτό το πλέγμα ασφυκτικών σχέσεων και επιδράσεων εξαιρετικά δυσμενές. Οι πιέσεις αυτές επικεντρώνονταν στην εντελώς διαφορετικής αντίληψης πολιτική του Πρωθυπουργού και της κυβερνήσεως, η οποία αντιτίθονταν σε οποιαδήποτε προτροπή για δραστική μείωση μισθών και συντάξεων.
Εύλογα συνεπώς συμπεραίνουμε. πως για την κυβέρνηση η δυνατότητα προώθησης και υλοποίησης των οικονομικών αιτημάτων των ανθρώπων που εργάζονται αναμφίβολα υπό δύσκολες έως αντίξοες συνθήκες στα χωράφια και στα βοσκοτόπια στις ισχύουσες οικονομικές συνθήκες είναι περιορισμένη. Το οικονομικό κλίμα επιδεινώνεται αφού τα κερδοσκοπικά παιχνίδια στα οποία επιδίδονται καθημερινά ισχυρά και υπερεθνικά τραστ χρηματοοικονομικής και πιστωτικής διαχείρισης εξωθούν την καθημαγμένη ελληνική οικονομία σε ακόμα μεγαλύτερη καχεξία και τον λαό της πατρίδας σε περισσότερη φτώχεια κι ανεργία.
Πράγματι έδειχνε κάπως ανακουφισμένος ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος επί των οικονομικών υπουργός κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου που καταφέρανε να βρουν τρόπο να δανειστούν στις διεθνείς αγορές ομολόγων 8 δις ευρώ προκειμένου να καλύψουν άμεσες τρέχουσες δαπάνες. Και μάλιστα ο δανεισμός αυτός προέκυψε με το ιδιαίτερα επαχθές επιτόκιο της τάξεως του 6,2% και θα πρέπει να γνωρίζουμε πως στη λήξη του πενταετούς διάρκειας ομολόγου το ελληνικό κράτος πρέπει να επιστρέψει στους δανειστές του επιπλέον 500 εκ. ευρώ. Τα οποία εμείς πάλι θα πληρώσουμε. Κατά συνέπεια αντιλαμβάνεσαι ευγενικέ μου αναγνώστη πως για να αντληθούν τα επιπρόσθετα αυτά χρήματα - που αντιστοιχεί σε μια έκτακτη ετήσια εθνική χρηματοδότηση των αγροτών – θα καταβληθούν από το υστέρημα μας.. Είναι πάντως λογικό πως στην παρούσα φάση και μέχρι να προκύψει δυναμικός ή έστω ν΄ ανασυγκροτηθεί ο παραγωγικός ιστός ο δανεισμός καθίσταται αναγκαστική διαφυγή από τη χρεοκοπία.
Επιπροσθέτως, αληθεύει ότι η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κυρία Κατερίνα Μπατζελή προσπάθησε μέσα από την Εθνική Στρατηγική για τον Αγροτικό Τομέα παραγωγής που προ μιας εβδομάδος ανακοίνωσε να δώσει τους βασικούς άξονες για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου κι αξιόπιστου θεσμικού πλαισίου που θα εξυγιάνει το σύστημα από τις όποιες παρασιτικές διαδικασίες και σχέσεις αναφύονται ανάμεσα στον παραγωγό και στην αγορά και το οποίο παράλληλα θα προστατεύει και θα κατοχυρώνει το – πενιχρό για τους περισσότερους σήμερα - αγροτικό εισόδημα. Δυστυχώς, όμως, παρά τις καλές προθέσεις της υπουργού η απελπιστική κατάσταση των φτωχών μικροκαλλιεργητών γης όπως και των κτηνοτρόφων δεν αφήνει περιθώρια για υπομονή από την μεριά τους.
Σίγουρα, την ευθύνη φέρουν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που αντιμετώπισαν το αγροτικό ζήτημα με όρους απαξιωτικούς, δίνοντας «μπαξίσι» στους αγρότες ανεξάρτητα αν δούλεψαν και παρήγαγαν ή απλώς περιορίστηκαν στην είσπραξη της κοινοτικής επιδότησης με τη διαβεβαίωση ότι ανήκουν στο «Κόμμα»!!! Ακόμα θυμάμαι τον ανεκδιήγητο κ. Χατζηγάκη ως προκάτοχο υπουργό γεωργίας να μοιράζει παρανόμως 500 εκ ευρώ από κοινοτική χρηματοδότηση προκειμένου να εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα, ενισχύοντας τη θλιβερή και παντελώς νοσηρή κι αδιέξοδη τακτική του πελατειακού κράτους. Είναι προφανές πως η σημερινή υπουργός απέχει παρασάγγας από την μυωπική λογική συστημικού εκφυλισμού του κ. Σωτ. Χατζηγάκη.
Οφείλουμε ωστόσο να επισημάνουμε και να λάβουμε υπόψη μας την χαμηλή ανταγωνιστικότητα που διέπει τα εγχώρια προϊόντα του πρωτογενούς τομέα παραγωγής τόσο στην ενδοχώρα όσο και στις διεθνείς αγορές, όπου ο συσχετισμός κόστους - ποιότητας και οφέλους καθίσταται για τις εξαγωγές μας βασικός αρνητικός παράγοντας. Έτσι άλλωστε δίνουμε στοχευμένη απάντηση γιατί το εισόδημα των αγροτών συρρικνώνεται ραγδαίως.
Επομένως, η ορθότητα των αντιλήψεων και του σχεδιασμού της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης μπορεί να καρποφορήσει μαζί και με τη διεξαγωγή ενός ανοιχτού διαλόγου ανάμεσα στην ηγεσία του υπουργείου και σε όργανα ικανής κι αξιόπιστης αντιπροσώπευσης των αγροτών, αποστασιοποιημένα πλήρως από κομματικούς εναγκαλισμούς και παρεμφερείς σκοπιμότητες με τη χρήση των οποίων κλονίζεται τόσο η ουσία του διαλόγου όσο και το αποτέλεσμα του. Μολονότι, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη στους αγρότες να καταθέσει επιτέλους μια σαφής άποψη για το αν επιθυμεί να παραμείνουν στην ενεργό δράση καλλιεργητές που διαθέτουν μικρούς κλήρους. Όπως επίσης και πως σκοπεύει να τους αντιμετωπίσει. Ενδεχόμενη αδράνεια και «στοίβαγμα» τους στο σαρωτικό άθροισμα ανεργίας που όλο και μεγεθύνεται αναμφίβολα θα μεγιστοποιήσει εκθετικά το ήδη οξυμμένο πρόβλημα της ανεργίας και θα επιφέρει ακόμα βαθύτερα ρήγματα και κοινωνικές συγκρούσεις.
Εκτιμώ πως η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κυρία Κατερίνα Μπατζελή ως απόλυτος γνώστης της δυσχερής κατάστασης που αντιμετωπίζει η ύπαιθρος θα επιληφθεί του ζητήματος με υπευθυνότητα και πολιτική ωριμότητα. Άλλωστε τα περιθώρια στενεύουν και για την ίδια, αφού οι επίδοξοι «σύντροφοι» της καιροφυλαχτούν και στέλνουν ποικίλα μηνύματα, πλαγίως για την ώρα, στον Πρωθυπουργό εντείνοντας τις πιέσεις πάνω του για αντικατάσταση της καθώς επικαλούνται το έλλειμμα πολιτικής εμπειρίας της.
Εύχομαι την ώρα που διαβάζονται τούτες οι γραμμές η νέα βουλευτής και υπουργός που πράγματι κομίζει εκτός από επιστημονική επάρκεια κι εμπειρία κάτι ελπιδοφόρο για την πρόοδο της αγροτικής οικονομίας και το ήθος στην πολιτική ν’ αποτρέψει την πραγμάτωση των συνηθισμένων ραδιούργων επιδιώξεων των κηφήνων της πολιτικής σκηνής. Ασφαλώς η παραμονή στη θέση της θα κριθεί στην εκτόνωση της ασφυκτικής κατάστασης που ζει η χώρα με την απεμπλοκή των δρόμων από την κατάληψη των τρακτέρ δίχως να θιγεί ο αγώνας και το ηθικό των βιοπαλαιστών που οργώνουν την ελληνική γη.
Στις προγραμματικές τοποθετήσεις τους οι υπουργοί της κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός κ Γιώργος Παπανδρέου κατέβαλλαν φιλότιμες προσπάθειες να πείσουν τον ελληνικό λαό πως με την ανάληψη των καθηκόντων τα πράγματα έστω και σταδιακά θα άλλαζαν προς το καλύτερο. Κανείς δεν μιλούσε τότε ακόμη για το εκρηκτικό μάγμα που σωρευόταν στα θεμέλια του οικονομικού και ασφαλιστικού συστήματος της χώρας και απειλούσαν συθέμελα να προκαλέσουν την κατάρρευση του. Απεναντίας, οι καθησυχαστικές δηλώσεις επηρέασαν την κοινωνία που μάλλον εδραίωσε την πεποίθηση πως πάλι έστω και στο παρά τρίχα θα αποτρέπονταν το εφιαλτικό μα πιθανό ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.
Ωστόσο, μόλις τα κυβερνητικά στελέχη διαπίστωσαν την τραγική κατάσταση που εμφάνιζαν τα επιμέρους ταμεία τόσο των ασφαλιστικών οργανισμών όσο και του ίδιου του κράτους στο οποίο παρατηρούνταν δραματική στέρηση εσόδων, τα μαντάτα που άφηναν να κοινοποιηθούν δια της οδού των μέσων ενημέρωσης ήταν ακροθιγώς δυσάρεστα. Με συνέπεια να προκύψει ένας απόλυτα δικαιολογημένος διαπαραταξιακός και κοινωνικός προβληματισμός για το αν θα καταφέρουμε ως χώρα να αποσοβήσουμε τα χειρότερα που ακόμη και σήμερα επαπειλούνται.
Η δυναμική κινητοποίηση του αγροτικού κόσμου που με τα γεωργικά του μηχανήματα έφραξε για μια ακόμα φορά τους εθνικούς οδικούς άξονες δυσχεραίνοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο την κυκλοφορία ανθρώπων και οχημάτων κατά προέκταση και την τροφοδοσία της αγοράς σε μια συγκυρία καθόλου εύκολη για την κυβέρνηση όπου διεθνώς παρουσιάζεται σχεδόν αδύναμη να ανταπεξέλθει στις σφοδρές πιέσεις αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρωτοστατούντος του Προέδρου της Ζαν Κλοντ Τρισέ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκπροσώπων της παγκόσμιας αγοράς χρεογράφων (ομολόγων, μετοχών κλπ.), των Οίκων αξιολόγησης πιστοληπτική ικανότητας όπως και των πανίσχυρων πολυεθνικών Μ.Μ.Ε που διαμορφώνουν τις τάσεις στον επίπλαστο και μετέωρο καπιταλιστικό περίγυρο, καθιστούν όλο αυτό το πλέγμα ασφυκτικών σχέσεων και επιδράσεων εξαιρετικά δυσμενές. Οι πιέσεις αυτές επικεντρώνονταν στην εντελώς διαφορετικής αντίληψης πολιτική του Πρωθυπουργού και της κυβερνήσεως, η οποία αντιτίθονταν σε οποιαδήποτε προτροπή για δραστική μείωση μισθών και συντάξεων.
Εύλογα συνεπώς συμπεραίνουμε. πως για την κυβέρνηση η δυνατότητα προώθησης και υλοποίησης των οικονομικών αιτημάτων των ανθρώπων που εργάζονται αναμφίβολα υπό δύσκολες έως αντίξοες συνθήκες στα χωράφια και στα βοσκοτόπια στις ισχύουσες οικονομικές συνθήκες είναι περιορισμένη. Το οικονομικό κλίμα επιδεινώνεται αφού τα κερδοσκοπικά παιχνίδια στα οποία επιδίδονται καθημερινά ισχυρά και υπερεθνικά τραστ χρηματοοικονομικής και πιστωτικής διαχείρισης εξωθούν την καθημαγμένη ελληνική οικονομία σε ακόμα μεγαλύτερη καχεξία και τον λαό της πατρίδας σε περισσότερη φτώχεια κι ανεργία.
Πράγματι έδειχνε κάπως ανακουφισμένος ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος επί των οικονομικών υπουργός κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου που καταφέρανε να βρουν τρόπο να δανειστούν στις διεθνείς αγορές ομολόγων 8 δις ευρώ προκειμένου να καλύψουν άμεσες τρέχουσες δαπάνες. Και μάλιστα ο δανεισμός αυτός προέκυψε με το ιδιαίτερα επαχθές επιτόκιο της τάξεως του 6,2% και θα πρέπει να γνωρίζουμε πως στη λήξη του πενταετούς διάρκειας ομολόγου το ελληνικό κράτος πρέπει να επιστρέψει στους δανειστές του επιπλέον 500 εκ. ευρώ. Τα οποία εμείς πάλι θα πληρώσουμε. Κατά συνέπεια αντιλαμβάνεσαι ευγενικέ μου αναγνώστη πως για να αντληθούν τα επιπρόσθετα αυτά χρήματα - που αντιστοιχεί σε μια έκτακτη ετήσια εθνική χρηματοδότηση των αγροτών – θα καταβληθούν από το υστέρημα μας.. Είναι πάντως λογικό πως στην παρούσα φάση και μέχρι να προκύψει δυναμικός ή έστω ν΄ ανασυγκροτηθεί ο παραγωγικός ιστός ο δανεισμός καθίσταται αναγκαστική διαφυγή από τη χρεοκοπία.
Επιπροσθέτως, αληθεύει ότι η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κυρία Κατερίνα Μπατζελή προσπάθησε μέσα από την Εθνική Στρατηγική για τον Αγροτικό Τομέα παραγωγής που προ μιας εβδομάδος ανακοίνωσε να δώσει τους βασικούς άξονες για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου κι αξιόπιστου θεσμικού πλαισίου που θα εξυγιάνει το σύστημα από τις όποιες παρασιτικές διαδικασίες και σχέσεις αναφύονται ανάμεσα στον παραγωγό και στην αγορά και το οποίο παράλληλα θα προστατεύει και θα κατοχυρώνει το – πενιχρό για τους περισσότερους σήμερα - αγροτικό εισόδημα. Δυστυχώς, όμως, παρά τις καλές προθέσεις της υπουργού η απελπιστική κατάσταση των φτωχών μικροκαλλιεργητών γης όπως και των κτηνοτρόφων δεν αφήνει περιθώρια για υπομονή από την μεριά τους.
Σίγουρα, την ευθύνη φέρουν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που αντιμετώπισαν το αγροτικό ζήτημα με όρους απαξιωτικούς, δίνοντας «μπαξίσι» στους αγρότες ανεξάρτητα αν δούλεψαν και παρήγαγαν ή απλώς περιορίστηκαν στην είσπραξη της κοινοτικής επιδότησης με τη διαβεβαίωση ότι ανήκουν στο «Κόμμα»!!! Ακόμα θυμάμαι τον ανεκδιήγητο κ. Χατζηγάκη ως προκάτοχο υπουργό γεωργίας να μοιράζει παρανόμως 500 εκ ευρώ από κοινοτική χρηματοδότηση προκειμένου να εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα, ενισχύοντας τη θλιβερή και παντελώς νοσηρή κι αδιέξοδη τακτική του πελατειακού κράτους. Είναι προφανές πως η σημερινή υπουργός απέχει παρασάγγας από την μυωπική λογική συστημικού εκφυλισμού του κ. Σωτ. Χατζηγάκη.
Οφείλουμε ωστόσο να επισημάνουμε και να λάβουμε υπόψη μας την χαμηλή ανταγωνιστικότητα που διέπει τα εγχώρια προϊόντα του πρωτογενούς τομέα παραγωγής τόσο στην ενδοχώρα όσο και στις διεθνείς αγορές, όπου ο συσχετισμός κόστους - ποιότητας και οφέλους καθίσταται για τις εξαγωγές μας βασικός αρνητικός παράγοντας. Έτσι άλλωστε δίνουμε στοχευμένη απάντηση γιατί το εισόδημα των αγροτών συρρικνώνεται ραγδαίως.
Επομένως, η ορθότητα των αντιλήψεων και του σχεδιασμού της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης μπορεί να καρποφορήσει μαζί και με τη διεξαγωγή ενός ανοιχτού διαλόγου ανάμεσα στην ηγεσία του υπουργείου και σε όργανα ικανής κι αξιόπιστης αντιπροσώπευσης των αγροτών, αποστασιοποιημένα πλήρως από κομματικούς εναγκαλισμούς και παρεμφερείς σκοπιμότητες με τη χρήση των οποίων κλονίζεται τόσο η ουσία του διαλόγου όσο και το αποτέλεσμα του. Μολονότι, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη στους αγρότες να καταθέσει επιτέλους μια σαφής άποψη για το αν επιθυμεί να παραμείνουν στην ενεργό δράση καλλιεργητές που διαθέτουν μικρούς κλήρους. Όπως επίσης και πως σκοπεύει να τους αντιμετωπίσει. Ενδεχόμενη αδράνεια και «στοίβαγμα» τους στο σαρωτικό άθροισμα ανεργίας που όλο και μεγεθύνεται αναμφίβολα θα μεγιστοποιήσει εκθετικά το ήδη οξυμμένο πρόβλημα της ανεργίας και θα επιφέρει ακόμα βαθύτερα ρήγματα και κοινωνικές συγκρούσεις.
Εκτιμώ πως η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κυρία Κατερίνα Μπατζελή ως απόλυτος γνώστης της δυσχερής κατάστασης που αντιμετωπίζει η ύπαιθρος θα επιληφθεί του ζητήματος με υπευθυνότητα και πολιτική ωριμότητα. Άλλωστε τα περιθώρια στενεύουν και για την ίδια, αφού οι επίδοξοι «σύντροφοι» της καιροφυλαχτούν και στέλνουν ποικίλα μηνύματα, πλαγίως για την ώρα, στον Πρωθυπουργό εντείνοντας τις πιέσεις πάνω του για αντικατάσταση της καθώς επικαλούνται το έλλειμμα πολιτικής εμπειρίας της.
Εύχομαι την ώρα που διαβάζονται τούτες οι γραμμές η νέα βουλευτής και υπουργός που πράγματι κομίζει εκτός από επιστημονική επάρκεια κι εμπειρία κάτι ελπιδοφόρο για την πρόοδο της αγροτικής οικονομίας και το ήθος στην πολιτική ν’ αποτρέψει την πραγμάτωση των συνηθισμένων ραδιούργων επιδιώξεων των κηφήνων της πολιτικής σκηνής. Ασφαλώς η παραμονή στη θέση της θα κριθεί στην εκτόνωση της ασφυκτικής κατάστασης που ζει η χώρα με την απεμπλοκή των δρόμων από την κατάληψη των τρακτέρ δίχως να θιγεί ο αγώνας και το ηθικό των βιοπαλαιστών που οργώνουν την ελληνική γη.
Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου είναι ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Παρουσιάστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974
Η Ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, Ο Ανδρέας Παπανδρέου κρατώντας το έντυπο της διακήρυξης
Η Διακύρηξη της 3ης του Σεπτέμβρη
Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα παρέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε τον δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ' άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.
Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και ΝΑΤΟ. Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η Πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.
Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην Πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.
Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζομένου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.
Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας. Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ' όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.
Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής. Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικανικές βάσεις είναι οι μονοπωλιακές, πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κινήματος μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει τον φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία - από τη βάση μέχρι την ηγεσία - με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν. Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.
Έχει ο λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στην φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους. Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.
Η σημερινή διακήρυξη μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του ελληνικού λαού. Έχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο. Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους:
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατική Διαδικασία
Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.
Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποιήσης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Σαν στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικανικού κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό ο αγώνας του λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:
α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπευθύνων της προδοσίας της Κύπρου.
β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.
γ) Άμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων.
δ) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.
ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού. στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.
ζ) Άμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από την νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.
Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει σαν προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:
Κάθε εξουσία πηγάζει από τον λαό, εκφράζει τον λαό και υπηρετεί τον λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.
Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του λαού μας.
Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται. Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.
Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.
Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες. Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται σαν ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού. Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυρίαρχο δικαίωμα του Ελληνικού λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.
Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του ελληνικού λαού. Σαν χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς μηχανισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, σαν προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.
Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού λαού που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου.
Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν τον μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ελεύθερη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατειά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.
θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
Ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών και λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις των εργαζόμενου Ελληνικού λαού - εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών - η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσεις, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.
3 Σεπτεμβρίου 1974
Η Διακύρηξη της 3ης του Σεπτέμβρη
Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα παρέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε τον δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ' άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.
Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και ΝΑΤΟ. Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η Πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.
Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην Πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.
Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζομένου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.
Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας. Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ' όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.
Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής. Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικανικές βάσεις είναι οι μονοπωλιακές, πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κινήματος μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει τον φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία - από τη βάση μέχρι την ηγεσία - με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν. Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.
Έχει ο λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στην φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους. Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.
Η σημερινή διακήρυξη μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του ελληνικού λαού. Έχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο. Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους:
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατική Διαδικασία
Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.
Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποιήσης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Σαν στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικανικού κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό ο αγώνας του λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:
α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπευθύνων της προδοσίας της Κύπρου.
β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.
γ) Άμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων.
δ) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.
ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού. στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.
ζ) Άμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από την νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.
Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει σαν προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:
Κάθε εξουσία πηγάζει από τον λαό, εκφράζει τον λαό και υπηρετεί τον λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.
Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του λαού μας.
Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται. Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.
Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.
Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες. Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται σαν ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού. Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυρίαρχο δικαίωμα του Ελληνικού λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.
Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του ελληνικού λαού. Σαν χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς μηχανισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, σαν προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.
Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού λαού που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου.
Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν τον μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ελεύθερη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατειά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.
θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
Ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών και λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις των εργαζόμενου Ελληνικού λαού - εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών - η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσεις, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.
3 Σεπτεμβρίου 1974
Τα Άρθρα της Διακήρυξης, 18ος αι Γαλλική Επανάσταση
Επιμέλεια Φιλικός Εταίρος 140914
Άρθρο 1 - Οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Άρθρο 2 - Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία.
Άρθρο 3- Το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος.
Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο ο,τιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.
Άρθρο 5 - Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.
Άρθρο 6 - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.
Άρθρο 7 - Κανένα άτομο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει και σύμφωνα με τις διαδικασίες που προκαθορίζονται από αυτόν. Όσοι αιτούνται, εκδιώκουν, και εκτελούν αμέσως ή εμμέσως αυθαίρετες εντολές πρέπει να τιμωρούνται. Όπως επίσης, κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται εν ονόματι του νόμου πρέπει να συμμορφώνεται αμέσως, κάθε αντίσταση που προβάλλει όντας ομολογία ενοχής.
Άρθρο 8 - Ο νόμος οφείλει να επιβάλλει ποινές που είναι αποκλειστικά και απόλυτα αναγκαίες. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί παρά με νόμο που είχε θεσπιστεί πριν το αδίκημα και ο οποίος εφαρμόζεται νόμιμα.
Άρθρο 9 - Επειδή κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί η ενοχή του, αν κριθεί αναγκαίο να συλληφθεί, κάθε αυστηρό μέτρο που δεν θα ήταν αναγκαίο για τη σύλληψή του απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο.
Άρθρο 10 - Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.
Άρθρο 11 - Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο.
Άρθρο 12 - Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπιστεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί.
Άρθρο 13 - Για τη συντήρηση της κρατικής εξουσίας και για τα έξοδα της διοίκησης μια κοινή συνεισφορά είναι αναγκαία. Η συνεισφορά αυτή πρέπει να είναι κατανεμημένη με δικαιοσύνη στους πολίτες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Άρθρο 14 - Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αυτοπροσώπως ή με τους αντιπροσώπους τους, ν’αποδέχονται ελεύθερα την αναγκαιότητα της δημόσιας εισφοράς, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καθορίζουν την ποσότητα, τη διάθεση, την είσπραξη και τη διάρκειά της.
Άρθρο 15 - Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε δημόσιο λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του.
Άρθρο 16 - Κάθε κοινωνία η οποία δεν έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών της και δεν έχει καθορίσει με ακρίβεια τη διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη.
Άρθρο 17 - Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση.
Άρθρο 1 - Οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Άρθρο 2 - Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία.
Άρθρο 3- Το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος.
Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο ο,τιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.
Άρθρο 5 - Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.
Άρθρο 6 - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.
Άρθρο 7 - Κανένα άτομο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει και σύμφωνα με τις διαδικασίες που προκαθορίζονται από αυτόν. Όσοι αιτούνται, εκδιώκουν, και εκτελούν αμέσως ή εμμέσως αυθαίρετες εντολές πρέπει να τιμωρούνται. Όπως επίσης, κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται εν ονόματι του νόμου πρέπει να συμμορφώνεται αμέσως, κάθε αντίσταση που προβάλλει όντας ομολογία ενοχής.
Άρθρο 8 - Ο νόμος οφείλει να επιβάλλει ποινές που είναι αποκλειστικά και απόλυτα αναγκαίες. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί παρά με νόμο που είχε θεσπιστεί πριν το αδίκημα και ο οποίος εφαρμόζεται νόμιμα.
Άρθρο 9 - Επειδή κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί η ενοχή του, αν κριθεί αναγκαίο να συλληφθεί, κάθε αυστηρό μέτρο που δεν θα ήταν αναγκαίο για τη σύλληψή του απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο.
Άρθρο 10 - Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.
Άρθρο 11 - Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο.
Άρθρο 12 - Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπιστεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί.
Άρθρο 13 - Για τη συντήρηση της κρατικής εξουσίας και για τα έξοδα της διοίκησης μια κοινή συνεισφορά είναι αναγκαία. Η συνεισφορά αυτή πρέπει να είναι κατανεμημένη με δικαιοσύνη στους πολίτες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Άρθρο 14 - Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αυτοπροσώπως ή με τους αντιπροσώπους τους, ν’αποδέχονται ελεύθερα την αναγκαιότητα της δημόσιας εισφοράς, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καθορίζουν την ποσότητα, τη διάθεση, την είσπραξη και τη διάρκειά της.
Άρθρο 15 - Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε δημόσιο λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του.
Άρθρο 16 - Κάθε κοινωνία η οποία δεν έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών της και δεν έχει καθορίσει με ακρίβεια τη διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη.
Άρθρο 17 - Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση.
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
Ο ΘΟΥΡΙΟΣ Του Ρήγα Φεραίου
Ως πότε παλικάρια, να ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λεοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψαίνουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη.
Ο Σούτζος, κι' ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής.
Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι' αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι' αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά 'φορμή.
Ελάτε μ' έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.
Οι νόμοι ναν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένη αρχηγός.
Γιατί κ' η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν' πλιο σκληρή φωτιά.
Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.
Εδώ σηκώνονται οι πατριώται ορθοί,
και υψώνοντες τας χείρας προς τον ουρανόν,
κάμνουν τον όρκον.
Όρκος κατά της τυραννίας και της αναρχίας.
Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για ναμαι, υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.
Τέλος του όρκου
Σ' ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.
Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πλιά.
Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυράνους να νικούν.
Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλαις ανοιχταίς,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίαις και τιμαίς.
Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
ένα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής.
Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθή
ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.
Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώταις και Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε σταις σπηλιαίς σας, κοιμάστε σφαλιστά;
Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυρ' αητοί,
κι' Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήστε σα θεριά.
Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τ' άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή,
Το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλ' ομώστε, τυράννου τον χαμόν.
Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.
Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός ειν' της πατριδος, ν' ακούστε την λαλιά.
Κι' οσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Μ' εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γεννήτ' ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή.
Σας κράζει η Ελλάδα, σαν θέλει σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.
Τι σκέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τεινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.
Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς.
Συλήστρα και Μπραϊλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.
Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γγιουρντζή πλιά μη κοιμάσαι, συκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν.
Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής.
Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλ' ας μη φανή,
για να ψοφήσ' ο λύκος, όπου Σας τυραννεί.
Με μια καρδιάν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθή.
Ν' ανάψωμεν μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξ' από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά
Ψηλά στα μπαϊράκια, συκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπατε τον εχθρόν.
Ποτέ μη σταχασθήτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι' αυτός.
Τρακόσοι Γγιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδή,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να ευγή.
Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κ' εχθροί.
Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια
τ' άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.
Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.
Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.
μονάχοι σα λεοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψαίνουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη.
Ο Σούτζος, κι' ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής.
Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι' αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι' αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά 'φορμή.
Ελάτε μ' έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.
Οι νόμοι ναν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένη αρχηγός.
Γιατί κ' η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν' πλιο σκληρή φωτιά.
Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.
Εδώ σηκώνονται οι πατριώται ορθοί,
και υψώνοντες τας χείρας προς τον ουρανόν,
κάμνουν τον όρκον.
Όρκος κατά της τυραννίας και της αναρχίας.
Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για ναμαι, υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.
Τέλος του όρκου
Σ' ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.
Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πλιά.
Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυράνους να νικούν.
Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλαις ανοιχταίς,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίαις και τιμαίς.
Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
ένα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής.
Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθή
ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.
Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώταις και Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε σταις σπηλιαίς σας, κοιμάστε σφαλιστά;
Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυρ' αητοί,
κι' Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήστε σα θεριά.
Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τ' άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή,
Το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλ' ομώστε, τυράννου τον χαμόν.
Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.
Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός ειν' της πατριδος, ν' ακούστε την λαλιά.
Κι' οσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Μ' εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γεννήτ' ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή.
Σας κράζει η Ελλάδα, σαν θέλει σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.
Τι σκέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τεινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.
Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς.
Συλήστρα και Μπραϊλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.
Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γγιουρντζή πλιά μη κοιμάσαι, συκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν.
Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής.
Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλ' ας μη φανή,
για να ψοφήσ' ο λύκος, όπου Σας τυραννεί.
Με μια καρδιάν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθή.
Ν' ανάψωμεν μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξ' από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά
Ψηλά στα μπαϊράκια, συκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπατε τον εχθρόν.
Ποτέ μη σταχασθήτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι' αυτός.
Τρακόσοι Γγιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδή,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να ευγή.
Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κ' εχθροί.
Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια
τ' άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.
Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.
Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.
Μαρίνος Αντύπας 1872 - 1907
Επιμέλεια : Φιλικός Εταίρος 140914
Τα όρια του θρύλου αγγίζει η σύντομη ζωή του Μαρίνου Αντύπα , του μεγάλου οραματιστή και αγωνιστή του αγροτικού ζητήματος που έπεσε θύμα των δολοφονικών σχεδίων των μεγαλοτσιφλικάδων της Θεσσαλίας, την ώρα που προσπαθούσε να αφυπνίσει τους εξαθλιωμένους κολίγους, μόλις πριν από έναν αιώνα, το 1907.
Ο Μαρής, όπως τον φώναζαν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στα Φερεντινάτα της Πυλάρου, στην Κεφαλονιά, όπου πρωτοείδε το φως της ζωής το 1872, είχε αρκετή τρέλα ώστε να βαφτίσει στην αυγή του 20ου αιώνα δύο κοριτσάκια με τα ονόματα Επανάσταση και Αναρχία.
Αλλά και στη σύντομη ζωή του αυτές τις δύο αξίες πρέσβευε: την Επανάσταση και την Αναρχία, με την έννοια της αταξικής κοινωνίας. Η ζωή του ολόκληρη εξάλλου ήταν ένας αγώνας κατά της καταπίεσης και υπέρ της ελευθερίας, εθνικής και κοινωνικής, η οποία σημαδεύτηκε από τους αγώνες του και τις ιδέες του στις οποίες έμεινε πιστός μέχρι το βίαιο τέλος της ζωής του.
Δεν τον πτόησαν ούτε μία στιγμή οι διώξεις, οι φυλακίσεις και οι απειλές. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια που είχε απευθύνει στους εξαθλιωμένους Θεσσαλούς κολίγους, καθώς διέτρεχε τον κάμπο απ’ άκρη σ’ άκρη, και με φλογερούς λόγους τους προέτρεπε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν: «Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ‘ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».
Ο Μαρίνος Αντύπας ούτε αγρότης ήταν ούτε πολύ περισσότερο γαιοκτήμονας. Πρωτότοκος γιος του μαραγκού και ξυλογλύπτη Σπύρου Αντύπα, τελείωσε με χίλιες στερήσεις το γυμνάσιο στην Κεφαλονιά και έφτασε στην Αθήνα με το όνειρο να γίνει δικηγόρος. Αλλά δεν έμελλε ποτέ να πάρει το πτυχίο της Νομικής. Αντίθετα έρχεται σε επαφή με τους σοσιαλιστικούς κύκλους που εμπνέονται από τον Σταύρο Καλλέργη, μυείται στις σοσιαλιστικές ιδέες και ενεργοποιείται στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο.
Το 1897 μαζί με άλλους συμφοιτητές του κατεβαίνει στην Κρήτη και πολεμά ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση εναντίον των Τούρκων. Ο τραυματισμός του στο στήθος σε μια μάχη τον αναγκάζει να επιστρέψει στην Αθήνα.
Απογοητευμένος αλλά και οργισμένος τόσο από την έκβαση της Κρητικής Επανάστασης όσο και από την άδοξη κατάληξη του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897 μετατρέπεται σε δριμύ κατήγορο του Παλατιού, το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για τα εθνικά δεινά.
Η ενεργός συμμετοχή του στο λαϊκό συλλαλητήριο στην πλατεία Ομονοίας στις 14 Σεπτεμβρίου 1897, όπου ομιλία του στηλιτεύει με σφοδρότητα τη στάση του Παλατιού προκαλεί τη σύλληψη του και την προσαγωγή του σε δίκη. Στις 8 Ιανουαρίου 1898 καταδικάζεται σ’ ένα χρόνο φυλάκιση στις φυλακές της Αίγινας ενώ χαρακτηρίζεται ως «επικίνδυνος».
Οι συνθήκες κράτησης του χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά σκληρές. Οι εντολές του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν αφήνουν περιθώρια παρεξήγησης για τον «επικίνδυνο» Αντύπα: Σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 4176 διαταγή πρέπει να τεθεί σε απομόνωση και να μην έρχεται σε επαφή με κανέναν. Αν δε συμμορφωθεί επιβάλλεται να τον δέσουν μέσα στο κελί του και να τον θέσουν “υπό άναλον δίαιτα”.
Μετά την αποφυλάκισή του εγκαταλείπει οριστικά τις σπουδές του και επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στη Κεφαλονιά εκδίδει την εφημερίδα “Ανάσταση”, με σκοπό τη διάδοση των σοσιαλιστικών του ιδεών. Το πρώτο φύλλο της «Ανάστασης» κυκλοφορεί στις 29 Ιουλίου του 1900, αλλά για μία ακόμη φορά οι ιδέες του Αντύπα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την καθεστηκυία τάξη και ξεκινά νέος γύρος διώξεων με αποτέλεσμα να ανασταλεί η έκδοση μέχρι και τις 3 Ιουλίου 1904 οπότε επανεκδίδεται απρόσκοπτα έως τις 27 Απριλίου 1907, μόλις λίγες ημέρες μετά το βίαιο θάνατο του.
Το 1906 φτάνει στη Θεσσαλία, να εργαστεί ως επιστάτης στα τσιφλίκια του θείου του Γεώργιου Σκιαδαρέση, ενός πλούσιου γεωπόνου ομογενή από τη Ρουμανία, τον οποίο ο ίδιος είχε πείσει σ’ ένα ταξίδι του στο Βουκουρέστι το 1903 να αγοράσει κτήματα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο Αντύπας ωστόσο δε θα μπορούσε να μοιάζει λιγότερο με την τυπική εικόνα που έχουμε για έναν επιστάτη τσιφλικιών. Ξεκινά αμέσως να δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την άθλια ζωή των κολίγων, η οποία καθόλου δεν είχε βελτιωθεί με την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, για να μην πούμε ότι είχε επιδεινωθεί.
Με το θείο του ως σύμμαχο βάζει μπουρλότο στο θεσσαλικό κάμπο: παραχωρεί στους κολίγους εκτάσεις για βοσκοτόπια, για να χτίσουν σπίτια στη θέση των καλυβιών που μένουν μέχρι τότε, τους παραχωρεί το δικαίωμα να κρατούν το 75% της παραγωγής αντί για το 25% που ίσχυε μέχρι τότε, εφαρμόζει τις αργίες, όπως αυτή της Κυριακής πριν ακόμη καθιερωθεί από το κράτος, κάτι που θα γινόταν το 1910, χτίζει σχολεία για τα παιδιά τους, τους οργανώνει σε αγροτικούς συνδέσμους. Παράλληλα αλωνίζει ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο μιλώντας στους αγρότες για τα δικαιώματα τους στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούν και τους κινητοποιεί να απαιτήσουν δυναμικά τη διανομή της γης, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι αρχές του 1907.
Όλα αυτά ήταν πάρα πολλά για να μπορέσουν να τα χωνέψουν οι μεγαλοτσιφλικάδες που είδαν ξαφνικά την εξουσία τους πάνω στη γη τους αλλά και στις ζωές των κολίγων τους να αμφισβητείται. Οι πρώτες προσπάθειες να αναχαιτίσουν τον οραματιστή Μαρίνο Αντύπα, μέσω συστάσεων από τη Νομαρχία και τη Χωροφυλακή, πέφτουν στο κενό.
Σαν έτοιμος από καιρό ο Αντύπας συνέχιζε τόσο τη δράση του όσο και το μονοπάτι που θα οδηγούσε στο σίγουρο θάνατο του. Οι μεγαλοτσιφλικάδες οπλίζουν τότε το χέρι –και ζεσταίνουν με μόλις 12 χιλιάδες δραχμές την τσέπη- του Ιωάννη Κυριακού, ο οποίος ήταν επιστάτης στα τσιφλίκια του Αριστείδη Μεταξά, συνεταίρου του Γ.Σκιαδαρέση. Η συνωμοσία στήνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ως αυτοάμυνα ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Η μοιραία νύχτα ήταν εκείνη της 8ης Μαρτίου του 1907. Ο μόλις 35 ετών Μαρίνος Αντύπας δολοφονείται άνανδρα από τον Κυριακού, όταν δέχεται μια σφαίρα από δίκαννο «εκ των όπισθεν και εις την οσφυακήν χώραν» και εκπνέει στην αγκαλιά του ξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία".
Οι Αρχές ωστόσο δεν είχαν καμία πρόθεση να αποδώσουν δικαιοσύνη αλλά το αντίθετο, αφού καλύπτουν πλήρως το δολοφόνο. Ο αστυνόμος στο τηλεγράφημα του προς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει: «Αντύπας ραπίσας Κυριακού εφονεύθη αμυνομένου». Στη δίκη που ακολουθεί ο Κυριακού αθωώνεται πανηγυρικά.
Εντύπωση προκαλεί και το δημοσίευμα της 10ης Μαρτίου 1907 της προσκείμενης στην Κυβέρνηση και στο Παλάτι εφημερίδα ΕΣΤΊΑΣ, που αναφέρεται στο θάνατο του Αντύπα: «Η είδηση περί του φόνου του δικηγόρου Μ. Αντύπα εις το κτήμα Σκιαδαρέση εν Θεσσαλία προξένησεν εντύπωσιν εν Αθήναις, όπου ανεξαρτήτως των σοσιαλιστικών ιδεών του, ο Αντύπας απήλαυε συμπαθειών. Ο ατυχής δικηγόρος πίπτει θύμα ατυχώς αυτών των αρχών του, τας οποίας από έτους και πλέον εφήρμοζεν εις το μέγα κτήμα του θείου του το οποίον διηύθυνε. Τούτο αποδεικνύει, ότι ο σοσιαλισμός εν Ελλάδι μόνο εις ιδέας πρέπει να υπάρχη, και να τηρήται απόστασις από της εφαρμογής των αρχών του». Με λίγα λόγια «Ας πρόσεχε κι αυτός κι όποιος τολμήσει να τον μιμηθεί»…!
Παρά τον πρόωρο θάνατο του ωστόσο, μέσα σε δύο μόλις χρόνια, ο Μαρίνος Αντύπας πρόλαβε να σπείρει στον εύφορο κάμπο της Θεσσαλίας το σπόρο της επανάστασης αφυπνίζοντας τους εξαθλιωμένους επί αιώνες κολίγους να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν.
Με το θάνατο του θα γίνει ο πρώτος μάρτυρας του αγροτικού ξεσηκωμού και ο πρώτος ουσιαστικά νεκρός της μεγάλης εξέγερσης του Κιλελέρ, που θα ξεσπάσει στην επέτειο των τριών χρόνων από το βίαιο και άδικο χαμό του, στις 6 Μαρτίου 1910.
Ο Μαρίνος Αντύπας θάφτηκε στο μέρος που αγωνίστηκε. Ο τάφος του βρίσκεται στο χωριό Ομόλιο, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένη η προτομή του, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.
Τα κείμενα του είναι ελάχιστα αλλά υπάρχει ένα παράθεμα, η αρχή από το τελευταίο του άρθρο, με τίτλο "ΤΙ ΕΙΜΑΙ", που μας αποκαλύπτει το "πιστεύω" αυτού του μεγάλου αγωνιστή:
"Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα".
ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ
Τα όρια του θρύλου αγγίζει η σύντομη ζωή του Μαρίνου Αντύπα , του μεγάλου οραματιστή και αγωνιστή του αγροτικού ζητήματος που έπεσε θύμα των δολοφονικών σχεδίων των μεγαλοτσιφλικάδων της Θεσσαλίας, την ώρα που προσπαθούσε να αφυπνίσει τους εξαθλιωμένους κολίγους, μόλις πριν από έναν αιώνα, το 1907.
Ο Μαρής, όπως τον φώναζαν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στα Φερεντινάτα της Πυλάρου, στην Κεφαλονιά, όπου πρωτοείδε το φως της ζωής το 1872, είχε αρκετή τρέλα ώστε να βαφτίσει στην αυγή του 20ου αιώνα δύο κοριτσάκια με τα ονόματα Επανάσταση και Αναρχία.
Αλλά και στη σύντομη ζωή του αυτές τις δύο αξίες πρέσβευε: την Επανάσταση και την Αναρχία, με την έννοια της αταξικής κοινωνίας. Η ζωή του ολόκληρη εξάλλου ήταν ένας αγώνας κατά της καταπίεσης και υπέρ της ελευθερίας, εθνικής και κοινωνικής, η οποία σημαδεύτηκε από τους αγώνες του και τις ιδέες του στις οποίες έμεινε πιστός μέχρι το βίαιο τέλος της ζωής του.
Δεν τον πτόησαν ούτε μία στιγμή οι διώξεις, οι φυλακίσεις και οι απειλές. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια που είχε απευθύνει στους εξαθλιωμένους Θεσσαλούς κολίγους, καθώς διέτρεχε τον κάμπο απ’ άκρη σ’ άκρη, και με φλογερούς λόγους τους προέτρεπε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν: «Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ‘ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».
Ο Μαρίνος Αντύπας ούτε αγρότης ήταν ούτε πολύ περισσότερο γαιοκτήμονας. Πρωτότοκος γιος του μαραγκού και ξυλογλύπτη Σπύρου Αντύπα, τελείωσε με χίλιες στερήσεις το γυμνάσιο στην Κεφαλονιά και έφτασε στην Αθήνα με το όνειρο να γίνει δικηγόρος. Αλλά δεν έμελλε ποτέ να πάρει το πτυχίο της Νομικής. Αντίθετα έρχεται σε επαφή με τους σοσιαλιστικούς κύκλους που εμπνέονται από τον Σταύρο Καλλέργη, μυείται στις σοσιαλιστικές ιδέες και ενεργοποιείται στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο.
Το 1897 μαζί με άλλους συμφοιτητές του κατεβαίνει στην Κρήτη και πολεμά ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση εναντίον των Τούρκων. Ο τραυματισμός του στο στήθος σε μια μάχη τον αναγκάζει να επιστρέψει στην Αθήνα.
Απογοητευμένος αλλά και οργισμένος τόσο από την έκβαση της Κρητικής Επανάστασης όσο και από την άδοξη κατάληξη του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897 μετατρέπεται σε δριμύ κατήγορο του Παλατιού, το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για τα εθνικά δεινά.
Η ενεργός συμμετοχή του στο λαϊκό συλλαλητήριο στην πλατεία Ομονοίας στις 14 Σεπτεμβρίου 1897, όπου ομιλία του στηλιτεύει με σφοδρότητα τη στάση του Παλατιού προκαλεί τη σύλληψη του και την προσαγωγή του σε δίκη. Στις 8 Ιανουαρίου 1898 καταδικάζεται σ’ ένα χρόνο φυλάκιση στις φυλακές της Αίγινας ενώ χαρακτηρίζεται ως «επικίνδυνος».
Οι συνθήκες κράτησης του χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά σκληρές. Οι εντολές του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν αφήνουν περιθώρια παρεξήγησης για τον «επικίνδυνο» Αντύπα: Σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 4176 διαταγή πρέπει να τεθεί σε απομόνωση και να μην έρχεται σε επαφή με κανέναν. Αν δε συμμορφωθεί επιβάλλεται να τον δέσουν μέσα στο κελί του και να τον θέσουν “υπό άναλον δίαιτα”.
Μετά την αποφυλάκισή του εγκαταλείπει οριστικά τις σπουδές του και επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στη Κεφαλονιά εκδίδει την εφημερίδα “Ανάσταση”, με σκοπό τη διάδοση των σοσιαλιστικών του ιδεών. Το πρώτο φύλλο της «Ανάστασης» κυκλοφορεί στις 29 Ιουλίου του 1900, αλλά για μία ακόμη φορά οι ιδέες του Αντύπα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την καθεστηκυία τάξη και ξεκινά νέος γύρος διώξεων με αποτέλεσμα να ανασταλεί η έκδοση μέχρι και τις 3 Ιουλίου 1904 οπότε επανεκδίδεται απρόσκοπτα έως τις 27 Απριλίου 1907, μόλις λίγες ημέρες μετά το βίαιο θάνατο του.
Το 1906 φτάνει στη Θεσσαλία, να εργαστεί ως επιστάτης στα τσιφλίκια του θείου του Γεώργιου Σκιαδαρέση, ενός πλούσιου γεωπόνου ομογενή από τη Ρουμανία, τον οποίο ο ίδιος είχε πείσει σ’ ένα ταξίδι του στο Βουκουρέστι το 1903 να αγοράσει κτήματα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο Αντύπας ωστόσο δε θα μπορούσε να μοιάζει λιγότερο με την τυπική εικόνα που έχουμε για έναν επιστάτη τσιφλικιών. Ξεκινά αμέσως να δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την άθλια ζωή των κολίγων, η οποία καθόλου δεν είχε βελτιωθεί με την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, για να μην πούμε ότι είχε επιδεινωθεί.
Με το θείο του ως σύμμαχο βάζει μπουρλότο στο θεσσαλικό κάμπο: παραχωρεί στους κολίγους εκτάσεις για βοσκοτόπια, για να χτίσουν σπίτια στη θέση των καλυβιών που μένουν μέχρι τότε, τους παραχωρεί το δικαίωμα να κρατούν το 75% της παραγωγής αντί για το 25% που ίσχυε μέχρι τότε, εφαρμόζει τις αργίες, όπως αυτή της Κυριακής πριν ακόμη καθιερωθεί από το κράτος, κάτι που θα γινόταν το 1910, χτίζει σχολεία για τα παιδιά τους, τους οργανώνει σε αγροτικούς συνδέσμους. Παράλληλα αλωνίζει ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο μιλώντας στους αγρότες για τα δικαιώματα τους στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούν και τους κινητοποιεί να απαιτήσουν δυναμικά τη διανομή της γης, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι αρχές του 1907.
Όλα αυτά ήταν πάρα πολλά για να μπορέσουν να τα χωνέψουν οι μεγαλοτσιφλικάδες που είδαν ξαφνικά την εξουσία τους πάνω στη γη τους αλλά και στις ζωές των κολίγων τους να αμφισβητείται. Οι πρώτες προσπάθειες να αναχαιτίσουν τον οραματιστή Μαρίνο Αντύπα, μέσω συστάσεων από τη Νομαρχία και τη Χωροφυλακή, πέφτουν στο κενό.
Σαν έτοιμος από καιρό ο Αντύπας συνέχιζε τόσο τη δράση του όσο και το μονοπάτι που θα οδηγούσε στο σίγουρο θάνατο του. Οι μεγαλοτσιφλικάδες οπλίζουν τότε το χέρι –και ζεσταίνουν με μόλις 12 χιλιάδες δραχμές την τσέπη- του Ιωάννη Κυριακού, ο οποίος ήταν επιστάτης στα τσιφλίκια του Αριστείδη Μεταξά, συνεταίρου του Γ.Σκιαδαρέση. Η συνωμοσία στήνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ως αυτοάμυνα ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Η μοιραία νύχτα ήταν εκείνη της 8ης Μαρτίου του 1907. Ο μόλις 35 ετών Μαρίνος Αντύπας δολοφονείται άνανδρα από τον Κυριακού, όταν δέχεται μια σφαίρα από δίκαννο «εκ των όπισθεν και εις την οσφυακήν χώραν» και εκπνέει στην αγκαλιά του ξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία".
Οι Αρχές ωστόσο δεν είχαν καμία πρόθεση να αποδώσουν δικαιοσύνη αλλά το αντίθετο, αφού καλύπτουν πλήρως το δολοφόνο. Ο αστυνόμος στο τηλεγράφημα του προς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει: «Αντύπας ραπίσας Κυριακού εφονεύθη αμυνομένου». Στη δίκη που ακολουθεί ο Κυριακού αθωώνεται πανηγυρικά.
Εντύπωση προκαλεί και το δημοσίευμα της 10ης Μαρτίου 1907 της προσκείμενης στην Κυβέρνηση και στο Παλάτι εφημερίδα ΕΣΤΊΑΣ, που αναφέρεται στο θάνατο του Αντύπα: «Η είδηση περί του φόνου του δικηγόρου Μ. Αντύπα εις το κτήμα Σκιαδαρέση εν Θεσσαλία προξένησεν εντύπωσιν εν Αθήναις, όπου ανεξαρτήτως των σοσιαλιστικών ιδεών του, ο Αντύπας απήλαυε συμπαθειών. Ο ατυχής δικηγόρος πίπτει θύμα ατυχώς αυτών των αρχών του, τας οποίας από έτους και πλέον εφήρμοζεν εις το μέγα κτήμα του θείου του το οποίον διηύθυνε. Τούτο αποδεικνύει, ότι ο σοσιαλισμός εν Ελλάδι μόνο εις ιδέας πρέπει να υπάρχη, και να τηρήται απόστασις από της εφαρμογής των αρχών του». Με λίγα λόγια «Ας πρόσεχε κι αυτός κι όποιος τολμήσει να τον μιμηθεί»…!
Παρά τον πρόωρο θάνατο του ωστόσο, μέσα σε δύο μόλις χρόνια, ο Μαρίνος Αντύπας πρόλαβε να σπείρει στον εύφορο κάμπο της Θεσσαλίας το σπόρο της επανάστασης αφυπνίζοντας τους εξαθλιωμένους επί αιώνες κολίγους να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν.
Με το θάνατο του θα γίνει ο πρώτος μάρτυρας του αγροτικού ξεσηκωμού και ο πρώτος ουσιαστικά νεκρός της μεγάλης εξέγερσης του Κιλελέρ, που θα ξεσπάσει στην επέτειο των τριών χρόνων από το βίαιο και άδικο χαμό του, στις 6 Μαρτίου 1910.
Ο Μαρίνος Αντύπας θάφτηκε στο μέρος που αγωνίστηκε. Ο τάφος του βρίσκεται στο χωριό Ομόλιο, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένη η προτομή του, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.
Τα κείμενα του είναι ελάχιστα αλλά υπάρχει ένα παράθεμα, η αρχή από το τελευταίο του άρθρο, με τίτλο "ΤΙ ΕΙΜΑΙ", που μας αποκαλύπτει το "πιστεύω" αυτού του μεγάλου αγωνιστή:
"Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα".
ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
Νουρί, ένας " κατάσκοπος της Ελλάδας"
Γράφει ο Γιώργος Κουβαράς , 19 Ιαν,
Γύριζα την Παρασκευή από το Μπόντρουμ και ο Σουάτ με περίμενε στα κάγκελα στο λιμάνι της Κω με ένα βλέμμα όλο αγωνία. "Έφερες νέα για τον αδελφό μου", με ρώτησε, "είναι καλά;" "Τα έκανε όλα αυτά που τον κατηγορούν; Πριν φύγω μου είχε δώσει συνέντευξη."Ανησυχώ", μου είχε πει. "Φοβάμαι να πάω στην Τουρκία γιατί θα με πιάσουνε" μου έλεγε και μου ξαναέλεγε.
Ο Σουάτ Χαφίς είναι έλληνας πολίτης, μουσουλμάνος της Κω, και είναι παντρεμένος με μία Ολλανδέζα. Μια κλασική περίπτωση στα Δωδεκάνησα. Η οικογένεια Χαφίς είναι γνωστή στο νησί καθώς ο πατέρας του ήταν για δεκαετίες ο φύλακας του αρχαιολογικού χώρου του Ασκληπιείου. Εκεί μεγάλωσε ο Σουάτ με τα υπόλοιπα 3 αδέρφια του. Δυό από αυτά πέθαναν και ο μοναδικός συγγενής του σήμερα είναι ο Νουρί που έφυγε 18 χρονών απέναντι στην Αλικαρνασσό. Στο Μπόντρουμ. Η ελληνική νομοθεσία προβλέπει ότι οι τουρκοφωνοι μουσουλμάνοι που εγκαταλείπουν τη χώρα χάνουν την ελληνική ιθαγένεια με αποτέλεσμα να χρειάζονται πλέον βίζα για να επισκεφθούν την Ελλάδα. Έτσι ο Νουρί έλειψε για αρκετό διάστημα και μόνο τα 3 τελευταία χρόνια ερχόταν πολύ πιο συχνά στο νησί της καταγωγής του, το οποίο του έδωσε και ένα από τα δύο ψευδώνυμα στην Τουρκία. Όλοι στο Μπόντρουμ τον ξέρουν ως ο "ανταλίς" δηλαδή "ο νησιώτης" αλλά και ως "ντοντουρματζί" δηλαδή ¨ο παγωτατζής", καθώς είχε δυό ζαχαροπλαστεία, ακριβώς δίπλα από το Δημαρχείο της Αλικαρνασσού. Ο αδελφός του ο Σουάτ θα μας πεί "ότι δούλευαν εκεί 22 υπάλληλοι" στις εποχές της δόξας του. Ύστερα ήρθε ξαφνικά η πτώση. Ο Νουρί έπαιζε "κουμάρι" σε χαρτιά και ζάρια τεράστια ποσά ενώ οι γυναίκες ήταν η μεγάλη του αδυναμία. Ολοένα και περισσότερο χρειαζόταν χρήματα και τα έβρισκε με ποικίλλους τρόπους. Όταν έκλεισε τα ζαχαροπλαστεία άρχισε να κάνει διάφορες δουλειές με τους έλληνες βαρκάρηδες οι οποίοι τον έβαζαν να κάνει θελήματα και τον "χαρτζιλίκωναν" γι αυτό.
Η σύλληψη του Νουρί Χαφίς αποφασίστηκε παραμονή Χριστουγέννων στο Μπόντρουμ μετά από παρακολούθηση από την ΜΙΤ. Ανήμερα των Χριστουγέννων, μετά από επιχείρηση της Τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και της διεύθυνσης αντικατασκοπίας της Τουρκικής αστυνομίας, συνελήφθησαν τρεις Τούρκοι πολίτες με την κατηγορίας της κατασκοπίας υπέρ της Ελλάδας. Έτσι τουλάχιστον έγραψε ο τουρκικός τύπος, χωρίς να αναφερθεί σε ονόματα.
Οι τρεις συλληφθέντες παρακολουθούνταν επί περίπου έναν χρόνο, πριν εκτελεστεί η επιχείρηση και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα είχαν φωτογραφήσει και κινηματογραφήσει στρατιωτικές ασκήσεις των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, ναυτικές βάσεις και στρατόπεδα, σε τρεις περιοχές της Τουρκίας: Την Αλικαρνασσό (Μπόντρουμ), την Σμύρνη και το Αϊβαλί. Ο ένας από τους δύο συλληφθέντες ήταν ο 42χρονος Αχμέτ Χαφίς ο γιός του μεγαλύτερου αδελφού του που πέθανε στην Τουρκία. Ο Σουάτ μας είπε ότι είχε καθαριστήρια και δούλευε καλά με τα ξενοδοχεία της πόλης. Αυτόν τον ήξεραν λιγότερο στην Κω.
Ο Νουρί Χαφίς πηγαινοερχόταν και εξυπηρετούσε έλληνες τουρίστες για τα ψώνια τους και για ξεναγήσεις. Είχε χάσει από νωρίς την ελληνική ιθαγένεια και ήταν τούρκος στα χαρτιά . Συνεπώς χρειαζόταν βίζα για να μπει στην Ελλάδα. Έναστοιχείο που κίνησε τις υποψίες των Τουρκικών Αρχών ήταν ότι είχε εξασφαλίσει τετραετή βίζα από την Ελλάδα, κάτι που δύσκολα την αποκτά κάποιος που έφυγε νωρίς από την μουσουλμανική Κοινότητα της Κω για την Τουρκία. Μάλιστα, το γεγονός αυτό είχε παραξενέψει ακόμη και τους φίλους του στην Κω.
Στους χώρους των τουρκόφωνων μουσουλμάνων της Κω αλλά και των ελλήνων καπεταναίων, όταν "έσκασαν" οι πρώτες, λιγοστές πληροφορίες για την δράση του "κατασκόπου" Νουρί δεν ήταν λίγοι εκείνοι που άρχισαν να φοβούνται. Ακόμα και αν απλά είχαν ανταλλάξει μαζί του μια κουβέντα. Κάποιος που ήταν πολύ "κολλητός" του τρέμει μήπως στην ανάκριση τον "μπλέξει" ο Νουρί και εκείνον. Έχει εμπορικές σχέσεις με αρκετούς στην Τουρκία και δεν ξέρει τι να κάνει. Έχει χάσει τον ύπνο του, μας είπε χαρακτηριστικά.
Τον φόβο αυτό, την αβεβαιότητα για το τι μπορεί να σημαίνει για κάποιον να πιαστεί σε έναν "ιστό" κατασκοπείας τον κατάλαβα μόνο όταν ταξίδεψα από την Κω στο Μπόντρουμ.
Στο λιμάνι του Μπόντρουμ μια πινακίδα καλοσωρίζει τους επισκέπτες. "Welcome to Bodrum" . Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι εδώ, με εξαίρεση ίσως...τους έλληνες δημοσιογράφους.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο το πρώτο βράδυ στην Αλικαρνασό για να πάω σε ένα γνωστό εστιατόριο, ένιωσα να με παρακολουθούν δύο άτομα. Δεν έδωσα σημασία. Μπορεί να έκανα λάθος.
Μισή ώρα αργότερα και αφού είχα ξεκινήσει το δείπνο μου, θα κάτσουν δίπλα μου ξαφνικά δύο άνδρες με πολιτικά. Δηλώνουν αστυνομικοί. Εκεί, μέσα στο εστιατόριο, χωρίς προσχήματα προσπαθούν να μάθουν τους λόγους της επίσκεψης μου στην Αλικαρνασσό και το περιεχόμενο του ρεπορτάζ μου, πράγμα που αρνήθηκα εκφράζοντας την αντίθεση μου σε μια διαδικασία απαράδεκτη για την οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα. Έλεγχουν τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα μου λένε ότι αυτό στην Τουρκία είναι «μια νορμαλ διαδικασία» και φεύγουν. Αργότερα διαπίστωσα (έχω σοβαρές ενδείξεις) ότι όσο έλειπα κάποιοι μπήκαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου και έλεγξαν τις αποσκευές μου. Δεν ξέρω αν υπάρχει άμεση σχέση με το γεγονός αλλά ξαφνικά όλες οι προγραμματισμένες συνεντεύξεις μου άρχισαν να ακυρώνονται. Ένας δημοσιογράφος θα μου πει ότι ήρθε εντολή από το κανάλι του να μην μιλήσει. Η πρώτη του γυναίκα η Χατζέρ και η κόρη του Οσκέμ φεύγουν για την Σμύρνη ξαφνικά για λόγους υγείας ενώ και η Χούλια η σημερινή του γυναίκα αρνείται φοβισμένη την οποιαδήποτε συνάντηση μαζί μου. Όσο για το Δήμαρχο ξαφνικά ήταν περισσότερο από ποτέ απασχολημένος και δεν μπόρεσε να με δεχτεί.
Ξεκίνησα το πρωί το ρεπορτάζ μου από το Τουργκουτ Ρέϊς. Από εκεί που έμενε ο Νουρί. Βρήκα πάρα πολλούς ανθρώπους που είχαν συναλλαγές μαζί του. Παντού όμως επκρατούσε μια ατμόσφαιρα περισσότερο φόβου για επιπτώσεις που ίσως να έχουν αν μιλήσουν στην κάμερα ενός έλληνα δημοσιογράφου, από το βαθύ τουρκικό κράτος. Έδω το κλίμα και οι αναφορές στον Νουρί δεν ήταν τόσο καλές όσο στην Κω.
Μου περιγράφουν έναν άνθρωπο που έφαγε όλη του την περιουσία στο κουμάρι, στα χαρτιά. Έναν γυναικά που γυρνούσε στα καμπαρέ και έκανε δυό γάμους και δεν δίσταζε να χαλάει πολλά λεφτά σε μια μέρα. Η ανάγκη για σπατάλη μου είπαν τον είχε κάνει ευάλωτο στο οτιδήποτε. Δεν τον πολυγούσταραν στην πιάτσα γιατί πολλές φορές έριξε τους συνεταίρους του.
"Θα πουλούσε ακόμη και την ψυχή του για τα λεφτά", θα μου πει ένας κολλητός του που λέει πως χώριζε μαζί του μόνο για να πάει στην τουαλέτα. Στο Τουργκούτ Ρέϊς επιβεβαιώνουν την αρρώστια του. Ένα στοιχείο που ίσως είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα αμφισβήτησης της δράσης του από τους φίλους του.
Ο τουρκικός τύπος παρουσίασε τον Νουρί και τον Αχμετ Χαφίς ως «φτηνούς κατασκόπους» που για 500 ως 1500 ευρώ έδιναν πληροφορίες στις ελληνικές αρχές για κινήσεις φρεγατών, φωτογραφίες και βιντεοσκοπημένα ντοκουμέντα από στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ναυτικές βάσεις και ασκήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο.
Όταν επέστρεψα στην Κω κάποιοι που είναι σε θέση να γνωρίζουν την κατάσταση στην Περιοχή θα μου μιλήσουν για ένα "gentlemen's agreement" που υπήρχε για χρόνια μεταξύ των δύο ακτών του Αιγαίου στην συγκεκριμένη περιοχή. Όλοι ήξεραν ότι υπήρχαν "πληροφοριοδότες" της Τουρκίας στο νησί της Κω αλλά και πληροφοριοδότες της Ελλάδας απέναντι. Κανείς όμως δεν τους άγγιζε.
Τώρα με την υπόθεση του Νουρί Χαφίς η συμφωνία κυρίων διαταράχθηκε. Και αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, πρόκειται για μια σοβαρή εξέλιξη η οποία γεννά πολλά ερωτηματικά.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι ο εκδότης της εφημερίδας το Βήμα της Κω. Θεωρεί ότι η υπόθεση κατασκοπείας πήγε αναπόφευκτα πίσω πολλές προσπάθειες που γίνονται για ειρηνική προσέγγιση των δύο πλευρών κάτι που θα ωφελούσε μεταξύ των άλλων και τον τουρισμό από τον οποίο ζει ολόκληρη η περιοχή και στις δύο όχθες. Ο κ.Ιωαννίδης θεωρεί ότι δεν απέχουν από την πραγματικότητα οι πληροφορίες περί ύπαρξης ¨πληροφοριοδοτών" και από τις δύο πλευρές αλλά όχι σε "επαγγελματικό" επίπεδο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και όσα έχουν γραφτεί στον τουρκικό Τύπο, οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν στοιχεία πως ένας εκ των Ελλήνων διπλωματών που υπηρετούσε στο προξενείο της Σμύρνης, είχε στήσει δίκτυο κατασκοπείας με Ελληνες πράκτορες σε συνεργασία με τους 3 τούρκους συλληφθέντες. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως ο εν λόγω διπλωμάτης μαζί με τους υπόλοιπους πράκτορες της ΕΥΠ παρακολουθούνταν επί 6 μήνες με άκρα μυστικότητα από την ΜΙΤ, ενώ και στα έγγραφα που βρέθηκαν στην κατοχή των 3 συλληφθέντων αποδεικνύεται η εμπλοκή του.
Μάλιστα λίγο πριν ανακηρυχθεί persona non grata και απελαθεί από την Τουρκία με εντολή του Τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, ο εν λόγω Ελληνας διπλωμάτης απομακρύνθηκε εσπευσμένα, χωρίς να αντικατασταθεί.
Ας σημειωθεί πως η όλη επιχείρηση εκτελέστηκε - σύμφωνα τουλάχιστον με τουρκικά ΜΜΕ - χωρίς να έχει ενημερωθεί ο Πρωθυπουργός και o υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ως είθισται, εγείροντας πολλά ερωτηματικά για το αν πρόκειται για σύλληψη πρακτόρων, για μία προβοκάτσια σε βάρος της Ελλάδας ή για μία προσπάθεια να δυναμιτιστεί η προσέγγιση Ερντογάν-Παπανδρέου από σκληροπυρηνικούς παράγοντες στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Το σίγουρο είναι ότι αυτή η υπόθεση ακόμα και με μπουνάτσα θα κουνάει για καλά τα νερά μεταξύ των δύο ακτών σε αυτό το "φουρτουνιασμένο" σημείο του Αιγαίου.
(Κουβαράς Γιώργος Ερευνητική δημοσιογραφία από έναν βραβευμένο ρεπόρτερ με πολυετή θητεία στο ρεπορτάζ από τις Βρυξέλλες για το Μέγκα και τα "Νέα", αλλά και πείρα στις εκπομπές έρευνας που παρουσιάζει τα τελευταία 10 χρόνια (Κόκκινο Πανί με τον Παύλο Τσίμα και τον Τάσο Τέλλογλου, Στριπτίζ με τον Τάσο Τέλλογλου, Ευρώπη-Εξπρές, Transit, Focus, Eurodoc).
Γύριζα την Παρασκευή από το Μπόντρουμ και ο Σουάτ με περίμενε στα κάγκελα στο λιμάνι της Κω με ένα βλέμμα όλο αγωνία. "Έφερες νέα για τον αδελφό μου", με ρώτησε, "είναι καλά;" "Τα έκανε όλα αυτά που τον κατηγορούν; Πριν φύγω μου είχε δώσει συνέντευξη."Ανησυχώ", μου είχε πει. "Φοβάμαι να πάω στην Τουρκία γιατί θα με πιάσουνε" μου έλεγε και μου ξαναέλεγε.
Ο Σουάτ Χαφίς είναι έλληνας πολίτης, μουσουλμάνος της Κω, και είναι παντρεμένος με μία Ολλανδέζα. Μια κλασική περίπτωση στα Δωδεκάνησα. Η οικογένεια Χαφίς είναι γνωστή στο νησί καθώς ο πατέρας του ήταν για δεκαετίες ο φύλακας του αρχαιολογικού χώρου του Ασκληπιείου. Εκεί μεγάλωσε ο Σουάτ με τα υπόλοιπα 3 αδέρφια του. Δυό από αυτά πέθαναν και ο μοναδικός συγγενής του σήμερα είναι ο Νουρί που έφυγε 18 χρονών απέναντι στην Αλικαρνασσό. Στο Μπόντρουμ. Η ελληνική νομοθεσία προβλέπει ότι οι τουρκοφωνοι μουσουλμάνοι που εγκαταλείπουν τη χώρα χάνουν την ελληνική ιθαγένεια με αποτέλεσμα να χρειάζονται πλέον βίζα για να επισκεφθούν την Ελλάδα. Έτσι ο Νουρί έλειψε για αρκετό διάστημα και μόνο τα 3 τελευταία χρόνια ερχόταν πολύ πιο συχνά στο νησί της καταγωγής του, το οποίο του έδωσε και ένα από τα δύο ψευδώνυμα στην Τουρκία. Όλοι στο Μπόντρουμ τον ξέρουν ως ο "ανταλίς" δηλαδή "ο νησιώτης" αλλά και ως "ντοντουρματζί" δηλαδή ¨ο παγωτατζής", καθώς είχε δυό ζαχαροπλαστεία, ακριβώς δίπλα από το Δημαρχείο της Αλικαρνασσού. Ο αδελφός του ο Σουάτ θα μας πεί "ότι δούλευαν εκεί 22 υπάλληλοι" στις εποχές της δόξας του. Ύστερα ήρθε ξαφνικά η πτώση. Ο Νουρί έπαιζε "κουμάρι" σε χαρτιά και ζάρια τεράστια ποσά ενώ οι γυναίκες ήταν η μεγάλη του αδυναμία. Ολοένα και περισσότερο χρειαζόταν χρήματα και τα έβρισκε με ποικίλλους τρόπους. Όταν έκλεισε τα ζαχαροπλαστεία άρχισε να κάνει διάφορες δουλειές με τους έλληνες βαρκάρηδες οι οποίοι τον έβαζαν να κάνει θελήματα και τον "χαρτζιλίκωναν" γι αυτό.
Η σύλληψη του Νουρί Χαφίς αποφασίστηκε παραμονή Χριστουγέννων στο Μπόντρουμ μετά από παρακολούθηση από την ΜΙΤ. Ανήμερα των Χριστουγέννων, μετά από επιχείρηση της Τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και της διεύθυνσης αντικατασκοπίας της Τουρκικής αστυνομίας, συνελήφθησαν τρεις Τούρκοι πολίτες με την κατηγορίας της κατασκοπίας υπέρ της Ελλάδας. Έτσι τουλάχιστον έγραψε ο τουρκικός τύπος, χωρίς να αναφερθεί σε ονόματα.
Οι τρεις συλληφθέντες παρακολουθούνταν επί περίπου έναν χρόνο, πριν εκτελεστεί η επιχείρηση και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα είχαν φωτογραφήσει και κινηματογραφήσει στρατιωτικές ασκήσεις των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, ναυτικές βάσεις και στρατόπεδα, σε τρεις περιοχές της Τουρκίας: Την Αλικαρνασσό (Μπόντρουμ), την Σμύρνη και το Αϊβαλί. Ο ένας από τους δύο συλληφθέντες ήταν ο 42χρονος Αχμέτ Χαφίς ο γιός του μεγαλύτερου αδελφού του που πέθανε στην Τουρκία. Ο Σουάτ μας είπε ότι είχε καθαριστήρια και δούλευε καλά με τα ξενοδοχεία της πόλης. Αυτόν τον ήξεραν λιγότερο στην Κω.
Ο Νουρί Χαφίς πηγαινοερχόταν και εξυπηρετούσε έλληνες τουρίστες για τα ψώνια τους και για ξεναγήσεις. Είχε χάσει από νωρίς την ελληνική ιθαγένεια και ήταν τούρκος στα χαρτιά . Συνεπώς χρειαζόταν βίζα για να μπει στην Ελλάδα. Έναστοιχείο που κίνησε τις υποψίες των Τουρκικών Αρχών ήταν ότι είχε εξασφαλίσει τετραετή βίζα από την Ελλάδα, κάτι που δύσκολα την αποκτά κάποιος που έφυγε νωρίς από την μουσουλμανική Κοινότητα της Κω για την Τουρκία. Μάλιστα, το γεγονός αυτό είχε παραξενέψει ακόμη και τους φίλους του στην Κω.
Στους χώρους των τουρκόφωνων μουσουλμάνων της Κω αλλά και των ελλήνων καπεταναίων, όταν "έσκασαν" οι πρώτες, λιγοστές πληροφορίες για την δράση του "κατασκόπου" Νουρί δεν ήταν λίγοι εκείνοι που άρχισαν να φοβούνται. Ακόμα και αν απλά είχαν ανταλλάξει μαζί του μια κουβέντα. Κάποιος που ήταν πολύ "κολλητός" του τρέμει μήπως στην ανάκριση τον "μπλέξει" ο Νουρί και εκείνον. Έχει εμπορικές σχέσεις με αρκετούς στην Τουρκία και δεν ξέρει τι να κάνει. Έχει χάσει τον ύπνο του, μας είπε χαρακτηριστικά.
Τον φόβο αυτό, την αβεβαιότητα για το τι μπορεί να σημαίνει για κάποιον να πιαστεί σε έναν "ιστό" κατασκοπείας τον κατάλαβα μόνο όταν ταξίδεψα από την Κω στο Μπόντρουμ.
Στο λιμάνι του Μπόντρουμ μια πινακίδα καλοσωρίζει τους επισκέπτες. "Welcome to Bodrum" . Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι εδώ, με εξαίρεση ίσως...τους έλληνες δημοσιογράφους.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο το πρώτο βράδυ στην Αλικαρνασό για να πάω σε ένα γνωστό εστιατόριο, ένιωσα να με παρακολουθούν δύο άτομα. Δεν έδωσα σημασία. Μπορεί να έκανα λάθος.
Μισή ώρα αργότερα και αφού είχα ξεκινήσει το δείπνο μου, θα κάτσουν δίπλα μου ξαφνικά δύο άνδρες με πολιτικά. Δηλώνουν αστυνομικοί. Εκεί, μέσα στο εστιατόριο, χωρίς προσχήματα προσπαθούν να μάθουν τους λόγους της επίσκεψης μου στην Αλικαρνασσό και το περιεχόμενο του ρεπορτάζ μου, πράγμα που αρνήθηκα εκφράζοντας την αντίθεση μου σε μια διαδικασία απαράδεκτη για την οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα. Έλεγχουν τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα μου λένε ότι αυτό στην Τουρκία είναι «μια νορμαλ διαδικασία» και φεύγουν. Αργότερα διαπίστωσα (έχω σοβαρές ενδείξεις) ότι όσο έλειπα κάποιοι μπήκαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου και έλεγξαν τις αποσκευές μου. Δεν ξέρω αν υπάρχει άμεση σχέση με το γεγονός αλλά ξαφνικά όλες οι προγραμματισμένες συνεντεύξεις μου άρχισαν να ακυρώνονται. Ένας δημοσιογράφος θα μου πει ότι ήρθε εντολή από το κανάλι του να μην μιλήσει. Η πρώτη του γυναίκα η Χατζέρ και η κόρη του Οσκέμ φεύγουν για την Σμύρνη ξαφνικά για λόγους υγείας ενώ και η Χούλια η σημερινή του γυναίκα αρνείται φοβισμένη την οποιαδήποτε συνάντηση μαζί μου. Όσο για το Δήμαρχο ξαφνικά ήταν περισσότερο από ποτέ απασχολημένος και δεν μπόρεσε να με δεχτεί.
Ξεκίνησα το πρωί το ρεπορτάζ μου από το Τουργκουτ Ρέϊς. Από εκεί που έμενε ο Νουρί. Βρήκα πάρα πολλούς ανθρώπους που είχαν συναλλαγές μαζί του. Παντού όμως επκρατούσε μια ατμόσφαιρα περισσότερο φόβου για επιπτώσεις που ίσως να έχουν αν μιλήσουν στην κάμερα ενός έλληνα δημοσιογράφου, από το βαθύ τουρκικό κράτος. Έδω το κλίμα και οι αναφορές στον Νουρί δεν ήταν τόσο καλές όσο στην Κω.
Μου περιγράφουν έναν άνθρωπο που έφαγε όλη του την περιουσία στο κουμάρι, στα χαρτιά. Έναν γυναικά που γυρνούσε στα καμπαρέ και έκανε δυό γάμους και δεν δίσταζε να χαλάει πολλά λεφτά σε μια μέρα. Η ανάγκη για σπατάλη μου είπαν τον είχε κάνει ευάλωτο στο οτιδήποτε. Δεν τον πολυγούσταραν στην πιάτσα γιατί πολλές φορές έριξε τους συνεταίρους του.
"Θα πουλούσε ακόμη και την ψυχή του για τα λεφτά", θα μου πει ένας κολλητός του που λέει πως χώριζε μαζί του μόνο για να πάει στην τουαλέτα. Στο Τουργκούτ Ρέϊς επιβεβαιώνουν την αρρώστια του. Ένα στοιχείο που ίσως είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα αμφισβήτησης της δράσης του από τους φίλους του.
Ο τουρκικός τύπος παρουσίασε τον Νουρί και τον Αχμετ Χαφίς ως «φτηνούς κατασκόπους» που για 500 ως 1500 ευρώ έδιναν πληροφορίες στις ελληνικές αρχές για κινήσεις φρεγατών, φωτογραφίες και βιντεοσκοπημένα ντοκουμέντα από στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ναυτικές βάσεις και ασκήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο.
Όταν επέστρεψα στην Κω κάποιοι που είναι σε θέση να γνωρίζουν την κατάσταση στην Περιοχή θα μου μιλήσουν για ένα "gentlemen's agreement" που υπήρχε για χρόνια μεταξύ των δύο ακτών του Αιγαίου στην συγκεκριμένη περιοχή. Όλοι ήξεραν ότι υπήρχαν "πληροφοριοδότες" της Τουρκίας στο νησί της Κω αλλά και πληροφοριοδότες της Ελλάδας απέναντι. Κανείς όμως δεν τους άγγιζε.
Τώρα με την υπόθεση του Νουρί Χαφίς η συμφωνία κυρίων διαταράχθηκε. Και αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, πρόκειται για μια σοβαρή εξέλιξη η οποία γεννά πολλά ερωτηματικά.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι ο εκδότης της εφημερίδας το Βήμα της Κω. Θεωρεί ότι η υπόθεση κατασκοπείας πήγε αναπόφευκτα πίσω πολλές προσπάθειες που γίνονται για ειρηνική προσέγγιση των δύο πλευρών κάτι που θα ωφελούσε μεταξύ των άλλων και τον τουρισμό από τον οποίο ζει ολόκληρη η περιοχή και στις δύο όχθες. Ο κ.Ιωαννίδης θεωρεί ότι δεν απέχουν από την πραγματικότητα οι πληροφορίες περί ύπαρξης ¨πληροφοριοδοτών" και από τις δύο πλευρές αλλά όχι σε "επαγγελματικό" επίπεδο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και όσα έχουν γραφτεί στον τουρκικό Τύπο, οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν στοιχεία πως ένας εκ των Ελλήνων διπλωματών που υπηρετούσε στο προξενείο της Σμύρνης, είχε στήσει δίκτυο κατασκοπείας με Ελληνες πράκτορες σε συνεργασία με τους 3 τούρκους συλληφθέντες. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως ο εν λόγω διπλωμάτης μαζί με τους υπόλοιπους πράκτορες της ΕΥΠ παρακολουθούνταν επί 6 μήνες με άκρα μυστικότητα από την ΜΙΤ, ενώ και στα έγγραφα που βρέθηκαν στην κατοχή των 3 συλληφθέντων αποδεικνύεται η εμπλοκή του.
Μάλιστα λίγο πριν ανακηρυχθεί persona non grata και απελαθεί από την Τουρκία με εντολή του Τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, ο εν λόγω Ελληνας διπλωμάτης απομακρύνθηκε εσπευσμένα, χωρίς να αντικατασταθεί.
Ας σημειωθεί πως η όλη επιχείρηση εκτελέστηκε - σύμφωνα τουλάχιστον με τουρκικά ΜΜΕ - χωρίς να έχει ενημερωθεί ο Πρωθυπουργός και o υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ως είθισται, εγείροντας πολλά ερωτηματικά για το αν πρόκειται για σύλληψη πρακτόρων, για μία προβοκάτσια σε βάρος της Ελλάδας ή για μία προσπάθεια να δυναμιτιστεί η προσέγγιση Ερντογάν-Παπανδρέου από σκληροπυρηνικούς παράγοντες στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Το σίγουρο είναι ότι αυτή η υπόθεση ακόμα και με μπουνάτσα θα κουνάει για καλά τα νερά μεταξύ των δύο ακτών σε αυτό το "φουρτουνιασμένο" σημείο του Αιγαίου.
(Κουβαράς Γιώργος Ερευνητική δημοσιογραφία από έναν βραβευμένο ρεπόρτερ με πολυετή θητεία στο ρεπορτάζ από τις Βρυξέλλες για το Μέγκα και τα "Νέα", αλλά και πείρα στις εκπομπές έρευνας που παρουσιάζει τα τελευταία 10 χρόνια (Κόκκινο Πανί με τον Παύλο Τσίμα και τον Τάσο Τέλλογλου, Στριπτίζ με τον Τάσο Τέλλογλου, Ευρώπη-Εξπρές, Transit, Focus, Eurodoc).
Ανησυχία στην Τουρκία για νέο, μυστικό Άξονα Ελλάδας-Ισραήλ
Ανταπόκριση από Κωνσταντινούπολη Αλέξανδρος Μασσαβέτας , 26 Ιαν
Ανησυχία προκάλεσε σε μεγάλο μέρος του τουρκικού τύπου, αλλά και σε think tanks της χώρας, η είδηση για τη μυστική επίσκεψη του Έλληνα αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αντιναυάρχου Ναυτικού Γεώργιου Καραμαλίκη στο Ισραήλ. Τουρκικές εφημερίδες αναμετάδοσαν την είδηση που δημοσιεύθηκε στη γνωστή ισραηλινή ιστοσελίδα Debka File. Η τελευταία εστιάζει σε ειδήσεις σχετικές με την άμυνα, την ασφάλεια και τη διπλωματία, ενώ διατηρεί προσβάσεις στην Τsahal (τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις) και τις μυστικές υπηρεσίες.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Debka File, ο Καραμαλίκης επισκέφθηκε μυστικά το Ισραήλ το Δεκέμβριο και έγινε δεκτός με τιμές ασυνήθιστες προς ξένους στρατιωτικούς παράγοντες. Ξεναγήθηκε δε από τον Ισραηλινό ομόλογό του σε βάσεις που το Ισραήλ θεωρεί καίριας σημασίας, ενώ του δόθηκε η ευκαιρία να περιεργασθεί υποβρύχια, πλοία και οπλικά συστήματα που το Ισραήλ θεωρεί επτασφράγιστα μυστικά, και την ύπαρξή τους αποκαλύπτει μόνο στους στενότερους συμμάχους του. Ανάμεσα σε αυτά, το υποβρύχιο INS Dolphin 800, που θεωρείται το σημαντικότερο όπλο αποτροπής του Ισραήλ.
Η έγκυρη ιστοσελίδα έκανε λόγο για προσέγγιση Ελλάδας – Ισραήλ παράλληλη στην ψύχρανση των σχέσεων Ελλάδος – Τουρκίας, και είδε στην πρόσφατη μυστική επίσκεψη μία ακόμη ένδειξη της προσέγγισης αυτής. Καθώς η Άγκυρα έστρεψε την πλάτη της στον παραδοσιακό σύμμαχό της για να στραφεί προς τη Συρία και το Ιράν, το Ισραήλ αξιολόγησε εκ νέου τη δυνατότητα συμπόρευσης με την Ελλάδα. Ο τουρκικός τύπος αναφέρεται σε «ανταλλαγή επισκέψεων ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ που δεν μπορούν πια να θεωρηθούν επισκέψεις ρουτίνας».
Τόσο η ισραηλινή ιστοσελίδα, όσο και τα – εν γένει εκνευρισμένα – δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου σημειώνουν ότι η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ δεν είναι νέα, καθώς είχε πραγματοποιηθεί κοινή άσκηση τον Ιούνιο του 2008 ανάμεσα στο ναυτικό και την αεροπορία των δύο χωρών. Το Ισραήλ έσπρωξε κοντύτερα στην Ελλάδα ο αποκλεισμός του από αεροπορική άσκηση του ΝΑΤΟ στην κεντρική Ανατολία, κατά γενική εκτίμηση πολλών Τούρκων αναλυτών.
Παράλληλα, στον τουρκικό τύπο και στις ιστοσελίδες των τουρκικών think tanks μεταφέρονται εκτιμήσεις ισραηλινών στρατιωτικών και αναλυτών, σύμφωνα με τις οποίες η χώρα δεν μπορεί πλέον να εμπιστευθεί την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο. Η Τουρκία εγκατέλειψε το μοντέλο του κοσμικού κράτους και βαίνει προς την ισλαμοποίηση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διατηρήσει στενές σχέσεις με το εβραϊκό κράτος, διατείνονται οι εν λόγω φωνές από το Ισραήλ.
Η εκτίμηση αυτή, ωστόσο, παραβλέπει το γεγονός ότι το Ισραήλ τήρησε ασυνήθιστα μαλακή για τα δεδομένα της χώρας αυτής στάση στις άγριες φραστικές επιθέσεις και προσβολές που δέχθηκε από Τουρκικής πλευράς. «Κατάπιε» την προσβολή του Νταβός τον Ιανουάριο του 2009, ενώ ζήτησε συγγνώμη από την Τουρκία για την απρεπή συμπεριφορά του αναπληρωτή υπουργού εξωτερικών Ντάνι Αγιαλόν προς τον Τούρκο πρέσβυ τον τρέχοντα μήνα. Η Τουρκία θεωρείται ακόμη πολύ σημαντική για το Ισραήλ, που πασχίζει να διατηρήσει αξιοπρεπείς σχέσεις με την Άγκυρα προκειμένου να μη δει τις περιφερειακές ισορροπίες να ανατρέπονται ριζικά εις βάρος του.
Πέραν της έκπληξης και του προβληματισμού για το ενδεχόμενο μιας ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης και στενής στρατιωτικής συνεργασίας, μεγάλο μέρος του τουρκικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου διατείνεται πως το Ισραήλ επιθυμεί να συστρατεύσει την Ελλάδα στα σχέδιά του εναντίον του Ιράν. Επικρατεί στην Τουρκία η άποψη ότι πιθανή «προληπτική» επιδρομή του Ισραήλ κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν αποτελεί σοβαρό ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον. Γνωρίζοντας πως δε θα μπορέσει να έχει στη διάθεσή του τον εναέριο χώρο της Τουρκίας στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας επίθεσης, καθώς η Άγκυρα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι στηρίζει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, το Ισραήλ ελπίζει να έχει στη διάθεσή του τον ελληνικό, ισχυρίζονται Τούρκοι αναλυτές, χωρίς όμως να εξηγούν επαρκώς τη θέση τους αυτή. ‘Αλλοι πάλι ισχυρίζονται πως το Ισραήλ φλερτάρει με την Ελλάδα με σκοπό να τη χρησιμοποιήσει εναντίον της Τουρκίας.
Αν και δε φαίνεται η πλέον σοβαρή θεώρηση, κάποιοι στρατηγικοί αναλυτές έφθασαν στο σημείο να ισχυρισθούν πως το Ισραήλ θα προσπαθήσει να προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, προκειμένου να καταρρακώσει την οικονομία της τελευταίας και να ανοίξει το δρόμο για την απομάκρυνση της κυβέρνησης Έρντογαν. Οι εν λόγω αναλυτές μιλούν σαν το ενδεχόμενο μιας τέτοιας σύρραξης να είναι σοβαρό, και προειδοποιούν πως αυτή θα κατέστρεφε τη διεθνή εικόνα και τις θεαματικές επιτυχίες της τουρκικής διπλωματίας. Κάθε σύγκρουση με την Ελλάδα θα αντιπαρέτασσε την Τουρκία όχι μόνο με τη γειτονική της χώρα, αλλά απευθείας με την ΕΕ και με ολόκληρο το δυτικό στρατόπεδο, εκτιμούν.
Ισραηλινή πηγή γνώστης των διπλωματικών και στρατιωτικών παρασκηνίων της χώρας της δήλωσε στο newstime ότι το Ισραήλ «παλαιόθεν» επιθυμούσε τη σύσφιξη της στρατιωτικής συνεργασίας με την Ελλάδα. Η εν λόγω πηγή τόνισε πως πριν τη σύναψη της συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία το 1996, το Ισραήλ είχε αποπειραθεί να συνάψει συμφωνία με παρόμοιο περιεχόμενο με την Ελλάδα. «Όμως η δική σας πλευρά υπήρξε ψυχρή έναντι της πρότασης αυτής» τόνισε η εν λόγω πηγή, σημειώνοντας πως η άρνηση της Ελλάδος – ενδεχομένως προκειμένου να μη θιγούν οι σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο – οδήγησε στη σύναψη της συμμαχίας με την Τουρκία. «Γνωρίζαμε ωστόσο πως η συμμαχία με μία μουσουλμανική χώρα θα είχε εγγενείς δυσκολίες και πιθανότατα ημερομηνία λήξεως» κατέληξε.
Ανησυχία προκάλεσε σε μεγάλο μέρος του τουρκικού τύπου, αλλά και σε think tanks της χώρας, η είδηση για τη μυστική επίσκεψη του Έλληνα αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αντιναυάρχου Ναυτικού Γεώργιου Καραμαλίκη στο Ισραήλ. Τουρκικές εφημερίδες αναμετάδοσαν την είδηση που δημοσιεύθηκε στη γνωστή ισραηλινή ιστοσελίδα Debka File. Η τελευταία εστιάζει σε ειδήσεις σχετικές με την άμυνα, την ασφάλεια και τη διπλωματία, ενώ διατηρεί προσβάσεις στην Τsahal (τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις) και τις μυστικές υπηρεσίες.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Debka File, ο Καραμαλίκης επισκέφθηκε μυστικά το Ισραήλ το Δεκέμβριο και έγινε δεκτός με τιμές ασυνήθιστες προς ξένους στρατιωτικούς παράγοντες. Ξεναγήθηκε δε από τον Ισραηλινό ομόλογό του σε βάσεις που το Ισραήλ θεωρεί καίριας σημασίας, ενώ του δόθηκε η ευκαιρία να περιεργασθεί υποβρύχια, πλοία και οπλικά συστήματα που το Ισραήλ θεωρεί επτασφράγιστα μυστικά, και την ύπαρξή τους αποκαλύπτει μόνο στους στενότερους συμμάχους του. Ανάμεσα σε αυτά, το υποβρύχιο INS Dolphin 800, που θεωρείται το σημαντικότερο όπλο αποτροπής του Ισραήλ.
Η έγκυρη ιστοσελίδα έκανε λόγο για προσέγγιση Ελλάδας – Ισραήλ παράλληλη στην ψύχρανση των σχέσεων Ελλάδος – Τουρκίας, και είδε στην πρόσφατη μυστική επίσκεψη μία ακόμη ένδειξη της προσέγγισης αυτής. Καθώς η Άγκυρα έστρεψε την πλάτη της στον παραδοσιακό σύμμαχό της για να στραφεί προς τη Συρία και το Ιράν, το Ισραήλ αξιολόγησε εκ νέου τη δυνατότητα συμπόρευσης με την Ελλάδα. Ο τουρκικός τύπος αναφέρεται σε «ανταλλαγή επισκέψεων ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ που δεν μπορούν πια να θεωρηθούν επισκέψεις ρουτίνας».
Τόσο η ισραηλινή ιστοσελίδα, όσο και τα – εν γένει εκνευρισμένα – δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου σημειώνουν ότι η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ δεν είναι νέα, καθώς είχε πραγματοποιηθεί κοινή άσκηση τον Ιούνιο του 2008 ανάμεσα στο ναυτικό και την αεροπορία των δύο χωρών. Το Ισραήλ έσπρωξε κοντύτερα στην Ελλάδα ο αποκλεισμός του από αεροπορική άσκηση του ΝΑΤΟ στην κεντρική Ανατολία, κατά γενική εκτίμηση πολλών Τούρκων αναλυτών.
Παράλληλα, στον τουρκικό τύπο και στις ιστοσελίδες των τουρκικών think tanks μεταφέρονται εκτιμήσεις ισραηλινών στρατιωτικών και αναλυτών, σύμφωνα με τις οποίες η χώρα δεν μπορεί πλέον να εμπιστευθεί την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο. Η Τουρκία εγκατέλειψε το μοντέλο του κοσμικού κράτους και βαίνει προς την ισλαμοποίηση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διατηρήσει στενές σχέσεις με το εβραϊκό κράτος, διατείνονται οι εν λόγω φωνές από το Ισραήλ.
Η εκτίμηση αυτή, ωστόσο, παραβλέπει το γεγονός ότι το Ισραήλ τήρησε ασυνήθιστα μαλακή για τα δεδομένα της χώρας αυτής στάση στις άγριες φραστικές επιθέσεις και προσβολές που δέχθηκε από Τουρκικής πλευράς. «Κατάπιε» την προσβολή του Νταβός τον Ιανουάριο του 2009, ενώ ζήτησε συγγνώμη από την Τουρκία για την απρεπή συμπεριφορά του αναπληρωτή υπουργού εξωτερικών Ντάνι Αγιαλόν προς τον Τούρκο πρέσβυ τον τρέχοντα μήνα. Η Τουρκία θεωρείται ακόμη πολύ σημαντική για το Ισραήλ, που πασχίζει να διατηρήσει αξιοπρεπείς σχέσεις με την Άγκυρα προκειμένου να μη δει τις περιφερειακές ισορροπίες να ανατρέπονται ριζικά εις βάρος του.
Πέραν της έκπληξης και του προβληματισμού για το ενδεχόμενο μιας ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης και στενής στρατιωτικής συνεργασίας, μεγάλο μέρος του τουρκικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου διατείνεται πως το Ισραήλ επιθυμεί να συστρατεύσει την Ελλάδα στα σχέδιά του εναντίον του Ιράν. Επικρατεί στην Τουρκία η άποψη ότι πιθανή «προληπτική» επιδρομή του Ισραήλ κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν αποτελεί σοβαρό ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον. Γνωρίζοντας πως δε θα μπορέσει να έχει στη διάθεσή του τον εναέριο χώρο της Τουρκίας στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας επίθεσης, καθώς η Άγκυρα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι στηρίζει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, το Ισραήλ ελπίζει να έχει στη διάθεσή του τον ελληνικό, ισχυρίζονται Τούρκοι αναλυτές, χωρίς όμως να εξηγούν επαρκώς τη θέση τους αυτή. ‘Αλλοι πάλι ισχυρίζονται πως το Ισραήλ φλερτάρει με την Ελλάδα με σκοπό να τη χρησιμοποιήσει εναντίον της Τουρκίας.
Αν και δε φαίνεται η πλέον σοβαρή θεώρηση, κάποιοι στρατηγικοί αναλυτές έφθασαν στο σημείο να ισχυρισθούν πως το Ισραήλ θα προσπαθήσει να προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, προκειμένου να καταρρακώσει την οικονομία της τελευταίας και να ανοίξει το δρόμο για την απομάκρυνση της κυβέρνησης Έρντογαν. Οι εν λόγω αναλυτές μιλούν σαν το ενδεχόμενο μιας τέτοιας σύρραξης να είναι σοβαρό, και προειδοποιούν πως αυτή θα κατέστρεφε τη διεθνή εικόνα και τις θεαματικές επιτυχίες της τουρκικής διπλωματίας. Κάθε σύγκρουση με την Ελλάδα θα αντιπαρέτασσε την Τουρκία όχι μόνο με τη γειτονική της χώρα, αλλά απευθείας με την ΕΕ και με ολόκληρο το δυτικό στρατόπεδο, εκτιμούν.
Ισραηλινή πηγή γνώστης των διπλωματικών και στρατιωτικών παρασκηνίων της χώρας της δήλωσε στο newstime ότι το Ισραήλ «παλαιόθεν» επιθυμούσε τη σύσφιξη της στρατιωτικής συνεργασίας με την Ελλάδα. Η εν λόγω πηγή τόνισε πως πριν τη σύναψη της συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία το 1996, το Ισραήλ είχε αποπειραθεί να συνάψει συμφωνία με παρόμοιο περιεχόμενο με την Ελλάδα. «Όμως η δική σας πλευρά υπήρξε ψυχρή έναντι της πρότασης αυτής» τόνισε η εν λόγω πηγή, σημειώνοντας πως η άρνηση της Ελλάδος – ενδεχομένως προκειμένου να μη θιγούν οι σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο – οδήγησε στη σύναψη της συμμαχίας με την Τουρκία. «Γνωρίζαμε ωστόσο πως η συμμαχία με μία μουσουλμανική χώρα θα είχε εγγενείς δυσκολίες και πιθανότατα ημερομηνία λήξεως» κατέληξε.
Ποιος στέκεται εμπόδιο στα σχέδια της Τουρκίας
Γράφει ο Αλέξανδρος Μασσαβέτας , 27 Ιαν,
Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας για ηγετικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή φαίνεται πως «σκαλώνουν» σε δύο μέτωπα. Το πρώτο είναι ο διακεκηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης Έρντογαν να αναλάβει ρόλο μεσολαβητή στο Μεσανατολικό. Οι Τουρκικές φιλοδοξίες ανάληψης ενός δύσκολου έργου προσκρούουν στην αντίθεση πολλών μελών της Ισραηλινής κυβέρνησης στην ιδέα να ανατεθεί ένας τόσο σημαντικός ρόλος σε μία μουσουλμανική χώρα, και δη σε μία κυβέρνηση ισλαμικών καταβολών. Το δεύτερο μέτωπο όπου η βιασύνη της Τουρκίας να «δώσει τέλος σε όλες τις διαφορές με τους γείτονές της» δε φαίνεται πως θα φέρει γρήγορα τα επιθυμητά από την Άγκυρα αποτελέσματα είναι η προσέγγιση με την Αρμενία.
Πέρσι τον Οκτώβριο υπεγράφη στη Ζυρίχη «οδικός χάρτης» από τους υπουργούς εξωτερικών Αρμενίας και Τουρκίας, Έντουαρντ Ναλμπαντιάν και Αχμέτ Νταβούτογλου, για την καθιέρωση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Για υπογραφή της συμφωνίας άσκησε πιέσεις η Χίλαρι Κλίντον, που παρέστη στη Ζυρίχη και αποτέλεσε σημαντικό έργο πυρόσβεσης στις μεταξύ των πλευρών εντάσεις. Τουρκία και Αρμενία δεν απέκτησαν ποτέ διπλωματικές σχέσεις, ενώ η Τουρκία αποφάσισε να κλείσει το 1993 τα σύνορά της με την Αρμενία προκειμένου να εξαναγκάσει την τελευταία σε παραχωρήσεις στο μέτωπο του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ).
Στην προοπτική της εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων ορθώνονται δύο ανυπέρβλητα, πιστεύουν πολλοί, εμπόδια. Το πρώτο, αφορά την Αρμενική Γενοκτονία, η αναγνώριση της οποίας αποτελεί – σύμφωνα με το σύνταγμα και τη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας της Αρμενικής Δημοκρατίας – κρατική πολιτική και στόχο της τελευταίας. Αντίθετα, η συστηματική εκστρατεία άρνησής της, αλλά και η προβολή της θέσης ότι οι Αρμένιοι ήταν αυτοί που κατέσφαξαν τους Τούρκους και όχι το αντίθετο, αποτελεί την επίσημη πολιτική του τουρκικού κράτους. Εξίσου επίσημη πολιτική η απουσία της λέξης «Αρμενικός» από σχεδόν όλα τα σχετικά μνημεία στην Ανατολία, αλλά και ο εκτουρκισμός των Αρμενικών ονομάτων. Παρά τις εκκλήσεις επιφανών διανοουμένων και την υπογραφή δηλώσεων από χιλιάδες Τούρκους με τις οποίες ζητείται συγγνώμη από το Αρμενικό έθνος για το 1915, η κρατική πολιτική δε φαίνεται πως δύναται να αλλάξει συντόμως. Οι στρατευμένοι ιστορικοί του κράτους και η «εθνικόφρων» διανόηση, αλλά και το σύνολο των μεγάλων κομμάτων της Τουρκίας, δεν προτίθενται να υπαναχωρήσουν από τις θέσεις τους.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αρμενικής Δημοκρατίας εξέδωσε μες στον Ιανουάριο απόφαση που έδοσε το πράσινο φως στην υπογραφή, από την Αρμενική εθνοσυνέλευση, του πρωτοκόλλου της Ζυρίχης, σημειώνοντας ότι δεν αντίκειται στο Αρμενικό Σύνταγμα. Ωστόσο, το δικαστήριο επεσήμανε πως η υπογραφή έρχεται σε αντίθεση με την Αρμενική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, καθώς αυτή δεν αφήνει περιθώρια «διπλωματικής διαπραγμάτευσης» των θέσεων για την Αρμενική Γενοκτονία. Τόνισε στην απόφασή του πως η εφαρμογή του πρωτοκόλλου δεν μπορεί να έλθει σε αντίθεση με την Αρμενική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, να θέσει δηλαδή το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διαπραγμάτευση. Η απόφαση προκάλεσε νευρικότητα και εξοργισμένες δηλώσεις στην Άγκυρα. Η Τουρκική θέση είναι πως οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μπορούν να εκκινήσουν μόνο χωρίς τη θέση προϋποθέσεων από τις πλευρές.
Η εν λόγω τουρκική θέση, ωστόσο, δε φαίνεται ειλικρινής. Το μεν πρωτόκολλο της Ζυρίχης προβλέπει τη σύσταση «μικτής επιτροπής ιστορικών» που θα εξετάσει «αμερόληπτα» τα γεγονότα του 1915 και το εάν όντως δύνανται να χαρακτηρισθούν γενοκτονία. Ωστόσο, η πρόταση φαίνεται μάλλον κωμική δεδομένων των τουρκικών επίσημων θέσεων. Η ίδια κυβέρνηση Έρντογαν είχε στο παρελθόν προτείνει για την προεδρία της Τουρκικής αποστολής στην επιτροπή τον τότε πρόεδρο του Τουρκικού Οργανισμού Ιστορίας Γιουσούφ Χαλάτσογλου, προκαλώντας το γέλωτα της προοδευτικής διανόησης της χώρας. Ο Χαλάτσογλου έχει επανειλημμένα δηλώσει πως υπήρξε γενοκτονία το 1915, αλλά αυτή ήταν γενοκτονία Τούρκων και Κούρδων που κατέσφαξαν ένοπλες συμμορίες Αρμενίων (!).
Την επαύριο των μαζικών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ, ο Χαλάτσογλου είχε φθάσει στο σημείο να κατηγορήσει τον τύπο ότι «πολλαπλασίασε» τον αριθμό των συμμετεχόντων στις πορείες. Ισχυρίσθηκε ότι οι δημοσιογράφοι προσμέτρησαν και τα κυκλικά πανώ ως κεφάλια διαδηλωτών. «Διαδήλωσαν κάποιοι Αρμένιοι και κάποιοι Τούρκοι προβοκάτορες από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο» είχε δηλώσεις. Πολλοί στην Τουρκία αναρωτιούνται εάν νοείται διάλογος με τέτοια πρόσωπα. Παρότι ο Χαλάτσογλου απομακρύνθηκε από την προεδρία του Τουρκικού Οργανισμού Ιστορίας μετά από 14 χρόνια θητείας, όπου και διαμόρφωσε τη «σκληρή αντεπίθεση» με τις θέσεις περί γενοκτονίας των Τούρκων, η νοοτροπία που εκπροσωπεί κυριαρχεί απόλυτα τόσο στο ίδρυμα, όσο και στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Ομολογουμένως για τους Αρμενίους, που βλέπουν στις τουρκικές θέσεις της άρνησης και των ψευδών ισχυρισμών ότι τα τουρκικά θύματα των σφαγών από Αρμενίους (που όντως έλαβαν χώρα) ένα δεύτερο θάνατο των ομοεθνών τους, η μη θέση της Γενοκτονίας ως προϋπόθεσης είναι μία βαριά υποχώρηση. Παράλληλα, η ίδια η Τουρκία φαίνεται πως θέτει ως όρο για το άνοιγμα των συνόρων της με την Αρμενία της αποχώρηση των Αρμενικών δυνάμεων από το Αρτσάχ. Η Τουρκία θεωρεί τον Αρμενικό θύλακα ως κατεχόμενο τμήμα του Αζερμπαϊτζάν. Δεδομένου ωστόσο, ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο για την προστασία των ομοεθνών της, και ότι συντηρεί το εκεί κατοχικό καθεστώς, η επίκληση του διεθνούς δικαίου και της ακεραιότητας του Αζερμπαϊτζάν δεν είναι ενδεικτική καλών προθέσεων ή σοβαρότητας εκ μέρους της Άγκυρας. Η τελευταία επικαλείται την αρχή της αυτοδιάθεσης όπου θεωρεί πως η εφαρμογή της τη συμφέρει (Κόσοβο, Βοσνία, Βόρεια Κύπρο) και την αποκλείει εκεί όπου τα συμφέροντά της θίγονται (Κούρδοι της Τουρκίας, Ιρακινό Κουρδιστάν, Αρτσάχ). Η στάση αυτή αποδεικνύει την έλλειψη καλής πίστεως, τονίζουν πολλοί Αρμένιοι αναλυτές, που ατενίζουν την Τουρκία με βαθιά καχυποψία.
Παρά τις υπογραφές της Ζυρίχης, η συμφωνία φαίνεται πως θα «μπλοκαρισθεί» κατά το στάδιο της υπογραφής στα κοινοβούλια των δύο χωρών. Ήδη στην Τουρκία, η ανίερη συμμαχία του κεμαλικού CHP και του ακροδεξιού ΜΗΡ έχει ανακοινώσει πως θα την καταψηφίσει, ενώ δεν αποκλείεται αυτή να καταψηφισθεί και από πολλούς βουλευτές του κυβερνώντος ΑΚΡ. Στην Αρμενία, οι επανειλημμένες τουρκικές υπενθυμίσεις ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση διπλωματικά και οικονομικά έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα δυσαρέσκειας και διογκούμενης αγανάκτησης. «Αν δε σας ενοχλεί το χάλι στο οποίο ζείτε, τότε μη συζητήστε μαζί μας. Εμείς καμμία ανάγκη δε σας έχουμε» είναι το μήνυμα που στέλνουν Τούρκοι αναλυτές αλλά και κυβερνητικοί παράγοντες προς την Αρμενία. Αναφέρονται βέβαια στις οικονομικές ζημίες που προκαλεί στη μικρή ορεινή χώρα ο αποκλεισμός της, λόγω του κλεισίματος των συνόρων.
Μάλλον τυφλωμένη από τις θεαματικές της διπλωματικές επιτυχίες στον Αραβικό κόσμο, και δη με τη Συρία, η κυβέρνηση Έρντογαν παρουσιάζει μία έπαρση έναντι της Αρμενίας. Αλλά η Αρμενία δεν είναι Συρία, ώστε να εκβιασθεί σε μονομερείς παραχωρήσεις ώστε να βγει από την απομόνωση (η Συρία αναγνώρισε, κατά τη διάρκεια της Συροτουρκικής προσέγγισης, την τουρκική κυριαρχία στην περιοχή του Χατάυ, που η Τουρκία υφήρπαξε από το γαλλικό τότε προτεκτοράτο της Συρίας με ένα «στημένο» δημοψήφισμα το 1938).
Στην Τουρκία, η αναγνώριση από το κράτος της Αρμενικής Γενοκτονίας, όπως ζητούν πια πολλοί διανοούμενοι ανοικτά, προσκρούει σε ανησυχίες για ενδεχόμενα αιτήματα αποζημιώσεων και εδαφικών παραχωρήσεων προς την Αρμενία. Ωστόσο, με δηλώσεις τους στον τύπο, συνταξιούχοι πρέσβεις κατηγορούν την κυβέρνηση πως μετά την αντίδραση στρατού, εθνικιστών και δικαιοσύνης κατά της πολιτικής ανοιγμάτων στο Κουρδικό επιχειρεί να μην «προκαλέσει» στο ζήτημα της Αρμενίας, τουλάχιστον προς το παρόν. Αντί να βλέπει θετικά την απόφαση του Αρμενικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που ουσιαστικά «λύνει τα χέρια» της Αρμενικής κυβέρνησης, το επιτελείο του Έρντογαν προσκολλάται στην αναφορά στη Γενοκτονία.
Στην περίπτωση της Αρμενίας, η Τουρκία δε θα πρέπει να θεωρεί σίγουρο πως θα επαναλάβει το τουρκοσυριακό μοντέλο ετεροβαρούς επιρροής, όπου η Τουρκία καθορίζει τις εξελίξεις και επιβάλει εν πολλοίς τη γραμμή της. Οφείλει να επανεξετάσει τις θέσεις της, αλλά και να αναρωτηθεί εάν όντως επιθυμεί την προσέγγιση με τη μικρή χώρα του Καυκάσου και για ποιον ακριβώς λόγο, πέραν της αύξησης του στρατηγικού της βάρους στην Καυκασία. Εάν προτίθεται να επανεξετάσει τις σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της που καταρρακώνουν το διεθνές γόητρο της Τουρκίας και την εικόνα των Τούρκων διεθνώς. Μεγάλο μέρος της Τουρκικής κοινωνίας ζητά την κάθαρση αυτή, αλλά οι πολιτικές αρχές δε φαίνονται ακόμη ώριμες να την επιδιώξουν. Παρά το γεγονός ότι η εν λόγω κάθαρση μοιάζει απαραίτητη για τη βελτίωση της διεθνούς εικόνας της χώρας και της γενικής αποδοχής της ως ανήκουσας στον ανεπτυγμένο, ήτοι τον ελεύθερο και δημοκρατικό, κόσμο.
Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας για ηγετικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή φαίνεται πως «σκαλώνουν» σε δύο μέτωπα. Το πρώτο είναι ο διακεκηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης Έρντογαν να αναλάβει ρόλο μεσολαβητή στο Μεσανατολικό. Οι Τουρκικές φιλοδοξίες ανάληψης ενός δύσκολου έργου προσκρούουν στην αντίθεση πολλών μελών της Ισραηλινής κυβέρνησης στην ιδέα να ανατεθεί ένας τόσο σημαντικός ρόλος σε μία μουσουλμανική χώρα, και δη σε μία κυβέρνηση ισλαμικών καταβολών. Το δεύτερο μέτωπο όπου η βιασύνη της Τουρκίας να «δώσει τέλος σε όλες τις διαφορές με τους γείτονές της» δε φαίνεται πως θα φέρει γρήγορα τα επιθυμητά από την Άγκυρα αποτελέσματα είναι η προσέγγιση με την Αρμενία.
Πέρσι τον Οκτώβριο υπεγράφη στη Ζυρίχη «οδικός χάρτης» από τους υπουργούς εξωτερικών Αρμενίας και Τουρκίας, Έντουαρντ Ναλμπαντιάν και Αχμέτ Νταβούτογλου, για την καθιέρωση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Για υπογραφή της συμφωνίας άσκησε πιέσεις η Χίλαρι Κλίντον, που παρέστη στη Ζυρίχη και αποτέλεσε σημαντικό έργο πυρόσβεσης στις μεταξύ των πλευρών εντάσεις. Τουρκία και Αρμενία δεν απέκτησαν ποτέ διπλωματικές σχέσεις, ενώ η Τουρκία αποφάσισε να κλείσει το 1993 τα σύνορά της με την Αρμενία προκειμένου να εξαναγκάσει την τελευταία σε παραχωρήσεις στο μέτωπο του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ).
Στην προοπτική της εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων ορθώνονται δύο ανυπέρβλητα, πιστεύουν πολλοί, εμπόδια. Το πρώτο, αφορά την Αρμενική Γενοκτονία, η αναγνώριση της οποίας αποτελεί – σύμφωνα με το σύνταγμα και τη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας της Αρμενικής Δημοκρατίας – κρατική πολιτική και στόχο της τελευταίας. Αντίθετα, η συστηματική εκστρατεία άρνησής της, αλλά και η προβολή της θέσης ότι οι Αρμένιοι ήταν αυτοί που κατέσφαξαν τους Τούρκους και όχι το αντίθετο, αποτελεί την επίσημη πολιτική του τουρκικού κράτους. Εξίσου επίσημη πολιτική η απουσία της λέξης «Αρμενικός» από σχεδόν όλα τα σχετικά μνημεία στην Ανατολία, αλλά και ο εκτουρκισμός των Αρμενικών ονομάτων. Παρά τις εκκλήσεις επιφανών διανοουμένων και την υπογραφή δηλώσεων από χιλιάδες Τούρκους με τις οποίες ζητείται συγγνώμη από το Αρμενικό έθνος για το 1915, η κρατική πολιτική δε φαίνεται πως δύναται να αλλάξει συντόμως. Οι στρατευμένοι ιστορικοί του κράτους και η «εθνικόφρων» διανόηση, αλλά και το σύνολο των μεγάλων κομμάτων της Τουρκίας, δεν προτίθενται να υπαναχωρήσουν από τις θέσεις τους.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αρμενικής Δημοκρατίας εξέδωσε μες στον Ιανουάριο απόφαση που έδοσε το πράσινο φως στην υπογραφή, από την Αρμενική εθνοσυνέλευση, του πρωτοκόλλου της Ζυρίχης, σημειώνοντας ότι δεν αντίκειται στο Αρμενικό Σύνταγμα. Ωστόσο, το δικαστήριο επεσήμανε πως η υπογραφή έρχεται σε αντίθεση με την Αρμενική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, καθώς αυτή δεν αφήνει περιθώρια «διπλωματικής διαπραγμάτευσης» των θέσεων για την Αρμενική Γενοκτονία. Τόνισε στην απόφασή του πως η εφαρμογή του πρωτοκόλλου δεν μπορεί να έλθει σε αντίθεση με την Αρμενική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, να θέσει δηλαδή το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διαπραγμάτευση. Η απόφαση προκάλεσε νευρικότητα και εξοργισμένες δηλώσεις στην Άγκυρα. Η Τουρκική θέση είναι πως οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μπορούν να εκκινήσουν μόνο χωρίς τη θέση προϋποθέσεων από τις πλευρές.
Η εν λόγω τουρκική θέση, ωστόσο, δε φαίνεται ειλικρινής. Το μεν πρωτόκολλο της Ζυρίχης προβλέπει τη σύσταση «μικτής επιτροπής ιστορικών» που θα εξετάσει «αμερόληπτα» τα γεγονότα του 1915 και το εάν όντως δύνανται να χαρακτηρισθούν γενοκτονία. Ωστόσο, η πρόταση φαίνεται μάλλον κωμική δεδομένων των τουρκικών επίσημων θέσεων. Η ίδια κυβέρνηση Έρντογαν είχε στο παρελθόν προτείνει για την προεδρία της Τουρκικής αποστολής στην επιτροπή τον τότε πρόεδρο του Τουρκικού Οργανισμού Ιστορίας Γιουσούφ Χαλάτσογλου, προκαλώντας το γέλωτα της προοδευτικής διανόησης της χώρας. Ο Χαλάτσογλου έχει επανειλημμένα δηλώσει πως υπήρξε γενοκτονία το 1915, αλλά αυτή ήταν γενοκτονία Τούρκων και Κούρδων που κατέσφαξαν ένοπλες συμμορίες Αρμενίων (!).
Την επαύριο των μαζικών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ, ο Χαλάτσογλου είχε φθάσει στο σημείο να κατηγορήσει τον τύπο ότι «πολλαπλασίασε» τον αριθμό των συμμετεχόντων στις πορείες. Ισχυρίσθηκε ότι οι δημοσιογράφοι προσμέτρησαν και τα κυκλικά πανώ ως κεφάλια διαδηλωτών. «Διαδήλωσαν κάποιοι Αρμένιοι και κάποιοι Τούρκοι προβοκάτορες από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο» είχε δηλώσεις. Πολλοί στην Τουρκία αναρωτιούνται εάν νοείται διάλογος με τέτοια πρόσωπα. Παρότι ο Χαλάτσογλου απομακρύνθηκε από την προεδρία του Τουρκικού Οργανισμού Ιστορίας μετά από 14 χρόνια θητείας, όπου και διαμόρφωσε τη «σκληρή αντεπίθεση» με τις θέσεις περί γενοκτονίας των Τούρκων, η νοοτροπία που εκπροσωπεί κυριαρχεί απόλυτα τόσο στο ίδρυμα, όσο και στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Ομολογουμένως για τους Αρμενίους, που βλέπουν στις τουρκικές θέσεις της άρνησης και των ψευδών ισχυρισμών ότι τα τουρκικά θύματα των σφαγών από Αρμενίους (που όντως έλαβαν χώρα) ένα δεύτερο θάνατο των ομοεθνών τους, η μη θέση της Γενοκτονίας ως προϋπόθεσης είναι μία βαριά υποχώρηση. Παράλληλα, η ίδια η Τουρκία φαίνεται πως θέτει ως όρο για το άνοιγμα των συνόρων της με την Αρμενία της αποχώρηση των Αρμενικών δυνάμεων από το Αρτσάχ. Η Τουρκία θεωρεί τον Αρμενικό θύλακα ως κατεχόμενο τμήμα του Αζερμπαϊτζάν. Δεδομένου ωστόσο, ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο για την προστασία των ομοεθνών της, και ότι συντηρεί το εκεί κατοχικό καθεστώς, η επίκληση του διεθνούς δικαίου και της ακεραιότητας του Αζερμπαϊτζάν δεν είναι ενδεικτική καλών προθέσεων ή σοβαρότητας εκ μέρους της Άγκυρας. Η τελευταία επικαλείται την αρχή της αυτοδιάθεσης όπου θεωρεί πως η εφαρμογή της τη συμφέρει (Κόσοβο, Βοσνία, Βόρεια Κύπρο) και την αποκλείει εκεί όπου τα συμφέροντά της θίγονται (Κούρδοι της Τουρκίας, Ιρακινό Κουρδιστάν, Αρτσάχ). Η στάση αυτή αποδεικνύει την έλλειψη καλής πίστεως, τονίζουν πολλοί Αρμένιοι αναλυτές, που ατενίζουν την Τουρκία με βαθιά καχυποψία.
Παρά τις υπογραφές της Ζυρίχης, η συμφωνία φαίνεται πως θα «μπλοκαρισθεί» κατά το στάδιο της υπογραφής στα κοινοβούλια των δύο χωρών. Ήδη στην Τουρκία, η ανίερη συμμαχία του κεμαλικού CHP και του ακροδεξιού ΜΗΡ έχει ανακοινώσει πως θα την καταψηφίσει, ενώ δεν αποκλείεται αυτή να καταψηφισθεί και από πολλούς βουλευτές του κυβερνώντος ΑΚΡ. Στην Αρμενία, οι επανειλημμένες τουρκικές υπενθυμίσεις ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση διπλωματικά και οικονομικά έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα δυσαρέσκειας και διογκούμενης αγανάκτησης. «Αν δε σας ενοχλεί το χάλι στο οποίο ζείτε, τότε μη συζητήστε μαζί μας. Εμείς καμμία ανάγκη δε σας έχουμε» είναι το μήνυμα που στέλνουν Τούρκοι αναλυτές αλλά και κυβερνητικοί παράγοντες προς την Αρμενία. Αναφέρονται βέβαια στις οικονομικές ζημίες που προκαλεί στη μικρή ορεινή χώρα ο αποκλεισμός της, λόγω του κλεισίματος των συνόρων.
Μάλλον τυφλωμένη από τις θεαματικές της διπλωματικές επιτυχίες στον Αραβικό κόσμο, και δη με τη Συρία, η κυβέρνηση Έρντογαν παρουσιάζει μία έπαρση έναντι της Αρμενίας. Αλλά η Αρμενία δεν είναι Συρία, ώστε να εκβιασθεί σε μονομερείς παραχωρήσεις ώστε να βγει από την απομόνωση (η Συρία αναγνώρισε, κατά τη διάρκεια της Συροτουρκικής προσέγγισης, την τουρκική κυριαρχία στην περιοχή του Χατάυ, που η Τουρκία υφήρπαξε από το γαλλικό τότε προτεκτοράτο της Συρίας με ένα «στημένο» δημοψήφισμα το 1938).
Στην Τουρκία, η αναγνώριση από το κράτος της Αρμενικής Γενοκτονίας, όπως ζητούν πια πολλοί διανοούμενοι ανοικτά, προσκρούει σε ανησυχίες για ενδεχόμενα αιτήματα αποζημιώσεων και εδαφικών παραχωρήσεων προς την Αρμενία. Ωστόσο, με δηλώσεις τους στον τύπο, συνταξιούχοι πρέσβεις κατηγορούν την κυβέρνηση πως μετά την αντίδραση στρατού, εθνικιστών και δικαιοσύνης κατά της πολιτικής ανοιγμάτων στο Κουρδικό επιχειρεί να μην «προκαλέσει» στο ζήτημα της Αρμενίας, τουλάχιστον προς το παρόν. Αντί να βλέπει θετικά την απόφαση του Αρμενικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που ουσιαστικά «λύνει τα χέρια» της Αρμενικής κυβέρνησης, το επιτελείο του Έρντογαν προσκολλάται στην αναφορά στη Γενοκτονία.
Στην περίπτωση της Αρμενίας, η Τουρκία δε θα πρέπει να θεωρεί σίγουρο πως θα επαναλάβει το τουρκοσυριακό μοντέλο ετεροβαρούς επιρροής, όπου η Τουρκία καθορίζει τις εξελίξεις και επιβάλει εν πολλοίς τη γραμμή της. Οφείλει να επανεξετάσει τις θέσεις της, αλλά και να αναρωτηθεί εάν όντως επιθυμεί την προσέγγιση με τη μικρή χώρα του Καυκάσου και για ποιον ακριβώς λόγο, πέραν της αύξησης του στρατηγικού της βάρους στην Καυκασία. Εάν προτίθεται να επανεξετάσει τις σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της που καταρρακώνουν το διεθνές γόητρο της Τουρκίας και την εικόνα των Τούρκων διεθνώς. Μεγάλο μέρος της Τουρκικής κοινωνίας ζητά την κάθαρση αυτή, αλλά οι πολιτικές αρχές δε φαίνονται ακόμη ώριμες να την επιδιώξουν. Παρά το γεγονός ότι η εν λόγω κάθαρση μοιάζει απαραίτητη για τη βελτίωση της διεθνούς εικόνας της χώρας και της γενικής αποδοχής της ως ανήκουσας στον ανεπτυγμένο, ήτοι τον ελεύθερο και δημοκρατικό, κόσμο.
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010
Συνάντηση Δρούτσα-Σπίντελεγκερ με θέμα την Ατζέντα 2014
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010
επιμέλεια : Φιλικός Εταίρος
Την πρωτοβουλία για την αποστολή κοινής επιστολής προς όλους τους υπουργούς Εξωτερικώνς των κρατών-μελών της ΕΕ έλαβαν ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Δ.Δρούτσας και ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Μίκαελ Σπίντελεγκερ, προκειμένου να προωθηθεί η ιδέα της ενταξιακής πορείας των χωρών της Βαλκανικής με ορίζοντα το 2014.
Ολιγόλεπτη συνάντηση με τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών είχε και ο πρωθυπουργός, Γ.Παπανδρέου.
«Σκοπός μας είναι να γίνουν περαιτέρω κοινές κινήσεις. Ελλάδα και Αυστρία έχουν κοινά συμφέροντα. Η Ελλάδα είναι στο κέντρο της περιοχής. Η Αυστρία έχει ένα πολύ πλούσιο παρελθόν και ιστορία στα Βαλκάνια. Οι κοινές δράσεις θα βοηθήσουν ουσιαστικά στο στόχο της ευρωπαϊκής ένταξης», δήλωσε ο κ.Δρούτσας.
Επισήμανε, ακόμη, ότι έχει διαπιστωθεί πως η δυναμική της πορείας έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια και ότι «το 2014 είναι μία ευκαιρία, είναι ημερομηνία-ορόσημο γιατί συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. «Ευελπιστούμε ότι η ΕΕ θα αναλάβει τις ευθύνες της για να συμβάλλει καθοριστικά στην ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή».
Από την πλευρά του, ο κ.Σπίντελεγκερ τόνισε ότι το 2010 είναι μια χρονιά ορόσημο, μια κατάλληλη ημερομηνία για να ξεπεραστούν εμπόδια και αποκλεισμοί, προκειμένου να έρθουν τα Βαλκάνια πιο κοντά στην ΕΕ.
Αναφερόμενος στα δημοσιεύματα που φέρουν την Τουρκία να σχεδιάζει τη δημιουργία έντασης στο Αιγαίο ο κ.Δρούτσας τόνισε ότι οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας είναι «ενδεικτικές μιας νοοτροπίας που συντηρείται σε κύκλους της γειτονικής χώρας και είναι ενδεικτικές των εμποδίων που αντιμετωπίζουμε στην προσπάθεια οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης και συνεργασίας με την Τουρκία». Εξέφρασε μάλιστα την δυσαρέσκεια και τη λύπη του για τα σενάρια αυτά.
Σχετικά με το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ο κ.Δρούτσας εξέφρασε την ελπίδα ότι τα Σκόπια θα δείξουν την ίδια εποικοδομητική διάθεση και συμπεριφορά με την χώρα μας και πρόσθεσε ότι η ενταξιακή προοπτική των χωρών της Βαλκανικής ισχύει και για την ΠΓΔΜ, που οφείλει να δείξει θετική στάση στο θέμα αυτό.
Απαντώντας στο ίδιο θέμα ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι το ευαίσθητο αυτό θέμα πρέπει να λυθεί και για να υπάρξει λύση πρέπει να προσέλθουν σε εποικοδομητικό διάλογο με κατανόηση.
Εξέφρασε μάλιστα την ελπίδα ότι η ελληνική πρωτοβουλία για την ενταξιακή προοπτική των γειτονικών χωρών θα βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
επιμέλεια : Φιλικός Εταίρος
Την πρωτοβουλία για την αποστολή κοινής επιστολής προς όλους τους υπουργούς Εξωτερικώνς των κρατών-μελών της ΕΕ έλαβαν ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Δ.Δρούτσας και ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Μίκαελ Σπίντελεγκερ, προκειμένου να προωθηθεί η ιδέα της ενταξιακής πορείας των χωρών της Βαλκανικής με ορίζοντα το 2014.
Ολιγόλεπτη συνάντηση με τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών είχε και ο πρωθυπουργός, Γ.Παπανδρέου.
«Σκοπός μας είναι να γίνουν περαιτέρω κοινές κινήσεις. Ελλάδα και Αυστρία έχουν κοινά συμφέροντα. Η Ελλάδα είναι στο κέντρο της περιοχής. Η Αυστρία έχει ένα πολύ πλούσιο παρελθόν και ιστορία στα Βαλκάνια. Οι κοινές δράσεις θα βοηθήσουν ουσιαστικά στο στόχο της ευρωπαϊκής ένταξης», δήλωσε ο κ.Δρούτσας.
Επισήμανε, ακόμη, ότι έχει διαπιστωθεί πως η δυναμική της πορείας έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια και ότι «το 2014 είναι μία ευκαιρία, είναι ημερομηνία-ορόσημο γιατί συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. «Ευελπιστούμε ότι η ΕΕ θα αναλάβει τις ευθύνες της για να συμβάλλει καθοριστικά στην ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή».
Από την πλευρά του, ο κ.Σπίντελεγκερ τόνισε ότι το 2010 είναι μια χρονιά ορόσημο, μια κατάλληλη ημερομηνία για να ξεπεραστούν εμπόδια και αποκλεισμοί, προκειμένου να έρθουν τα Βαλκάνια πιο κοντά στην ΕΕ.
Αναφερόμενος στα δημοσιεύματα που φέρουν την Τουρκία να σχεδιάζει τη δημιουργία έντασης στο Αιγαίο ο κ.Δρούτσας τόνισε ότι οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας είναι «ενδεικτικές μιας νοοτροπίας που συντηρείται σε κύκλους της γειτονικής χώρας και είναι ενδεικτικές των εμποδίων που αντιμετωπίζουμε στην προσπάθεια οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης και συνεργασίας με την Τουρκία». Εξέφρασε μάλιστα την δυσαρέσκεια και τη λύπη του για τα σενάρια αυτά.
Σχετικά με το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ο κ.Δρούτσας εξέφρασε την ελπίδα ότι τα Σκόπια θα δείξουν την ίδια εποικοδομητική διάθεση και συμπεριφορά με την χώρα μας και πρόσθεσε ότι η ενταξιακή προοπτική των χωρών της Βαλκανικής ισχύει και για την ΠΓΔΜ, που οφείλει να δείξει θετική στάση στο θέμα αυτό.
Απαντώντας στο ίδιο θέμα ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι το ευαίσθητο αυτό θέμα πρέπει να λυθεί και για να υπάρξει λύση πρέπει να προσέλθουν σε εποικοδομητικό διάλογο με κατανόηση.
Εξέφρασε μάλιστα την ελπίδα ότι η ελληνική πρωτοβουλία για την ενταξιακή προοπτική των γειτονικών χωρών θα βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η «Ατζέντα 2014» στο επίκεντρο της συνάντησης Παπανδρέου - Μπορίσοφ
15-01-2010
επιμέλεια : Φιλικός Εταίρος
Στις συζητήσεις που είχαμε με τον Μπόικο Μπορίσοφ διαπιστώσαμε το άριστο επίπεδο των σχέσεων των δύο χωρών μας, ενώ παράλληλα η σημερινή συνάντηση σηματοδοτεί και ένα νέο ξεκίνημα για μια πιο δυναμική στάση στις διμερείς μας σχέσεις, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου, μετά τη διμερή συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, στη παραμεθόρια πόλη Ζλάτογκραντ.
Νωρίτερα, οι δύο πρωθυπουργοί είχαν εγκαινιάσει στη διασυνοριακή οδό Θερμών- Ζλάτογκραντ.
Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι προσβλέπει σε σχέσεις - πρότυπο στην οικονομία, το εμπόριο, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον και τον πολιτισμό και τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, σχέσεις οι οποίες, οπως είπε, μπορούν να αποτελέσουν και μοντέλο διμερών σχέσεων για όλα τα Βαλκάνια.
Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι το γεγονός πως η Βουλγαρία είναι πλήρες μέλος της ΕΕ δίνει περισσότερες δυνατότητες για τις διμερείς αυτές σχέσεις, για την προώθηση της ένταξης των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ ως το 2014 και την επίλυση λεπτών προβλημάτων στην περιοχή.
Ο κ. Παπανδρέου είπε επίσης ότι διαπίστωσε πως ο Βούλγαρος ομόλογός του είναι και αυτός αποφασισμένος ώστε να προχωρήσουν οι δύο χώρες μαζί με τις καλύτερες προοπτικές.
Από τη μεριά του, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός επανέλαβε ότι είναι τιμή για τη Βουλγαρία να υποδέχεται έναν από τους πιο γνωστούς πολιτικούς της Ευρώπης.
Πρόσθεσε ότι προσυπογράφει όλα όσα είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός και επισήμανε ότι μετά τα εγκαίνια της διασυνοριακής διάβασης για πρώτη φορά ανοίγεται διάβαση σε μήκος 350 χιλιομέτρων ελληνοβουλγαρικής μεθορίου.
Ο κ. Μπορίσοφ είπε ότι η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο ηγετών θα συμβάλει στην προώθηση των διμερών σχέσεων, αλλά και στη βοήθεια προς τις άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ τέλος είπε ότι μπορούμε μαζί να συμμετέχουμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία θα δώσουν τόνωση στην περιοχή.
Στις διμερείς συζητήσεις των δύο πρωθυπουργών συζητήθηκε το θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με θετικό πρόσημο αλλά και η συμφωνία να επιλύονται αμέσως διάφορα τεχνικά προβλήματα, ώστε αυτή η μεγάλη επένδυση να λειτουργήσει, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής.
Επίσης, συζητήθηκε το θέμα της κοινής διαχείρισης των υδάτινων πόρων, της λειτουργίας και άλλων διόδων στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο και τα θέματα του Κοσόβου, της ονομασίας της ΠΓΔΜ, της Τουρκίας και το Κυπριακό.
Ακόμη, συζητήθηκε η πορεία της Βουλγαρίας στην ΕΕ, όπου η Ελλάδα ως παλαιότερο μέλος επικουρεί τη γείτονα χώρα σε ευρωπαϊκά θέματα. Βεβαίως συζητήθηκε η «ατζέντα 2014», η είσοδος δηλαδή των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, όπως έχει προτείνει ο Έλληνας πρωθυπουργός, ως τη χρονιά αυτή και τέλος οι δύο πρωθυπουργοί αντάλλαξαν προσκλήσεις για την πραγματοποίηση επίσκεψης στην Αθήνα και τη Σόφια, αντίστοιχα.
Ακολούθησε γεύμα στο οποίο παρεκάθησαν οι αντιπροσωπείες των δυο χωρών καθώς και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σ. Ξυνίδης.
επιμέλεια : Φιλικός Εταίρος
Στις συζητήσεις που είχαμε με τον Μπόικο Μπορίσοφ διαπιστώσαμε το άριστο επίπεδο των σχέσεων των δύο χωρών μας, ενώ παράλληλα η σημερινή συνάντηση σηματοδοτεί και ένα νέο ξεκίνημα για μια πιο δυναμική στάση στις διμερείς μας σχέσεις, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου, μετά τη διμερή συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, στη παραμεθόρια πόλη Ζλάτογκραντ.
Νωρίτερα, οι δύο πρωθυπουργοί είχαν εγκαινιάσει στη διασυνοριακή οδό Θερμών- Ζλάτογκραντ.
Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι προσβλέπει σε σχέσεις - πρότυπο στην οικονομία, το εμπόριο, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον και τον πολιτισμό και τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, σχέσεις οι οποίες, οπως είπε, μπορούν να αποτελέσουν και μοντέλο διμερών σχέσεων για όλα τα Βαλκάνια.
Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι το γεγονός πως η Βουλγαρία είναι πλήρες μέλος της ΕΕ δίνει περισσότερες δυνατότητες για τις διμερείς αυτές σχέσεις, για την προώθηση της ένταξης των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ ως το 2014 και την επίλυση λεπτών προβλημάτων στην περιοχή.
Ο κ. Παπανδρέου είπε επίσης ότι διαπίστωσε πως ο Βούλγαρος ομόλογός του είναι και αυτός αποφασισμένος ώστε να προχωρήσουν οι δύο χώρες μαζί με τις καλύτερες προοπτικές.
Από τη μεριά του, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός επανέλαβε ότι είναι τιμή για τη Βουλγαρία να υποδέχεται έναν από τους πιο γνωστούς πολιτικούς της Ευρώπης.
Πρόσθεσε ότι προσυπογράφει όλα όσα είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός και επισήμανε ότι μετά τα εγκαίνια της διασυνοριακής διάβασης για πρώτη φορά ανοίγεται διάβαση σε μήκος 350 χιλιομέτρων ελληνοβουλγαρικής μεθορίου.
Ο κ. Μπορίσοφ είπε ότι η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο ηγετών θα συμβάλει στην προώθηση των διμερών σχέσεων, αλλά και στη βοήθεια προς τις άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ τέλος είπε ότι μπορούμε μαζί να συμμετέχουμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία θα δώσουν τόνωση στην περιοχή.
Στις διμερείς συζητήσεις των δύο πρωθυπουργών συζητήθηκε το θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με θετικό πρόσημο αλλά και η συμφωνία να επιλύονται αμέσως διάφορα τεχνικά προβλήματα, ώστε αυτή η μεγάλη επένδυση να λειτουργήσει, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής.
Επίσης, συζητήθηκε το θέμα της κοινής διαχείρισης των υδάτινων πόρων, της λειτουργίας και άλλων διόδων στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο και τα θέματα του Κοσόβου, της ονομασίας της ΠΓΔΜ, της Τουρκίας και το Κυπριακό.
Ακόμη, συζητήθηκε η πορεία της Βουλγαρίας στην ΕΕ, όπου η Ελλάδα ως παλαιότερο μέλος επικουρεί τη γείτονα χώρα σε ευρωπαϊκά θέματα. Βεβαίως συζητήθηκε η «ατζέντα 2014», η είσοδος δηλαδή των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, όπως έχει προτείνει ο Έλληνας πρωθυπουργός, ως τη χρονιά αυτή και τέλος οι δύο πρωθυπουργοί αντάλλαξαν προσκλήσεις για την πραγματοποίηση επίσκεψης στην Αθήνα και τη Σόφια, αντίστοιχα.
Ακολούθησε γεύμα στο οποίο παρεκάθησαν οι αντιπροσωπείες των δυο χωρών καθώς και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σ. Ξυνίδης.
Τα Σκόπια, η Σερβία και..η Ατζέντα 2014
Επιμέλεια : Φιλικός Εταίρος
Τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να επανέλθει ως «δυναμικός πρωταγωνιστής στα Βαλκάνια» με πρώτο στόχο την προώθηση της ευρωπαϊκής πορείας των χωρών της περιοχής, υπογράμμισε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας.
Η "Ατζέντα 2014", όπως αποκαλείται πλέον η πρόταση της νέας ελληνικής κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου προς την ΕΕ, για ευρωπαϊκή ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων ως το 2014, ήταν το «κύριο θέμα» της συζήτησης που είχε ο κ. Δρούτσας με τον Σέρβο υπουργό Εξωτερικών Βουκ Γέρεμιτς.
Ερωτηθείς ειδικότερα για την πορεία των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ, ενόψει και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου, ο κ. Δρούτσας απάντησε ότι με την Ατζέντα 2014 η Ελλάδα εκφράζει την ειλικρινή της βούληση να γίνει η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής πορείας των Δ. Βαλκανίων. «Ειλικρινή βούληση έχει και απέναντι στα Σκόπια τα οποία θέλει να ενταχτούν στην ΕΕ, αλλά υπό την ξεκάθαρη προϋπόθεση την προηγούμενη επίλυση του θέματος της ονομασίας».
«Έναρξη διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια χωρίς προηγούμενη επίλυση του θέματος της ονομασίας δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Το έχουμε τονίσει ξεκάθαρα γιατί θεωρούμε ότι πρέπει να μιλάμε με καθαρές κουβέντες ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια παρεξηγήσεων ή εκπλήξεων», υπογράμμισε.
Στο ίδιο ερώτημα ο κ. Γέρεμιτς εξέφρασε την «πλήρη κατανόηση της Σερβίας στη θέση της Ελλάδας για την ΠΓΔΜ» και πρόσθεσε ότι η Αθήνα «μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη του Βελιγραδίου σε αυτό θέμα».
Αναφερόμενος στην Ατζέντα 2014, είπε ότι η Σερβία χαιρετίζει την ελληνική πρωτοβουλία και τόνισε ότι "περιμέναμε να αναλάβει ξανά η Ελλάδα ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια, να αναζωογονήσει την Ατζέντα της Θεσσαλονίκης", εξέφρασε δε την ευγνωμοσύνη της χώρας του για τη στήριξη της Ελλάδας στην πορεία της προς την ΕΕ, η οποία ισχυροποιείται με την πρωτοβουλία αυτή.
Ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του, αλλά και για τη στήριξη στον αγώνα για την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία και τόνισε ότι ποτέ και καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Σερβίας δεν θα αναγνωρίσει το Κόσοβο.
Τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να επανέλθει ως «δυναμικός πρωταγωνιστής στα Βαλκάνια» με πρώτο στόχο την προώθηση της ευρωπαϊκής πορείας των χωρών της περιοχής, υπογράμμισε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας.
Η "Ατζέντα 2014", όπως αποκαλείται πλέον η πρόταση της νέας ελληνικής κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου προς την ΕΕ, για ευρωπαϊκή ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων ως το 2014, ήταν το «κύριο θέμα» της συζήτησης που είχε ο κ. Δρούτσας με τον Σέρβο υπουργό Εξωτερικών Βουκ Γέρεμιτς.
Ερωτηθείς ειδικότερα για την πορεία των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ, ενόψει και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου, ο κ. Δρούτσας απάντησε ότι με την Ατζέντα 2014 η Ελλάδα εκφράζει την ειλικρινή της βούληση να γίνει η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής πορείας των Δ. Βαλκανίων. «Ειλικρινή βούληση έχει και απέναντι στα Σκόπια τα οποία θέλει να ενταχτούν στην ΕΕ, αλλά υπό την ξεκάθαρη προϋπόθεση την προηγούμενη επίλυση του θέματος της ονομασίας».
«Έναρξη διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια χωρίς προηγούμενη επίλυση του θέματος της ονομασίας δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Το έχουμε τονίσει ξεκάθαρα γιατί θεωρούμε ότι πρέπει να μιλάμε με καθαρές κουβέντες ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια παρεξηγήσεων ή εκπλήξεων», υπογράμμισε.
Στο ίδιο ερώτημα ο κ. Γέρεμιτς εξέφρασε την «πλήρη κατανόηση της Σερβίας στη θέση της Ελλάδας για την ΠΓΔΜ» και πρόσθεσε ότι η Αθήνα «μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη του Βελιγραδίου σε αυτό θέμα».
Αναφερόμενος στην Ατζέντα 2014, είπε ότι η Σερβία χαιρετίζει την ελληνική πρωτοβουλία και τόνισε ότι "περιμέναμε να αναλάβει ξανά η Ελλάδα ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια, να αναζωογονήσει την Ατζέντα της Θεσσαλονίκης", εξέφρασε δε την ευγνωμοσύνη της χώρας του για τη στήριξη της Ελλάδας στην πορεία της προς την ΕΕ, η οποία ισχυροποιείται με την πρωτοβουλία αυτή.
Ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του, αλλά και για τη στήριξη στον αγώνα για την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία και τόνισε ότι ποτέ και καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Σερβίας δεν θα αναγνωρίσει το Κόσοβο.
Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας
Λέγεται συχνά πως η ίδρυση και το κυριότερο η παρουσία των κομμάτων στο πολιτικό σκηνικό βασίζεται στις ανάγκες και στους στόχους του λαού. Σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα ταίριαζε η διαπίστωση αυτή περισσότερο από τη γένεση και την συνεχή παρέμβαση στα πολιτικοοικονομικά, κοινωνικά και ιδεολογικά δρώμενα της πατρίδας όσο αυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ιδρύθηκε αρχικά με την ονομασία Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Στο 3ο έκτακτο Συνέδριό του (Νοέμβρης 1924) μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Η ίδρυσή του στηρίχτηκε στην εργατική τάξη και στο εργατικό κίνημα. Πυρήνας στελεχών επάνδρωσης του νεοσύστατου ελληνικού σοσιαλιστικού κόμματος ήταν εργάτες μέλη της federation της Εβραϊκής Συνομοσπονδίας Εργατών στη Θεσσαλονίκη καθώς και Έλληνες που συσπειρώθηκαν στην προσπάθεια διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών εργασίας, καθώς την εποχή εκείνη η βιομηχανική ανάπτυξη παρουσίαζε σημαντική δυναμική και οδηγούσε αναπότρεπτα στον επικείμενο κοινωνικό μετασχηματισμό.
Στις απαρχές του περασμένου αιώνα το πέρασμα από την αγροτική στη βιοτεχνική - βιομηχανική οικονομία με τη συγκέντρωση κεφαλαίου σε προύχοντες αστούς δημιούργησε τις γόνιμες εκείνες προϋποθέσεις για την ίδρυση και την οργάνωση εργατικών κέντρων όπως επίσης και του εργατικού κινήματος. Μέσα σε συνθήκες εργασίας άθλιες κι απάνθρωπες, οι εργάτες δούλευαν όχι για τη διασφάλιση της αξιοπρέπειάς τους αλλά για το άπληστο κι ακόρεστο κέρδος του Καπιταλιστή. Συνεπώς, τα λαϊκά στρώματα πληττόμενα από την φτώχεια και την εξαθλίωση αναπόφευκτα παρωθήθηκαν - ύστερα και από τα συγκλονιστικά γεγονότα που έφερε και σημάδεψαν την Ευρώπη η Μεγάλη Ρωσική Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917- στην έναρξη της αγωνιστικής ταξικής πάλης. Εργάτες, αγρότες και νεολαία συγκρότησαν μέτωπο αντίστασης κι ανυπακοής στα κελεύσματα της άρχουσας τάξης. Το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκαιο του Εργάτη» σφυρηλατούσε ανθρώπινες συνειδήσεις, αφού η βάναυση εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν άφηνε ούτε επέτρεπε εφησυχασμό και κοινωνική ειρήνη. Οι επάλληλες απεργίες σωματείων με την καθοδήγηση και την υποστήριξη των συνδικάτων και του ΣΕΚΕ κι αργότερα του ΚΚΕ επέφεραν το ξέσπασμα σκληρών συγκρούσεων και οι απειλές του Εργοδοτικού Κεφαλαίου για απολύσεις όπως και οι διωγμοί αλλά και οι εν ψυχρώ δολοφονίες εργατών απεργών ενεργοποίησαν τη διανόηση και τον πνευματικό κόσμο κι ανάγκασαν στα μαρτυρικά εκείνα γεγονότα του Μάη του 1936 τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο να τα καταγράψει έτσι όπως ήταν στιλπνά, δωρικά, ελληνικά στον «Επιτάφιό του».
Σίγουρα, ούτε τότε όπως ούτε και σήμερα σε μερικούς να μην αρέσει καθόλου ο τρόπος που επιλέγει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας να δρα πολιτικά ως κοινοβουλευτική συνιστώσα του αστικού πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, χρήσιμο για εκείνους θα είναι να μην λησμονούν πως ο συγκεκριμένος πολιτικός φορέας παραμένει ζωντανό κι ενεργό κύτταρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου για περισσότερα από ενενήντα ολάκερα χρόνια. Τα οποία σημαδεύτηκαν από οξύτατες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σ΄ εκείνο και στα συντηρητικά και φιλελεύθερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που ιδρύθηκαν, αναπτύχθηκαν κι έδρασαν καθ΄ όλη τη διάρκεια του περασμένου αιώνα και μέχρι σήμερα η πολιτική αυτή αναμέτρηση εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Παράλληλα, για αρκετές δεκαετίες τα μέλη και τα στελέχη όπως ακόμη και οι ιδεολογικά ταυτισμένοι με το χώρο του μαρξισμού βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας στυγνής καταδίωξης με μαζικές εξορίες, βασανισμούς, φυλακίσεις κι ασφαλώς εκτελέσεις αγνών αγωνιστών που το μοναδικό τους «κακούργημα» ήτο η στράτευση τους στις γραμμές και στις επάλξεις της Κομμουνιστικής θεωρίας και δράσης.
Είναι αλήθεια πως οι Έλληνες κομμουνιστές γαλουχήθηκαν δια πυρός και σιδήρου. Υπέστησαν θυσίες και εξουθενωτικές ηθικής φύσεως ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από την αντίπαλη παράταξη κι όμως παρέμειναν άκαμπτοι μαχητές και σταθερά προσηλωμένοι στα πιστεύω τους ακόμα κι όταν επαπειλούνταν άμεσα η ζωή τους. Το ΚΚΕ από την αρχή της συστάσεως του ταυτίστηκε όχι μόνο με τους ταξικούς αγώνες αλλά φρόντισε γρήγορα ν΄ αναδείξει τόσο το πατριωτικό του όσο και το διεθνιστικό του χαρακτήρα.
Καταλυτικός παράγοντας ενδυνάμωσης του ΚΚΕ αποτέλεσε το παλλαϊκό κίνημα της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της Κατοχής της πατρίδας από τις αστικές φασιστικές δυνάμεις του Άξονα με αιχμή του δόρατος τη δράση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Ε.Α.Μ) και του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.) όπου προσέδωσαν αίγλη και τιμή τόσο στα ιδανικά και στις αξίες του κόμματος όσο και συνέβαλαν καθοριστικά στα επόμενα εφιαλτικά για το έθνος και την χώρα γεγονότα.
Το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου ως απότοκος εξέλιξη των προφανέστατων εμπλοκών στα εσωτερικά της Ελλάδας αλλότριων δυνάμεων αποικιοκρατικής αντίληψης όπως αυτές υπήρξαν η Αγγλία και στη συνέχεια οι Η.Π.Α. συνέβαλαν στα μέγιστα στην κατατρόπωση των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και στη συνέχεια τον ασταμάτητο εξανδραποδισμό Κομμουνιστών και εν γένει Αριστερών και Δημοκρατικών πολιτών που κάπου κατέληξε και κόπασε - ύστερα και από μια αμερικανικώς υποκινούμενη στρατιωτική δικτατορία - αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τον Οκτώβρη του 1981. Τα χρόνια που επακολούθησαν υπήρξαν αναμφισβήτητα καταιγιστικά και σαφώς σηματοδότησαν σαρωτικές ανατροπές στο χώρο της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Η ίδρυση του Συνασπισμού που προέκυψε κατόπιν της ένωσης των δυνάμεων του ισχυρού ΚΚΕ με ηγέτη τον Χαρίλαο Φλωράκη και της αδύναμης Ν.ΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου αποτέλεσε ως αναγκαία κατάσταση καθώς τα μαντάτα που έρχονταν από την Ανατολική Ευρώπη προκαλούσαν σοβαρό σκεπτικισμό και προβληματισμό, αφού οι προβλέψεις για το μέλλον του σοσιαλισμού το έδειχναν μετέωρο.
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η επανενοποίηση της Γερμανίας, η ταχεία κατάρρευση των καθεστώτων στις βαλκανικές χώρες και στις ανατολικοκεντρικές της Ευρώπης κλόνισαν όπως ήταν φυσικό την ιδεολογική ταυτότητα του εγχώριου αριστερού κοινοβουλευτικού σχήματος. Η διάσπαση δεν άργησε να έλθει ως αναπόφευκτη και ουσιαστική. Στις εργασίες του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ ο Χαρίλαος Φλωράκης σε μια κρίσιμη συγκυρία δείχνει το ηγετικό του εκτόπισμα και το μεστό ιδεολογικό του φορτίο. Στην ιστορική του ομιλία αναφέρει : «Αυτό το χώρισμα, επανέρχομαι, σε ανανεωτικούς και συντηρητικούς, σύντροφοι, είναι ένα από τα ευρήματα των αντιπάλων μας, του αστικού Τύπου, γιατί ελπίζουν απ' αυτήν την κατάσταση, απ' αυτήν τη διαπάλη να κλονίσουν, τουλάχιστον, την ενότητα και τις γραμμές του Κόμματος». Ο Φλωράκης τολμά και αποσαφηνίζει πως για το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στο σοσιαλισμό μονάχα εντός του πλαισίου που ορίζει η μαρξιστική – λενινιστική θεωρία και πρακτική.
Το ρήγμα ανάμεσα στους διαβόητους ανανεωτικούς και στους ιδεολόγους όπου χαρακτηρίζονταν από κάποιους ως απολογητές του παλαιού καθεστώτος ήταν μοιραίο. Έκτοτε η διαμάχη ανάμεσα στα δύο κόμματα ήτοι ΚΚΕ και Συνασπισμό ή στη σημερινή του μορφολογική πολυδιάστατη και αντιφατική κοινοβουλευτική εικόνα του ως ΣΥΡΙΖΑ είναι οφθαλμοφανής και δικαιολογεί περίτρανα όλους εκείνους που στο παρελθόν εκτιμούσαν πως η αστικοποίηση του Συνασπισμού στοχεύει στη διάλυση και στον αφανισμό από τον κοινοβουλευτικό βίο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Σήμερα πια αποτελεί τρανότατη απόδειξη πως για το αστικό πολιτικό σύστημα ο αντίπαλος δεν είναι άλλος από τη δράση του ΚΚΕ. Τούτη άλλωστε εκδηλώνεται και στις μέρες μας όπου οι κινητοποιημένοι φτωχοί αγρότες συνεπικουρούμενοι από τις συμπαγείς δυνάμεις της ΠΑΝαγροτικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ) διεκδικούν μέσω του κλεισίματος των εθνικών οδών καλύτερο εισόδημα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Βεβαίως, ο αστικός πολιτικός κόσμος και τα χειραγωγούμενα από την κυβέρνηση και τα μεγάλα αφεντικά μέσα ενημέρωσης εναγωνίως επιδιώκουν τον εκμαυλισμό της οποιασδήποτε αγωνιστικής δράσης όλων των κοινωνικών ομάδων που απεργούν και αναστατώνουν την ήρεμη ρότα της καπιταλιστικής ολιγαρχίας.
Συχνά συμπαρασύρουν και αφελείς πολίτες λέγοντας πως ταλαιπωρούνται και ενδεχομένως να ζημιώνονται από την κινητοποίηση για παράδειγμα των αγροτών ενώ λησμονούν ότι η εισοδηματική αφαίμαξη σήμερα των αγροτών αύριο θα επηρεάσει καταλυτικά και τους ίδιους τους σημερινούς «αγανακτισμένους»!!! Είναι επιτακτικώς αναγκαίο να γίνει σαφές πως όταν τα φτωχά λαϊκά κοινωνικά στρώματα συνθλίβονται εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες από την αδιάλειπτη εισοδηματική μέγγενη και τη βαθμιαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μαζί με τη συρρίκνωση των υποτυπωδών κοινωνικών παροχών τότε περιθώρια για διαβούλευση δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να αναπτυχθούν.
Με την ραγδαία υποβάθμιση και κατάργηση των εργασιακών σχέσεων, με ντιρεκτίβες είτε των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων είτε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι επιλογές της χειμαζόμενης εργατικής τάξης περιορίζονται μόνο στην ενεργητική δράση για απεργιακούς αγώνες. Βασική προϋπόθεση όμως απαιτείται η αφυπνισμένη ταξική συνείδηση και η απομάκρυνση από κόμματα και συντεχνίες που πωλούν τον αγώνα και την αγωνία των εργαζομένων. Σε αυτήν την προσπάθεια το Κ.Κ.Ε. παραμένει καθοδηγητής σταθερός και απαρασάλευτος. Χωρίς να υποστεί καμία αλλοίωση και δίχως να προβεί σε κανένα βήμα υποχώρησης από τις βαθύτατα πατριωτικές και λαϊκές αξίες και αρχές του. Ο άνθρωπος του μόχθου οφείλει να γνωρίζει πως αν δεν συγκρουστεί με τις κατεστημένες δυνάμεις του επιχειρηματικού κεφαλαίου που τον υποτάσσουν και σήμερα συνεχίζει να υποφέρει και να στερείται ευημερίας, πρόνοιας κι ασφάλειας, δεν θα καταφέρει να αποκτήσει την πραγματική του ελευθερία. Θα καθίσταται στο διηνεκές υποταγμένος της εξουσίας των καπιταλιστών. Η Ελλάδα διέρχεται πράγματι σοβαρή οικονομική κρίση εξαιτίας των πολιτικών που ακολούθησαν οι εντεταλμένες κυβερνήσεις των αστών. Έτσι αν δεν αφυπνιστούν η εργατική, αγροτική τάξη, οι άνεργοι και η νεολαία τότε το μέλλον τους σταδιακά θα διαγράφεται όλο και ζοφερότερο.
(το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ").
Λέγεται συχνά πως η ίδρυση και το κυριότερο η παρουσία των κομμάτων στο πολιτικό σκηνικό βασίζεται στις ανάγκες και στους στόχους του λαού. Σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα ταίριαζε η διαπίστωση αυτή περισσότερο από τη γένεση και την συνεχή παρέμβαση στα πολιτικοοικονομικά, κοινωνικά και ιδεολογικά δρώμενα της πατρίδας όσο αυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ιδρύθηκε αρχικά με την ονομασία Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Στο 3ο έκτακτο Συνέδριό του (Νοέμβρης 1924) μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Η ίδρυσή του στηρίχτηκε στην εργατική τάξη και στο εργατικό κίνημα. Πυρήνας στελεχών επάνδρωσης του νεοσύστατου ελληνικού σοσιαλιστικού κόμματος ήταν εργάτες μέλη της federation της Εβραϊκής Συνομοσπονδίας Εργατών στη Θεσσαλονίκη καθώς και Έλληνες που συσπειρώθηκαν στην προσπάθεια διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών εργασίας, καθώς την εποχή εκείνη η βιομηχανική ανάπτυξη παρουσίαζε σημαντική δυναμική και οδηγούσε αναπότρεπτα στον επικείμενο κοινωνικό μετασχηματισμό.
Στις απαρχές του περασμένου αιώνα το πέρασμα από την αγροτική στη βιοτεχνική - βιομηχανική οικονομία με τη συγκέντρωση κεφαλαίου σε προύχοντες αστούς δημιούργησε τις γόνιμες εκείνες προϋποθέσεις για την ίδρυση και την οργάνωση εργατικών κέντρων όπως επίσης και του εργατικού κινήματος. Μέσα σε συνθήκες εργασίας άθλιες κι απάνθρωπες, οι εργάτες δούλευαν όχι για τη διασφάλιση της αξιοπρέπειάς τους αλλά για το άπληστο κι ακόρεστο κέρδος του Καπιταλιστή. Συνεπώς, τα λαϊκά στρώματα πληττόμενα από την φτώχεια και την εξαθλίωση αναπόφευκτα παρωθήθηκαν - ύστερα και από τα συγκλονιστικά γεγονότα που έφερε και σημάδεψαν την Ευρώπη η Μεγάλη Ρωσική Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917- στην έναρξη της αγωνιστικής ταξικής πάλης. Εργάτες, αγρότες και νεολαία συγκρότησαν μέτωπο αντίστασης κι ανυπακοής στα κελεύσματα της άρχουσας τάξης. Το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκαιο του Εργάτη» σφυρηλατούσε ανθρώπινες συνειδήσεις, αφού η βάναυση εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν άφηνε ούτε επέτρεπε εφησυχασμό και κοινωνική ειρήνη. Οι επάλληλες απεργίες σωματείων με την καθοδήγηση και την υποστήριξη των συνδικάτων και του ΣΕΚΕ κι αργότερα του ΚΚΕ επέφεραν το ξέσπασμα σκληρών συγκρούσεων και οι απειλές του Εργοδοτικού Κεφαλαίου για απολύσεις όπως και οι διωγμοί αλλά και οι εν ψυχρώ δολοφονίες εργατών απεργών ενεργοποίησαν τη διανόηση και τον πνευματικό κόσμο κι ανάγκασαν στα μαρτυρικά εκείνα γεγονότα του Μάη του 1936 τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο να τα καταγράψει έτσι όπως ήταν στιλπνά, δωρικά, ελληνικά στον «Επιτάφιό του».
Σίγουρα, ούτε τότε όπως ούτε και σήμερα σε μερικούς να μην αρέσει καθόλου ο τρόπος που επιλέγει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας να δρα πολιτικά ως κοινοβουλευτική συνιστώσα του αστικού πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, χρήσιμο για εκείνους θα είναι να μην λησμονούν πως ο συγκεκριμένος πολιτικός φορέας παραμένει ζωντανό κι ενεργό κύτταρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου για περισσότερα από ενενήντα ολάκερα χρόνια. Τα οποία σημαδεύτηκαν από οξύτατες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σ΄ εκείνο και στα συντηρητικά και φιλελεύθερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που ιδρύθηκαν, αναπτύχθηκαν κι έδρασαν καθ΄ όλη τη διάρκεια του περασμένου αιώνα και μέχρι σήμερα η πολιτική αυτή αναμέτρηση εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Παράλληλα, για αρκετές δεκαετίες τα μέλη και τα στελέχη όπως ακόμη και οι ιδεολογικά ταυτισμένοι με το χώρο του μαρξισμού βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας στυγνής καταδίωξης με μαζικές εξορίες, βασανισμούς, φυλακίσεις κι ασφαλώς εκτελέσεις αγνών αγωνιστών που το μοναδικό τους «κακούργημα» ήτο η στράτευση τους στις γραμμές και στις επάλξεις της Κομμουνιστικής θεωρίας και δράσης.
Είναι αλήθεια πως οι Έλληνες κομμουνιστές γαλουχήθηκαν δια πυρός και σιδήρου. Υπέστησαν θυσίες και εξουθενωτικές ηθικής φύσεως ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από την αντίπαλη παράταξη κι όμως παρέμειναν άκαμπτοι μαχητές και σταθερά προσηλωμένοι στα πιστεύω τους ακόμα κι όταν επαπειλούνταν άμεσα η ζωή τους. Το ΚΚΕ από την αρχή της συστάσεως του ταυτίστηκε όχι μόνο με τους ταξικούς αγώνες αλλά φρόντισε γρήγορα ν΄ αναδείξει τόσο το πατριωτικό του όσο και το διεθνιστικό του χαρακτήρα.
Καταλυτικός παράγοντας ενδυνάμωσης του ΚΚΕ αποτέλεσε το παλλαϊκό κίνημα της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της Κατοχής της πατρίδας από τις αστικές φασιστικές δυνάμεις του Άξονα με αιχμή του δόρατος τη δράση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Ε.Α.Μ) και του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.) όπου προσέδωσαν αίγλη και τιμή τόσο στα ιδανικά και στις αξίες του κόμματος όσο και συνέβαλαν καθοριστικά στα επόμενα εφιαλτικά για το έθνος και την χώρα γεγονότα.
Το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου ως απότοκος εξέλιξη των προφανέστατων εμπλοκών στα εσωτερικά της Ελλάδας αλλότριων δυνάμεων αποικιοκρατικής αντίληψης όπως αυτές υπήρξαν η Αγγλία και στη συνέχεια οι Η.Π.Α. συνέβαλαν στα μέγιστα στην κατατρόπωση των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και στη συνέχεια τον ασταμάτητο εξανδραποδισμό Κομμουνιστών και εν γένει Αριστερών και Δημοκρατικών πολιτών που κάπου κατέληξε και κόπασε - ύστερα και από μια αμερικανικώς υποκινούμενη στρατιωτική δικτατορία - αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τον Οκτώβρη του 1981. Τα χρόνια που επακολούθησαν υπήρξαν αναμφισβήτητα καταιγιστικά και σαφώς σηματοδότησαν σαρωτικές ανατροπές στο χώρο της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Η ίδρυση του Συνασπισμού που προέκυψε κατόπιν της ένωσης των δυνάμεων του ισχυρού ΚΚΕ με ηγέτη τον Χαρίλαο Φλωράκη και της αδύναμης Ν.ΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου αποτέλεσε ως αναγκαία κατάσταση καθώς τα μαντάτα που έρχονταν από την Ανατολική Ευρώπη προκαλούσαν σοβαρό σκεπτικισμό και προβληματισμό, αφού οι προβλέψεις για το μέλλον του σοσιαλισμού το έδειχναν μετέωρο.
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η επανενοποίηση της Γερμανίας, η ταχεία κατάρρευση των καθεστώτων στις βαλκανικές χώρες και στις ανατολικοκεντρικές της Ευρώπης κλόνισαν όπως ήταν φυσικό την ιδεολογική ταυτότητα του εγχώριου αριστερού κοινοβουλευτικού σχήματος. Η διάσπαση δεν άργησε να έλθει ως αναπόφευκτη και ουσιαστική. Στις εργασίες του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ ο Χαρίλαος Φλωράκης σε μια κρίσιμη συγκυρία δείχνει το ηγετικό του εκτόπισμα και το μεστό ιδεολογικό του φορτίο. Στην ιστορική του ομιλία αναφέρει : «Αυτό το χώρισμα, επανέρχομαι, σε ανανεωτικούς και συντηρητικούς, σύντροφοι, είναι ένα από τα ευρήματα των αντιπάλων μας, του αστικού Τύπου, γιατί ελπίζουν απ' αυτήν την κατάσταση, απ' αυτήν τη διαπάλη να κλονίσουν, τουλάχιστον, την ενότητα και τις γραμμές του Κόμματος». Ο Φλωράκης τολμά και αποσαφηνίζει πως για το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στο σοσιαλισμό μονάχα εντός του πλαισίου που ορίζει η μαρξιστική – λενινιστική θεωρία και πρακτική.
Το ρήγμα ανάμεσα στους διαβόητους ανανεωτικούς και στους ιδεολόγους όπου χαρακτηρίζονταν από κάποιους ως απολογητές του παλαιού καθεστώτος ήταν μοιραίο. Έκτοτε η διαμάχη ανάμεσα στα δύο κόμματα ήτοι ΚΚΕ και Συνασπισμό ή στη σημερινή του μορφολογική πολυδιάστατη και αντιφατική κοινοβουλευτική εικόνα του ως ΣΥΡΙΖΑ είναι οφθαλμοφανής και δικαιολογεί περίτρανα όλους εκείνους που στο παρελθόν εκτιμούσαν πως η αστικοποίηση του Συνασπισμού στοχεύει στη διάλυση και στον αφανισμό από τον κοινοβουλευτικό βίο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Σήμερα πια αποτελεί τρανότατη απόδειξη πως για το αστικό πολιτικό σύστημα ο αντίπαλος δεν είναι άλλος από τη δράση του ΚΚΕ. Τούτη άλλωστε εκδηλώνεται και στις μέρες μας όπου οι κινητοποιημένοι φτωχοί αγρότες συνεπικουρούμενοι από τις συμπαγείς δυνάμεις της ΠΑΝαγροτικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ) διεκδικούν μέσω του κλεισίματος των εθνικών οδών καλύτερο εισόδημα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Βεβαίως, ο αστικός πολιτικός κόσμος και τα χειραγωγούμενα από την κυβέρνηση και τα μεγάλα αφεντικά μέσα ενημέρωσης εναγωνίως επιδιώκουν τον εκμαυλισμό της οποιασδήποτε αγωνιστικής δράσης όλων των κοινωνικών ομάδων που απεργούν και αναστατώνουν την ήρεμη ρότα της καπιταλιστικής ολιγαρχίας.
Συχνά συμπαρασύρουν και αφελείς πολίτες λέγοντας πως ταλαιπωρούνται και ενδεχομένως να ζημιώνονται από την κινητοποίηση για παράδειγμα των αγροτών ενώ λησμονούν ότι η εισοδηματική αφαίμαξη σήμερα των αγροτών αύριο θα επηρεάσει καταλυτικά και τους ίδιους τους σημερινούς «αγανακτισμένους»!!! Είναι επιτακτικώς αναγκαίο να γίνει σαφές πως όταν τα φτωχά λαϊκά κοινωνικά στρώματα συνθλίβονται εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες από την αδιάλειπτη εισοδηματική μέγγενη και τη βαθμιαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μαζί με τη συρρίκνωση των υποτυπωδών κοινωνικών παροχών τότε περιθώρια για διαβούλευση δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να αναπτυχθούν.
Με την ραγδαία υποβάθμιση και κατάργηση των εργασιακών σχέσεων, με ντιρεκτίβες είτε των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων είτε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι επιλογές της χειμαζόμενης εργατικής τάξης περιορίζονται μόνο στην ενεργητική δράση για απεργιακούς αγώνες. Βασική προϋπόθεση όμως απαιτείται η αφυπνισμένη ταξική συνείδηση και η απομάκρυνση από κόμματα και συντεχνίες που πωλούν τον αγώνα και την αγωνία των εργαζομένων. Σε αυτήν την προσπάθεια το Κ.Κ.Ε. παραμένει καθοδηγητής σταθερός και απαρασάλευτος. Χωρίς να υποστεί καμία αλλοίωση και δίχως να προβεί σε κανένα βήμα υποχώρησης από τις βαθύτατα πατριωτικές και λαϊκές αξίες και αρχές του. Ο άνθρωπος του μόχθου οφείλει να γνωρίζει πως αν δεν συγκρουστεί με τις κατεστημένες δυνάμεις του επιχειρηματικού κεφαλαίου που τον υποτάσσουν και σήμερα συνεχίζει να υποφέρει και να στερείται ευημερίας, πρόνοιας κι ασφάλειας, δεν θα καταφέρει να αποκτήσει την πραγματική του ελευθερία. Θα καθίσταται στο διηνεκές υποταγμένος της εξουσίας των καπιταλιστών. Η Ελλάδα διέρχεται πράγματι σοβαρή οικονομική κρίση εξαιτίας των πολιτικών που ακολούθησαν οι εντεταλμένες κυβερνήσεις των αστών. Έτσι αν δεν αφυπνιστούν η εργατική, αγροτική τάξη, οι άνεργοι και η νεολαία τότε το μέλλον τους σταδιακά θα διαγράφεται όλο και ζοφερότερο.
(το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ").
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)