Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι γίνεται τόση μεγάλη προσπάθεια να κρατηθεί ο ΟΣΕ μακριά από την πτώχευση και τη χρεοκοπία για να μην πληρωθεί ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε κάποιους που έχουν παίξει τέτοιο παιχνίδι ποντάροντας στην πτώχευση-χρεοκοπία του; Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι αυτή η ιστορία, που αποκαλείται ιστορία με τα CDS, έχει τόσο μεγάλο βάθος και πλάτος ώστε να αφορά στην κορυφή της διεθνούς οικονομικής ελίτ και συνολικό ποσό 1 τρισ. ευρώ;
Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι η έφεση που άσκησε ο οικονομικός εισαγγελέας, κ. Πεπόνης, ώστε να μην πάει στο αρχείο η υπόθεση, προκαλεί την οργή σε κολοσσούς του παγκόσμιου χρήματος και σε ιδρύματα που μπορούν να συντρίψουν και κυβερνήσεις μεγάλων κρατών; Στο σκάνδαλο αυτό ακούστηκαν πολλά από καταγγελίες πολιτικών (κυρίως του Πάνου Καμμένου) και για τον Ανδρέα Παπανδρέου, αδελφό του πρώην πρωθυπουργού και μετέχοντα σε διεθνή νομικά πρόσωπα. Η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί και, επομένως, κανείς δεν μπορεί να εξατομικεύσει ευθύνες. Το έναυσμα για την έρευνα έδωσε μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσαν στη Δικαιοσύνη ο δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργος Νούλας, και ο μηχανικός Κυριάκος Τόμπρας, συγγενής του Θεοφάνη Τόμπρα στελέχους του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο και ο ίδιος ανήκε. Η υπόθεση πήγαινε για αρχείο με πρόταση ενός εισαγγελέα κατώτερου βαθμού, αλλά αντέδρασε ο κ. Πεπόνης και ζήτησε νέα έρευνα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι υπάρχει τεράστιο σκάνδαλο. Αμφιβολίες για τους εμπλεκομένους υπάρχει. Όμως, όσο πιο ισχυροί είναι τόσο πιο κοντά είμαστε στο να παρέμβουν μεγάλες δυνάμεις και να μην καταλήξει πουθενά η έρευνα. Είχαμε συζήτηση με τον κ. Νούλα και συμπερασματικά μέσα από αυτήν και το ρεπορτάζ καταλήξαμε στα εξής καίρια ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:
Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι η έφεση που άσκησε ο οικονομικός εισαγγελέας, κ. Πεπόνης, ώστε να μην πάει στο αρχείο η υπόθεση, προκαλεί την οργή σε κολοσσούς του παγκόσμιου χρήματος και σε ιδρύματα που μπορούν να συντρίψουν και κυβερνήσεις μεγάλων κρατών; Στο σκάνδαλο αυτό ακούστηκαν πολλά από καταγγελίες πολιτικών (κυρίως του Πάνου Καμμένου) και για τον Ανδρέα Παπανδρέου, αδελφό του πρώην πρωθυπουργού και μετέχοντα σε διεθνή νομικά πρόσωπα. Η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί και, επομένως, κανείς δεν μπορεί να εξατομικεύσει ευθύνες. Το έναυσμα για την έρευνα έδωσε μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσαν στη Δικαιοσύνη ο δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργος Νούλας, και ο μηχανικός Κυριάκος Τόμπρας, συγγενής του Θεοφάνη Τόμπρα στελέχους του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο και ο ίδιος ανήκε. Η υπόθεση πήγαινε για αρχείο με πρόταση ενός εισαγγελέα κατώτερου βαθμού, αλλά αντέδρασε ο κ. Πεπόνης και ζήτησε νέα έρευνα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι υπάρχει τεράστιο σκάνδαλο. Αμφιβολίες για τους εμπλεκομένους υπάρχει. Όμως, όσο πιο ισχυροί είναι τόσο πιο κοντά είμαστε στο να παρέμβουν μεγάλες δυνάμεις και να μην καταλήξει πουθενά η έρευνα. Είχαμε συζήτηση με τον κ. Νούλα και συμπερασματικά μέσα από αυτήν και το ρεπορτάζ καταλήξαμε στα εξής καίρια ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:
Τα ερωτήματα:
• Ποιοι είναι αυτοί που έχουν στοιχηματίσει εις βάρος της χώρας μας, αλλά και συγκεκριμένων ΔΕΚΟ και ελληνικών τραπεζών περιμένοντας τη χρεοκοπία τους;
• Υπάρχουν Έλληνες ως φυσικά πρόσωπα ή ως συμμετέχοντες σε κερδοσκοπικά funds πίσω από αυτούς τους κωδικούς;
• Ποια από αυτά τα CDS είναι corporate και ποια sovereign; Ποια, δηλαδή, στοιχημάτιζαν στην αδυναμία πληρωμής από τις παραπάνω ΔΕΚΟ και τράπεζες;
• Ποιος είναι ο ρόλος γνωστών Ελλήνων, οι οποίοι έχουν περίοπτες θέσεις στα διοικητικά συμβούλια των κερδοσκοπικών funds, που έχουν στοιχηματίσει εις βάρος της χώρας μας;
• Τι γνωρίζει για το θέμα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος και τι οι κύριοι Μόντι και Ντράγκι που υπήρξαν και στελέχη της Goldman Sachs;
• Πόσα κεφάλαια έχουν τοποθετήσει σε συμβόλαια τύπου CDS;
• Ποιος είναι ο βαθμός μόχλευσης (leverage) των συμβολαίων CDS; (Αν η μόχλευση κεφαλαίου είναι 5 φορές, τότε με 1 εκατ. δολάρια μπορείς να ανοίξεις θέση αξίας 5 εκατ. δολαρίων).
• Πόσα είναι τα κεφάλαια που θα πρέπει να πληρώσουν οι εκδότες στους κατόχους των CDS, ώστε αυτά να ενεργοποιηθούν;
• Γιατί διασώζονται συνέχεια οι τράπεζες και γιατί δεν κλείνουν κάποιες χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ;
• Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν κλείσει ο ΟΣΕ; Θα πληρωθούν τα CDS αυτά;
• Μήπως κάποιοι με εσωτερική πληροφόρηση για τις ΔΕΚΟ, αλλά και τις τράπεζες, τοποθετήθηκαν ήδη σε CDS;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά θα προσδιορίσει το σκάνδαλο σε όλες του τις διαστάσεις. Από τη συζήτηση με τον κ. Νούλα και τη δική μας έρευνα προκύπτουν όμως και άλλα θέματα. Κυρίαρχο ζήτημα είναι η λίστα με τους «παίκτες» στην υπόθεση αυτή. Να σημειωθεί ότι η εν λόγω λίστα με τους κωδικούς έρχεται σε συνέχεια της μήνυσης για τη χειραγώγηση του δημοσίου χρέους, που κατέθεσαν οι κ. Νούλας και Τόμπρας και που είχε ήδη σχεδιαστεί πέντε μήνες πριν από την εισαγωγή μας στο ΔΝΤ και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, προβλέποντας την κερδοσκοπική επίθεση που θα ακολουθούσε!
• Ποιοι είναι αυτοί που έχουν στοιχηματίσει εις βάρος της χώρας μας, αλλά και συγκεκριμένων ΔΕΚΟ και ελληνικών τραπεζών περιμένοντας τη χρεοκοπία τους;
• Υπάρχουν Έλληνες ως φυσικά πρόσωπα ή ως συμμετέχοντες σε κερδοσκοπικά funds πίσω από αυτούς τους κωδικούς;
• Ποια από αυτά τα CDS είναι corporate και ποια sovereign; Ποια, δηλαδή, στοιχημάτιζαν στην αδυναμία πληρωμής από τις παραπάνω ΔΕΚΟ και τράπεζες;
• Ποιος είναι ο ρόλος γνωστών Ελλήνων, οι οποίοι έχουν περίοπτες θέσεις στα διοικητικά συμβούλια των κερδοσκοπικών funds, που έχουν στοιχηματίσει εις βάρος της χώρας μας;
• Τι γνωρίζει για το θέμα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος και τι οι κύριοι Μόντι και Ντράγκι που υπήρξαν και στελέχη της Goldman Sachs;
• Πόσα κεφάλαια έχουν τοποθετήσει σε συμβόλαια τύπου CDS;
• Ποιος είναι ο βαθμός μόχλευσης (leverage) των συμβολαίων CDS; (Αν η μόχλευση κεφαλαίου είναι 5 φορές, τότε με 1 εκατ. δολάρια μπορείς να ανοίξεις θέση αξίας 5 εκατ. δολαρίων).
• Πόσα είναι τα κεφάλαια που θα πρέπει να πληρώσουν οι εκδότες στους κατόχους των CDS, ώστε αυτά να ενεργοποιηθούν;
• Γιατί διασώζονται συνέχεια οι τράπεζες και γιατί δεν κλείνουν κάποιες χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ;
• Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν κλείσει ο ΟΣΕ; Θα πληρωθούν τα CDS αυτά;
• Μήπως κάποιοι με εσωτερική πληροφόρηση για τις ΔΕΚΟ, αλλά και τις τράπεζες, τοποθετήθηκαν ήδη σε CDS;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά θα προσδιορίσει το σκάνδαλο σε όλες του τις διαστάσεις. Από τη συζήτηση με τον κ. Νούλα και τη δική μας έρευνα προκύπτουν όμως και άλλα θέματα. Κυρίαρχο ζήτημα είναι η λίστα με τους «παίκτες» στην υπόθεση αυτή. Να σημειωθεί ότι η εν λόγω λίστα με τους κωδικούς έρχεται σε συνέχεια της μήνυσης για τη χειραγώγηση του δημοσίου χρέους, που κατέθεσαν οι κ. Νούλας και Τόμπρας και που είχε ήδη σχεδιαστεί πέντε μήνες πριν από την εισαγωγή μας στο ΔΝΤ και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, προβλέποντας την κερδοσκοπική επίθεση που θα ακολουθούσε!
Ποιοι κρύβονται πίσω από τους κωδικούς;
Η συγκεκριμένη λίστα που απεικονίζει τους αληθινούς κωδικούς είναι ένα πραγματικό όπλο και ντοκουμέντο στα χέρια της Δικαιοσύνης, καθώς για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε με αποδείξεις και όχι με αοριστίες για δήθεν CDS-φαντάσματα. Αυτό που άμεσα πρέπει να γίνει από τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να πέσει άπλετο φως στη σκανδαλώδη υπόθεση, είναι να ζητήσει από τον Διεθνή Σύνδεσμο Συμβάσεων Ανταλλαγής και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association-ISDA) τα πλήρη στοιχεία με ονοματεπώνυμο και διευθύνσεις όλων όσοι παίζουν εις βάρος της Ελλάδας, ξένων αλλά και ντόπιων! Να σημειωθεί ότι ο ρόλος του κ. Νούλα στη δικαστική διερεύνηση της υποτιμητικής κερδοσκοπίας είναι καταλυτικός. Ήδη, τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι δύο άντρες προκάλεσαν ερώτηση στη Γερουσία της Ιταλίας, ενώ κατέθεσαν στην πόλη του Τράνι, όπου ο εισαγγελέας κατόπιν εντολής του πρώην πρωθυπουργού, Σ. Μπερλουσκόνι, ξεκίνησε έρευνα για τη χειραγώγηση του δημοσίου χρέους της Ιταλίας. Για το θέμα έχει ενημερωθεί από τον κ. Νούλα προσωπικά και ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με δήλωσή του.
Η συγκεκριμένη λίστα που απεικονίζει τους αληθινούς κωδικούς είναι ένα πραγματικό όπλο και ντοκουμέντο στα χέρια της Δικαιοσύνης, καθώς για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε με αποδείξεις και όχι με αοριστίες για δήθεν CDS-φαντάσματα. Αυτό που άμεσα πρέπει να γίνει από τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να πέσει άπλετο φως στη σκανδαλώδη υπόθεση, είναι να ζητήσει από τον Διεθνή Σύνδεσμο Συμβάσεων Ανταλλαγής και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association-ISDA) τα πλήρη στοιχεία με ονοματεπώνυμο και διευθύνσεις όλων όσοι παίζουν εις βάρος της Ελλάδας, ξένων αλλά και ντόπιων! Να σημειωθεί ότι ο ρόλος του κ. Νούλα στη δικαστική διερεύνηση της υποτιμητικής κερδοσκοπίας είναι καταλυτικός. Ήδη, τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι δύο άντρες προκάλεσαν ερώτηση στη Γερουσία της Ιταλίας, ενώ κατέθεσαν στην πόλη του Τράνι, όπου ο εισαγγελέας κατόπιν εντολής του πρώην πρωθυπουργού, Σ. Μπερλουσκόνι, ξεκίνησε έρευνα για τη χειραγώγηση του δημοσίου χρέους της Ιταλίας. Για το θέμα έχει ενημερωθεί από τον κ. Νούλα προσωπικά και ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με δήλωσή του.
Τρανταχτά ονόματα τραπεζών πίσω από τα CDS
Τρανταχτά ονόματα διεθνών τραπεζικών οίκων, όπως η JP Morgan, η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η HSBC και η Morgan Stanley συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των εκδοτών των ελληνικών CDS, τα οποία υπολογίζονται σε 12.000 συμβόλαια. Για να αναλογιστεί κανείς πόσο εξόφθαλμα σκανδαλώδης είναι η συμμετοχή αυτών των τραπεζών στο παιχνίδι με τα CDS. Αρκεί μια μικρή αναφορά στο πώς παίζονται αυτά τα σύνθετα προϊόντα σε μια αγορά που είναι κατεξοχήν παράνομη, αλλά και πλήρως ανέλεγκτη. Τα CDS ή αλλιώς Σύμβαση Ανταλλαγής Κινδύνου Αθέτησης (ΣΑΚΑ-CDS) λειτουργούν όπως ένα κοινό ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Πρόκειται για μία Σύμβαση Ανταλλαγής (ΣΑ), στην οποία ο αγοραστής της πραγματοποιεί σειρά πληρωμών προς τον αντισυμβαλλόμενο πωλητή και σε αντάλλαγμα δέχεται εφάπαξ πληρωμή σε περίπτωση που κάποιο πιστωτικό μέσο (συνήθως ομόλογο ή δάνειο) χαρακτηριστεί από αθέτηση του εκδότη.
Ωστόσο, ενώ η διεθνής νομοθεσία προβλέπει ότι τα ασφαλιστήρια συμβόλαια εκδίδονται μόνο από ασφαλιστικούς φορείς, παρανόμως τα COS εκδίδονται από funds. Εντούτοις, το σκάνδαλο, στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι ότι εκδίδονται από τις τράπεζες εκείνες που συμμετέχουν ως ανάδοχοι στις εκδόσεις των ελληνικών ομολόγων! Ο πλήρης κατάλογος με τους εκδότες των ελληνικών CDS είναι ο εξής: JP Morgan, Bank of America, Barclays, BNP Paribas, Citigroup, Commerzbank, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, Morgan Stanley, Royal Bank of Scotland, UBS, Credit Agricole, Societe Generale.
Να σημειωθεί ότι όλες οι παραπάνω ερευνώνται από την Κομισιόν με την ειδική Αντιμονοπωλιακή Έρευνα ΙΡ/Π/509/04-2011 για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, έλεγχο και χειραγώγηση της αγοράς. Οι επικριτές της τεράστιας πλέον αγοράς των CDS υποστηρίζουν ότι δεν διέπεται καν από το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο και ότι δεν χαρακτηρίζεται από διαφάνεια, επειδή η διαπραγμάτευση των CDS γίνεται ιδιωτικώς. Επιπλέον, υπάρχουν και ισχυρισμοί ότι τα CDS επιδείνωσαν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, επισπεύδοντας τη χρεοκοπία εταιρειών, όπως η Lehman Brothers και η AIG.
Τρανταχτά ονόματα διεθνών τραπεζικών οίκων, όπως η JP Morgan, η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η HSBC και η Morgan Stanley συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των εκδοτών των ελληνικών CDS, τα οποία υπολογίζονται σε 12.000 συμβόλαια. Για να αναλογιστεί κανείς πόσο εξόφθαλμα σκανδαλώδης είναι η συμμετοχή αυτών των τραπεζών στο παιχνίδι με τα CDS. Αρκεί μια μικρή αναφορά στο πώς παίζονται αυτά τα σύνθετα προϊόντα σε μια αγορά που είναι κατεξοχήν παράνομη, αλλά και πλήρως ανέλεγκτη. Τα CDS ή αλλιώς Σύμβαση Ανταλλαγής Κινδύνου Αθέτησης (ΣΑΚΑ-CDS) λειτουργούν όπως ένα κοινό ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Πρόκειται για μία Σύμβαση Ανταλλαγής (ΣΑ), στην οποία ο αγοραστής της πραγματοποιεί σειρά πληρωμών προς τον αντισυμβαλλόμενο πωλητή και σε αντάλλαγμα δέχεται εφάπαξ πληρωμή σε περίπτωση που κάποιο πιστωτικό μέσο (συνήθως ομόλογο ή δάνειο) χαρακτηριστεί από αθέτηση του εκδότη.
Ωστόσο, ενώ η διεθνής νομοθεσία προβλέπει ότι τα ασφαλιστήρια συμβόλαια εκδίδονται μόνο από ασφαλιστικούς φορείς, παρανόμως τα COS εκδίδονται από funds. Εντούτοις, το σκάνδαλο, στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι ότι εκδίδονται από τις τράπεζες εκείνες που συμμετέχουν ως ανάδοχοι στις εκδόσεις των ελληνικών ομολόγων! Ο πλήρης κατάλογος με τους εκδότες των ελληνικών CDS είναι ο εξής: JP Morgan, Bank of America, Barclays, BNP Paribas, Citigroup, Commerzbank, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, Morgan Stanley, Royal Bank of Scotland, UBS, Credit Agricole, Societe Generale.
Να σημειωθεί ότι όλες οι παραπάνω ερευνώνται από την Κομισιόν με την ειδική Αντιμονοπωλιακή Έρευνα ΙΡ/Π/509/04-2011 για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, έλεγχο και χειραγώγηση της αγοράς. Οι επικριτές της τεράστιας πλέον αγοράς των CDS υποστηρίζουν ότι δεν διέπεται καν από το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο και ότι δεν χαρακτηρίζεται από διαφάνεια, επειδή η διαπραγμάτευση των CDS γίνεται ιδιωτικώς. Επιπλέον, υπάρχουν και ισχυρισμοί ότι τα CDS επιδείνωσαν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, επισπεύδοντας τη χρεοκοπία εταιρειών, όπως η Lehman Brothers και η AIG.
Η ΕΥΠ στο κυνήγι των ξένων κερδοσκόπων
Εντοπίστηκαν, ήδη, τέσσερις εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που από τον περασμένο Δεκέμβριο παίζουν με τα ελληνικά ομόλογα. Μετά την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, που ανακοίνωσαν και επισήμως ότι ξεκινούν πόλεμο κατά των κερδοσκόπων, αντίστοιχες προσπάθειες εξουδετέρωσης ή τουλάχιστον εντοπισμού των συμφερόντων που επιτίθενται στην ελληνική οικονομία ξεκίνησε και η ελληνική κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Η ΕΥΠ έχει, ήδη, κατορθώσει να βρει «την άκρη του νήματος» στο κουβάρι της κερδοσκοπίας που χτυπάει τη χώρα, αξιοποιώντας το πλαίσιο που της διασφαλίζει ο νέος νόμος 3649/2008, αλλά και το δίκτυο πληροφοριών που έχει στήσει διεθνώς η υπηρεσία για να παρακολουθεί τις δραστηριότητες του οικονομικού εγκλήματος.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πρώτες έρευνες που πραγματοποίησε η ΕΥΠ, σε συνεργασία με άλλες κρατικές υπηρεσίες και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, εντοπίστηκαν ήδη τέσσερις από τις μεγαλύτερες εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη και στην Αμερική και οι οποίες από τον περασμένο Δεκέμβριο καθημερινά πωλούσαν μαζικά ομόλογα αγοράζοντας, εν συνεχεία, στα χαμηλά της ημέρας. Με τον τρόπο αυτόν, και υπό το ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα για την ελληνική οικονομία από τα συνεχή δημοσιεύματα και τις εκθέσεις για την ικανότητά της να αναχρηματοδοτήσει το χρέος, οι εταιρείες αυτές πέτυχαν υψηλότατα κέρδη και δημιούργησαν με τη βοήθεια ξένων οίκων τη μόδα «τρέξτε όλοι και σορτάρετε στην Ελλάδα». Είναι προφανές ότι για την επιχείρηση του εντοπισμού των κερδοσκόπων –που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκές χώρες, των οποίων οι οικονομίες δοκιμάζονται– συνεργάζονται οι κρατικές και οι μυστικές υπηρεσίες όλων των ενδιαφερόμενων χωρών, ενώ η ΕΥΠ βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το Εθνικό Κέντρο Αντικατασκοπίας (CN1) της Ισπανίας, αλλά και με υπηρεσίες στη Γαλλία και στη Βρετανία. Όπως, λοιπόν, έχει ήδη τεκμηριωθεί με αδιάσειστα στοιχεία, η εταιρεία που «σόρταρε» περισσότερο από κάθε άλλη σε ελληνικά ομόλογα είναι η βρετανική Brevan Howard, η οποία διαχειρίζεται το μεγαλύτερο hedge fund της Ευρώπης. Σύμφωνα και με επίσημα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Brevan Howard διατηρούσε μέχρι πρόσφατα τις μεγαλύτερες ανοιχτές θέσεις πώλησης επί ελληνικών ομολόγων, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη από την εκτίναξη των spreads πάνω από τις 300 μονάδες βάσης. Η εταιρεία αυτή, άλλωστε, θεωρείται εξειδικευμένη σε τοποθετήσεις στο δημόσιο χρέος και στην περίπτωση της Ελλάδας δανείστηκε ομόλογα κυρίως από αμερικανικές και βρετανικές τράπεζες, που –λόγω της θέσης τους– διατηρούν πρόσβαση σε ελληνικούς τίτλους. Η έρευνα των ελληνικών αρχών κατέληξε και στην αμερικανική εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων Fidelity International, παρότι δεν ειδικεύεται σε βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις και μεθόδους αντίστοιχες με αυτές που ακολουθούν τα hedge funds. Η συγκεκριμένη εταιρεία διαχειρίζεται σήμερα πάνω από 220 δισ. δολάρια για ιδιώτες και ιδρύματα, ενώ οι εκτιμήσεις από τα dealing rooms συγκλίνουν ότι τα funds της Fidelity κατείχαν κάποια στιγμή μετά τις εκλογές το 6,5% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας. Μία ακόμη εταιρεία που έχει εντοπιστεί ότι επί εβδομάδες «πυροβολούσε» με τις κινήσεις και τις διασυνδέσεις της την Ελλάδα είναι η Moore Capital, η οποία ανήκει στην κατηγορία των hedge funds. Σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη της είχαν ζητήσει να συναντηθούν με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών έναν μήνα μετά τις εκλογές και, αφού πληροφορήθηκαν την κατάσταση της οικονομίας από πρώτο χέρι, άρχισαν να «σορτάρουν» σε ελληνικά ομόλογα. Η έρευνα των ελληνικών αρχών επιβεβαίωσε, τέλος, το παιχνίδι που έπαιξε ο περίφημος Τζον Πόλσον, με την ανοιχτή θέση περίπου 3,5 δισ. σε ελληνικά ομόλογα, κερδίζοντας έτσι από την εκτόξευση του spread.
Εντοπίστηκαν, ήδη, τέσσερις εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που από τον περασμένο Δεκέμβριο παίζουν με τα ελληνικά ομόλογα. Μετά την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, που ανακοίνωσαν και επισήμως ότι ξεκινούν πόλεμο κατά των κερδοσκόπων, αντίστοιχες προσπάθειες εξουδετέρωσης ή τουλάχιστον εντοπισμού των συμφερόντων που επιτίθενται στην ελληνική οικονομία ξεκίνησε και η ελληνική κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Η ΕΥΠ έχει, ήδη, κατορθώσει να βρει «την άκρη του νήματος» στο κουβάρι της κερδοσκοπίας που χτυπάει τη χώρα, αξιοποιώντας το πλαίσιο που της διασφαλίζει ο νέος νόμος 3649/2008, αλλά και το δίκτυο πληροφοριών που έχει στήσει διεθνώς η υπηρεσία για να παρακολουθεί τις δραστηριότητες του οικονομικού εγκλήματος.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πρώτες έρευνες που πραγματοποίησε η ΕΥΠ, σε συνεργασία με άλλες κρατικές υπηρεσίες και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, εντοπίστηκαν ήδη τέσσερις από τις μεγαλύτερες εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη και στην Αμερική και οι οποίες από τον περασμένο Δεκέμβριο καθημερινά πωλούσαν μαζικά ομόλογα αγοράζοντας, εν συνεχεία, στα χαμηλά της ημέρας. Με τον τρόπο αυτόν, και υπό το ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα για την ελληνική οικονομία από τα συνεχή δημοσιεύματα και τις εκθέσεις για την ικανότητά της να αναχρηματοδοτήσει το χρέος, οι εταιρείες αυτές πέτυχαν υψηλότατα κέρδη και δημιούργησαν με τη βοήθεια ξένων οίκων τη μόδα «τρέξτε όλοι και σορτάρετε στην Ελλάδα». Είναι προφανές ότι για την επιχείρηση του εντοπισμού των κερδοσκόπων –που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκές χώρες, των οποίων οι οικονομίες δοκιμάζονται– συνεργάζονται οι κρατικές και οι μυστικές υπηρεσίες όλων των ενδιαφερόμενων χωρών, ενώ η ΕΥΠ βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το Εθνικό Κέντρο Αντικατασκοπίας (CN1) της Ισπανίας, αλλά και με υπηρεσίες στη Γαλλία και στη Βρετανία. Όπως, λοιπόν, έχει ήδη τεκμηριωθεί με αδιάσειστα στοιχεία, η εταιρεία που «σόρταρε» περισσότερο από κάθε άλλη σε ελληνικά ομόλογα είναι η βρετανική Brevan Howard, η οποία διαχειρίζεται το μεγαλύτερο hedge fund της Ευρώπης. Σύμφωνα και με επίσημα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Brevan Howard διατηρούσε μέχρι πρόσφατα τις μεγαλύτερες ανοιχτές θέσεις πώλησης επί ελληνικών ομολόγων, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη από την εκτίναξη των spreads πάνω από τις 300 μονάδες βάσης. Η εταιρεία αυτή, άλλωστε, θεωρείται εξειδικευμένη σε τοποθετήσεις στο δημόσιο χρέος και στην περίπτωση της Ελλάδας δανείστηκε ομόλογα κυρίως από αμερικανικές και βρετανικές τράπεζες, που –λόγω της θέσης τους– διατηρούν πρόσβαση σε ελληνικούς τίτλους. Η έρευνα των ελληνικών αρχών κατέληξε και στην αμερικανική εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων Fidelity International, παρότι δεν ειδικεύεται σε βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις και μεθόδους αντίστοιχες με αυτές που ακολουθούν τα hedge funds. Η συγκεκριμένη εταιρεία διαχειρίζεται σήμερα πάνω από 220 δισ. δολάρια για ιδιώτες και ιδρύματα, ενώ οι εκτιμήσεις από τα dealing rooms συγκλίνουν ότι τα funds της Fidelity κατείχαν κάποια στιγμή μετά τις εκλογές το 6,5% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας. Μία ακόμη εταιρεία που έχει εντοπιστεί ότι επί εβδομάδες «πυροβολούσε» με τις κινήσεις και τις διασυνδέσεις της την Ελλάδα είναι η Moore Capital, η οποία ανήκει στην κατηγορία των hedge funds. Σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη της είχαν ζητήσει να συναντηθούν με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών έναν μήνα μετά τις εκλογές και, αφού πληροφορήθηκαν την κατάσταση της οικονομίας από πρώτο χέρι, άρχισαν να «σορτάρουν» σε ελληνικά ομόλογα. Η έρευνα των ελληνικών αρχών επιβεβαίωσε, τέλος, το παιχνίδι που έπαιξε ο περίφημος Τζον Πόλσον, με την ανοιχτή θέση περίπου 3,5 δισ. σε ελληνικά ομόλογα, κερδίζοντας έτσι από την εκτόξευση του spread.
Ποιοι αποφασίζουν για την πληρωμή των CDS;
Όταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, ανέλαβε τα καθήκοντά του, φρόντισε να πει κάτι που, τουλάχιστον για εκείνη την περίοδο, φάνταζε συγκλονιστικό. 0 έγκριτος συνταγματολόγος εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο «selective default», δηλαδή «επιλεκτική χρεοκοπία». Ο θόρυβος που ξέσπασε με αφορμή αυτές τις δηλώσεις σκέπασε, στην πραγματικότητα, την ουσία αυτής της υπόθεσης, που δεν ήταν άλλη από τον κεντρικό σχεδιασμό της Ε.Ε., της ΕΚΤ και των τραπεζών να αντιμετωπίσουν την αγορά των CDS που, κατά κοινή παραδοχή, είναι ανέλεγκτη. Υπενθυμίζεται, εξάλλου, ότι όπως είχαν παραδεχθεί σε κοινή τους δήλωση τον Ιανουάριο του 10/3/2010 οι Σαρκοζί, Μέρκελ, Παπανδρέου και Γιούνκερ (την οποία, μάλιστα, είχε σχολιάσει τότε και η Κ. Λαγκάρντ πριν καν αναλάβει το ΔΝΤ), η συγκεκριμένη αγορά είναι ανέλεγκτη και χωρίς κανένα νομικό πλαίσιο. Η μαγική λύση άκουγε στο όνομα «επιλεκτική χρεοκοπία», καθώς έτσι όλοι υπέθεταν ότι δεν θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός και, άρα, δεν θα χρειαστεί να πληρωθούν τα CDS.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε ένα σχέδιο περιορισμού της κρίσης χρέους της Ελλάδας, ζητώντας από τους κατόχους ελληνικών ομολόγων να υποστούν μειώσεις έως και 50% της αξίας τους. Ανακοινώνοντας τη συμφωνία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τόνισαν πως οι μειώσεις είναι εθελοντικές για τους επενδυτές. Την τελική, όμως, απόφαση θα την πάρουν εκπρόσωποι τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το αν έχει συμβεί μια χρεοκοπία αποφασίζεται από μια επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης Ασφαλίστρων και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association). Η επιτροπή για την Ευρώπη έχει εκπροσώπους από δέκα εκ των μεγαλύτερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών με δικαίωμα ψήφου, μεταξύ των οποίων οι Goldman Sachs, Deutsche Bank και η JP Morgan Chase. Όπως διευκρινίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Columbia Business School, Andrew Ang: «Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του νομικού ορισμού τού τι είναι χρεοκοπία και μιας οικονομικής χρεοκοπίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν προχωρήσει το σχέδιο, μιλάμε ξεκάθαρα για οικονομική χρεοκοπία. Το αν θα οριστεί και νομικά ως χρεοκοπία εξαρτάται από τους δικηγόρους. Κύκλοι της αγοράς πιστεύουν ότι τις επόμενες μέρες αυτοί που θα χτυπήσουν την πόρτα της ISDA και θα ζητήσουν να κριθεί πιστωτικό γεγονός θα είναι τα τολμηρά hedge funds και τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι οι τράπεζες, που έχουν κάπως διασφαλιστεί. Όπως χαρακτηριστικά λένε: «Θα ήταν τρελός κάποιος αγοραστής CDS να μη χτυπήσει την πόρτα της ISDA μετά την απόφαση για τόσο μεγάλο κούρεμα». Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Αποζημιώσεων, μέχρι πέρσι, υπήρχαν συμβόλαια ασφάλισης επενδυτικών προϊόντων αξίας 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η αξία της ασφάλισης αυτής φτάνει το 1,4 τρισ. δολάρια.
Όταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, ανέλαβε τα καθήκοντά του, φρόντισε να πει κάτι που, τουλάχιστον για εκείνη την περίοδο, φάνταζε συγκλονιστικό. 0 έγκριτος συνταγματολόγος εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο «selective default», δηλαδή «επιλεκτική χρεοκοπία». Ο θόρυβος που ξέσπασε με αφορμή αυτές τις δηλώσεις σκέπασε, στην πραγματικότητα, την ουσία αυτής της υπόθεσης, που δεν ήταν άλλη από τον κεντρικό σχεδιασμό της Ε.Ε., της ΕΚΤ και των τραπεζών να αντιμετωπίσουν την αγορά των CDS που, κατά κοινή παραδοχή, είναι ανέλεγκτη. Υπενθυμίζεται, εξάλλου, ότι όπως είχαν παραδεχθεί σε κοινή τους δήλωση τον Ιανουάριο του 10/3/2010 οι Σαρκοζί, Μέρκελ, Παπανδρέου και Γιούνκερ (την οποία, μάλιστα, είχε σχολιάσει τότε και η Κ. Λαγκάρντ πριν καν αναλάβει το ΔΝΤ), η συγκεκριμένη αγορά είναι ανέλεγκτη και χωρίς κανένα νομικό πλαίσιο. Η μαγική λύση άκουγε στο όνομα «επιλεκτική χρεοκοπία», καθώς έτσι όλοι υπέθεταν ότι δεν θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός και, άρα, δεν θα χρειαστεί να πληρωθούν τα CDS.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε ένα σχέδιο περιορισμού της κρίσης χρέους της Ελλάδας, ζητώντας από τους κατόχους ελληνικών ομολόγων να υποστούν μειώσεις έως και 50% της αξίας τους. Ανακοινώνοντας τη συμφωνία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τόνισαν πως οι μειώσεις είναι εθελοντικές για τους επενδυτές. Την τελική, όμως, απόφαση θα την πάρουν εκπρόσωποι τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το αν έχει συμβεί μια χρεοκοπία αποφασίζεται από μια επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης Ασφαλίστρων και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association). Η επιτροπή για την Ευρώπη έχει εκπροσώπους από δέκα εκ των μεγαλύτερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών με δικαίωμα ψήφου, μεταξύ των οποίων οι Goldman Sachs, Deutsche Bank και η JP Morgan Chase. Όπως διευκρινίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Columbia Business School, Andrew Ang: «Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του νομικού ορισμού τού τι είναι χρεοκοπία και μιας οικονομικής χρεοκοπίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν προχωρήσει το σχέδιο, μιλάμε ξεκάθαρα για οικονομική χρεοκοπία. Το αν θα οριστεί και νομικά ως χρεοκοπία εξαρτάται από τους δικηγόρους. Κύκλοι της αγοράς πιστεύουν ότι τις επόμενες μέρες αυτοί που θα χτυπήσουν την πόρτα της ISDA και θα ζητήσουν να κριθεί πιστωτικό γεγονός θα είναι τα τολμηρά hedge funds και τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι οι τράπεζες, που έχουν κάπως διασφαλιστεί. Όπως χαρακτηριστικά λένε: «Θα ήταν τρελός κάποιος αγοραστής CDS να μη χτυπήσει την πόρτα της ISDA μετά την απόφαση για τόσο μεγάλο κούρεμα». Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Αποζημιώσεων, μέχρι πέρσι, υπήρχαν συμβόλαια ασφάλισης επενδυτικών προϊόντων αξίας 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η αξία της ασφάλισης αυτής φτάνει το 1,4 τρισ. δολάρια.
Κοστολόγηση κινδύνου ελληνικού πιστωτικού γεγονότος
Υπολογίζεται ότι θα έπρεπε να καταβληθούν περί τα 700 δισ. με 1 τρισ. ασφαλίσματα, που αντιπροσωπεύουν τις συνολικές καταβολές αποζημιώσεων στους κατόχους, σε περίπτωση που η ISDA αποφασίσει την επίσημη καταγραφή του πιστωτικού γεγονότος.
Το ποσό είναι υπερπολλαπλάσιο του δημοσίου χρέους επειδή, εκτός από το ζήτημα των γυμνών CDS, αφορά όχι μόνο τα CDS του ελληνικού Δημοσίου, της Hellenic Securitisation SA και της Titles Pic, αλλά και αυτά των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, που θα καταρρεύσουν σε περίπτωση πιστωτικού γεγονότος του Δημοσίου και δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις λήξεις των ομολογιακών τους δανείων και των CDS, επί των οποίων έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα CDS, καλυμμένα και γυμνά. Έτσι, ένα πιστωτικό γεγονός του ελληνικού Δημοσίου θα είχε πολύ μεγαλύτερες οικονομικές συνέπειες από το ίδιο το δημόσιο χρέος, τις οποίες θα υποχρεώνονταν να πληρώσουν οι εκδότες των CDS, που είναι ταυτόχρονα και οι δανειστές της ελληνικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτόν αποφασίστηκε: (α) να μην καταγραφεί το πιστωτικό γεγονός, (β) να χρηματοδοτηθεί το σχέδιο της δήθεν σωτηρίας της Ελλάδας, με στόχο τη σωτηρία των ίδιων των δανειστών. Και αυτό κατέστη δυνατό επειδή η ISDA ελέγχεται, μετοχικά και διοικητικά, από τις ίδιες ανωτέρω τράπεζες, που, στην αντίθετη περίπτωση, θα είχαν υποστεί τη ζημία του πιστωτικού γεγονότος. Αυτός είναι ο λόγος που η πιθανότητα χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου ήταν και παραμένει μηδενική. Σε κάθε περίπτωση, το κόστος της δήθεν διάσωσης είναι σαφώς μικρότερο και μεταφέρεται στους φορολογουμένους διά της μεθόδου των μνημονίων, ενώ, αντίθετα, τη ζημία του πιστωτικού γεγονότος θα την είχαν υποστεί άμεσα οι τράπεζες που έχουν εκδώσει τα CDS, δηλαδή, οι ίδιοι οι δανειστές μας.
Υπολογίζεται ότι θα έπρεπε να καταβληθούν περί τα 700 δισ. με 1 τρισ. ασφαλίσματα, που αντιπροσωπεύουν τις συνολικές καταβολές αποζημιώσεων στους κατόχους, σε περίπτωση που η ISDA αποφασίσει την επίσημη καταγραφή του πιστωτικού γεγονότος.
Το ποσό είναι υπερπολλαπλάσιο του δημοσίου χρέους επειδή, εκτός από το ζήτημα των γυμνών CDS, αφορά όχι μόνο τα CDS του ελληνικού Δημοσίου, της Hellenic Securitisation SA και της Titles Pic, αλλά και αυτά των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, που θα καταρρεύσουν σε περίπτωση πιστωτικού γεγονότος του Δημοσίου και δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις λήξεις των ομολογιακών τους δανείων και των CDS, επί των οποίων έχουν εκδοθεί τα αντίστοιχα CDS, καλυμμένα και γυμνά. Έτσι, ένα πιστωτικό γεγονός του ελληνικού Δημοσίου θα είχε πολύ μεγαλύτερες οικονομικές συνέπειες από το ίδιο το δημόσιο χρέος, τις οποίες θα υποχρεώνονταν να πληρώσουν οι εκδότες των CDS, που είναι ταυτόχρονα και οι δανειστές της ελληνικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτόν αποφασίστηκε: (α) να μην καταγραφεί το πιστωτικό γεγονός, (β) να χρηματοδοτηθεί το σχέδιο της δήθεν σωτηρίας της Ελλάδας, με στόχο τη σωτηρία των ίδιων των δανειστών. Και αυτό κατέστη δυνατό επειδή η ISDA ελέγχεται, μετοχικά και διοικητικά, από τις ίδιες ανωτέρω τράπεζες, που, στην αντίθετη περίπτωση, θα είχαν υποστεί τη ζημία του πιστωτικού γεγονότος. Αυτός είναι ο λόγος που η πιθανότητα χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου ήταν και παραμένει μηδενική. Σε κάθε περίπτωση, το κόστος της δήθεν διάσωσης είναι σαφώς μικρότερο και μεταφέρεται στους φορολογουμένους διά της μεθόδου των μνημονίων, ενώ, αντίθετα, τη ζημία του πιστωτικού γεγονότος θα την είχαν υποστεί άμεσα οι τράπεζες που έχουν εκδώσει τα CDS, δηλαδή, οι ίδιοι οι δανειστές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου