Η Κυβέρνηση Σαμαρά στον δικό της Κόσμο !!!

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας 

Ο Τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα προσομοιάζει με το έργο του Πλάτωνα "Θεαίτητος", όπου, στο εν λόγω βιβλίο διατυπώνεται η άποψη πως ο καθένας μας αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με τα δικά του αισθητήρια  όργανα. Συνεπώς ο Μέγας φιλόσοφος της ελληνικής αρχαίας σκέψης αποδίδει στο διάλογο του Σωκράτη με τον νεαρό Θεαίτητο, την εκτίμηση πως δύναται να μην ορισθεί αντικειμενική πραγματικότητα, αφού έκαστος άνθρωπος βλέπει με τα δικά του "μάτια" αυτό που του επιτρέπουν να δει. Κοντολογίς, ζει στον αυστηρώς  δικό του ιδιωτικό κόσμο. Ενώ παράλληλα η έννοια της αλήθειας είναι απόλυτα σχετική. Σε βασικούς θιασώτες, λοιπόν, της παραπάνω αρχικής σκέψης του φιλοσοφικού διαλόγου, εκδηλώνονται οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα τους, που απαρτίζουν και σχηματίζουν την κυβέρνηση. Και οι τρεις πολιτικοί σχηματισμοί επιμένουν να εκφράζονται με όρους και λέξεις με τις οποίες περιγράφουν την πραγματικότητα, όπως αυτοί την εισπράττουν στην καθημερινότητα τους. 

Σύμφωνα με την πλατωνική προσέγγιση δεν είναι εξορισμού κακό ούτε θα έπρεπε να προκαλεί κοινωνική αποστροφή, απλά αδυνατούν τα αισθητήρια όργανα και η νόηση τους να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, τουλάχιστον όπως ακριβώς τη βιώνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.  Και ο λόγος βρίσκεται στις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που διαθέτουν τα πολιτικά στελέχη και οι υπουργοί της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ  κατά προέκταση και στους στόχους που νοηματοδοτούν και  οριοθετούν την στρατηγική της διακυβέρνησης.

Είναι προφανές πως για τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη η κοινωνική αγωνία της επιβίωσης δεν μετράται με την ίδια βαρύτητα σε σύγκριση με αυτή που αντιλαμβάνονται ως πραγματικότητα οι πολίτες -εργαζόμενοι -συνταξιούχοι κι άνεργοι που κάθε μέρα βρίσκονται αντιμέτωποι με την αναζήτηση τρόπων εξασφάλισης του ἑπιούσιου. Για τους εντολοδόχους της Τρόικα πρωταρχική αξία αποτελεί η νομισματική κατοχύρωση της χώρας στην ομάδα της ευρωζώνης, και μάλιστα με οποιοδήποτε κόστος απαιτηθεί, προκειμένου η χώρα να πετύχει τον επίμαχο στόχο της. Δηλαδή την ανάπτυξη. Βεβαίως, το γεγονός ότι παρά τις ατέρμονες θυσίες της κοινωνίας σε εισόδημα, εργασιακά και κοινωνικά έως και πολιτικά δικαιώματα, το αποτέλεσμα δε δείχνει να είναι θετικό, αυτό προσώρας αφήνει ασυγκίνητη την τριμερή συμμαχία της Δεξιάς με  την αριστερή απόφυση κι απόκλιση. 

Αναντίλεκτα κατά την κοινή κοινωνική λογική των χειμαζόμενων τάξεων η πατρίδα πορεύεται σε λάθος κατεύθυνση, έτσι καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αυτό όμως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αφού την πρώτιστη αξία στους κυβερνητικούς εταίρους την καταλαμβάνουν οι προσταγές  της Τρόικα και οι επιθυμίες της Γερμανίδας Καγκελαρίου, και σε καμία περίπτωση η προστασία και διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής. Άλλωστε, άπαντες των εκσυγχρονιστών της Δεξιάς και των ψευδοαριστερών που συμμετέχουν στην κυβερνητική συμπόρευση, τάσσονται αναφανδόν υπέρμαχοι τής κατά γράμμα εφαρμογής και τήρησης των μνημονιακών δεσμεύσεων. 

Το ιλαροτραγικό γεγονός,  ωστόσο, βρίσκεται σ΄ αυτή την παρωδία που λέγεται Δημοκρατική Αριστερά, και τούτο συμβαίνει επειδή συνηγορεί με τη στάση της στην στρέβλωση της συνταγματικής επιταγής, καθώς με τις επάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, επί της ουσίας παραποιεί οιαδήποτε  έννοια δημοκρατικής κοινοβουλευτικής λειτουργίας, όπως επίσης, και για το ότι η ίδια αυτή κυβερνητική συνιστώσα επέτρεψε τον εκμαυλισμό και την καταρράκωση της προγραμματικής συμφωνίας των "Τριών" με την οποία δέσμευσαν ενώπιον του λαού, το πλαίσιο της κυβερνητικής συνεργασίας.

Είναι αντικειμενικά αληθές πάντως ότι η δόση των  52,5 δισ ευρώ την οποία θα εισπράξουμε τμηματικά σε βάθος χρόνου κι εφόσον τηρηθούν να συμφωνημένα, κανονικά έπρεπε να τη λάβουμε στο διάστημα των περασμένων 5 μηνών.  Όλο αυτό διάστημα  το κράτος λειτουργούσε χωρίς τα δάνεια της τρόικα και μακριά από τον διεθνή δανεισμό. Είναι γεγονός πως η χρηματοδότηση πρόκειται να "τρέξει" στα ταμεία του κράτους όταν, εάν κι εφόσον ισχύσουν τα αποτελέσματα του 3ου ασφυκτικού, υφεσιακού προγράμματος λιτότητας, το οποίο αποδεδειγμένα συνεχίζει το καταστροφικό έργο των προηγουμένων, ήτοι να στραγγαλίζει και την ύστατη αντοχή της ελληνικής οικονομίας, αφήνοντας σοβαρό ενδεχόμενο κι αυτό με τη σειρά του το πακέτο να μην τελεσφορήσει, προκαλώντας ως τραγική συνέπεια την περαιτέρω αύξηση των  ... καθημαγμένων  ανθρωπίνων  "ερειπίων".

Με τέτοια τρανή επιτυχία μόνο ο Σαμαράς και η ανερυθρίαστη  κουστωδία που τον ακολουθεί και τον στηρίζει θα μπορούσε να επιχαίρει. Ας είναι, στην παρούσα φάση όλα δείχνουν πως δεν έχουν λόγο να φοβούνται όσο η υποβόσκουσα οργή  του λαού αργεί να ενσαρκωθεί και να πάρει τα χαρακτηριστικά ενός μαζικού, συμπαγούς λαϊκού κινήματος. Ίσως εν τέλει αυτή η στιγμή του κοινωνικού ξεσηκωμού να μην έρθει και ποτέ, αφού ο καθένας μας ως κονφορμιστής αντιλαμβάνεται κι αφουγκράζεται τον ... δικό του Κόσμο εντός του οποίου επιβιώνει  !