Γιατί Ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ

 Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Λιγότερα πλέον από δύο εικοσιτετράωρα μας χωρίζουν από το άνοιγμα της κάλπης. Την Κυριακή 17 Ιουνίου 2012 οι Έλληνίδες και οι Έλληνες πολίτες προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα για να ασκήσουν το αναφαίρετο δημοκρατικό τους δικαίωμα. Μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης ως απόρροια του εκλογικού αποτελέσματος της 6ης Μαίου ο ελληνικός λαός καλείται επί της ουσίας να στείλει τούτη τη φορά ένα σαφές και καθαρό μήνυμα για το τι είδους διακυβέρνηση επιθυμεί. Νέα Δημοκρατία και ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς με την ένδειξη των επάλληλων δημοσκοπήσεων φαίνεται να συγκεντρώνουν την προσοχή του εκλογικού σώματος για το μεγάλο διακύβευμα της διακυβέρνησης. 

Η συντηρητική δεξιά παράταξη μετά τις μαζικές προσχωρήσεις στελεχών από τον ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο χώρο εγγυάται μια απαρέγκλιτη πολιτική απόλυτα ευθυγραμμισμένη στις δεσμεύσεις που αυτές υπαγορεύονται τόσο από τα δύο μνημόνια όσο και από τις δανειακές συμβάσεις. Τα περιθώρια αυτονόμησης για τη ΝΔ είναι σχεδόν αδύνατα και ο λόγος βρίσκεται στην υπογραφή του προέδρου της κ. Αντώνη Σαμαρά στην Κομισιόν και στην Τρόικα. Κατά συνέπεια πιθανή κυβέρνηση από τη ΝΔ και τους πρόθυμους εταίρους της - αν βεβαίως δεν έχει διασφαλίσει αυτοδυναμία - θα βασίζεται στα μνημόνια που άλλωστε έχει ψηφίσει η προηγούμενη κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος και ασφαλώς ο Αντώνης Σαμαράς.

 Επομένως, τα περί επαναδιαπραγμάτευσης, είναι καθαρές δημοκοπίες που στοχεύουν στην κατ΄ εξακολούθηση εξαπάτηση του φοβισμένου και τρομοκρατημένου εκλογικού σώματος. Είναι άλλωστε προφανές πως η ηγεσία και το στελεχιακό επικοινωνιακό δυναμικό της Δεξιάς επιχείρησε να χειραγωγήσει τους ψηφοφόρους της όχι προτάσσοντας ένα πρόγραμμα βιώσιμης ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά χρησιμοποιώντας ως εργαλείο το φόβο και τα χαλκευμένα συμπλέγματα ευρώ - δραχμή επιχείρησαν συστηματικά να  κινδυνολογούν ασύστολα και ασύδοτα εξωθώντας την κοινωνία στην παραζάλη κι όχι όπως θα περίμενε ο καθένας εχέφρων πολίτης  την παράθεση μιας νηφάλιας και συγκροτημένης πολιτικής θέσης. Είναι θλιβερό γεγονός πως  η επικοινωνιακή τακτική της ΝΔ επιδίωξε και εν πολλοίς αναλώθηκε στην προσπάθεια να νεκραναστήσει ακόμα και τον .... κομμουνιστικό κίνδυνο ο οποίος καιροφυλακτεί και επαπειλείται. Τόσο μεγάλη πολιτική αποκοτιά και αβελτηρία αναμφίβολα αιφνιδίασε ακόμη και τους πλέον παραδοσιακούς πλην όμως φιλελεύθερους ψηφοφόρους του κόμματος της ΝΔ.

 Απέναντι λοιπόν σε αυτόν τον απροκάλυπτο πανικό που ενορχηστρωμένα ενέσπειρε ο γκεμπελικός μηχανισμός προπαγάνδας της ΝΔ υψώνεται η φωνή της ηρεμίας και του υπεύθυνου πολιτικού λόγου. Δίχως άναρθρες κραυγές και μεγαλοστομίες ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις πρόσκαιρες κι ως ένα βαθμό δικαιολογημένες αμφισημίες - αφού μέσα σε διάστημα λιγότερο του μήνα η Αριστερά αναδείχθηκε από κόμμα του 4,6% έτοιμη να "κρούσει" τη θύρα της εξουσίας εβρισκόμενη στις εκλογές της 6ης Μαίου στο 17%  και να διεκδικεί με αξιώσεις ψηλαφητές τη διακυβέρνηση -  αποτελούν την εγγυημένη πολιτική πρόταση που στις υπάρχουσες και διαμορφωμένες πολιτικοοικονομικές συνθήκες, μπορούν να δώσουν λύση απεγκλωβισμού, ανάσας και προοπτικής για το σύνολο της χειμαζόμενης κοινωνίας από την ληστρική και ακολουθητέα οικονομική πολιτική που ισχύει εδώ και δυόμισι χρόνια στη χώρα.

Δίχως να υπόσχεται θαύματα μα και χωρίς να διολισθήσει σε ακατάσχετη παροχολογία, όπως έπραξαν όλοι οι προηγούμενοι που κυβέρνησαν την πατρίδα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα με σύνεση εξαγγέλλει ένα πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης με την κοινωνία όχι στο περιθώριο αλλά αντιθέτως στο κέντρο και σύμμαχο. Σχολεία, Νοσοκομεία και άλλες νευραλγικές δομές που τελούν σήμερα σε κατάρρευση μπαίνουν από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ στον στόχο για τη διάσωσή  και την περαιτέρω αναβάθμιση τους. 

Η χάραξη εθνικής στρατηγικής με την ακύρωση των μνημονίων και τη δυνατότητα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης γίνονται εφικτά καθώς η πολιτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν δεσμεύεται ούτε από ενυπόγραφες επιστολές, ούτε από κοινοβουλευτικές εγκρίσεις και επιδοκιμασίες. Ειδικά όλες εκείνες οι πληθυσμιακές ομάδες όπως οι άνεργοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, οι άστεγοι, οι ανάπηροι και κυρίως τα υποσιτιζόμενα παιδιά  σήμερα βιώνουν μια κατάσταση στα όρια της απελπισίας και της απόγνωσης. Η ανοχή βρίσκεται στα μεσοαστικά στρώματα που ακόμη διαθέτουν αφορολόγητο χρήμα και ίσως κάποιες αποταμιεύσεις  ικανές για την ώρα να τους διασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης. Όλοι όμως οι υπόλοιποι ήτοι η συντριπτική πλειοψηφία πένεται και η ΝΔ είναι ανίκανη να προσφέρει χέρι βοήθειας και στήριξης στους αδύναμους.

Τα 15 χρόνια από τα 38 της μεταπολίτευσης που ο λαός έδωσε την ευκαιρία στην γαλάζια παράταξη να αναλάβει τις τύχες της χώρας, εκείνη έδειξε σαφείς προτιμήσεις προώθησης των συμφερόντων των μεγαλοαστικών, πρωτίστως και δευτερευόντως  μεσοαστικών στρωμάτων. Εργαζόμενοι, άνεργοι και άλλες αδύναμες κοινωνικές τάξεις έμεινα αθέατοι για τη ΝΔ. Πόσο μάλλον σήμερα που το κόμμα του Σαμαρά της Μπακογιάννη - ναι επαναπατρίσθηκε μόλις δεν εκλέχτηκε βουλευτής-, των ακροδεξιών Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη έχει υπογράψει τα μνημόνια υποθήκευσης της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων  και ασφαλώς της  δημόσιας περιουσίας της χώρας. 

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φέρει στην Ελλάδα στις 18 Ιουνίου τον σοσιαλισμό. Υπόσχεται και εγγυάται όμως να σταματήσει τον κατήφορο που διέταξε η οικονομική ολιγαρχία μαζί με τα αιρετά νεοφιλελεύθερα φερέφωνα της Ευρώπης να πάρει η χώρα. Καθώς ατυχής συγκυρία βρήκε το ελληνικό κράτος να διοικείται την περίοδο εκείνη από οσφυοκάμπτες, τυχοδιώκτες και εν τοιαύτη περιπτώσει κατώτερους των περιστάσεων υπουργούς και πρωθυπουργούς. Την Κυριακή 17 Ιουνίου χρειάζεται λοιπόν να δώσουμε ψήφο ενίσχυσης της πολιτικής δύναμης εκείνης που θα αγωνιστεί να αποτρέψει την απόλυτη ανθρωπιστική καταστροφή που ενσκήπτει απειλητικά στην κοινωνία μας. Επομένως, με σιγουριά και αισιοδοξία μα κυρίως με ψυχραιμία και με αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και ευθύνης ψηφίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως Συνισταμένη Δύναμη Αποτροπής και Ανατροπής.