Ο βίος και η πολιτεία της οικογένειας Συγγελίδη

Γράφει ο AΡΗΣ ΣΠΙΝΟΣ

Ποιος από εμάς δεν έχει δει στους δρόμους της πολύπαθης πρωτεύουσας, αλλά και των πιο απομακρυσμένων χωριών της Ελλάδος, να κυκλοφορούν τα περιβόητα Citroen ή Scoda ή και ακόμη –ιδιαίτερα την τελευταία πενταετία που οι νεόπλουτοι Έλληνες ήταν περισσότεροι από τα φανάρια στους δρόμους– τα περίφημα Jeep Chrysler;

Το 1971 ο πατριάρχης της οικογένειας, Γιώργος Συγγελίδης, μέσω ενός φίλου του βουλευτή εκείνης της εποχής, καταφέρνει και παίρνει την αντιπροσωπεία της Citroen στην Ελλάδα για δοκιμαστική περίοδο πέντε χρόνων. Ο πανούργος και έξυπνος κυρ Γιώργης κατάφερε όχι μόνο να κρατήσει την αντιπροσωπεία μέχρι σήμερα, αλλά να πάρει κι άλλες. Ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που είχε στις μάντρες του ο Γιώργος Συγγελίδης, από πολύ μικρή ηλικία οι δύο γιοι του, Πολυχρόνης και Γιάννης, έπαιζαν τα πρώτα τους παιχνίδια. Μη φανταστείτε, φυσικά, κουρδιστά κινέζικα από το Jumbo, αλλά ό,τι καλύτερο υπήρχε και ό,τι πιο ακριβό. Τα κέρδη εκείνης της εποχής ήταν τεράστια. Το Αρσάκειο δεν θα μπορούσε παρά να είναι το σχολείο που θα φοιτούσαν τα καμάρια του Γιώργου Συγγελίδη. Η αδελφή τους, Μαρία, φάνηκε από την αρχή ότι δεν θα ασχολιόταν με τις επιχειρήσεις. Η κοσμική Αθήνα με τα λαμπερά φώτα της ήταν στην ημερήσια διάταξη, ή καλύτερα στη βραδινή της προτεραιότητα. Γι’ αυτό άλλωστε και το μπανάλ Μαρία το έκανε Ρίτσα. Η Θεοδώρα, η… αυτοκράτειρα της οικογένειας, ήθελε η κόρη της να είναι δοσμένη στον θεσμό της οικογένειας. Η ίδια έλεγε σε φίλες της: «Η γυναίκα πρέπει να περιμένει τον άντρα της το βράδυ που θα γυρίσει στο σπίτι κρατώντας τις παντόφλες του στο χέρι».

Περισσότερο γνωστός στο ευρύτερο κοινό είναι ο Πολυχρόνης Συγγελίδης εξαιτίας του γάμου του ή καλύτερα του διαζυγίου του από τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη, ύστερα από έγγαμο βίο τεσσάρων μηνών! Στις 7 Ιουλίου 2005, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει το διαζύγιό τους. Τον Αύγουστο του 2003, κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής κρουαζιέρας με την 20μετρη θαλαμηγό του και παρέα τη γοητευτική και όμορφη βουλευτίνα Μιλένα, εκείνη του ανακοινώνει ότι είναι έγκυος. Ήδη, οι ψίθυροι στους κοσμικούς κύκλους ήταν έντονοι αναφορικά με τη σχέση τους. «Πολυχρόνη, δεν μπορώ να κρατήσω το παιδί και να είμαι ανύπαντρη», του λέει και εκείνος της απαντά «δεν είμαι έτοιμος για γάμο αυτή την περίοδο». Η Μιλένα, κάνοντας μια περιστροφή με το κεφάλι της και κοιτώντας απ’ άκρη σ’ άκρη τη θαλαμηγό, επέμενε πως δεν έχει καμία διάθεση «να ρίξει» τον καρπό του έρωτά τους. Ένα μήνα αργότερα γίνεται ο γάμος. Ο πάμπλουτος Πολυχρόνης Συγγελίδης είχε καθημερινά την γκρίνια της μαμάς Θεοδώρας ότι «η Μιλένα δεν κάνει για σπίτι. Βουλευτιλίκια και οικογένειες δεν ταιριάζουν». Η έντονη πίεση της μητέρας του αναγκάζει τον διάδοχο της αυτοκρατορίας που έχτισε με κόπους ο Γιώργος Συγγελίδης να απαιτήσει σχεδόν εκβιαστικά από τη Μιλένα Αποστολάκη να εγκαταλείψει την πολιτική. Εκείνη αρνήθηκε και ακολούθησε τρικούβερτος καυγάς που για αρκετά χρόνια ήταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες. Με μια διαφορά, όμως. Πάντα έφταιγε η Μιλένα. Η οικογένεια Συγγελίδη εξαιτίας της τεράστιας διαφημιστικής προώθησης, που έκανε στα αυτοκίνητα που πωλούσε, «ήλεγχε» σχεδόν όλες τις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες και τον περιοδικό Τύπο. Πρωτοσέλιδα αναφέρονταν στη «σπάταλη» Αποστολάκη και στην ανήμπορη για να είναι μητέρα Μιλένα. Από την αρχή η οικογένεια Συγγελίδη δεν μπορούσε να δεχτεί ότι η νύφη τους δεν είναι τουλάχιστον μια απόγονος των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ. Το διαζύγιο Πολυχρόνη και Μιλένας δεν ήταν μόνο επεισοδιακό, αλλά κυκλοφορούσε και σε δόσεις, αφού οι μηνύσεις εκατέρωθεν έδιναν και έπαιρναν. Η Αποστολάκη κατηγορούσε τον Συγγελίδη ότι είχε βάλει «φουσκωτούς» έξω από το σπίτι της για να την παρακολουθούν. Ο Πολυχρόνης απαντούσε ότι αυτό το κάνει για την ασφάλεια του παιδιού του. Η Μιλένα έκανε μήνυση ότι ο Συγγελίδης δεν καταβάλλει τη διατροφή. Αυτός απαντούσε ότι τα χρήματα τα σπαταλά για προσωπικές της απολαύσεις και το σίριαλ συνεχιζόταν τουλάχιστον για δέκα χρόνια. Σε κάθε κοσμική εμφάνιση στο club της Εκάλης ή σε άλλους δυσθεόρατους κήπους, που περικλείονται από τρίμετρες μάντρες με πέτρα Καρύστου δίπλα στις αστραφτερές πισίνες των βορείων προαστίων, η μαμά Θεοδώρα ήταν πάντα το επίκεντρο των συζητήσεων εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Οι ψίθυροι στα «πηγαδάκια» ακούγονταν έντονα, αλλά κανείς δεν έλεγε τίποτα μπροστά της, ούτε ανέφερε κανείς δημόσια εκείνη τη φήμη για τη χορηγία στον μακαριστό Χριστόδουλο για την εγχείρηση που υπέστη στο Μαϊάμι.

Τα πράγματα ως προς τον «τραυματισμό» του προφίλ της οικογένειας ήρθαν να γίνουν χειρότερα, όταν η Μαρία ή Ρίτσα κατά τα κοσμικά σαλόνια, θυγατέρα της οικογένειας, αποφάσισε να χωρίσει από τον επιχειρηματία Δάβαρη, αντιπρόσωπο της εταιρείας Hyundai. Τα σύννεφα που υψώθηκαν στην οικογένεια ήταν χειρότερα από το «έργο» Πολυχρόνη-Μιλένα. Εκτός από τα του οίκου που είχαν να χωρίσουν, έπρεπε να βρεθεί και ο τρόπος μοιρασιάς μιας τεράστιας περιουσίας που είχε αποκτηθεί, αφού στην ουσία ο Δάβαρης ήταν και συνέταιρος της οικογένειας Συγγελίδη. Το οικογενειακό τραπέζι κάθε Κυριακή στην αμύθητης αξίας βίλα της Εκάλης, που έμενε ο κυρ Γιώργος μαζί με τη συμβία του, ήταν το καθιερωμένο οικογενειακό συμβούλιο. Εκεί στήνονταν όλες οι δουλειές. Εκεί αποφασίστηκε και η ίδρυση της εταιρείας «Σινεργκό» το 1991, μια εταιρεία διαχείρισης, εκμετάλλευσης και κατασκευής ακινήτων.

Οι γνωριμίες της οικογένειας με το ΠΑΣΟΚ ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, γεγονός που εξασφάλιζε και την επιτυχία αυτής της εταιρείας. Ήδη, από το 1982, τα εκατοντάδες οχήματα της ελληνικής Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, αλλά και δεκάδων άλλων δημόσιων οργανισμών ήταν όλα Citroen. Τι θα εμπόδιζε, άραγε, και τη «Σινεργκό» να μεγαλουργήσει; Το μεγάλο «όπλο» της οικογένειας Συγγελίδη ήταν η πρόσβασή της στα ΜΜΕ. Οι προϋπολογισμοί δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ των διαφημίσεων που διαχειριζόταν ήταν το διαβατήριο για να τα έχουν καλά εκδότες και καναλάρχες μαζί τους. Η εταιρεία διαχείρισης ακινήτων σύντομα ό,τι έχτιζε το νοίκιαζε στο Δημόσιο. Το γυάλινο κτήριο που στεγάζει σήμερα το ΣΔΟΕ, επί της Λεωφόρου Πειραιώς, ανήκει στην πάμπλουτη οικογένεια. Το μαρμάρινο κτήριο επί της Λεωφόρου Κηφισίας, που φιλοξενεί τους «Αθάνατους» της ΕΟΑ, ανήκει επίσης στην οικογένεια των πολυεκατομμυριούχων Συγγελίδηδων. Το περίφημο κτήριο του ΟΠΑΠ στη Λεωφόρο Κηφισού, αυτό κι αν ανήκει στην οικογένεια Συγγελίδη! Νοικιάστηκε γιαπί στον ΟΠΑΠ, το κατασκεύασε εξ ολοκλήρου ο οργανισμός και πληρώνει από πάνω και 2.000.000 ευρώ τον χρόνο. Αυτό κι αν είναι μέγα σκάνδαλο. Σύμφωνα με τους ισολογισμούς του ΟΠΑΠ, τα κέρδη του μόνο για το πρώτο τρίμηνο του 2012 ήταν περίπου 130.000.000 ευρώ, δηλαδή, περισσότερα από 40.000.000 ευρώ τον μήνα. Και ο οργανισμός αυτός δεν έχει δικό του κτήριο και νοικιάζει του Συγγελίδη! Τα κέρδη ενός μήνα έφταναν για να αγοράσει ιδιόκτητες εγκαταστάσεις. Ούτε στη Χονολουλού δεν θα συνέβαινε αυτό.

Η φιλία της οικογένειας με τον Σωκράτη Κόκκαλη ήταν και η γέφυρα, με την καλή έννοια, φυσικά, που λέει και ο ποιητής. Ο Γιάννης Συγγελίδης δεν ήθελε να βλέπει τους αγώνες του Ολυμπιακού από την κερκίδα, αλλά από τον θρόνο του προέδρου του ερασιτέχνη. Με προτροπή τού Κόκκαλη ανέλαβε πρόεδρος, αλλά –δυστυχώς ή ευτυχώς– δεν κατάφερε να μείνει για μεγάλο διάστημα, αφού έφυγε σχεδόν απωθούμενος από σειρά ανακοινώσεων που έβγαζαν οι φίλαθλες οργανώσεις του Πειραϊκού Σωματείου, αναφορικά με την ασχετοσύνη με την οποία διοικούσε το σωματείο. Το «διοικούσε», βέβαια, είναι μεγάλη κουβέντα. Αυτοί που ξέρουν πολλά λένε ότι στην ουσία ποτέ η οικογένεια Συγγελίδη δεν ασχολήθηκε με τον Ολυμπιακό. Ένας απόστρατος αξιωματικός ονόματι Γ. Λάμπρου εκπροσωπούσε σχεδόν πάντα τον Γιάννη Συγγελίδη στο Δ.Σ. της ομάδας. Στα 36 συμβούλια που έγιναν μόνο σε δύο παρέστη ο φίλτατος Ιωάννης. Η προβολή του ονόματος που προσέφερε ο Κόκκαλης στην οικογένεια Συγγελίδη διά του Ολυμπιακού ήταν η «κρυφή συμφωνία» για να ασχοληθεί η διαθέτουσα εκατομμύρια ευρώ σε ρευστό χρήμα οικογένεια με τον χώρο των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η οικογένεια Συγγελίδη πήρε στην Ελλάδα τη διάθεση της αντιπροσωπείας των φινλανδικών τανκς patria. Ως διαχειριστή και άνθρωπο με γνωριμίες που θα κινεί τα νήματα και θα ανοίγει πόρτες προσέλαβε ύστερα από υπόδειξη, όπως λέγεται, του Κόκκαλη το πρώην μεγαλοστέλεχος της ΕΛ.ΒΟ., Μπένι Κούτρο. Πολλά πράγματα δεν πήρε από «δουλειές», σχετικά με εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά δεν πήγε και άσχημα. Οι φήμες λένε ότι η οικογένεια Συγγελίδη σχεδόν αναγκαστικά, αλλά προκειμένου να έχει «πλάτες για τα δύσκολα», συμμετείχε μαζί με άλλους τέσσερις επιχειρηματίες στην τελευταία αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου στον ΔΟΛ. Η συμμετοχή της ήταν περίπου 3.000.000 ευρώ. Ο «πόλεμος» με την κυβέρνηση Καραμανλή, τουλάχιστον από πλευράς Πολυχρόνη Συγγελίδη, υπήρχαν στιγμές που είχε ξεπεράσει τα όρια.

Στην τηλεφωνική ατζέντα της οικογένειας Συγγελίδη υπάρχουν πρόθυμοι βουλευτές και υπουργοί από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, προκειμένου να βοηθήσουν τα δύο αγόρια και τη μονάκριβη κόρη να συνεχίσουν να μεγαλουργούν αυξάνοντας κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Χθες οι «πράσινοι», σήμερα οι «μπλε». Αυτή είναι η ζωή και οι Συγγελίδηδες το γνωρίζουν καλά… Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που τα αδέλφια Συγγελίδη κάνουν -εκτός από τα πριβέ ραντεβού- συναντήσεις στα νότια προάστια και στο κότερό τους καθώς και στο γνωστό στέκι στην παλιά αγορά στη Φιλοθέη με υπάκουους κρατικούς παράγοντες. Με αυτό τον τρόπο δείχνουν την ισχύ τους. ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΟΥΛΕ ΕΛΛΗΝΑ ΣΚΑΣΕ. ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗ. ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ…

 πηγή :www.paraskinio.gr

«ναζιστικός» χαιρετισμός Γερμανού αξιωματούχου

Την στιγμή που η Γερμανική αποστολή έκανε την εμφάνισή της στο Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου κατά τη διάρκεια της παρέλασης στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων η κάμερα «συνέλαβε» Γερμανό αξιωματούχο να χαιρετά με...περίεργο τρόπο τους αθλητές.
Ιστοσελίδες, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη, χαρακτηρίζουν "ναζιστικό" τον χαιρετισμό. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Διαβάστε περισσότερα

Φουκς: Η Ελλάδα δεν σώζεται, είναι απλά μαθηματικά

Ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Μίχαελ Φουκς, σε συνέντευξή του στο γερμανικό οικονομικό περιοδικό «WirtschaftsWoche», το οποίο θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα τονίζει ότι Ελλάδα δεν σώζεται.

«Η διοίκηση εκεί ούτε έχει την βούληση ούτε είναι σε θέση να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις - ακόμη και εάν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε το οτιδήποτε» επισημαίνει ο κ. Φουκς (CDU) και προσθέτει ότι δεν επιτρέπεται να υπάρξει «φρέσκο χρήμα» για την κυβέρνηση στην Αθήνα, ενώ αναφέρει ότι η αντίσταση προς περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα στο γερμανικό Κοινοβούλιο αυξήθηκε από ψηφοφορία σε ψηφοφορία.

Πλειοψηφία στη Βουλή για ένα τρίτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας δεν θεωρεί πιθανή και ο οικονομικός εμπειρογνώμονας των Γερμανών Φιλελευθέρων (FDP), Χέρμαν Ότο Σολμς, ο οποίος, μιλώντας στο ίδιο περιοδικό, υπογραμμίζει ότι «εάν η εκτίμηση της τρόικας δεν είναι απολύτως θετική και η Ελλάδα δεν εκπληρώσει τις δεσμεύσεις, τις οποίες η ίδια ανέλαβε, δεν μπορεί να υπάρξουν περαιτέρω πληρωμές». Σε αντίθετη περίπτωση, ο κ. Σολμς δεν βλέπει άλλη πιθανότητα από το «να εγκαταλείψει η Ελλάδα την Ευρωζώνη και να εισαγάγει ένα δικό της νόμισμα, ώστε να ανακτήσει, μέσω μιας γρήγορης υποτίμησης, την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου, Χανς-Βέρνερ Ζιν, καλεί τη γερμανική κυβέρνηση να χορηγεί περαιτέρω βοήθεια σε χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες βρίσκονται σε κρίση, μόνο έναντι εγγυήσεων. «Η Moody's επιβεβαίωσε το ΑΑΑ της Φινλανδίας, διότι η Φινλανδία ζήτησε να της δοθούν εγγυήσεις για τα δικά της δάνεια διάσωσης. Αυτή είναι η λύση και για τη Γερμανία» δήλωσε ο κ. Ζιν, επίσης στο περιοδικό «WirtschaftsWoche».

πηγή :www.iefimerida.gr

Η NASA θα μετακινήσει τη Γη!

Με έναν αστεροειδή μεγαλυτέρου μεγέθους από αυτό της Σελήνης που θα «μεταφέρει» η ΝΑSA γύρω από τη Γη, θα προσπαθήσει να μετακινήσει τον πλανήτη μας σε περίπου δέκα εκατομμύρια χρόνια!

Οι επιστήμονες της NASA με ειδικές έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι σε μισό δισεκατομμύριο χρόνια από σήμερα, ο Ήλιος θα «μεγαλώσει» με αποτέλεσμα να μετατρέψει τη Γη σε ένα ξερό «σεληνιακό τοπίο».

Το σχέδιο της NASA είναι να μεταφέρει έναν αστεροειδή ,στον οποίο θα έχουν τοποθετηθεί πύραυλοι που θα παίρνουν ενέργεια από τον Ήλιο, σε «μικρή» απόσταση από τη Γη. Έτσι με την έλξη που θα της ασκεί θα την μετατοπίσουν. Βέβαια το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο και θα χρειαστεί να επαναληφθεί χιλιάδες φορές.

Το πιο φιλόδοξο πλάνο της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας σκοπεύει να απομακρύνει το «σπίτι» από τον Ήλιο με σκοπό την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος

Συνδικαλιστής Δεν Επέτρεψε σε Βουλευτή να Μιλήσει !

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Τη Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012 το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Βόλου το Συνδικάτο Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» πραγματοποίησε μια ενδιαφέρουσα και σημαντική λαϊκή μάζωξη με θέμα τα ραδιενεργά απόβλητα της Χαλυβουργίας Βόλου καθώς κι άλλων βιομηχανικών μονάδων που λειτουργούν στην περιοχή μας. Στην ανοιχτή προς το κοινό εκδήλωση συμμετείχαν εκπρόσωποι σωματείων καθώς κι επιστημονικοί όπως και κοινωνικοί φορείς. Βασικός προσκεκλημένος και ομιλητής ήταν ο Καθηγητής πυρηνικής φυσικής στο κέντρο φυσικών επιστημών «Δημόκριτος» κ. Ανδρέας  Θεοφίλου. Είναι αλήθεια πως με επιστημονική επάρκεια ο κ. Θεοφίλου τοποθετήθηκε σχετικά με τον κίνδυνο που ενυπάρχει στην πόλη μας από τους αδρανείς ή ελλιπείς ελέγχους για τη μέτρηση των ραδιενεργών σωματιδίων σε μορφή σκόνης που διαχέονται στην ατμόσφαιρα από τις καμινάδες του εργοστασίου της Χαλυβουργίας, όπως και από  το σκραπ στο λιμάνι του Βόλου.  

Παράλληλα, τόσο από τους εκπροσώπους των σωματείων όσο και από τους επιστήμονες επισημάνθηκαν ακόμη τα ελλειμματικά ή και ανύπαρκτα μέτρα προστασίας που σκόπιμα δεν λαμβάνονται από τη διοίκηση του εργοστασίου «Χαλυβουργία Βόλου» για τους εργάτες και πολύ περισσότερο για τους κατοίκους των πέριξ οικισμών συμπεριλαμβανομένου και της πόλης του Βόλου.  

Με αφορμή λοιπόν, την συγκέντρωση  αυτή που διοργάνωσε το Συνδικάτο Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» χρήσιμο και αναγκαίο είναι να κατανοηθεί  πως οι πολίτες πρέπει να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν να διεξαχθούν εντατικοί έλεγχοι στους ατμοσφαιρικούς ρύπους και οι αρχές της πόλης να επιληφθούν πρωτοβουλίες ώστε να ενημερωθούν αξιόπιστα οι πολίτες και ασφαλώς οι κρατικές υπηρεσίες ώστε να επιβάλλουν τα μέτρα που ορίζουν οι σχετικοί νόμοι στις βιομηχανίες. Η κοινωνική αδράνεια δεν βοηθά και πρέπει να σκεφτούμε πως δεν διακυβεύονται μόνο οι ζωές των εργαζομένων στα εργοστάσια αλλά και οι δικές μας.

Πάντως, για να επανέλθω στη συζήτηση που άνοιξε στο Ε.Κ.Β. την περασμένη Δευτέρα,  είναι αξιοσημείωτο πως ο συντονιστής της συζήτησης ο κ. Κώστας Στεργίου συνδικαλιστής και μεταλλεργάτης  χειρίστηκε σχεδόν υποδειγματικά  τη διαδικασία διαλόγου που αναπτύχθηκε. Μόνο όταν θέλησε να παρέμβει ο νεοεκλεγείς  Βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ  κ. Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος εκεί ο συντονιστής αρνήθηκε με  πείσμα και αστείες προφάσεις -  «ότι δεν έχουν προσκληθεί πολιτικοί στη σύσκεψη»  -   να του δώσει την ευκαιρία να τοποθετηθεί επί του θέματος για λίγα λεπτά. Αναρωτιέμαι αν θα έπραττε το ίδιο και με τον προσήκοντα ζήλο στην περίπτωση που παρίσταντο  εκλεγμένος βουλευτής του ΚΚΕ. Το κόμμα που στηρίζει επάξια ο  κ. Στεργίου καθώς συμμετείχε και στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.

Επειδή ο κ. Στεργίου είναι ένας αναμφίβολα δημοκρατικός άνθρωπος με ευαισθησίες και πολιτικό κριτήριο καθαρό,  ειλικρινά πιστεύω πως ήταν μια ατυχής στιγμή για τον ίδιο και η οποία φευ  στιγμάτισε αρνητικά το φινάλε της εκδήλωσης με την εμμονή του στην άρνηση. Είναι τουλάχιστον ανεξήγητη πολιτικά κι ασύμφωνη με τα δημοκρατικά ιδεώδη  αυτή η συμπεριφορά. Σε καμία περίπτωση ΔΕΝ είναι ευπρεπές να στερείται το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης που δικαιωματικά έχει ο κάθε πολίτης συνεπώς κι ένας βουλευτής, ο οποίος συνάμα εκφράζει στο δημοκρατικό αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα   και τους πολίτες που τον επέλεξαν για να τους εκπροσωπήσει παντού κι όπου κρίνει ότι επιβάλλεται η παρουσία και η παρέμβασή του.

Αν και λυπηρό, είναι γεγονός, η κομματική εμπάθεια και η ιδεολογική έπαρση να τυφλώνει τους ανθρώπους που εκφράζουν δημόσιο λόγο. Δίχως προκατάληψη αναγνωρίζω πως η συγκεκριμένη συμπεριφορά του Προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» κ. Κ. Στεργίου στην προχθεσινή ανοιχτή συζήτηση στο Ε.Κ.Β. απέναντι στον βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ κ. Αλ. Μεϊκόπουλο με απογοήτευσε καθώς θίγει και «τραυματίζει» τη δημοκρατική νοοτροπία που λογικά πρέπει να καλλιεργεί ο συνδικαλισμός. Ειδικά στις μέρες μας όπου η συνταγματική λειτουργία της δημοκρατίας μας κλονίζεται συθέμελα και πανταχόθεν , περιστατικά τέτοιου τύπου όπως αυτό που συνέβη στο ΕΚΒ την περασμένη Δευτέρα  μόνο θλίψη προκαλούν καθώς  διαπιστώνεται το έλλειμμα ανοχής προς στην αντίθετη άποψη.   

Το πέπλο της σιωπής

19/07/2012

 

του Γιάνη Βαρουφάκη 

Προ ημερών, το Reuters έπιασε λαυράκι. Σε ιδιαίτερα προσεκτικό δημοσίευμά του που πήρε μεγάλη έκταση παγκοσμίως ανέδειξε κάποιες «συναλλαγές» μεταξύ τριών ελληνικών τραπεζών η οποία, αν το δημοσίευμα αληθεύει, τεκμηριώνει την ποινική δίωξη γνωστών τραπεζιτών της χώρας. Κι αν όχι την ποινική τους δίωξη, απαιτεί από την κυβέρνηση, το EFSF, την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τραπεζών (European Banking Authority), κατ’ ελάχιστον, την παύση του ΔΣ της Τράπεζας Πειραιώς και την δρομολόγηση διαδικασίας εξυγείανσής της. Ανάλογες κινήσεις θα έπρεπε να ξεκινήσουν για τον τραπεζικό όμιλλο Marfin Popular Bank για κινήσεις της Marfin Egnatia Bank της οποίας αποτελεί μετεξέλιξη. Κι όμως: αντί για αυτά, ένα τεράστιο πέπλο σιωπής ξετυλίγεται και σκεπάζει την υπόθεση, με πρώτους υφαντές του τους δημοσιογράφους των «έγκυρων» εντύπων και sites οι οποίοι, κατά τα άλλα, συνεχώς καταγγέλλουν το κράτος και την ελληνική κοινωνία για ανοχή στην διαφθορά.

Ποια είναι η πέτρα του σκανδάλου, σύμφωνα με την αναφορά του Reuters; Όπως γνωρίζουμε, οι ελληνικές τράπεζες πάσχουν, από τότε που ξέσπασε η κρίση, από έλλειψη κεφαλαίων. Σύμφωνα με τις επιταγές τόσο της ΕΒΑ όσο και της τρόικα, οι ελληνικές τράπεζες έπρεπε να καταβάλουν προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων. Αρχικά, ιδιωτικών και, εφόσον δεν τα έβρισκαν, δημοσίων (μέσω της επανακεφαλαιοποίησης που προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση δανειζόμενη, δυστυχώς, η ίδια από το EFSF). Οι τραπεζίτες τρέμουν τα κεφάλαια του EFSF καθώς αυτά δίνονται με αντάλλαγμα μετοχών, κάτι που μειώνει το δικό τους ποσοστό ιδιοκτησίας των τραπεζών, θέτοντας σε κίνδυνο της εξουσία τους εντός των ΔΣ των τραπεζών (και όλα τα «καλούδια» που αυτή τους εξασφαλίζει). Για αυτό, εύλογα, προτιμούν τα ιδιωτικά κεφάλαια, ιδίως φίλα προς αυτούς προσκείμενων επιχειρηματιών. Έλα όμως που τέτοια κεφάλαια στον καιρό της κρίσης δεν υπάρχουν; Τότε, τι νομίζετε ότι σκαρφίζονται οι καλοί τραπεζίτες;

Σύμφωνα με το άρθρο του Reuters, σε γενικές γραμμές, συνέβη το εξής καταπληκτικό: Την εποχή που η Τράπεζα Πειραιώς, υπό τον κ. Σάλλα, σχεδίαζε την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας (σύμφωνα με τις υποδείξεις της Ευρώπης και της τρόικα), ο κ. Σάλλας δημιούργησε τρεις off shore εταιρείες στην Κύπρο (μαζί με τα δύο του τέκνα). Αυτές οι εταιρείες, δανείστηκαν από τον τραπεζικό όμιλο Marfin Egnatia Bank (που ελέγχει ο κ. Βγενόπουλος) γύρω στα 113 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία χρήματα αγοράστηκαν μετοχές της Τράπεζας Πειραιώς (στο πλαίσιο της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου που ο ίδιος ο κ. Σάλλας αποφάσισε). Αξιοσημείωτα είναι τα εξής:

• Η Marfin Egnatia Bank από την οποία δανείστηκαν οι off shore του κ. Σάλλα έπασχε η ίδια από τεράστια έλλειψη τόσο ρευστότητας όσο και κεφαλαίων. Το ότι δάνεισε ένα τέτοιο τεράστιο ποσό σε έναν άλλον «ζορισμένο» τραπεζίτη με στόχο την αγορά μετοχών των οποίων η αξία βρισκόταν σε πορεία ραγδαίας απαξίωσης (και χωρίς κανένα εχέγγυο πέραν των ίδιων των μετοχών) ελέγχεται ως είτε επιχειρηματικά ανόητη κίνηση είτε ως «περίεργη» κίνηση.

• Όταν αποφασίζεται η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, σύμφωνα με την διεθνή πρακτική και νομοθεσία, οι αποφασίζοντες αυτή την αύξηση (τα μέλη του ΔΣ) απαγορεύεται δια ροπάλου να συναλλάσσονται στις εν λόγω μετοχές. Όταν το κάνουν ελέγχονται από την δικαιοσύνη για insider trading (συναλλαγές υπό το καθεστώς εσωτερικής πληροφόρησης). Αναρωτιέμαι αν η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα ενδιαφερθεί να ρίξει μια ματιά στο συγκεκριμένο «ζητηματάκι».

• Η σύναψη αυτών των δανείων από τις off shore της οικογένειας Σάλλα, καθώς και η αγορά των μετοχών της Πειραιώς από αυτές, κρατήθηκε μυστική. Αν και αφορούσε ποσοστό των μετοχών της τράπεζας άνω του 5% που, σύμφωνα με την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, έπρεπε να δηλωθεί δημοσίως, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς φέρεται να δέχθηκε το επιχείρημα του κ. Σάλλα ότι το ποσοστό αυτό δεν καλύφθηκε καθώς ένα μέρος των μετοχών ανήκουν στα... παιδιά του.

• Σύμφωνα με το άρθρο του Reuters, ο κ. Σάλλας έχει ξαναδανειστεί από άλλη πτωχευμένη τράπεζα με στόχο την αγορά μετοχών της τράπεζάς «του». Ποια τράπεζα; Την Proton του κ. Λαυρεντιάδη από την οποία φέρεται να δανείστηκε 70 εκατομμύρια πριν τις ζημίες από την πτώχευση της Proton αναλάβει ο έλληνας φορολογούμενος.

Αν τα παραπάνω, που καταγγέλλει το Reuters, αληθεύουν, έχουμε στα χέρια μας ένα σκάνδαλο αξιώσεων. Ένα σκάνδαλο που (α) παραπέμει σε insider trading, (β) εγείρει ζητήματα που αφορούν τον έλληνα φορολογούμενο (ο οποίος καλείται να πληρώσει τα σπασμένα της Proton) και (γ) αφορά επισταμένη προσπάθεια εξαπάτησης των ευρωπαϊκών αρχών επιτήρησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Δεν είναι δική μου δουλειά να αποφασίσω την αθωότητα ή την ενοχή του οιουδήποτε. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση, η ελληνική δικαιοσύνη και η ίδια η τρόικα θα επιληφθούν. Προς το παρόν, σιγή ιχθύος. Από την μεριά μου, σημειώνω την απάντηση του κ. Σάλλα στο άρθρο του Reuters. Όπως αναφέρει η Καθημερινή, «ο κ. Σάλλας, ο οποίος έχει καταθέσει αγωγή κατά του ειδησεογραφικού πρακτορείου για προηγούμενο δημοσίευμά του, διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 50 εκατ. ευρώ, έκανε λόγο για άλλο επεισόδιο, αυτή τη φορά από ομάδα συνεργατών του Reuters, στην προσπάθεια «υπονόμευσης, εκβιασμών και κατασυκοφάντησης», που έχει αντιμετωπίσει η Τράπεζα Πειραιώς στην πορεία ανάπτυξής της. Η υπονόμευση, κατέληξε, «δεν μας αποσπά από το κύριο καθήκον μας, που είναι η ασφάλεια και η πρόοδος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία με τη σειρά της είναι προοπτική αναπόσπαστη με την προσπάθεια που καταβάλλουμε όλοι για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Με άλλα λόγια, αγαπητοί αναγνώστες, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...


Συμπέρασμα

Στην εποχή της Πτωχοτραπεζοκρατίας (*), τέτοιου είδους τερτίπια είναι, δυστυχώς, αναμενόμενα. Όμως, σε μια χώρα που υποτίθεται ότι δίνει αγώνα επιβίωσης, και όπου η ανάκτηση της αξιοπιστίας απέναντι στην Ευρώπη έχει αναχθεί σε εθνικό στόχο, το Πέπλο της Σιωπής που έχει περιβάλει αυτό το «συμβάν» είναι ενδεικτικό της Απόλυτης Υποκρισίας της καθεστηκυίας τάξης της χώρας τούτης.
Από την μία έχουμε κυβέρνηση, η οποία δήθεν κόπτεται για την αξιοπιστία μας στα μάτια της Ευρώπης, αλλά που δεν κάνει τίποτα όταν οι τραπεζίτες μας αποκαλύπτονται από τον έγκυρο διεθνή τύπο να συνομωτούν με σκοπό την παραβίαση των αρχών και κανόνων της επιτήρησής τους.
Από την άλλη, η δικαιοσύνη η οποία ούτε καν έχει πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει.
Τέλος, και τρομακτικότερο, οι καλοί δημοσιογράφοι των «έγκυρων» εντύπων, δημοσιογραφικών οργανισμών, sites κλπ. οι οποίοι καθημερινά γράφουν χιλιάδες λέξεις καταδικάζοντας την διαφθορά των «μικρομεσαίων» και απαιτώντας να μπει βαθειά το νυστέρι στο κόκκαλο, παραμένουν βουβοί μπροστά σε ένα τέτοιο «συμβάν», σε μια τέτοια καταγγελία του Reuters. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν μπείτε στην ιστοσελίδα του πάλαι ποτέ έγκυρου «Βήματος» και βάλετε «Σάλλας» στην σελίδα αναζήτησης δεν θα βρείτε την παραμικρή αναφορά σε αυτό το θέμα. Ούτε μία λέξη. Η άλλη παραδοσιακά έγκυρη εφημερίδα μας, η «Καθημερινή», αναφέρεται μεν στο θέμα αλλά με τον ανώδυνο τίτλο «Νέα αντιπαράθεση Reuters με τον επικεφαλής της Πειραιώς».
Κλείνω με ένα μήνυμα προς φίλους δημοσιογράφους που στα υπόλοιπα κείμενά τους ξεσπαθώνουν εναντίον της διαφθοράς και της «ακινησίας» του ελληνικού κράτους: Όσο παραμένετε βουβοί απέναντι σε μια τέτοια υπόθεση, η αξία του λόγου σας τείνει στο μηδέν.

(*) Bankruptocracy - Πτωχο-Τραπεζοκρατία (Από το «Λεξιλόγιον Κρίσης»)
Δικός μου όρος για το νέο πολιτικό-οικονομικό καθεστώς που μας προέκυψε, παγκοσμίως, μετά την Κρίση του 2008. Σε αυτό το νέου τύπου καθεστώς την μέγιστη εξουσία δεν ασκούν ούτε οι επιτυχημένοι καπιταλιστές ούτε καν οι εισοδηματίες (για τους εργαζόμενους ούτε λόγος βέβαια). Την ασκούν οι πτωχευμένες τράπεζες ελέω των φορολογούμενων των οποίων τους φόρους οι πολιτικοί χρησιμοποιούν για να στηρίζουν το νέο αυτό καθεστώς, ως εντολοδόχοι των πτωχευμένων τραπεζών, επιβάλλοντας παράλληλα αυστηρή λιτότητα στους... φορολογούμενους. Βασική αρχή του νέου καθεστώτος η εξής απλή: Τα χρέη των πολιτών και των κρατών στις τράπεζες είναι ιερά και αδιαπραγμάτευτα. Παράλληλα, οι ζημίες των τραπεζών πρέπει αυτόματα, και χωρίς πολλές κουβέντες, να καλύπτονται είτε από τα κράτη είτε από τις Κεντρικές Τράπεζες χωρίς την επιβολή του παραμικρού Μνημονίου στους ιδιοκτήτες των, ουσιαστικά, πτωχευμένων τραπεζών. Ενώ τα υπό πτώχευση κράτη (π.χ. Ελλάδα και Ιρλανδία) πρέπει να διασύρονται και να υποβάλλονται σε ασφυκτική λιτότητα για να δανείζονται ώστε να μην πτωχεύσουν, στον Καιρό της Πτωχο-Τραπεζοκρατίας οι τράπεζες δικαιούνται την παροχή άπειρης ρευστότητας χωρίς κανέναν περιορισμό, όρο ή απαίτηση εκ μέρους των κρατών ή των Κεντρικών Τραπεζών που τις κρατούν ζωντανές.

πηγή : www.protagon.gr 

Ονόματα–σοκ σε φαγοπότι 1 τρισ.!

Πηγή www.paraskinio.gr 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι γίνεται τόση μεγάλη προσπάθεια να κρατηθεί ο ΟΣΕ μακριά από την πτώχευση και τη χρεοκοπία για να μην πληρωθεί ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε κάποιους που έχουν παίξει τέτοιο παιχνίδι ποντάροντας στην πτώχευση-χρεοκοπία του; Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι αυτή η ιστορία, που αποκαλείται ιστορία με τα CDS, έχει τόσο μεγάλο βάθος και πλάτος ώστε να αφορά στην κορυφή της διεθνούς οικονομικής ελίτ και συνολικό ποσό 1 τρισ. ευρώ;
Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι η έφεση που άσκησε ο οικονομικός εισαγγελέας, κ. Πεπόνης, ώστε να μην πάει στο αρχείο η υπόθεση, προκαλεί την οργή σε κολοσσούς του παγκόσμιου χρήματος και σε ιδρύματα που μπορούν να συντρίψουν και κυβερνήσεις μεγάλων κρατών; Στο σκάνδαλο αυτό ακούστηκαν πολλά από καταγγελίες πολιτικών (κυρίως του Πάνου Καμμένου) και για τον Ανδρέα Παπανδρέου, αδελφό του πρώην πρωθυπουργού και μετέχοντα σε διεθνή νομικά πρόσωπα. Η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί και, επομένως, κανείς δεν μπορεί να εξατομικεύσει ευθύνες. Το έναυσμα για την έρευνα έδωσε μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσαν στη Δικαιοσύνη ο δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργος Νούλας, και ο μηχανικός Κυριάκος Τόμπρας, συγγενής του Θεοφάνη Τόμπρα στελέχους του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο και ο ίδιος ανήκε. Η υπόθεση πήγαινε για αρχείο με πρόταση ενός εισαγγελέα κατώτερου βαθμού, αλλά αντέδρασε ο κ. Πεπόνης και ζήτησε νέα έρευνα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι υπάρχει τεράστιο σκάνδαλο. Αμφιβολίες για τους εμπλεκομένους υπάρχει. Όμως, όσο πιο ισχυροί είναι τόσο πιο κοντά είμαστε στο να παρέμβουν μεγάλες δυνάμεις και να μην καταλήξει πουθενά η έρευνα. Είχαμε συζήτηση με τον κ. Νούλα και συμπερασματικά μέσα από αυτήν και το ρεπορτάζ καταλήξαμε στα εξής καίρια ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:

Τα ερωτήματα:
• Ποιοι είναι αυτοί που έχουν στοιχηματίσει εις βάρος της χώρας μας, αλλά και συγκεκριμένων ΔΕΚΟ και ελληνικών τραπεζών περιμένοντας τη χρεοκοπία τους;
• Υπάρχουν Έλληνες ως φυσικά πρόσωπα ή ως συμμετέχοντες σε κερδοσκοπικά funds πίσω από αυτούς τους κωδικούς;
• Ποια από αυτά τα CDS είναι corporate και ποια sovereign; Ποια, δηλαδή, στοιχημάτιζαν στην αδυναμία πληρωμής από τις παραπάνω ΔΕΚΟ και τράπεζες;
• Ποιος είναι ο ρόλος γνωστών Ελλήνων, οι οποίοι έχουν περίοπτες θέσεις στα διοικητικά συμβούλια των κερδοσκοπικών funds, που έχουν στοιχηματίσει εις βάρος της χώρας μας;
• Τι γνωρίζει για το θέμα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος και τι οι κύριοι Μόντι και Ντράγκι που υπήρξαν και στελέχη της Goldman Sachs;
• Πόσα κεφάλαια έχουν τοποθετήσει σε συμβόλαια τύπου CDS;
• Ποιος είναι ο βαθμός μόχλευσης (leverage) των συμβολαίων CDS; (Αν η μόχλευση κεφαλαίου είναι 5 φορές, τότε με 1 εκατ. δολάρια μπορείς να ανοίξεις θέση αξίας 5 εκατ. δολαρίων).
• Πόσα είναι τα κεφάλαια που θα πρέπει να πληρώσουν οι εκδότες στους κατόχους των CDS, ώστε αυτά να ενεργοποιηθούν;
• Γιατί διασώζονται συνέχεια οι τράπεζες και γιατί δεν κλείνουν κάποιες χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ;
• Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν κλείσει ο ΟΣΕ; Θα πληρωθούν τα CDS αυτά;
• Μήπως κάποιοι με εσωτερική πληροφόρηση για τις ΔΕΚΟ, αλλά και τις τράπεζες, τοποθετήθηκαν ήδη σε CDS;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά θα προσδιορίσει το σκάνδαλο σε όλες του τις διαστάσεις. Από τη συζήτηση με τον κ. Νούλα και τη δική μας έρευνα προκύπτουν όμως και άλλα θέματα. Κυρίαρχο ζήτημα είναι η λίστα με τους «παίκτες» στην υπόθεση αυτή. Να σημειωθεί ότι η εν λόγω λίστα με τους κωδικούς έρχεται σε συνέχεια της μήνυσης για τη χειραγώγηση του δημοσίου χρέους, που κατέθεσαν οι κ. Νούλας και Τόμπρας και που είχε ήδη σχεδιαστεί πέντε μήνες πριν από την εισαγωγή μας στο ΔΝΤ και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, προβλέποντας την κερδοσκοπική επίθεση που θα ακολουθούσε!

Ποιοι κρύβονται πίσω από τους κωδικούς;
Η συγκεκριμένη λίστα που απεικονίζει τους αληθινούς κωδικούς είναι ένα πραγματικό όπλο και ντοκουμέντο στα χέρια της Δικαιοσύνης, καθώς για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε με αποδείξεις και όχι με αοριστίες για δήθεν CDS-φαντάσματα. Αυτό που άμεσα πρέπει να γίνει από τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να πέσει άπλετο φως στη σκανδαλώδη υπόθεση, είναι να ζητήσει από τον Διεθνή Σύνδεσμο Συμβάσεων Ανταλλαγής και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association-ISDA) τα πλήρη στοιχεία με ονοματεπώνυμο και διευθύνσεις όλων όσοι παίζουν εις βάρος της Ελλάδας, ξένων αλλά και ντόπιων! Να σημειωθεί ότι ο ρόλος του κ. Νούλα στη δικαστική διερεύνηση της υποτιμητικής κερδοσκοπίας είναι καταλυτικός. Ήδη, τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι δύο άντρες προκάλεσαν ερώτηση στη Γερουσία της Ιταλίας, ενώ κατέθεσαν στην πόλη του Τράνι, όπου ο εισαγγελέας κατόπιν εντολής του πρώην πρωθυπουργού, Σ. Μπερλουσκόνι, ξεκίνησε έρευνα για τη χειραγώγηση του δημοσίου χρέους της Ιταλίας. Για το θέμα έχει ενημερωθεί από τον κ. Νούλα προσωπικά και ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με δήλωσή του.

Τρανταχτά ονόματα τραπεζών πίσω από τα CDS
Τρανταχτά ονόματα διεθνών τραπεζικών οίκων, όπως η JP Morgan, η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η HSBC και η Morgan Stanley συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των εκδοτών των ελληνικών CDS, τα οποία υπολογίζονται σε 12.000 συμβόλαια. Για να αναλογιστεί κανείς πόσο εξόφθαλμα σκανδαλώδης είναι η συμμετοχή αυτών των τραπεζών στο παιχνίδι με τα CDS. Αρκεί μια μικρή αναφορά στο πώς παίζονται αυτά τα σύνθετα προϊόντα σε μια αγορά που είναι κατεξοχήν παράνομη, αλλά και πλήρως ανέλεγκτη. Τα CDS ή αλλιώς Σύμβαση Ανταλλαγής Κινδύνου Αθέτησης (ΣΑΚΑ-CDS) λειτουργούν όπως ένα κοινό ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Πρόκειται για μία Σύμβαση Ανταλλαγής (ΣΑ), στην οποία ο αγοραστής της πραγματοποιεί σειρά πληρωμών προς τον αντισυμβαλλόμενο πωλητή και σε αντάλλαγμα δέχεται εφάπαξ πληρωμή σε περίπτωση που κάποιο πιστωτικό μέσο (συνήθως ομόλογο ή δάνειο) χαρακτηριστεί από αθέτηση του εκδότη.
Ωστόσο, ενώ η διεθνής νομοθεσία προβλέπει ότι τα ασφαλιστήρια συμβόλαια εκδίδονται μόνο από ασφαλιστικούς φορείς, παρανόμως τα COS εκδίδονται από funds. Εντούτοις, το σκάνδαλο, στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι ότι εκδίδονται από τις τράπεζες εκείνες που συμμετέχουν ως ανάδοχοι στις εκδόσεις των ελληνικών ομολόγων! Ο πλήρης κατάλογος με τους εκδότες των ελληνικών CDS είναι ο εξής: JP Morgan, Bank of America, Barclays, BNP Paribas, Citigroup, Commerzbank, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, Morgan Stanley, Royal Bank of Scotland, UBS, Credit Agricole, Societe Generale.
Να σημειωθεί ότι όλες οι παραπάνω ερευνώνται από την Κομισιόν με την ειδική Αντιμονοπωλιακή Έρευνα ΙΡ/Π/509/04-2011 για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, έλεγχο και χειραγώγηση της αγοράς. Οι επικριτές της τεράστιας πλέον αγοράς των CDS υποστηρίζουν ότι δεν διέπεται καν από το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο και ότι δεν χαρακτηρίζεται από διαφάνεια, επειδή η διαπραγμάτευση των CDS γίνεται ιδιωτικώς. Επιπλέον, υπάρχουν και ισχυρισμοί ότι τα CDS επιδείνωσαν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, επισπεύδοντας τη χρεοκοπία εταιρειών, όπως η Lehman Brothers και η AIG.

Η ΕΥΠ στο κυνήγι των ξένων κερδοσκόπων
Εντοπίστηκαν, ήδη, τέσσερις εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που από τον περασμένο Δεκέμβριο παίζουν με τα ελληνικά ομόλογα. Μετά την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, που ανακοίνωσαν και επισήμως ότι ξεκινούν πόλεμο κατά των κερδοσκόπων, αντίστοιχες προσπάθειες εξουδετέρωσης ή τουλάχιστον εντοπισμού των συμφερόντων που επιτίθενται στην ελληνική οικονομία ξεκίνησε και η ελληνική κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Η ΕΥΠ έχει, ήδη, κατορθώσει να βρει «την άκρη του νήματος» στο κουβάρι της κερδοσκοπίας που χτυπάει τη χώρα, αξιοποιώντας το πλαίσιο που της διασφαλίζει ο νέος νόμος 3649/2008, αλλά και το δίκτυο πληροφοριών που έχει στήσει διεθνώς η υπηρεσία για να παρακολουθεί τις δραστηριότητες του οικονομικού εγκλήματος.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πρώτες έρευνες που πραγματοποίησε η ΕΥΠ, σε συνεργασία με άλλες κρατικές υπηρεσίες και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, εντοπίστηκαν ήδη τέσσερις από τις μεγαλύτερες εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη και στην Αμερική και οι οποίες από τον περασμένο Δεκέμβριο καθημερινά πωλούσαν μαζικά ομόλογα αγοράζοντας, εν συνεχεία, στα χαμηλά της ημέρας. Με τον τρόπο αυτόν, και υπό το ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα για την ελληνική οικονομία από τα συνεχή δημοσιεύματα και τις εκθέσεις για την ικανότητά της να αναχρηματοδοτήσει το χρέος, οι εταιρείες αυτές πέτυχαν υψηλότατα κέρδη και δημιούργησαν με τη βοήθεια ξένων οίκων τη μόδα «τρέξτε όλοι και σορτάρετε στην Ελλάδα». Είναι προφανές ότι για την επιχείρηση του εντοπισμού των κερδοσκόπων –που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκές χώρες, των οποίων οι οικονομίες δοκιμάζονται– συνεργάζονται οι κρατικές και οι μυστικές υπηρεσίες όλων των ενδιαφερόμενων χωρών, ενώ η ΕΥΠ βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το Εθνικό Κέντρο Αντικατασκοπίας (CN1) της Ισπανίας, αλλά και με υπηρεσίες στη Γαλλία και στη Βρετανία. Όπως, λοιπόν, έχει ήδη τεκμηριωθεί με αδιάσειστα στοιχεία, η εταιρεία που «σόρταρε» περισσότερο από κάθε άλλη σε ελληνικά ομόλογα είναι η βρετανική Brevan Howard, η οποία διαχειρίζεται το μεγαλύτερο hedge fund της Ευρώπης. Σύμφωνα και με επίσημα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Brevan Howard διατηρούσε μέχρι πρόσφατα τις μεγαλύτερες ανοιχτές θέσεις πώλησης επί ελληνικών ομολόγων, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη από την εκτίναξη των spreads πάνω από τις 300 μονάδες βάσης. Η εταιρεία αυτή, άλλωστε, θεωρείται εξειδικευμένη σε τοποθετήσεις στο δημόσιο χρέος και στην περίπτωση της Ελλάδας δανείστηκε ομόλογα κυρίως από αμερικανικές και βρετανικές τράπεζες, που –λόγω της θέσης τους– διατηρούν πρόσβαση σε ελληνικούς τίτλους. Η έρευνα των ελληνικών αρχών κατέληξε και στην αμερικανική εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων Fidelity International, παρότι δεν ειδικεύεται σε βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις και μεθόδους αντίστοιχες με αυτές που ακολουθούν τα hedge funds. Η συγκεκριμένη εταιρεία διαχειρίζεται σήμερα πάνω από 220 δισ. δολάρια για ιδιώτες και ιδρύματα, ενώ οι εκτιμήσεις από τα dealing rooms συγκλίνουν ότι τα funds της Fidelity κατείχαν κάποια στιγμή μετά τις εκλογές το 6,5% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας. Μία ακόμη εταιρεία που έχει εντοπιστεί ότι επί εβδομάδες «πυροβολούσε» με τις κινήσεις και τις διασυνδέσεις της την Ελλάδα είναι η Moore Capital, η οποία ανήκει στην κατηγορία των hedge funds. Σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη της είχαν ζητήσει να συναντηθούν με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών έναν μήνα μετά τις εκλογές και, αφού πληροφορήθηκαν την κατάσταση της οικονομίας από πρώτο χέρι, άρχισαν να «σορτάρουν» σε ελληνικά ομόλογα. Η έρευνα των ελληνικών αρχών επιβεβαίωσε, τέλος, το παιχνίδι που έπαιξε ο περίφημος Τζον Πόλσον, με την ανοιχτή θέση περίπου 3,5 δισ. σε ελληνικά ομόλογα, κερδίζοντας έτσι από την εκτόξευση του spread.

Ποιοι αποφασίζουν για την πληρωμή των CDS;
Όταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, ανέλαβε τα καθήκοντά του, φρόντισε να πει κάτι που, τουλάχιστον για εκείνη την περίοδο, φάνταζε συγκλονιστικό. 0 έγκριτος συνταγματολόγος εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο «selective default», δηλαδή «επιλεκτική χρεοκοπία». Ο θόρυβος που ξέσπασε με αφορμή αυτές τις δηλώσεις σκέπασε, στην πραγματικότητα, την ουσία αυτής της υπόθεσης, που δεν ήταν άλλη από τον κεντρικό σχεδιασμό της Ε.Ε., της ΕΚΤ και των τραπεζών να αντιμετωπίσουν την αγορά των CDS που, κατά κοινή παραδοχή, είναι ανέλεγκτη. Υπενθυμίζεται, εξάλλου, ότι όπως είχαν παραδεχθεί σε κοινή τους δήλωση τον Ιανουάριο του 10/3/2010 οι Σαρκοζί, Μέρκελ, Παπανδρέου και Γιούνκερ (την οποία, μάλιστα, είχε σχολιάσει τότε και η Κ. Λαγκάρντ πριν καν αναλάβει το ΔΝΤ), η συγκεκριμένη αγορά είναι ανέλεγκτη και χωρίς κανένα νομικό πλαίσιο. Η μαγική λύση άκουγε στο όνομα «επιλεκτική χρεοκοπία», καθώς έτσι όλοι υπέθεταν ότι δεν θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός και, άρα, δεν θα χρειαστεί να πληρωθούν τα CDS.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε ένα σχέδιο περιορισμού της κρίσης χρέους της Ελλάδας, ζητώντας από τους κατόχους ελληνικών ομολόγων να υποστούν μειώσεις έως και 50% της αξίας τους. Ανακοινώνοντας τη συμφωνία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τόνισαν πως οι μειώσεις είναι εθελοντικές για τους επενδυτές. Την τελική, όμως, απόφαση θα την πάρουν εκπρόσωποι τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το αν έχει συμβεί μια χρεοκοπία αποφασίζεται από μια επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης Ασφαλίστρων και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association). Η επιτροπή για την Ευρώπη έχει εκπροσώπους από δέκα εκ των μεγαλύτερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών με δικαίωμα ψήφου, μεταξύ των οποίων οι Goldman Sachs, Deutsche Bank και η JP Morgan Chase. Όπως διευκρινίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Columbia Business School, Andrew Ang: «Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του νομικού ορισμού τού τι είναι χρεοκοπία και μιας οικονομικής χρεοκοπίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν προχωρήσει το σχέδιο, μιλάμε ξεκάθαρα για οικονομική χρεοκοπία. Το αν θα οριστεί και νομικά ως χρεοκοπία εξαρτάται από τους δικηγόρους. Κύκλοι της αγοράς πιστεύουν ότι τις επόμενες μέρες αυτοί που θα χτυπήσουν την πόρτα της ISDA και θα ζητήσουν να κριθεί πιστωτικό γεγονός θα είναι τα τολμηρά hedge funds και τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι οι τράπεζες, που έχουν κάπως διασφαλιστεί. Όπως χαρακτηριστικά λένε: «Θα ήταν τρελός κάποιος αγοραστής CDS να μη χτυπήσει την πόρτα της ISDA μετά την απόφαση για τόσο μεγάλο κούρεμα». Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Αποζημιώσεων, μέχρι πέρσι, υπήρχαν συμβόλαια ασφάλισης επενδυτικών προϊόντων αξίας 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η αξία της ασφάλισης αυτής φτάνει το 1,4 τρισ. δολάρια.

Κοστολόγηση κινδύνου ελληνικού πιστωτικού γεγονότος
Υπολογίζεται ότι θα έπρεπε να καταβληθούν περί τα 700 δισ. με 1 τρισ. ασφαλίσματα, που αντιπροσωπεύουν τις συνολικές καταβολές αποζημιώσεων στους κατόχους, σε περίπτωση που η ISDA αποφασίσει την επίσημη καταγραφή του πιστωτικού γεγονότος.
Το ποσό είναι υπερπολλαπλάσιο του δημοσίου χρέους επειδή, εκτός από το ζήτημα των γυμνών CDS, αφορά όχι μόνο τα CDS του ελληνικού Δημοσίου, της Hellenic Securitisation SA και της Titles Pic, αλλά και αυτά των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, που θα καταρρεύσουν σε περίπτωση πιστωτικού γεγονότος του Δημοσίου και δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις λήξεις των ομολογιακών τους δανείων και των CDS, επί των οποίων έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα CDS, καλυμμένα και γυμνά. Έτσι, ένα πιστωτικό γεγονός του ελληνικού Δημοσίου θα είχε πολύ μεγαλύτερες οικονομικές συνέπειες από το ίδιο το δημόσιο χρέος, τις οποίες θα υποχρεώνονταν να πληρώσουν οι εκδότες των CDS, που είναι ταυτόχρονα και οι δανειστές της ελληνικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτόν αποφασίστηκε: (α) να μην καταγραφεί το πιστωτικό γεγονός, (β) να χρηματοδοτηθεί το
σχέδιο της δήθεν σωτηρίας της Ελλάδας, με στόχο τη σωτηρία των ίδιων των δανειστών.
Και αυτό κατέστη δυνατό επειδή η ISDA ελέγχεται, μετοχικά και διοικητικά, από τις ίδιες
ανωτέρω τράπεζες, που, στην αντίθετη περίπτωση, θα είχαν υποστεί τη ζημία του πιστωτικού γεγονότος. Αυτός είναι ο λόγος που η πιθανότητα χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου ήταν και παραμένει μηδενική.
Σε κάθε περίπτωση, το κόστος της δήθεν διάσωσης είναι σαφώς μικρότερο και μεταφέρεται στους φορολογουμένους διά της μεθόδου των μνημονίων, ενώ, αντίθετα, τη ζημία του πιστωτικού γεγονότος θα την είχαν υποστεί άμεσα οι τράπεζες που έχουν εκδώσει τα CDS, δηλαδή, οι ίδιοι οι δανειστές μας.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ. Συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις 6 Μαΐου 2012 και 17 Ιουνίου 2012

Συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 9 Ιουλίου 2012 με θέμα τα συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις και τα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος. Η ΚΕ πήρε υπόψη την συζήτηση που προηγήθηκε στα όργανα και στις ΚΟΒ, σε συσκέψεις οπαδών και φίλων του Κόμματος, τις παρατηρήσεις, υποδείξεις και προτάσεις, καθώς και τα συμπεράσματα από τις συνεδριάσεις των οργάνων και των ΟΒ της ΚΝΕ. Τα συμπεράσματα της ΚΕ θα τεθούν για συζήτηση και έγκριση στις ΚΟΒ του Κόμματος και στις οργανώσεις της ΚΝΕ. Η συζήτηση στο Κόμμα και την ΚΝΕ, όπως και με φίλους και οπαδούς, έδειξε ότι παρά τις απώλειες και τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, υπάρχει και πείσμα και αποφασιστικότητα στην παρέμβαση στο κίνημα και στις εξελίξεις, στις σύνθετες απαιτήσεις και ανάγκες του λαού που αυξάνονται, στην ισχυροποίηση των οργανώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ. Η ΚΕ δίνει στη δημοσιότητα τις παρακάτω εκτιμήσεις:

1. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με απόσταση μεταξύ τους μόλις ενάμιση μήνα (6 Μαΐου και 17 Ιουνίου) έχουν και ενιαία στοιχεία, αλλά και ορισμένες διαφορές που καθόρισαν το κριτήριο ψήφου, στην καθεμία, ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις διεξήχθησαν σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που έφερε όξυνση του δημοσίου χρέους. Η διαχείριση του δημοσίου χρέους είχε ως συνέπεια το Μνημόνιο 1 με στόχο την εσωτερική υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης. Ακολούθησε το Μνημόνιο 2 ως συνοδευτικό της Δανειακής Σύμβασης που επέφερε νέο κούρεμα χρέους και ένα νέο κύμα απαξίωσης της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα από επίσημες πηγές προβάλλονταν το ενδεχόμενο είτε νέας ελεγχόμενης είτε ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας σε συνθήκες νέας εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη. Όλα αυτά καθώς και η μεγάλη επιθετικότητα του κεφαλαίου για την ανατροπή του συνόλου των εργασιακών σχέσεων, η διόγκωση της ανεργίας επέδρασαν και στην εκλογική συμπεριφορά. Οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες που ξέσπασαν και κλιμακώθηκαν στη διάρκεια της κρίσης καλλιέργησαν κύμα λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας σε βάρος τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα παρέμβαινε το σύστημα με στόχο την κάμψη της λαϊκής αντίστασης, την εκτροπή από ριζοσπαστικούς στόχους, με την προβοκάτσια και τη σύγχυση.

Στις εκλογές του Μαΐου σημειώθηκε πρωτόγνωρη και ταυτόχρονη καθίζηση της εκλογικής δύναμης τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, ενώ ο τρίτος εταίρος – ΛΑΟΣ – της προηγούμενης τρικομματικής κυβέρνησης έμεινε εκτός βουλής. Το Κόμμα είχε μικρή άνοδο αλλά με εμφανείς διαρροές προς ΣΥΡΙΖΑ στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ταυτόχρονα απέσπασε ψήφους από άλλα κόμματα κυρίως από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων των δύο αστικών κομμάτων διασκορπίστηκαν κυρίως σε ιδεολογικά συγγενείς πολιτικούς χώρους που είχαν κοινό τόπο την καταδίκη του Μνημονίου, το οποίο αναγόρευαν ως αιτία της κρίσης και της όξυνσής της. Ένα μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θέτει το ζήτημα της αριστερής κυβέρνησης, καθώς και τα νέα κόμματα που σχηματίσθηκαν από αποσκιρτήσεις βουλευτών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η ΔΗΜΑΡ, ενώ για πρώτη φορά με σημαντικό εκλογικό ποσοστό μπαίνει στην βουλή η φασιστική αντικομμουνιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση ενισχύεται η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΚΚΕ έχει μεγάλες απώλειες, το 48,3% των ψήφων της 6ης Μαΐου, με κύρια τάση διαρροών περίπου 55% προς το ΣΥΡΙΖΑ και 38% προς την αποχή, σύμφωνα, με τις διάφορες μετρήσεις. Όλα τα άλλα κόμματα είχαν επίσης απώλειες πλην ΝΔ και ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση βασικό κριτήριο ψήφου γίνεται η αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης με πυρήνα τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σημειώνεται σημαντική υποχώρηση στο κριτήριο ψήφου με βάση την κατάργηση του Μνημονίου. Στη θέση της κατάργησης προωθείται η αναδιαπραγμάτευση σε συνδυασμό με την διαβεβαίωση για πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, στην ΕΕ. Ενώ στις εκλογές του Μαΐου εκδηλώθηκε ως ένα βαθμό η θετική τάση καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με σαφή αντίθεση στο Μνημόνιο και τις επιλογές της ΕΕ, στη δεύτερη αναμέτρηση σημειώνεται υποχώρηση, κάτω από τον καταιγισμό τρομοκρατικών διλημμάτων και προσμονής άμεσης ανακούφισης από μια αριστερή η κεντροαριστερή κυβέρνηση.

Τα πιο έκδηλα αρνητικά χαρακτηριστικά είναι η μεγάλη μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ, η ενδυνάμωση της ΝΔ, η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, η αντοχή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συντελέσθηκε και ενώ αποκαλύφθηκε η διαχειριστική του λογική. Το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε, απέβαλε τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα είχε αναδείξει πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έγινε συστηματική και μελετημένη ιδεολογική – πολιτική επίθεση στο Κόμμα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του συστήματος για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνες για το σύστημα επιλογές, την αναχαίτιση της δυναμικής που φέρνει η ταξική πάλη, το οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Η ΚΕ εκτιμά ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη στη δουλειά του Κόμματος με τον περίγυρό του, τους φίλους και οπαδούς για την ανάδειξη των θέσεών μας σχετικά με το χαρακτήρα των εκλογών για το αστικό κοινοβούλιο και την ανάδειξη κυβέρνησης στα πλαίσια του συστήματος ευρύτερα. Αυτό δεν έρχεται καθόλου σε αντίθεση με την ανάγκη να ισχυροποιείται το ΚΚΕ και στο αστικό κοινοβούλιο, ως δύναμη εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης, όμως δεν πρέπει να θεωρούνται οι εκλογές ως η μάχη των μαχών, αποσπασμένη από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης.

2. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν με το ξέσπασμα και την όξυνση της κρίσης, παρά την άνοδο της μαζικότητάς τους, το δυναμισμό των μορφών πάλης (πάνω από τριάντα απεργιακές κινητοποιήσεις, μαζικές διαδηλώσεις, καταλήψεις, άρνηση πληρωμών σε χαράτσια και διόδια κλπ), δεν οδήγησαν στη συνειδητοποίηση του χαρακτήρα της κρίσης, στην αποδοχή της πολιτικής εξόδου από αυτή, με σύγκρουση με την ΕΕ – μονομερή διαγραφή του χρέους – κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Ήταν αγώνες που δεν αναχαίτισαν τα μέτρα. Δεν συνοδεύτηκαν από άνοδο της μαζικότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη και την ύπαιθρο, ουσιαστικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων, άνοδο του κινήματος της νεολαίας, μαζικοποίηση των ιδιαίτερων μορφών οργάνωσης των γυναικών. Η μαζική καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η εγκατάλειψή τους από εργαζόμενους, από νεώτερες ηλικίες, περισσότερο αφορούσε ζητήματα διαχείρισης και λιγότερο τον ίδιο τον ταξικό χαρακτήρα των κομμάτων αυτών, τη δράση των μονοπωλίων, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ. Συνοδεύτηκε από μείωση απαιτήσεων και έκπτωση αιτημάτων. Είναι ιστορικά γνωστό από ανάλογες περιστάσεις, και γι αυτό υπενθυμίσαμε από τις αρχές του 2010, ότι σε συνθήκες κρίσης συνυπάρχουν και οι δύο εκδοχές: το κίνημα να δεχθεί χτύπημα, να υποχωρήσει ή να κάνει ένα σοβαρό βήμα στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης, της πολιτικής ρήξης και σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τα αστικά κόμματα. 

Στη μαζικοποίηση των αγώνων συνέβαλε η είσοδος νέων τμημάτων της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων, που δεν είχαν αποκτήσει την απαιτούμενη πολιτική πείρα, κυρίως διακατέχονταν από τη θέληση για μια άλλη διαχείριση που τάχα θα σταματήσει τον κατήφορο, θα δώσει εδώ και τώρα λύση στα οξυμένα προβλήματά τους. Η αντίθεση προς τις επιλογές της ΕΕ, των μνημονίων, δεν συμβάδιζε με την συνειδητοποίηση ότι αυτές εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση και τα Μνημόνια αναγορεύτηκαν σε ζήτημα ιδιοτελούς, ανίκανης και υποτελούς διαχείρισης-διαπραγμάτευσης από το αστικό πολιτικό προσωπικό. Αυτή ήταν η βάση της ρηχής αντιμνημονιακής λογικής που πρόβαλαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αλλά και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ειδικό αρνητικό ρόλο διαδραμάτισε το ρεφορμιστικό – οπορτουνιστικό ρεύμα που είναι σχετικά δυνατότερο στα τμήματα των εργατοϋπαλλήλων με διασφαλισμένη ως τώρα μονιμότητα στην δουλειά, σχετικά καλύτερους μισθούς και παροχές. Η αυταπάτη για εδώ και τώρα άμεση λύση, χωρίς σύγκρουση και ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, δυνάμωνε και στην εργατική τάξη στον ιδιωτικό τομέα που απότομα πέρασε σε συνθήκες σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης και μεγάλης ανεργίας, ανασφάλειας. Η περίοδος αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη ώστε να βγουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα για την ιδεολογικοπολιτική πάλη, τους δεσμούς που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στο κόμμα και την εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, μελέτη που συνδυάζεται με την επεξεργασία των θέσεων προς το 19ο συνέδριο.

Τα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης με την βοήθεια θυλάκων της ιδιαίτερης επιρροής τους στους κόλπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των μηχανισμών του κράτους, ξεκίνησαν την προσπάθεια για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, καθώς διέβλεψαν ότι τα δύο αστικά κόμματα δεν μπορούσαν να ελέγξουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση, και επομένως υπήρχε κίνδυνος να διαμορφωθεί ένα ασταθές αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες που βαθαίνει η κρίση. Στα πλαίσια αυτά και βεβαίως κάτω από την πίεση των αγώνων, της γενικευμένης λαϊκής οργής, εμφανίζονται νέα φαινόμενα (σε σχέση με όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης), όπως οι διαρροές 60 βουλευτών, η ανατροπή του Γ. Παπανδρέου, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ με πρωθυπουργό το Λ. Παπαδήμο, αρχικά και με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ. Και ενώ η βουλή του 2009 ξεκίνησε με 5 κόμματα, τέλειωσε την θητεία της με 9 κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς. Στο έδαφος αυτό σχηματίσθηκαν, στις 6 Μάη δύο πόλοι: ο ένας με βάση την ΝΔ ως κεντροδεξιό τόξο, και ο άλλος με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ ως κεντροαριστερό, που προκάλεσαν και το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου. Ο πόλος του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε με οργανωμένη μαζική μετακόμιση οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής μεγάλο μέρος του στελεχικού δυναμικού ιδιαίτερα από τον δημόσιο τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ, το τραπεζικό σύστημα, αλλά και τον κρατικό μηχανισμό. Η οργανωμένη μετακίνηση αγκάλιασε και ένα μέρος τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ. Η μετακόμιση βεβαίως διευκολύνθηκε λόγω της απογοήτευσης και δυσαρέσκειας, της απήχησης των θέσεων του οπορτουνισμού στα παραπάνω τμήματα των εργατοϋπαλλήλων. Η αστική τάξη της χώρας έριξε βάρος στην ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας που είναι το κύριο εργαλείο της για την κυριαρχία του ρεφορμισμού στο εργατικό κίνημα. Διαμορφώθηκε έτσι το έδαφος για ανάδειξη μιας νέας βουλής και κυβέρνησης χωρίς την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία των δύο παραδοσιακών αστικών κομμάτων.

Στην διάρκεια της δεύτερης προεκλογικής περιόδου υπήρξε μια απροκάλυπτη επέμβαση της Κομισιόν, των ΗΠΑ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, των διεθνών μέσων ενημέρωσης στο να αποτραπεί η αμφισβήτηση του Μνημονίου-Δανειακής Σύμβασης σε μια περίοδο που ξέσπασε πιο δυνατή η κρίση στην Ισπανία και αναμενόταν τόσο αυτή η χώρα, όσο και άλλες, π.χ. Ιταλία και Κύπρος, να ζητήσουν να ενταχθούν σε καθεστώς δανειοδότησης από ΕΕ-ΔΝΤ. Η επέμβαση αυτή έγινε σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις στο εσωτερικό της ΕΕ αλλά και στις γενικότερες αντιθέσεις τους με τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Εμπλέκονται το ελληνικό κράτος και τα πολιτικά κόμματα του ευρωμονόδρομου στις διάφορες εκδοχές εξέλιξης της ευρωζώνης, της ΕΕ, των διάφορων εκδοχών λιτότητας, ενώ είναι σαφής η επιδίωξη να ανακοπεί κάθε τάση λαϊκής χειραφέτησης, να συγκροτηθεί το νέο δίπολο με βάση τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές του Ιουνίου χρησιμοποιήθηκαν ως πείραμα και εργαλείο στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαφορές: πώς θα κατανεμηθεί η ζημιά από την όξυνση και εμβάθυνση της κρίσης, ποια η πορεία της ευρωζώνης. Η αντιμερκελική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκε και από δυνάμεις στις ΗΠΑ-Βρετανία και από ένα μέρος ευρωπαίων ανταγωνιστών προς την Γερμανία που επιδιώκουν να περιορίσουν τη δύναμή της μέσα στην ευρωζώνη. Παράλληλα βόλευε και τις δυνάμεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που εκφόβιζαν με τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η παρέμβαση αυτή εξελίχθηκε σε πρωτοφανή χειραγώγηση ψήφου, με επιχειρήματα περί κινδύνων έξωσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, τον κίνδυνο της ακυβερνησίας.

3. Η ΚΕ εκτιμά το κάθε φορά εκλογικό αποτέλεσμα, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό όπως αυτό της 17ης Ιουνίου, παίρνοντας υπόψη τις αντικειμενικές συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών σε συσχέτιση με τη δράση και τους χειρισμούς του υποκειμενικού παράγοντα. Η συσχέτιση αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων είναι αναγκαία, γιατί μόνο έτσι μπορεί το Κόμμα μας να δει συγκεκριμένα τις υποκειμενικές αδυναμίες και τα λάθη του, ώστε να κατακτά την ικανότητα να προωθεί την στρατηγική του σε οποιεσδήποτε συνθήκες, λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκές.

Το εύρος και η αντοχή της εκλογικής δύναμης του Κόμματος καθορίζεται από το επίπεδο της ταξικής πάλης και αποτελεί δείκτη της. Το επίπεδο της ταξικής πάλης προκύπτει από την αλληλεπίδραση της δράσης του υποκειμενικού παράγοντα με τους αντικειμενικούς, καθοριστικούς παράγοντες που είναι οι εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, στην ταξική διάρθρωση κ.α.

Με βάση τα παραπάνω κριτήριο της αυτοκριτικής προσέγγισης της ΚΕ για τη δράση του Κόμματος γενικά και στην εκλογική περίοδο είναι:

Πρώτον, αν η δράση μας αξιοποίησε όλες τις δυνατότητες που έδωσαν οι αντικειμενικές συνθήκες τα προηγούμενα χρόνια για να οξυνθεί η ταξική πάλη, να διευρυνθεί ο περίγυρος του Κόμματος και να βαθύνει η συμφωνία του με την στρατηγική του, η αποφασιστικότητά του να την υποστηρίξει σε όλες τις συνθήκες και εκλογικά, χωρίς διακυμάνσεις.
Δεύτερον, αν κατά την εκλογική αναμέτρηση οι χειρισμοί και η δράση μας συμβάλανε ώστε να ενισχύονται οι θετικές και να αποδυναμώνονται οι αρνητικές εκλογικές τάσεις που γενικά καθορίζονται από το επίπεδο της ταξικής πάλης.

Πιο συγκεκριμένα:

- Η εκλογική αναμέτρηση ανέδειξε τις μακροχρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στην δουλειά μας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, την κομματική οικοδόμηση σε συνθήκες που υπάρχουν δυσκολίες στην οργάνωση των μαζών, ώστε να εξαντλούνται όλες οι δυνατότητες που απορρέουν από τις αντικειμενικές εξελίξεις. Αυτά τα καθήκοντα βεβαίως απαιτούν χρόνο, επίμονη προσπάθεια, σταθερό και επεξεργασμένο προσανατολισμό. Σε τελευταία ανάλυση η ΚΕ έχει την πρώτη ευθύνη, επίσης όλα τα καθοδηγητικά όργανα, η κάθε ΚΟΒ, πώς τελικά δρούμε στις μάζες με τις θέσεις μας, με μαχητικότητα και ικανότητα συσπείρωσης δυνάμεων που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και διαφορετικό επίπεδο πείρας και θέλησης για δράση.

Η ΚΕ πρέπει να αποτιμήσει την δουλειά της αναλυτικά και πιο συγκεκριμένα πώς δούλεψε από το 18ο συνέδριο και μετά, με βάση τα παραπάνω καθήκοντα και να εντάξει τα συμπεράσματα στην ουσιαστική αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς της ΚΕ εν όψει του 19ου συνεδρίου.

-Η ΚΕ δεν μπόρεσε, επίσης, με βάση το ύψος των αναγκών και των δικών της κατά καιρούς διαπιστώσεων, να προσανατολίσει πρακτικά όλο το Κόμμα να απευθύνεται κυρίως στις νεώτερες ηλικίες με κοινωνικοταξικά βέβαια κριτήρια. Αυτές οι ηλικίες διαμορφώθηκαν σε συνθήκες παγκόσμιας ήττας του εργατικού κινήματος, βαθειάς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, προσπάθειας να υποκατασταθεί το κομμουνιστικό κίνημα με ένα σοσιαλδημοκρατικό-οπορτουνιστικό αριστερό κίνημα που διεκδικεί συμμετοχή στην αστική διαχείριση. Δεν μπόρεσε να συντονίσει την δουλειά όλου του κόμματος με την στήριξη και βοήθεια της ΚΝΕ, ιδιαίτερα σε χώρους της μάθησης στους οποίους η ιδεολογική επίθεση είναι επεξεργασμένη καλά και ασκεί σοβαρή επίδραση.

-Αυτοί, επίσης, οι παράγοντες και άλλοι που θα αναδειχθούν και από την συζήτηση, θα αποτελέσουν και την αποτίμηση της δουλειάς της ΚΕ στη προσυνεδριακή περίοδο.
Αποδείχθηκε ότι απαιτείται να οικοδομούνται πιο στενοί ιδεολογικοπολιτικοί δεσμοί με τους φίλους και οπαδούς, ως μόνιμο στοιχείο στη δουλειά μας και όχι μόνο σε περιόδους έξαρσης των αγώνων και των εξελίξεων. Δεν αρκεί η ιδεολογικοπολιτική συζήτηση σε θέματα της επικαιρότητας. Ένα σημαντικό μέρος των οπαδών δεν γνωρίζει τις θέσεις του κόμματος π.χ. για κυβερνήσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, για εξελίξεις στην ΕΕ, για θέματα σχέσης οικονομίας και πολιτικής, τον χαρακτήρα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, για το περιεχόμενο της λαϊκής εξουσίας. Αυτό προϋποθέτει το κομματικό δυναμικό να βοηθιέται και να προσανατολίζεται στην ανάπτυξη μεγαλύτερης ικανότητας στην εκλαΐκευση των θέσεων του Κόμματος, της στρατηγικής του.

-Η ΚΕ και ιδιαίτερα το ΠΓ, αδύνατα και πίσω από τις απαιτήσεις αντιμετώπισε τις ανάγκες της προπαγάνδας με συνεχείς επεξεργασίες ώστε η ταξική συνείδηση να μην εκτρέπεται σε ανώδυνους δρόμους σε συνθήκες που οι μηχανισμοί χειραγώγησης και επηρεασμού είναι πολλοί, πολυπλόκαμοι. Η προπαγάνδα του Κόμματος δεν είναι ζωντανή και εμπλουτισμένη με παραδείγματα και στοιχεία που βγαίνουν μέσα από τις εξελίξεις στο κίνημα, αλλά και τον κάθε κλάδο, δεν έχει αποκτήσει η προπαγάνδα μας ζωντανό εκλαϊκευτικό χαρακτήρα. Το θέμα της προπαγάνδας δεν είναι ζήτημα γενικά «επικοινωνιακής πολιτικής» και μάλιστα με κριτήριο το πώς διεξάγεται ο τηλεοπτικός διάλογος. Η αυτοκριτική της ΚΕ στο επίπεδο της προπαγάνδας αναφέρεται στις μορφές ζωντανής προπαγάνδας, που διευκολύνει το διάλογο, τη συμμετοχή, και όχι την παθητική παρακολούθηση των λεγόμενων τηλεοπτικών εκπομπών που δεν μπορούν να δώσουν τον πλούτο των θέσεών μας, την τεκμηρίωση, τα κριτήρια. Υποτιμήθηκε επίσης ο ρόλος του Διαδικτύου στην πληροφόρηση της νεολαίας αλλά και ως όργανο επίθεσης στο Κόμμα.

4. Η ΚΕ εκτιμά ότι η γενική πολιτική γραμμή που δόθηκε η εκλογική μάχη ανταποκρινόταν στον χαρακτήρα της κρίσης, της διεξόδου που είχε ανάγκη ο λαός, σε συνθήκες που προοιωνίζονταν νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, ανεξάρτητα των όποιων χειρισμών θα γίνονταν από την νέα κυβέρνηση, η οποία θα πρόκυπτε. Το πρόβλημα είναι ότι η ΚΕ δεν εντόπισε έγκαιρα το βάθος της συνολικής μείωσης των δύο κομμάτων και ιδιαίτερα την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, καθώς και την ισχυροποίηση-στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, το σχέδιο επίθεσης στο Κόμμα. Αρχικά είχε εντοπισθεί η μείωση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ υπέρ της ΔΗΜΑΡ που όμως δεν ασκούσε επίδραση στο χώρο των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, πράγμα που επιβεβαιωνόταν από τις δημοσκοπήσεις. Δεκαπέντε μέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση εντοπίσθηκε η απότομη στροφή προς το ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ αλλά και του Κόμματος. Παρά τις προσπάθειες που τότε έγιναν για να εντοπισθούν οι απώλειες, δεν επιβεβαιώνονταν η έκτασή τους από τις εκτιμήσεις τοπικά των κομματικών οργανώσεων.

Η ουσία είναι ότι η ΚΕ δεν συγκέντρωσε την προσοχή της στο γεγονός ότι για πρώτη φορά, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, μπροστά στο δοκιμαζόμενο λαό έμπαινε ζήτημα να επιλέξει ανάμεσα σε μια κυβέρνηση στη βάση της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ από την μια, ή μια κυβέρνηση της λεγόμενης «αριστερής συνεργασίας» με ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ και μάλιστα με το ψεύτικο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για το πλεονέκτημα των 50 εδρών. Η ΚΕ εντόπισε την ιδιαίτερη σκληρότητα και συνθετότητα της εκλογικής μάχης κυρίως μετά τις 6 του Μάη και όχι πριν, και γι αυτό διατύπωσε τη θέση ότι πρόκειται για τη δυσκολότερη αναμέτρηση των τελευταίων 40 χρόνων.

Το συμπέρασμα είναι ότι η ΚΕ έπρεπε να καθορίσει το πλαίσιο της πρώτης εκλογικής μάχης στο ίδιο πνεύμα που το επεξεργάσθηκε αμέσως μετά τις εκλογές της 6 Μαΐου. Δηλαδή να προτάξει το μέτωπο στην αυταπάτη της «αριστερής κυβέρνησης» με επεξεργασία και κωδικοποίηση κατάλληλων συνθημάτων. Δεν ανέδειξε έγκαιρα το ΣΥΡΙΖΑ ως νέο πολιτικό φορέα της σοσιαλδημοκρατίας με συστηματική προσπάθεια διείσδυσης στον εκλογικό μας περίγυρο. Η ΚΕ δεν έδωσε έγκαιρα απάντηση πώς βλέπει το ΚΚΕ το ζήτημα της κυβέρνησης της λαϊκής εξουσίας, πώς θα φθάσει ο πολιτικός αγώνας σε μια τέτοια έκβαση και με ποιες προϋποθέσεις, ώστε να κατανοηθεί γιατί το ΚΚΕ δεν μετέχει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης, σε κυβέρνηση που πολιτεύεται στα πλαίσια του συστήματος, στο έδαφος δηλαδή του καπιταλισμού. 

Η θέση του ΚΚΕ για κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα προπαγανδιζόταν έγκαιρα και ευρύτερα, θα αποκτούσε τη δέουσα επιθετικότητα, δεν θα άφηνε χωρίς απάντηση το παραπλανητικό και ύπουλο επιχείρημα που καλλιεργήθηκε συστηματικά, ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Δεν σήμανε συναγερμό στην πρώτη προεκλογική περίοδο για τον κίνδυνο απωλειών του Κόμματος, την συστηματική προσπάθεια να προωθηθεί σχεδιασμένα η αποδυνάμωση του Κόμματος από τις δυνάμεις του συστήματος. Δεν καλλιέργησε, στον απαιτούμενο βαθμό, πνεύμα επαγρύπνησης και ανησυχίας στα μέλη του Κόμματος, στον περίγυρο του. Δεν σημαίνει βεβαίως ότι αν στην πρώτη προεκλογική περίοδο είχε χαραχθεί εύστοχη εκλογική τακτική θα ήταν δυνατόν να ανατραπεί το ρεφορμιστικό ρεύμα υπέρ κυβέρνησης διαχείρισης της κρίσης, η ανάπτυξη του οποίου έχει αντικειμενική βάση, πατά στις ανάγκες της αστικής εξουσίας. Όμως είναι πολύ πιθανό το Κόμμα να είχε λιγότερες απώλειες, κυρίως να αποτρεπόταν ένα πνεύμα απογοήτευσης ιδιαίτερα στο χώρο των οπαδών και φίλων του Κόμματος που δικαίως προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Ορισμένοι φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, αλλά και ένα μικρό μέρος των κομματικών μελών, έκανε την παρατήρηση ότι το Κόμμα θα μπορούσε να θέσει κατά τη διερευνητική εντολή μια κυβερνητική πρόταση που βεβαίως θα απορρίπτονταν από το ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα έθετε το ζήτημα της αποδέσμευσης, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της ρήξης με τις επιλογές της ΕΕ και των μονοπωλίων. Υποστηρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνταν η πρωτοβουλία κινήσεων από το ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΚΕ εκτιμά ότι σωστά δεν μπήκε το Κόμμα στη λογική συζήτησης με το ΣΥΡΙΖΑ στη διερευνητική εντολή. Το Κόμμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνει κινήσεις που επιτείνουν τη σύγχυση γύρω από το χαρακτήρα αυτού του φορέα ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τη γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει εναλλακτικά σχέδια διαχείρισης.
5. Η ΚΕ εκτιμά ότι η διπλή εκλογική αναμέτρηση, ανεξάρτητα από τις γενικότερες αδυναμίες που αναδείχθηκαν και τις απώλειες, αποτελεί παρακαταθήκη καθώς έγινε σημαντική δουλειά για την ανάδειξη των δύο δρόμων ανάπτυξης, το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, το ζήτημα της εργατικής λαϊκής εξουσίας, την ανάδειξη της θέσης του Κόμματος για την συμμετοχή σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Το ΚΚΕ έδωσε μια μάχη κόντρα στο ρεύμα, σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες και περίπλοκες. Βρέθηκε αντιμέτωπο και με αδυναμίες, ελλείψεις και καθυστερήσεις, τις οποίες οφείλει να αντιμετωπίσει και μπορεί να αντιπαλέψει καθώς οι απαιτήσεις του αγώνα θα αυξηθούν απότομα το επόμενο χρονικό διάστημα.

Η ΚΕ επεξεργάσθηκε πρόγραμμα δράσης του Κόμματος για το επόμενο διάστημα, που θα εξειδικευθεί στις κομματικές οργανώσεις. Καλεί τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, να πρωτοστατήσουν μαζί με τους φίλους, οπαδούς, συναγωνιστές και συναγωνίστριες στη συσπείρωση και αντεπίθεση με επίκεντρο τον τόπο δουλειάς, τον κλάδο σε τοπικό, ομοσπονδιακό και πανελλαδικό επίπεδο με βάση το βασικό καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Να ανεβάσουμε την ικανότητά μας να εξειδικεύουμε και να εκλαϊκεύουμε την στρατηγική μας καθοδηγώντας τους αγώνες με βάση την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων γενικά και κατά πρόβλημα, με κύρια κατεύθυνση τις θέσεις κατά κλάδο, από την σκοπιά μας, τα κοινωνικά προβλήματα, την ανεργία, τα ζητήματα της υγείας και των φαρμάκων, τη φοροληστεία των πενιχρών λαϊκών εισοδημάτων, των αποκρατικοποιήσεων, της παιδείας και τα άλλα σοβαρά οξυμένα προβλήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, κατά κλάδο, περιοχή, στον τόπο δουλειάς. Θα πρωτοστατήσει σε ανάλογες παρεμβάσεις και έξω και μέσα στη βουλή, με την αναβάθμιση της δράσης της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Να δουλέψουμε για την επιτυχία όλων των εκδηλώσεων του 38ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ με κεντρικό σύνθημα «Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται… Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία…!» Η επιτυχία του θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα προσανατολιστούν καθοδηγητικά όλες οι ΚΟΒ και οι ΟΒ στην ενημέρωση-συζήτηση και διακίνηση του κουπονιού με πολιτικά κριτήρια, να κάνουν δουλειά συσπείρωσης δυνάμεων, να επικοινωνήσουν με νέες ηλικίες, νέους και νέες εργάτες και εργάτριες, ανέργους, μαθητές, μαθήτριες, σπουδαστές, φοιτητές, άλλους εργαζόμενους.
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΑΘΗΝΑ 10/7/2012

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ

[ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΤΟΥΝΤΑΣ]

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

       1.Έχομεν ομιλήσει και άλλοτε σχετικά με τον νεανίσκον ¹ αυτόν και εξάπαντως θα ενθυμήται ο επιμελής ακροα­τής αυτά που εξετάσαμεν τότε. Πρώτον μεν δεν είναι ο ίδιος με τον νομικόν που αναφέρεται εις τον Λουκάν ². Διότι ε­κείνος μεν ήταν πειρακτήριος με το να κάμνη ειρωνικάς ε­ρωτήσεις, αυτός δε καλά μεν ερωτούσεν, αλλά δεν εδέχετο με ευπείθειαν³. Διότι δεν θα έφευγε λυπημένος από τας απαντήσεις που τού έδιδεν ο Κύριος, εάν περιφρονητικώς τού απηύθυνε τας ερωτήσεις. Δια τούτο κάπως ανάμικτος μας εφαίνετο η συμπεριφορά του, διότι άλλοτε μεν η Γραφή⁴ μας τον δεικνύει άξιον επαίνου, άλλοτε δε αθλιώτατον και καθ' ολοκληρίαν απελπισμένον.

 Το να γνωρίση δηλαδή τον αληθινόν διδάσκαλον και να περιφρονήση την αλαζονείαν των φαρισαίων και την γνώμην των νομικών και την ενόχλησιν των γραμματέων, και να αποδώση την ονομασίαν αυτήν εις τον μόνον αληθινόν και αγαθόν διδάσκαλον, αυτό ήταν εκείνο που επηνέσαμεν. Εκτός δε τούτου και το να φανή ότι φροντίζει πως θα ημπορούσε να κληρονομήση την αιώνιον βασιλείαν, και αυτό αξίζει να το παραδεχθούμεν. Αν­τιθέτως, εκείνο μάλιστα κρίνει ολόκληρον την διάθεσίν του, που δεν αποβλέπει εις το πραγματικώς καλόν, αλλά προσ­έχει αυτό που αρέσει εις τους  πολλούς, το ότι δηλαδή, αφού εδιδάχθη σωτήρια μαθήματα από τον αληθινόν διδά­σκαλον, δεν τα εχάραξεν εις την καρδίαν του και δεν εφήρμοσεν εις την πράξιν τα διδάγματα, άλλ' απήλθεν λυπημέ­νος, τυφλωμένος από το πάθος της φιλοπλουτίας.

Αυτό δε ελέγχει την ανωμαλίαν της συμπεριφοράς και την ασυμφωνίαν προς τον εαυτόν του. Τον ονομάζεις διδάσκαλον ⁵ και δεν κάμνεις αυτά που κάμνουν οι μαθηταί; Τον λέγεις αγα­θόν⁶ και περιφρονείς αυτά που δίδει; Και όμως είναι φανερόν ότι αυτός που είναι αγαθός παρέχει αγαθά. Και ερωτάς μεν να μάθης δια την αιώνιον ζωήν⁷, αποδεικνύεσαι όμως ότι ολόκληρος είσαι δεμένος εις την απόλαυσιν τού παρόν­τος βίου. Ποίον δε δύσκολον, βαρύν ή δυσβάστακτον λόγον σου απηύθυνεν ο διδάσκαλος; Να πωλήσης όσα έχεις και να τα μοιράσης εις τους πτωχούς ⁸. Εάν σου επρότεινε γεωρ­γικάς εργασίας ή τους κινδύνους τού εμπορίου ή όσα άλλα επίπονα προσιδιάζουν εις αυτούς που κερδοσκοπούν, έπρε­πε συ δυσφορών δια την προσταγήν να λυπηθής. Εάν όμως σου υπόσχεται να σε αναδείξη κληρονόμον της αιωνίου ζωής μ' ένα τόσον εύκολον δρόμον που δεν έχει κανένα κόπον και ιδρωτα, δεν χαίρεις δια την ευκολίαν της σωτηρίας, αλλά φεύγεις με οδύνην και πένθος εις την ψυχήν και αχρηστεύεις δια τον εαυτόν σου όλα όσα έχεις κοπιάσει μέχρι τώρα; Διότι εάν δεν εφόνευσες, όπως συ λέγεις, ούτε εμοίχευσες, ούτε έκλεψες, ούτε εψευδομαρτύρησες εναντίον κάποιου ⁹, καθιστάς ανώφελον εις τον εαυτόν σου την επιμέλειαν γύρω από αυ­τά, αφού δεν προσθέτεις αυτό που υπολείπεται, με το οποίον θα ημπορέσης να εισέλθης εις την βασιλείαν τού θεού.

Και εάν μεν κάποιος ιατρός σου υπέσχετο να σου διορθώση α­ναπηρίας που υπάρχουν εις σε εκ φύσεως ή από αρρώστιαν, δεν θα ευθυμούσες όταν το ήκουες; Επειδή δε ο μεγάλος ιατρός των ψυχών θέλει να σε τελειοποιήση ως προς αυτά που καιρίως υστερείς, αρνείσαι την δωρεάν και πενθείς και σκυθρωπάζεις; Είναι φανερόν λοιπόν πως στέκεσαι μακρυά από την εντολήν και ψευδώς ωμολόγησες εις τον εαυ­τόν σου ότι έχεις αγαπήσει τον πλησίον σου ωσάν τον εαυ­τόν σου ¹⁰. Διότι να, η προσταγή τού Κυρίου σε αποδει­κνύει ότι απέχεις παρά πολύ μακρυά από την αληθινήν αγάπην. Διότι εάν αυτό που διεβεβαίωσες ήταν αληθινόν, ότι δηλαδή από τα νειάτα σου ετήρησες την εντολήν της αγάπης και έδωκες εις τον καθένα τόσον όσον και εις τον εαυτόν σου, τότε από που προέρχεται αυτή η χρηματική περιουσία; Διότι η ικανοποίησις των αναγκών των πτωχών καταναλώνει τον πλούτον, όταν δηλ. ο καθένας μεν δέχεται ολίγα δια την ικανοποίησιν των αναγκών του, όλοι δε μα­ζί μοιράζωνται τα υπάρχοντα που εξοδεύονται δι' όλους. Ώστε αυτός που αγαπά τον πλησίον ωσάν τον εαυτόν του δεν κατέχει τίποτε περισσότερον από τον πλησίον.

Άλλ' ό­μως φαίνεσαι να έχης πολλά κτήματα. Από που αυτά; Από που αλλού παρά από τού ότι είναι φανερόν ότι επροτιμούσες την ιδικήν σου απόλαυσιν από την παρηγορίαν των πολλών. Όσον λοιπόν υπερέχεις κατά τον πλούτον, τόσον υστερείς κατά την αγάπην. Διότι προ πολλού θα είχες σκεφθή να απομακρύνης τα χρήματα, εάν είχες αγαπήσει τον πλησίον. Τώρα δε τα χρήματα είναι συνδεδεμένα μαζί σου περισσότε­ρον από τα μέλη τού σώματος, και ο χωρισμός από αυτά σε λυπεί, σαν τον ακρωτηριασμόν των χρησιμωτέρων μελών. Διότι εάν είχες ενδύσει τον γυμνόν, εάν είχες δώσει τον άρ­τον σου εις αυτόν που πεινά, εάν η πόρτα σου είχεν ανοιγή εις κάθε ξένον, εάν είχες γίνει πατέρας των ορφανών, εάν συνέπασχες με κάθε αδύνατον, δια ποία τώρα χρήματα θα εδοκίμαζες λύπην; Που δε θα εδυσκολευόσουν να διαθέσης τα υπόλοιπα, εάν από πολλού είχες σκεφθή να τα μοιράζης εις τους ενδεείς; Έπειτα, εις μεν τας πανηγύρεις κανένας δεν λυπείται να πωλή τα υπάρχοντά του και να αποκτά άντ' αυτών αυτά που χρειάζεται. Αλλά με όσον μικροτέραν τι­μήν αγοράζει τα πολυτίμητα πράγματα, τόσον περισσό­τερον χαίρει, διότι η συναλλαγή του υπήρξε λαμπρά. Εσύ δε λυπείσαι με το να δίδης χρυσίον και αργύριον και κτή­ματα, δηλαδή με το να προσφέρης λίθους και χώμα, δια να απόκτησης την αιώνιον ζωήν.

2. Αλλά τι τον χρειάζεσαι τον πλούτον; Θα ενδυθής με ένδυμα; Δύο πήχεις σου αρκούν λοιπόν δια τον χιτωνίσκον¹¹ και η ένδυσις ενός ιματίου θα καλύψη ολόκληρον την ανάγκην των ενδυμάτων. Μήπως θα εξοδεύσης τον πλούτον εις την διατροφήν; Ένας άρτος είναι αρκετός δια να γεμίσης την κοιλίαν σου. Διατί λοιπόν λυπείσαι; Σαν τι να στερήσαι; την δόξαν του πλούτου; Άλλ' εάν δεν αναζητησης την επίγειον δόξαν, θα εύρης την πραγματικήν εκείνην και λαμ­πράν, που σε προάγει εις την βασιλείαν των ουρανών. Αλλά το να έχης απλώς τον πλούτον είναι πράγμα αγαπητόν, έστω και αν δεν προκύπτει κανένα όφελος άπ' αυτόν. Ότι λοιπόν είναι ανόητος η φροντίδα δια άχρηστα πράγματα, είναι εις όλους γνωστόν. Ίσως σου φανή παράδοξον αυτό που σκοπεύω να ειπώ, πλην όμως είναι από όλα το πιο αληθινόν. Όταν ο πλούτος σκορπίζεται, κατά τον τρόπον που ο Κύριος παραγγέλλει, είναι φυσικόν να παραμένη, όταν όμως φυλάσσεται είναι φυσικόν να αποξενώνεται. Εάν τον φυλάσσης, δεν θα τον έχης, εάν τον σκορπίσης, δεν θα τον χάσης. Διότι εσκόρπισεν ελευθέρως και εμοίρασεν εις τους πτωχούς· η δικαιοσύνη του παραμένει αιωνίως ¹².

Άλλ' όμως ο πλούτος δια τους περισσοτέρους δεν είναι πε­ριζήτητος ούτε δια τα ενδύματα, ούτε δια τας τροφάς, αλλά υπό τού διαβόλου έχει επινοηθή κάποιο τέχνασμα, που υποβάλλει εις τους πλουσίους απείρους αφορμάς δια δαπάνην, ώστε τα περιττά και τα άχρηστα να θεωρούνται ως σπουδαία και τίποτε να μη είναι αρκετόν δια την εφευρε­τικότητα των εξόδων. Διότι διαμοιράζουν τον πλούτον σύμφωνα και προς την παρούσαν ανάγκην και προς την μελλοντικήν, και ένα μέρος μεν το κρατούν δια τους εαυτούς των και το άλλο να είναι απόθεμα δια τα παιδιά τους. Έπειτα δε τον ίδιον πλούτον κατανέμουν σύμφωνα προς τας ποικίλας ανάγκας. Άκου λοιπόν ποιοι είναι οι κανονισμοί αυτών. Να είναι, λέγει, άλλος μεν πλούτος δια χρήσιν, άλλος δε δια απόθεμα, και αυτός που εξυπηρετεί τας ανάγκας να ξεπερνά το όριον των απαραιτήτων πραγμάτων. Αυτός να υπάρχη δια τας πολυτελείας των σπιτιών και εκείνος να εξυπηρετή τας κοσμικάς επιδείξεις. Ο μεν να παρέχη την άνεσιν όταν οδοιπορής, ο δε να κάμνη την ζωήν σου λαμπράν και αξιοπρόσεκτον όταν μένης εις το σπίτι. Ώστε μου έρχεται εις τον νουν να θαυμάζω την εφεύρεσιν των περιττών αναγ­κών. Υπάρχουν χίλια δύο αμάξια, άλλα μεν που μεταφέρουν τας αποσκευάς, άλλα δε που κουβαλούν τους ιδίους και που είναι καλυμμένα με χαλκόν και άργυρον. Υπάρχουν πάμπολλα άλογα που και αυτά γενεαλογούνται από προγόνους ευγενι­κής ράτσας, όπως οι άνθρωποι. Άλλα μεν τους περιφέρουν εις την πόλιν, όταν διασκεδάζουν, άλλα κυνηγούν μαζί τους και άλλα έχουν εξασκηθή δια οδοιπορίαν. Τα χαλινάρια και αι ζώναι και τα περιδέραια, όλα είναι αργυρένια, όλα χρυ­σοκέντητα. Πορφυρένια σαΐσματα που κοσμούν τα άλογα σαν γαμβρούς· πληθώρα από μουλάρια, που κατά χρώμα είναι χωρισμένα. Οι οδηγοί αυτών, ο ένας κατόπιν του άλ­λου· αυτοί που τρέχουν εμπρός και αυτοί που ακολουθούν από οπίσω. Απειράριθμοι από τους άλλους υπηρέτας που αρκούν δια κάθε πολυτέλειαν και άνεσιν, δηλαδή επιστάται, ταμίαι, γεωργοί, τεχνίται, έμπειροι διαφόρων επαγγελμά­των, που έχουν εφευρεθή και δια τα αναγκαία, αλλά και δια την άνετον και απολαυστικήν ζωήν. Μάγειροι, αρτο­ποιοί, οινοχόοι, κυνηγοί, γλύπται, ζωγράφοι, δημιουργοί κάθε διασκεδάσεως. Κοπάδια από καμήλας, που άλλαι μεν είναι δια τα φορτία και άλλαι δια βοσκήν, κοπάδια από άλογα, βόδια, ποίμνια, αγέλαι από χοίρους, οι βοσκοί των βοσκοτόπια αρκετά δι' όλα αυτά και γη που με τα προϊόντα της αυξάνει τον πλούτον. Λουτρά εις την πόλιν, λουτρά εξοχικά, σπίτια περίλαμπρα από ποικίλα μάρμαρα, άλλο μεν από λίθον φρυγικόν, άλλο από πλάκα λακωνική ή Θεσσα­λική. Και από αυτά άλλα μεν που ζεσταίνουν τον χειμώνα, άλλα δε που δροσίζουν το θέρος. Το δάπεδον στολισμένον με ψηφιδωτά και η οροφή χρυσοκέντητος. Το μέρος δε των τοίχων που δεν καλύπτεται από μάρμαρον καλλωπίζεται με ζωγραφιστά άνθη.

3. Όταν όμως ο πλούτος που διαμοιράζεται εις απεί­ρους ανάγκας περισσεύη, παραχώνεται εις την γην και φυ­λάσσεται εις μέρη μυστικά. Διότι το μέλλον δεν είναι φανε­ρόν και μη τυχόν απρόβλεπτοι ανάγκαι μας εύρουν. Είναι μεν απρόβλεπτον το μέλλον εάν έλθης προς την ανάγκην τού χρυσού, δεν είναι όμως άδηλος η ζημία από την απανθρωπίαν της συμπεριφοράς. Διότι αφού δεν ημπόρεσες να εξοδεύσης τον πλούτον εις τας απειραρίθμους επινοήσεις, τότε τον απέκρυψες εις την γην. Είναι φοβερά μανία, όσον μεν ο χρυσός ήταν εις μετάλλευμα, να ανασκάπτης την γην, όταν δε ανακαλυφθή, να τον εξαφανίζης και πάλιν εις την γην.

Έπειτα, νομίζω, σου συμβαίνει όταν παραχώνης τον πλούτον να παραχώνης μαζί και την καρδιάν σου. Διότι όπου είναι ο θησαυρός σου, λέγει, εκεί είναι και η καρδία¹³. Δια τούτο λυπούν αι εντολαί. Διότι τους κάμνουν την ζωήν αβίωτον, όταν δεν καταγίνεται με τας ανωφελείς δαπανάς. Και μου φαίνεται ότι το πάθος του νεανίσκου ή των παρο­μοίων με αυτόν είναι όμοιον, όπως εάν κάποιος πεζο­πόρος που λόγω της επιθυμίας να ιδή κάποιαν πόλιν προθύμως διέτρεξε την οδόν μέχρις αυτής, έπειτα δε κατέλυσε κάπου εκεί εις τα ξενοδοχεία που ήταν εμπρός από τα τείχη. Εξ αιτίας της τεμπελιάς να βαδίση ολίγον, αχρήστευσε και τον προηγούμενον κόπον και απέκλεισε τον εαυτόν του από την γνώσιν των καλών πραγμάτων της πόλεως. Τέ­τοιοι είναι αυτοί που καταδέχονται να κάμνουν όλα τα άλ­λα, άλλ' αντιτίθενται εις την απομάκρυνσιν των υπαρχόν­των. Γνωρίζω ότι πολλοί νηστεύουν, προσεύχονται, στε­νάζουν, φανερώνουν όλην την ανέξοδον ευλάβειαν, δεν α­φήνουν όμως ένα οβολόν εις αυτούς που θλίβονται. Ποιον το όφελος των από την λοιπήν αρετήν; Διότι δεν τους δέ­χεται η βασιλεία των ουρανών διότι είναι ευκολώτερον, λέγει, να περάση μία καμήλα από την τρύπαν μιας βελόνας παρά να εμβή ένας πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρα­νών ¹⁴.

Αλλά η απόφασις είναι ολοκάθαρη και αυτός που την είπε δεν διαψεύδεται˙ αυτοί όμως που την πιστεύουν είναι σπάνιοι. Και πως θα ζήσωμεν όταν παραιτηθούμεν από όλα; Ποία δε θα είναι η μορφή τού κόσμου όταν όλοι πωλούν και όλα εγκαταλείπωνται; Μη μ' ερωτάς δια το νόημα των προσταγμάτων του Δεσπότου. Αυτός ο οποίος ενομοθέτησε γνωρίζει πολύ καλά και το αδύνατον να συναρμόζη με τον νόμον. Η καρδία σου ωσάν εις ζυγαριάν ζυ­γίζεται, αν κλίνη προς την αληθινήν ζωήν ή προς την προσωρινήν απόλαυσιν. Διότι αρμόζει αυτοί που σκέπτονται συνετά να θεωρούν την χρήσιν του πλούτου οικονομικήν και οχι απολαυστικήν, και όταν τον αποχωρίζωνται να χαίρουν, ωσάν να αποχωρίζωνται από ξένα, αλλά να μη δυσανασχετούν,   ωσάν να εκπίπτουν  από οικεία.   Διατί λοιπόν λυπείσαι; Διατί καταστενοχωρείσαι ψυχικά, όταν ακούης· Να πώλησης τα υπάρχοντα; Διότι εάν μεν σε συνώδευαν εις το μέλλον ούτε και εις την περίπτωσιν αυτήν θα σου ήταν τόσον περιζήτητα, επισκιαζόμενα από τα εκεί πολύτιμα αγαθά. Εάν δε είναι ανάγκη ακόμη να παραμένουν εδώ, διατί να μη αποκομίσωμεν κέρδος από αυτά με το να τα πωλήσωμεν; Εσύ όμως με το να δίδης χρυσόν και να απο­κτάς άλογον δεν λυπείσαι, με το να πωλής δε πράγματα φθαρτά και να αγοράζης την ουράνιον βασιλείαν, δακρύζεις και αρνείσαι αυτόν πού ζητά και δεν συγκατατίθεσαι να δώσης, με το να εφευρίσκης χιλίας δύο προφάσεις δι' εξόδευμα.

4. Τι θα αποκριθής εις τον κριτήν, εσύ που ενδύεις τους τοίχους και δεν ενδύεις άνθρωπον; Που στολίζεις τα άλογα, αλλά περιφρονείς τον άδελφόν που είναι γυμνός; Που καταμουχλιάζεις το σιτάρι και δεν τρέφεις αυτούς που πεινούν; Που παραχώνεις τον χρυσόν και καταφρονείς τον καταπιεζόμενον; Εάν μάλιστα συζή και γυναίκα που αγά­πα τον πλούτον, τότε η αρρώστια είναι διπλασία. Διότι και τας τέρψεις ανάβει και μαζί μ' αυτάς και τας φιληδονίας αυξάνει, και κεντρίζει τας περιέργους επιθυμίας, με το να επινοή διαφόρους λίθους, μαργαριτάρια και σμαράγδια και σαπφείρους και χρυσόν άλλον με το να τον επεξεργάζε­ται εις κοσμήματα, άλλον δε με το να τού υφαίνη και να αυξάνη την ασθένειαν με κάθε πολυτέλειαν. Βέβαια η φροντίδα γύρω άπ' αυτά δεν είναι κάτι το πάρεργον, αλλά φροντί­ζουν δι' αυτά ολόκληρους νύχτας και ημέρας. Πάμπολλοι δε κόλακες, που συντρέχουν εις τας επιθυμίας των, συγκεν­τρώνουν τους ανθοβαφείς¹⁵, τους χρυσοχόους, τους αρωματοποιούς, τους υφαντάς, τους διακοσμητάς. Δεν παρέχουν περιθώρια εις τον άνδρα να αναπνεύση από τας συνεχείς παραγγελίας της. Κανένας πλούτος δεν είναι αρκετός να εξυπηρέτηση τας γυναικείας επιθυμίας, ούτε και αν ακόμη ρέη από ποταμούς, όταν αύται προμηθεύωνται το τεχνικόν, ωσάν το λάδι από την αγοράν, και τα θαλασσινά άνθη, την θαλασσινήν πορφύραν¹⁶, την πίνναν¹⁷, περισσότερον από όσον το μαλλί από τα πρόβατα. Χρυσός δε που περισφίγγει τα πολύτιμα πετράδια, άλλος μεν γίνεται δι' αυτάς στο­λισμός εις το μέτωπον, άλλος δε γύρω από τον λαιμόν, άλ­λος εις τας ζώνας και άλλος περιβάλλει τα χέρια και τα πόδια.

Διότι αύται που αγαπούν το χρυσάφι χαίρουν να είναι δεμέναι με χειροπέδας, μόνον εάν το δέσιμον είναι από χρυσόν. Πότε λοιπόν θα φροντίση δια την ψυχήν του αυτός που δουλεύει εις τας γυναικείας επιθυμίας; Διότι όπως αι καται­γίδες και αι φορτούναι καταποντίζουν τα σαθρά από τα καράβια, έτσι αι πονηραί διαθέσεις των γυναικών κατα­πνίγουν τας ασθενείς ψυχάς των συζύγων. Όταν λοιπόν ο πλούτος από τον άνδρα και την γυναίκα, που ο ένας συνα­γωνίζεται τον άλλον εις τας επινοήσεις των ματαίων, δια­σπαθίζεται εις τόσα πολλά πράγματα, είναι εύλογον να μη μένη καιρός να ενδιαφερθούν δια τους άλλους. Αλλά εάν μεν ακούσης να πωλήσης τα υπάρχοντα και να τα μοιράσης εις τους πτωχούς, δια να έχης εφόδια δια την αιωνίαν απόλαυσιν, τότε φεύγεις λυπημένος εάν δε ακούσης δώσε χρήματα εις γυναίκας, που ζουν πολυτελώς, δώσε εις τους γλύπτας, εις τους οικοδόμους, εις τους τεχνίτας των ψηφι­δωτών, εις τους ζωγράφους, χαίρεις ωσάν να αποκτάς κάτι πολυτιμότερον από χρήματα.

Δεν βλέπεις αυτούς τους τοί­χους που καταρρέουν με τον χρόνον, των οποίων τα λείψανα ωσάν κάποιοι σκόπελοι αναδύονται από ολόκληρον την πόλιν; Όταν οι τοίχοι αυτοί εκτίζοντο, πόσοι υπήρξαν οι πτωχοί εις όλην την πόλιν, που παρεβλέποντο από τους τότε πλουσίους λόγω της φροντίδος των γύρω από αυτά; Που λοιπόν είναι η λαμπρά κατασκευή των έργων; Που δε αυτός που εκαυχάτο με την μεγαλοπρέπειαν αυτών; Δεν έχουν καταστραφή και εξαφανισθή αυτά, όπως αυτά που με το παιχνίδι κατασκευάζουν τα παιδιά εις την αμμουδιάν και αυτός δεν ευρίσκεται εις τον ωδήν, μετανοιωμένος δια την φροντίδα των ματαίων πραγμάτων; Να είσαι μεγαλόψυχος. Οι μικροί δε και οι μεγάλοι τοίχοι εκπληρώνουν την ιδίαν ανάγκην. Όταν εισέλθω εις σπίτι ανδρός ξιπασμένου και νεόπλουτου και το ιδώ να είναι στολισμένον με ποικίλα άνθη, ηξεύρω πολύ καλά ότι αυτός τίποτε από τα βλεπόμενα πο­λυτιμότερον δεν κατέχει, αλλά καλλωπίζει τα άψυχα και έχει αστόλιστον την ψυχήν.

Ποίαν, πες μου, περισσοτέραν ανάγκην παρέχουν τα αργυρένια κρεββάτια και τα αργυρένια τραπέζια, τα ελεφάντινα καθίσματα και τα ελεφάντινα αμάξια, ώστε ο πλούτος εξ αιτίας αυτών να μη περνά εις τους πτωχούς, μολονότι αναρίθμητοι στέκονται έξω από την πόρταν και εκβάλλουν κάθε είδος λυπητεράς φωνής; Εσύ δε αρνείσαι να δώσης, με το να λέγης ότι είναι α­δύνατον να επαρκέσης εις αυτούς που επαιτούν. Και με την γλώσσαν μεν ορκίζεσαι, ελέγχεσαι δε από το χέρι. Διότι το χέρι σου που δεν ομιλεί, αλλά περιαστράπτει από την πέτραν τού δακτυλιδιού, διαλαλεί την ψευδολογίαν σου. Πό­σους ημπορεί να απαλλάξη από τα χρέη ένα ιδικόν σου δα­κτυλίδι; Πόσα σπίτια που καταστρέφονται να ανορθώση; Μία ιματιοθήκη σου ημπορεί να ενδύση ολόκληρον λαόν που τρεμουλιάζει. Άλλ' ανέχεσαι να διώξης άπρακτον τον πτωχόν, χωρίς να φοβάσαι την δικαιοσύνην της ανταποδόσεως από τον κριτήν. Δεν ελέησες, δεν θα ελεηθής. Δεν άνοιξες την πόρταν, θα εκδιωχθής από την βασιλείαν. Δεν έδωσες το ψωμί, δεν θα λάβης την αίωνίαν ζωήν.

5. Αλλά λέγεις πτωχόν τον εαυτόν σου· και εγώ συμ­φωνώ. Διότι πτωχός είναι αυτός που στερείται από πολλά. Και σας η αχόρταγος επιθυμία σας κάμνει να στερήσθε από πολλά. Εις τα δέκα τάλαντα φροντίζεις να πρόσθεσης άλλα δέκα· όταν γίνουν είκοσι, επιζητείς άλλα τόσα και με το να προστίθεται πάντοτε δεν σου στάματα την ορμήν, αλλά ανάβει την όρεξιν. Διότι όπως εις τους μέθυσους η προσθήκη τού οίνου γίνεται αφορμή τού να μεθούν, έτσι και οι νεό­πλουτοι, αφού αποκτήσουν πολλά, επιθυμούν περισσότερα, τρέφοντες την ασθένειαν με αυτό που πάντοτε προστίθεται και καταντά η φροντίδα τους εις το αντίθετον. Διότι δεν τους ευφραίνουν τα παρόντα αν και είναι τόσα πολλά, όσον τους λυπούν τα ελλείποντα, όσα βέβαια αυτοί υποθέτουν ότι τους λείπουν, ώστε πάντοτε η ψυχή των να λυώνη από τας φροντίδας, εφόσον επιδιώκουν   περισσότερα. Ενώ αυτοί πρέπει να ευφραίνωνται και να είναι ευχαριστημένοι, επει­δή είναι τόσον πολύ εύποροι, αυτοί όμως δυσφορούν και θλίβονται, διότι είναι κατώτεροι από ένα ή δύο υπερπλουσίους. Όταν φθάσουν αυτόν τον πλούσιον, αμέσως αγωνίζον­ται να εξισωθούν με τον πλουσιώτερον. Και όταν και αυτόν τον φθάσουν, τότε μεταφέρουν την φροντίδα εις τον άλλον. Όπως αυτοί που αναβαίνουν την σκάλαν πάντοτε σηκώνοντες το βήμα των εις το παραπάνω σκαλοπάτι, δεν σταματούν προτού φθάσουν εις το τελευταίον, έτσι και αυτοί δεν παύουν την ορμήν της κυριαρχίας ως την στιγμήν που εξυψωθέντες θα καταστραφούν από υψηλόν πέσιμον. Ο κτίστης των όλων έκαμε να είναι αχόρταγον το ακριδοφάγον πτηνόν δια το καλόν των ανθρώπων, εσύ όμως κατέστησες ακόρεστον την ψυχήν σου προς ζημίαν των πολλών. Όσα βλέπει το μάτι, τόσα επιθυμεί ο πλεονέκτης. Το μάτι δεν θα χορτάση από το να βλέπη¹⁸ και ο φιλάργυρος δεν θα κορεσθή από το να λαμβάνη. Ο άδης δεν είπεν αρκεί ούτε ο πλεονέκτης είπε ποτέ αρκεί¹⁹. Πότε θα χρησιμοποίησης τα παρόντα; Πότε θα τα απολαύσης, όταν πάντοτε δια­κατέχεσαι από τους κόπους της αποκτήσεως; Αλλοίμονον εις σας οι οποίοι ενώνετε οικίαν με οικίαν και παραβιάζετε τα όρια των αγρών δια να αφαιρέσετε κάτι από τον πλησίον²⁰ Εσύ δε τι κάμνεις; Δεν επικαλείσαι άπειρους δικαιολογίας, δια να πάρης κάτι από τον πλησίον; Με επισκιάζει, λέγει, το σπίτι του γείτονος, προκαλεί θορύβους, ή φιλοξενεί τους ζητιάνους ή προφασίζεται ο,τι και αν τύχη, τους στενοχωρεί παντού, διαρκώς τους τραβά και τους σπαράσσει και δεν ησυχάζει προτού τους εξαναγκάση να αλλάξουν κατοικίαν. Τι ήταν εκείνο που εφόνευσε τον Ιεζραηλίτην Ναβουθάν; Δεν υπήρξεν η επιθυμία τού Αχαάβ δια το αμπέλι του²¹;

Ο πλεονέκτης είναι κακός γείτων εις την πόλιν, κακός και εις την εξοχήν. Η θάλασσα γνωρίζει τα σύνορα της και η νύ­κτα δεν παραβιάζει την πάλαιαν οροθεσίαν. Ο πλεονέκτης όμως δεν σέβεται τον χρόνον, δεν γνωρίζει σύνορα, δεν ανέ­χεται την σειράν της διαδοχής, αλλά μιμείται την ορμητικό­τητα της φωτιάς. Όλα τα αρπάζει, εις όλα εξαπλώνεται. Και όπως τα ποτάμια, αφού αφωρμίσθησαν από μικράν αρχήν πρώτα, έπειτα ολίγον κατ^’ ολίγον με τας προσθήκας αφού αυξηθούν αφόρητα, με την ορμητικότητα της φοράς παρασύρουν τα εμπόδια, έτσι και αυτοί που απέκτησαν μεγάλην δύναμιν με το να αποκτούν από αυτούς που έχουν ήδη αδικήσει δύναμιν να αδικούν, περισσότερον καταπιέ­ζουν τους υπολοίπους με αυτούς που προηγουμένως ηδικήθησαν και γίνεται δι’ αυτούς η περιουσία της πονηρίας αύξησις της δυνάμεως των. Διότι αυτοί οι οποίοι προηγου­μένως έχουν αδικηθή με το να προσφέρουν κατ' ανάγκην την βοήθειάν των εις αυτούς, συμπράττουν εις τας βλάβας και τας αδικίας των άλλων. Διότι ποιος γείτων, ποίος συγκά­τοικος, ποίος έμπορος δεν παρασύρεται; Τίποτε δεν αντι­στέκεται εις την δύναμιν τού πλουσίου. Όλα υποκύπτουν εις την τυραννίαν, όλα από φόβον ζαρώνουν εις την καταδυνάστευσιν, ώστε ο καθένας από αυτούς που έχουν αδικηθή έχει κάθε λόγον να μη επιχειρή να πάθη χειρότερον κακόν παρά να ζητήση ικανοποίησιν δι' όσα έπαθεν.

 Οδηγεί τα ζευγάρια των βοδιών, οργώνει, σπαίρνει, θερίζει αυτά που δεν τού ανήκουν. Εάν αντιμιλήσης, ακολουθούν τα κτυπήματα˙ εάν οδύρεσαι, σε καταγγέλλει ότι τον εξύβρισες, ότι είσαι υπό δίκην και θα πας φυλακήν. Οι συκοφάνται είναι έτοιμοι να θέσουν εις κίνδυνον την ζωήν σου. Θα είσαι ευχα­ριστημένος αφού δώσης και κάτι παραπάνω να απαλλα­γής από τας ενοχλήσεις.

6. Θα ήθελα να σε ξεκουράσω ολίγον από τα έργα της αδικίας και να δώσω ευκαιρίαν εις τας σκέψεις σου, δια να ενθυμηθής δια ποίον σκοπόν έγινεν η μελέτη των πραγμάτων αυτών. Έχεις τόσα και τόσα πλέθρα καλλιεργησίμου γης, άλλα τόσα φυτευμένα, βουνά, πεδιάδας, κοιλάδας, ποτα­μούς, λιβάδια. Τι λοιπόν θα συμβή ύστερα από όλα αυτά; Δεν σε περιμένουν τρεις πήχεις όλοι  όλοι; Δεν θα είναι αρκετόν το βάρος ολίγων πετρών δια να φυλαχθή η δυστυχής σάρκα; Δια ποίον κοπιάζεις; Δια ποίον αδικείς; Διατί με τα χέρια σου μαζεύεις ακαρπίαν; Μακάρι να μαζεύης ακαρ­πίαν και όχι ύλικόν δια το αιώνιον πυρ! Δεν θα απαλλαγής ποτέ από την μέθην αυτήν; Δεν θα υγιάνουν τα λογικά σου; Δεν θα συνέλθης; Δεν θα φέρης εμπρός εις τα μάτια σου το δικαστήριον τού Χριστού; Τι θα απολογηθής όταν θα σε έχουν περικυκλώσει οι αδικημένοι και θα σε κατηγορούν εις τον δίκαιον κριτήν; Τι Θα κάμης λοιπόν; Ποίους συνηγό­ρους θα πλήρωσης; Ποίους; μάρτυρας θα προσκόμισης; Πως θα ξεγελάσης τον δικαστήν που δεν εξαπατάται; Δεν παρ­ίσταται δικηγόρος εκεί, δεν υπάρχει επιχειρηματολογία που να ημπορή να υποκλέψη την αλήθειαν από τον δικαστήν. Δεν συνοδεύουν οι κόλακες, ούτε τα χρήματα, ούτε το μέγε­θος του αξιώματος. Μόνος χωρίς φίλους, χωρίς βοηθούς, χωρίς συνήγορον, αναπολόγητος, εντροπιασμένος θα οδηγηθής, σκυθρωπός, κατηφής, ολομόναχος, δειλός. Διότι ό­που και αν περιφέρης το βλέμμα σου θα ιδής καθαράς τας εικόνας των κακών έργων από την μίαν τα δάκρυα του ορφανού, από την άλλην τους στεναγμούς της χήρας, άπ' αλλού τους γρονθοκοπημένους από σε πτωχούς, τους υπηρέτας που κατεξέσχισες τας σάρκας, τους γείτονας που εξώργιζες. Όλα θα ξεσηκωθούν εναντίον σου. Ο πονηρός χο­ρός των κακών σου πράξεων θα σε περιστοιχίση. Διότι ό­πως η σκιά το σώμα έτσι και αι αμαρτίαι συνοδεύουν την ψυχήν και εξεικονίζουν ολοκάθαρα τας πράξεις. Δια τούτο εκεί δεν χωρεί άρνησις, αλλά βουβαίνεται το στόμα και μάλιστα το αδιάντροπον. Διότι τα ίδια τα πράγματα του καθε­νός, χωρίς να εκβάλλουν φωνήν, αλλά εμφανιζόμενα όποια α­κριβώς από ημάς έχουν διαπραχθή, καταθέτουν ως μάρτυρες.

Πως να ημπορέσω να φέρω τα φρικτά κάτω από τα μάτια σου; Εάν βέβαια ακούσης, εάν βέβαια μετανοιώσης, να ενθυμηθής την ημέραν εκείνην κατά την οποίαν η οργή τού Θεού φανερώνεται από τον ουρανόν²². Να ενθυμηθής την ένδοξον παρουσίαν τού Χριστού, οπότε θα αναστηθούν εκεί­νοι μεν που έκαμαν το καλόν δια ζωήν, εκείνοι δε που έκα­μαν το κακόν δια καταδίκην²³. Τότε αιώνιος εντροπή εις τους αμαρτωλούς και φωτιά που μέλλει να καταφάγη αυτούς που αντιτίθενται εις τον Θεόν ²⁴. Εκείνα να σε λυπούν και να μη σε λυπή η εντολή. Πως να σε κάμω να λυγίσης; Τι να ειπώ; Δεν επιθυμείς την βασιλείαν; Δεν φοβείσαι την κόλασιν; Από που να ευρεθή θεραπεία δια την ψυχήν σου; Διότι εάν τα φρικτά δεν σε πτοούν, τα φαιδρά δεν σε προτρέ­πουν, ομιλώ εις λιθίνην καρδίαν.

7. Κύτταξε προσεκτικά, άνθρωπε, την φύσιν του πλού­του. Διατί τόσον πολύ έχεις συγκλονισθή από τον χρυσόν; Πέτρα είναι ο χρυσός, πέτρα ο άργυρος, πέτρα ο μαργα­ρίτης, πέτρα η κάθε μία από τας πέτρας. Χρυσόπετρα, και βηρύλλιον ²⁵ και αχάτης ²⁶ και υάκινθος ²⁷ και αμέθυστος ²⁸ και ίασπις ²⁹. Αυτά λοιπόν είναι τα άνθη τού πλούτου. Άπ^’ αυτάς εσύ άλλας μεν αποθηκεύεις με το να τας παραχώνης, άλλας, τας διαυγείς από τας πέτρας, με σκότος τας καλύπτεις, άλλας δε, τας πιο πολύτιμους από αύτάς, τας περιφέρεις καμαρώνων δια την λάμψιν των. Πες μου, ποίον το όφελός σου να περιστρέφης το χέρι που λαμποκοπά από πέτρας; Δεν κοκκινίζεις να επιθυμής τα πετράδια, όπως αι γυναίκες όταν εγκυμονούν; Διότι και εκείναι ορέγονται τα πετράδια και εσύ επιζητείς με λαιμαργίαν τα άνθη των πολυτίμων λίθων με το να αναζητής σαρδόνυχας ³⁰, ιάσπιδας και αμεθύστους. Ποίος καλλωπιστής ημπόρεσε να προσθέση μίαν ημέραν εις την ζωήν; Ποίον ελυπήθη ο θάνατος δια τα πλούτη του; Ποιος εγλύτωσεν από την αρρώστιαν εξ αίτιας των χρημάτων του;

Ως πότε ο χρυσός θα είναι η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι τού θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε ο πλούτος θα είναι η αιτία του πολέμου, δια τον οποίον κατασκευάζονται όπλα, και ακονίζονται τα ξίφη; Εξ αιτίας αυτού οι συγγενείς παραγκωνίζουν την συγγένειαν, οι αδελφοί με φονικήν διάθεσιν υποβλέπει ο ένας τον άλλον. Εξ αιτίας τού πλούτου αι ερημίαι φιλοξενούν τους φονιάδες, η θάλασσα τους πειρατάς, αι πόλεις τους συκο­φάντας. Ποίος είναι ο πατέρας τού ψεύδους; ποίος ο δημιουρ­γός της πλαστογραφίας; Ποίος εγέννησε την ψευδορκίαν; Δεν είναι ο πλούτος; Δεν είναι η μέριμνα δι' αυτόν;

Τι κά­μνετε, ω άνθρωποι; Ποιος δια σας έχει στρέψει εναντίον σας τα ιδικά σας πράγματα; Είναι μέσον δια την ζωήν τα χρή­ματα. Μήπως δηλαδή τα χρήματα έχουν δοθή ως εφόδια κα­κών; Είναι λύτρον της ψυχής. Μήπως είναι αιτία καταστρο­φής; Άλλ' ο πλούτος είναι αναγκαίος δια τα παιδιά. Αυτή είναι μία εύλογος δικαιολογία πλεονεξίας. Διότι επικαλείσθε τα τέκνα, δίδετε όμως πληροφορίαν των διαθέσεων της καρδίας σας. Μη κατηγορής τον αναίτιον έχει τον κύριον του, έχει τον οικονόμον του, από άλλον έλαβε την ζωήν, από τον ίδιον περιμένει και τα απαραίτητα δια την ζωήν. Μή­πως τα Ευαγγέλια δεν έχουν γραφή δια τους έγγαμους;

Εάν θέλης να γίνης τέλειος, να πωλήσης τα υπάρχοντά σου και να τα μοιράσης εις τους πτωχούς ³¹; Όταν εζητούσες από τον Κύριον την καλλιτεκνίαν³², όταν αξίωνες να γίνης πατέρας παιδιών, επρόσθεσες άραγε το εξής· δώσε μου παι­διά, δια να παραβιάσω τας εντολάς σου; Δώσε μου παι­διά, δια να μη φθάσω εις την βασιλείαν των ουρανών; Ποίος όμως θα σου εγγυηθή δια την διάθεσιν τού παιδιού, ότι θα χρησιμοποιήση όπως πρέπει τα δοθέντα; Διότι ο πλούτος εις πολλούς έγινε μέσον της ακολασίας. Ή δεν ακούεις τον Εκκλησιαστήν που λέγει είδα θλιβερόν κακόν, να φυλάσσεται δηλαδή πλούτος από τον κάτοχόν του προς ιδίαν βλάβην³³. Και ξανά ότι θα εγκαταλείψω εγώ αυτόν εις τον άνθρωπον, ο οποίος θα με ακολουθήση. Και ποίος γνωρίζει εάν θα είναι σοφός ή άφρων; ³⁴. Πρόσεχε τώρα λοιπόν μη τυχόν, με το να συγκεντρώσης πλούτον ύστερα από πολλούς κόπους, προετοιμάσης δια άλλους υλικόν αμαρτημάτων και έπειτα τιμωρηθής διπλασίως, και δι' αυτά που ο ίδιος αδίκησες και δι' αυτά που εφωδίασες άλλον. Μήπως δεν σου είναι η ψυχή οικειοτέρα από όλα τα, παιδιά; Μήπως δεν συγγενεύεις με αυτήν περισσότερον από όλα; Εις αυτήν πρώτον να αποδώσης τα πρεσβεία της κληρονομιάς, να της προσφέρης πλούσια τα απαραίτητα της ζωής και τότε θα δωρήσης εις τα τέκνα την περιουσίαν. Διότι τα μεν παιδιά που δεν εκληρονόμησαν από τους γονείς, πολλάς φοράς έκαμαν δια τους εαυτούς των σπίτια, η δε ψυχή που έχει εγκαταλειφθή από σε, από ποίον θα ελεηθή;

8. Δια τους πατέρας έχουν λεχθή αυτά που ελέχθησαν. Οι άτεκνοι ποίαν εύλογον δικαιολογίαν της τσιγγουνιάς των επικαλούνται; Δεν πωλώ την πραμάτειαν μου ούτε την μοιράζω εις τους πτωχούς λόγω των αναγκών της ζωής. Λοιπόν δεν είναι διδάσκαλος σου ο Κύριος, ουτε το Ευαγγέλιον κανονίζει την ζωήν σου, αλλά συ ο ίδιος νομοθετείς δια τον εαυτόν σου. Κύττα όμως εις ποίον κίνδυνον ρίχνεσαι όταν έτσι σκέπτεσαι. Διότι εάν ο Κύριος τα διέταξεν εις ημάς ως αναγκαία και εσύ τα διαγράφης ως ανεφάρμοστα, δεν κά­μνεις τίποτε άλλο από το να είσαι φρονιμώτερος από τον νομοθέτην. Άλλ' αφού τα απολαύσω εις ολόκληροη την ζωήν μου μετά τον θάνατον θα κάμω κληρονόμους της περι­ουσίας μου τους πτωχούς, αφού τους καταστήσω κατόχους των ιδικών μου δια γραμμάτων και διαθηκών. Όταν πια δεν θα ευρίσκεσαι ανάμεσα εις τους ανθρώπους, τότε θα γίνης φιλάνθρωπος. Όταν θα σε αντικρύσω νεκρόν, τότε θα σε ονομάσω φιλάδελφον. Σου οφείλεται μεγάλο ευχαριστώ δια την φιλοτιμίαν σου, διότι ενώ κείσαι εις τον τάφον και έχεις διαλυθή εις το χώμα, έγινες άφθονος και μεγαλόκαρδος εις τας δαπανάς. Πες μου, δια ποίους καιρούς θα απαιτήσης τους μισθούς; Δι^’ αυτούς που έζησες ή δι^’ αυτούς τους με­τά τον θάνατον; Αλλά τον καιρόν κατά τον οποίον εζούσες, ενώ εζούσες την ζωήν σου πολυτελώς και ο πλούτος σου εχύνετο τριγύρω σου, δεν καταδεχόσουν ούτε καν να ρίξης μίαν ματιάν εις τους πτωχούς, τώρα δε που είσαι πεθα­μένος, ποία λοιπόν είναι η ενέργεια; Ποίος μισθός δι^’ έργασίαν σου οφείλεται; Δείξε τα έργα και ζήτησε τας ανταμοιβάς. Κανένας μετά την διάλυσιν της πανηγύρεως δεν εμπορεύε­ται. Ούτε στεφανώνεται κανείς όταν έλθη μετά τους αγώνας· ούτε ανδραγαθεί κανείς μετά τον πόλεμον. Όχι λοιπόν είναι ολοφάνεροη ότι ούτε μετά την ζωήν είναι δυνατόν να ευσεβή κανείς. Αλλά δια μελάνης και γραμμάτων εξαγ­γέλλεις τας ευεργεσίας σου. Ποίος λοιπόν θα σου αναγγείλη τον καιρόν τού θανάτου; Ποίος θα σε εγγυηθή δια τον τρό­πον τού θανάτου; Πόσοι δεν έχουν αρπαγή κατά τρόπον αιφνίδιοη, χωρίς να τους επιτρέψη το πάθημα να αφήσουν καν φωνήν; Πόσους ο πυρετός δεν ετρέλλανε; Διατί λοιπόν περιμένεις καιρόν που πολλάς φοράς δεν θα είσαι κύριος των λογικών σου; Νύκτα βαθειά, και ασθένεια βαρεία και βοηθός δεν υπάρχει πουθενά. Και αυτός που παραμονεύει την κληρονομίαν είναι έτοιμος, τα πάντα διοικών προς το συμφέρον του και σου καθιστά άχρηστα τα σχέδια. Έπειτα αφού κυττάξης γύρω εδώ και εκεί και ιδής την ερημίαν που σε περιζώνει, τότε θα αισθανθής την παραφροσύνην, τότε θα αναστενάξης δια την μωρίαν, δια ποίον καιρόν εφύλασσες την εντολήν, οπόταν η μεν γλώσσα παραλύη, το δε χέρι τρέμον ήδη συγ­κλονίζεται από τας νευρικάς συσπάσεις, ώστε ούτε με την φωνήν ούτε με τα γράμματα να καταστή γνωστή η απόφασις. Και όμως, αν και όλα είχαν γραφή φανερά και κάθε λέξις είχε διακηρυχθή απερίφραστος, ένα γράμμα εάν παρεμβληθή είναι αρκετόν να αλλοιώση ολόκληρον την απόφασιν. Μία σφραγίδα εάν παραποιηθή, δύο ή τρεις ψευδομάρτυρες αν υπάρξουν, ολόκληρος η κληρονομιά εις άλλους μεταφέρεται.

9. Διατί λοιπόν ξεγελάς τον εαυτόν σου με το να δια­θέτης κακώς τώρα τον πλούτον εις απόλαυσιν της σαρκός, και με το να υπόσχεσαι εις το μέλλον αυτά δια τα οποία δεν θα είσαι πλέον κύριος; Όπως το απέδειξεν ο λόγος, η σκέψις είναι πονηρά. Ενόσω ζω θα απολαύσω τας ηδονάς, όταν δε πεθάνω θα πράξω τα όσα έχουν διαταχθή. Θα ειπή και εις σε ο Αβραάμ· απέλαυσες τα αγαθά σου εις την ζωήν σου ³⁵. Η στενή και τεθλιμμένη οδός δεν σε χωρά, εάν δεν αποβάλλης το βάρος του πλούτου. Έφυγες από την ζωήν βαστάζων αυτόν. Διότι δεν τον απέβαλες, όπως διε­τάχθης, όταν εζούσες. Επάνω από την εντολήν έθετες τον εαυτόν σου. Μετά τον θάνατον και την διάλυσιν, τότε επροτίμησες την εντολήν από τους εχθρούς. Δια να μη λάβη δηλαδή ο τάδε, ας τα πάρη, λέγει, ο Κύριος. Και πως να το ονομάσωμεν αυτό; Άμυναν προς τους εχθρούς ή αγάπην προς τον πλησίον; Ανάγνωσε τας διαθήκας σου.

Ήθελα βέβαια ακόμη να ζω και να απολαμβάνω τα ιδικά μου. Η χάρις ανήκει εις τον θάνατον, όχι εις σε. Διότι εάν ήσουν αθά­νατος ούτε καν θα ενεθυμόσουν τας εντολάς. Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται ³⁶. Το νεκρόν δεν προσφέρεται εις θυσίαν. Να προσφέρης ζωντανήν την θυσίαν. Αυτός που από το περίσσευμα προσφέρει δεν γίνεται δεκτός. Εσύ δε αυτά που σου επερίσσευσαν μετά από ολόκληρον την ζωήν, αυ­τά προσφέρεις εις τον ευεργέτην. Εάν δεν τολμάς με τα πε­ρισσεύματα από το τραπέζι να δεξιωθής τους επισήμους, πως λοιπόν τολμάς να εξιλέωσης τον Θεόν με τα περισσεύματα; Οι πλούσιοι ιδέστε το τέλος της φιλοχρηματίας και σταματήσατε να είσθε παθιασμένοι με τα χρήματα.

 Όσον περισσότερον αγαπάς τον πλούτον, τόσον περισσότερον τίποτε δεν χάνεις από αυτά που κατέχεις. Κάμε τα όλα ιδικά σου, κουβάλησε τα όλα, να μη εγκατάλειψης εις άλλους τον πλούτον. Ίσως δε ούτε θα σε στολίσουν οι υπηρέται με τον τελευταίον διάκοσμον, αλλά θα εξαγνίσουν την ταφήν με το να προχωρήσουν λοιπόν σύμφωνα προς την εύνοιαν εις τους κληρονόμους. Και ακόμη ίσως τότε καταφερθούν εναντίον σου με φιλοσοφήματα. Είναι άτοπον, λέγει, να καλλωπίζης νεκρόν και με πολυτέλειαν να κάμης την εκφοράν αυτού, που δεν αισθάνεται πλέον. Τι λοιπόν, δεν είναι καλύτερον να στολίζης αυτούς που επιζούν με την πολυτελή και λαμπράν στολήν από το να κατασαπίζουν μαζί με τον νεκρόν τα πολύτιμα ενδύματα; Ποίον το όφελος από επίσημον μνήμα, από πολυτελή ταφήν και από δαπάνην χωρίς κέρδος; Πρέπει να χρησιμοποιηθούν από τους επιζώντας δια τας ανάγκας της ζωής. Τέτοια θα ειπούν και σε προστα­τεύοντες από το βάρος και χαριζόμενοι εις αυτούς που εκληρονόμησαν τα ιδικά σου. Εκ των προτέρων λοιπόν να ετοιμάσης τα εντάφια εφόδια. Η ευσέβεια είναι καλόν εντάφιον. Αφού ενδυθής όλα, φύγε από την ζωήν.

Κόσμημά σου κάμε τον πλούτον σου. Έχε τον μαζί σου. Να υπακούσης εις τον καλόν σύμβουλον, τον Χριστόν που σε ηγάπησε, που επτώχευσε προς χάριν μας, δια να πλουτήσωμεν ημείς με την πτωχείαν του³⁷. Εις αυτόν που έδωκε τον εαυτόν του δια να μας λυτρώση ³⁸. Ή να τον πιστεύσωμεν ως σοφόν που απο­βλέπει εις το συμφέρον μας ή να τον υπομείνωμεν, διότι μας αγαπά  ή να τον ανταμείψωμεν ως ευεργέτην. Εξάπαντος δε να κάμωμεν τα όσα μας έχουν διαταχθή, δια να γίνωμεν κληρονόμοι της αιωνίου ζωής που εις τον ίδιον τον Χριστόν υπάρχει, εις τον οποίον πρέπει η δόξα και η δύναμις εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν