Κ. Βαξεβάνης: Η δημοσιογραφία είναι εξουσία απέναντι στις άλλες εξουσίες

Στιγμιότυπο από τη συνέντευξη

Η συνέντευξη δόθηκε στην Σοφία Μαυραντζά 

πηγή : Εφημερίδα "Η Θεσσαλία" 

 

Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι ο δημοσιογράφος που πριν από λίγο καιρό δημοσίευσε, στο περιοδικό που ο ίδιος εκδίδει, HOTDOC, τη λίστα Λαγκάρντ, την οποία υπεραμύνεται ως αυθεντική. Ο ίδιος έγινε πρώτη είδηση σε όλα τα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού και, όμως, στην Ελλάδα «σπάει» για πρώτη φορά τη σιωπή του μιλώντας στη «Θ». Στη συνέντευξή του μιλά για πρόσωπα και πράγματα, για τη δημοσιογραφική «οικογένεια», απορρίπτει οποιαδήποτε σκέψη να ασχοληθεί με την πολιτική, απαντά για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και, τέλος, εξομολογείται πως δεν φοβάται μήπως βρεθεί στη φυλακή.

Κύριε Βαξεβάνη, μετά τα όσα έχουν προκύψει το τελευταίο χρονικό διάστημα και την εμπλοκή σας στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, ήθελα να ρωτήσω ποια τα επιχειρήματά σας για τη γνησιότητα της λίστας; Νέες πληροφορίες αναφέρουν πως τα ονόματα είναι λιγότερα από 2.000. 

Ποια ονόματα θεωρείτε πως μπορεί να έχουν σκοπίμως διαγραφεί από τη λίστα;

Δεν αμφισβητεί κανείς το αν η λίστα είναι γνήσια. Τη λίστα που δημοσιεύσαμε δεν βγήκε κανείς να την αμφισβητήσει. Δεν έχουμε 2.059 ονόματα, έχουμε 2.059 καρτέλες με όλα τα στοιχεία του κάθε καταθέτη, τις offshore εταιρείες που συνδέονται μαζί τους, των κινήσεων που υπήρξαν σε διάφορα χρονικά διαστήματα, στοιχεία τα οποία είναι πάρα πολύ αποτελεσματικά. Σχετικά με το αν η νέα λίστα περιλαμβάνει λιγότερα ονόματα, αυτά είναι λεγόμενα του Παπακωνσταντίνου που έχασε το cd λες και επρόκειτο για cd της Πάολα. Το ίδιο έπαθε και ο Βενιζέλος. Αυτοί, με αυτά τα στοιχεία αξιοπιστίας, μου λένε ότι τα ονόματα είναι 1.900…

Άλλωστε, το θέμα με τη λίστα είναι καθαρά πολιτικό. Γύρω από τη λίστα δημιουργήθηκαν διάφορες προσδοκίες για να γίνουν διάφοροι εκβιασμοί, πολιτικοί και οικονομικοί. Νοσούσε η ελληνική κοινωνία μέσα από διάφορες θεωρίες για τη λίστα. Φτάσαμε σε σημείο να βγούνε σε μπλογκ -τα οποία δεν μπορούν να διωχθούν διότι είναι ανώνυμα- καταστάσεις με ονόματα βουλευτών και με ποσά ακόμα, τα οποία ενδέχεται να είναι νόμιμα και δηλωμένα στο πόθεν έσχες τους. Αυτό το εμφάνιζαν ως τη λίστα Λαγκάρντ και δημιουργούσαν μια νοσηρή κατάσταση σε σχέση με τους πολιτικούς, ότι όλοι οι πολιτικοί είναι απατεώνες. Αυτός είναι ρόλος αποσταθεροποίησης. Ταυτόχρονα, υπήρχαν χιλιάδες πολιτικοί εκβιασμοί προεκλογικά με τη λίστα. Βάζανε και ξαναβάζανε ονόματα, απειλούσανε, γι’ αυτό έπρεπε να τελειώνει. Σήμερα, αν μπούμε στη λογική του πόσα είναι τα ονόματα και πόσοι οι πολιτικοί, χάνουμε την ουσία.

Και ποια είναι η ουσία…;

Η ουσία είναι μία: Αυτή η λίστα δεν έβγαινε, χάθηκε, χρησιμοποιήθηκαν νομικά επιχειρήματα για να μη δημοσιοποιηθεί, έγιναν όλα αυτά τα αίσχη για έναν και μόνο λόγο. Γιατί σε αυτή τη λίστα αντικατοπτρίζεται ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν είναι πέντε πολιτικοί. Το πολιτικό σύστημα είναι οι επιχειρηματίες, ο τρόπος που δρουν, που καλύπτονται, οι άνθρωποι με τους οποίους τρώνε και πίνουν, οι δικοί τους άνθρωποι. Το θέμα δεν είναι αν στη λίστα εμπλέκονται πολιτικοί. Το θέμα είναι αν το κάθε διασυνδεδεμένο όνομα έχει δεκαπέντε offshore εταιρείες. Ξέρει κάποιος να μας πει ποιοι είναι αυτοί; Εγώ κάνω έρευνα εδώ και δύο μήνες και δεν ξέρω. Π.χ. ο αριθμός «3515», ποιος είναι; Βρήκαμε μόνο ενός πολιτικού γιατί ήταν στον κοινό λογαριασμό με μια offshore εταιρεία με τη γυναίκα του και μπορέσαμε και κάναμε την ταυτοποίηση με τη διεύθυνση. Πώς θα βρούμε αν εμπλέκονται πολιτικοί; Ας φύγουμε από τη λογική της ονοματολογίας, που έχει βέβαια το ρόλο της εάν αυτά τα ονόματα κάτι σημαίνουν. Υπάρχει περίπτωση μέσα στη λίστα να μην είναι όλοι εμπλεκόμενα πρόσωπα. Όμως, ο χαρακτηρισμός της λίστας προέρχεται από το γεγονός πως έχουμε 2.059 ονόματα, τα οποία κανένας δεν θέλει να ελέγξει, ακόμα κι όταν βγαίνουν στην επιφάνεια. Γιατί δεν έκαναν έναν δειγματοληπτικό έλεγχο; Είναι 2.059 ονόματα στα χέρια τους, ας εξέταζαν τα 100. Αυτή είναι η ουσία της λίστας.

Γιατί έδωσαν τη λίστα σε εσάς; Μήπως κι εσείς έχετε υψηλές διασυνδέσεις, για να βρεθεί στα χέρια σας;

Την έδωσαν σε εμάς διότι μόνο εμείς θα τη δημοσιεύαμε. Μπορεί ο άνθρωπος που την έδωσε να είναι κάποιος που δεν παίζει πολιτικά παιχνίδια, που ήθελε να τελειώνει αυτή η ιστορία. Σε ποιο συγκρότημα να την έδινε; Σε εκείνο που ο εκδότης του είναι στη λίστα; Ο άνθρωπος αυτός εκτίμησε ότι εμείς τόσα χρόνια κάνουμε έρευνα, δεν τα έχουμε πάρει από κανέναν, δεν τολμά να μας χρηματίσει κανένας.

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν έκαναν προσπάθειες να σας προσεγγίσουν μετά τη δημοσιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ. Ποια η γνώμη σας για τη δημοσιογραφία σήμερα;

Όταν ξαφνικά, δυστυχώς, έγινα πρώτο θέμα, αντίθετα με όσα οι κανόνες της δημοσιογραφίας ορίζουν, έπεσε ένα πέπλο σιωπής. Αυτή η αντίδραση εκ μέρους των συναδέλφων μου είναι εξαιρετικά εκλογικευμένη, καθώς πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που διέπει την ελληνική δημοσιογραφία εδώ και μερικά χρόνια, με αντίστοιχο τρόπο που διέπει και την αντίστοιχη ελληνική κοινωνία.

Η δημοσιογραφία είναι η τέταρτη εξουσία, όμως είναι η τέταρτη εξουσία απέναντι στις άλλες εξουσίες. Στην Ελλάδα πρόκειται για μια εξουσία που επί πολλά χρόνια στέκεται δίπλα στις άλλες εξουσίες, τις δικαιολογεί, τις αμνηστεύει, φτάνει στο σημείο να καυχάται ότι είναι εξουσία, επιδεικνύει ως αποτέλεσμά της το πόσα τραπέζια έχει κάνει με τον τάδε βουλευτή ή το δείνα υπουργό κι εκεί σταματάει η όλη της λειτουργία. Όταν εκμαυλίζεται έτσι η δημοσιογραφία, τότε το μοναδικό αποτέλεσμα είναι αυτό: Η Ελλάδα δεν κυβερνιέται από κόμματα, η Ελλάδα κυβερνιέται από μία ελίτ που αποτελείται από επιχειρηματίες που δρουν και λειτουργούν παρασιτικά επί δεκαετίες με βάση το ελληνικό κράτος, από πολιτικούς που, όταν οι πρώτοι είναι παράνομοι, δημιουργούν ακόμη και νόμους για να πάψουν να είναι παράνομοι, ενώ το τρίτο κομμάτι αυτής της πολιτικής ελίτ είναι οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι κάνουν την «πάπια».

Δηλαδή, μας λέτε πως οι συνάδελφοί σας αποδόμησαν την είδηση;

Η δημοσιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ έγινε παντού, σε όλο τον κόσμο, πρώτο θέμα, στο CNN, το BBC, το Al Jazeera, ήμουν πρωτοσέλιδο σε όλες τις ξένες εφημερίδες και όχι στις ελληνικές. Προφανώς έγινε μια προσπάθεια αποδόμησης, όμως επειδή ήταν πάρα πολύ καλά «δεμένο» το θέμα, δεν μπορούμε πια να κοροϊδευόμαστε. Το δεύτερο επίπεδο του κωλύματος ήταν τα προσωπικά δεδομένα. Αφού επί δύο χρόνια ο Βενιζέλος δεν αξιοποιούσε τη λίστα λόγω προσωπικών δεδομένων, εφηύραμε τα προσωπικά δεδομένα στη δημοσίευση. Όταν αθωώθηκα από τη δημοσίευση, άρχισε το θέμα με το ποιος έδωσε τη λίστα στο Βαξεβάνη. Τι σημασία έχει ποιος την έδωσε; Σημασία έχει τι σημαίνει η λίστα αυτή. Έτσι, λοιπόν, αυτό το θέμα το διέπει μια λογική και μια πολιτική αντίληψη του ποια είναι η Ελλάδα, πώς διοικείται, πώς την κοροϊδεύουν και ποιος ο ρόλος της δημοσιογραφίας σε όλα αυτά. Δεν περίμενα κάτι. Από την άλλη, το γεγονός ότι με έπαιρναν συνάδελφοι και μου έλεγαν «είμαστε μαζί σου, θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί» και το έκαναν λες και λειτουργούμε υπό καθεστώς παρανομίας, οι ίδιοι άνθρωποι που η δουλειά τους είναι να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους, αυτό ναι, με λύπησε, το να μου λένε την άποψή τους κρυφά στο τηλέφωνο. Αλλά ήταν και μία πραγματικότητα την οποία περίμενα.

Ποιος είναι ο δικός σας απολογισμός σχετικά με τη λίστα; Σας έκανε καλό ή κακό;

Νομίζω ότι έκανε καλό γενικότερα στη χώρα. Δύο χρόνια, τρεις κυβερνήσεις, δύο υπουργοί και πέντε κρατικοί υπάλληλοι, κορόιδευαν ολόκληρο τον κόσμο. Και ο κόσμος ήξερε ότι κάτι υπάρχει. Αυτό που υπήρχε δημοσιοποιήθηκε και δεν είναι τίποτα άλλο από ονόματα και διευθύνσεις και πιθανές ευθύνες. Είναι διαφορετικό να βγαίνεις στη Βουλή και να λες ότι έχεις μια λίστα που δεν μπορείς να δημοσιεύσεις και διαφορετικό να λες πως έχεις μια λίστα στην οποία περιλαμβάνεται ο εκδότης τάδε, ο πρωθυπουργικός φίλος δείνα, 35.000 offshore εταιρείες που μπορεί να ανήκουν στους κυρίους τάδε και δείνα, καθώς μπορεί να πρόκειται και για επιχειρηματίες που έχουν πτωχεύσει στην Ελλάδα κι όμως τα χρήματά τους είναι στο εξωτερικό. Αποκαθιστούμε την πολιτική λογική των πραγμάτων και διαμορφώνουμε πλαίσιο για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα. Το δεύτερο θετικό είναι πως επλήγη η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και ο καθένας πήρε την ευθύνη του απέναντι σε αυτό. Ξέρω πως ήταν ένα κομβικό σημείο που θα δημιουργήσει μια ποιοτική διαφορά. Για να πάει όπου πρέπει να πάει ιστορικά ο λαός, πρέπει πρώτα να γνωρίζει.

Μια μερίδα ανθρώπων θεωρεί πως το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που εσείς αποκαλύψατε, ήταν μια «φούσκα». Τι έχετε να πείτε προκειμένου να τους πείσετε, τέσσερα χρόνια μετά;

Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη δεν πιστεύουν ότι πατήσαμε στο φεγγάρι, στο ίντερνετ κυκλοφορούν θεωρίες συνωμοσίας πως προερχόμαστε από τους Αρειανούς. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να πείσω αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχει μία εισαγγελική έρευνα, η οποία παραπέμπει ανθρώπους στο δικαστήριο. Οι θεωρίες πως προσπάθησα να «ρίξω» τον Καραμανλή, τους βρίσκουν υποστηρικτές στο ότι τώρα πάω να «ρίξω» το Σαμαρά; Το επόμενο θα είναι να βγω πρωθυπουργός ο ίδιος; Αυτά είναι ανοησίες. Εάν κάποιοι είναι καλόπιστοι και θρησκευόμενοι άνθρωποι πρέπει να δουν τι έγινε. Είχαμε μια ομάδα πνευματικών ανθρώπων, οι οποίοι έκαναν συναλλαγές τουλάχιστον 1,5 δισ. με τράπεζες. Αυτό, εκτρέπει κάθε θρησκευτικό ή πολιτικό επιχείρημα. Πήρανε 175 εκ. από όμιλο, τα οποία επέστρεψαν για να κάνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των επιχειρήσεών του. Κάνανε αγοραπωλησίες με γνωστό επιχειρηματία και με offshore εταιρείες. Ποιος; Ο πνευματικός φάρος της χριστιανοσύνης. Πήρε δάνεια, αγόρασε σπίτια, οι εταιρείες στις οποίες συμμετείχε στη Θεσσαλονίκη αγόρασαν ακίνητα και σε δέκα μέρες τα μεταπώλησαν σε διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές. Ας πούμε ότι δεν είναι σκάνδαλο. Είναι δηλαδή χριστιανική ηθική και αντίληψη; Αυτοί που λένε πως πρόκειται για «φούσκα» τι εννοούν; Ότι διαταράχθηκε η φήμη του Βατοπεδίου, το οποίο Βατοπέδι διατηρεί την πνευματικότητά του και δεν έχει καμία σχέση με λεφτά; Είναι τραγικά τα όσα έγιναν, όχι για εμένα, για τους πιστούς. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν μπερδέψει το προσευχητάρι με το μπλοκ επιταγών και εμείς λέμε ότι δεν τρέχει τίποτα;

Είναι στα σχέδιά σας να ασχοληθείτε με την πολιτική στο μέλλον;

Όχι, είμαι ένας πολίτης που έχει πολιτική άποψη, όμως εκφράζεται ξεκάθαρα μέσα από αυτό που κάνει. Η σύμπραξή μου με τους πολίτες είναι ένα αρκετό κομμάτι της πολιτικής που αρμόζει σε εμένα. Είμαι πολιτικό ον, θεωρώ τις απολιτίκ απόψεις, και στη δημοσιογραφία, πάρα πολύ επικίνδυνες, διότι το «δεν έχω πολιτική άποψη» είναι πολιτική άποψη που ευνοεί αυτούς που κυβερνούν. Το «απολιτίκ» για εμένα είναι πάρα πολύ πολιτικό και μάλιστα συντηρητικό πολιτικό. Για να μπορεί η κοινωνία να κρίνει, να μπορεί να διαδραματίσει πολιτικό ιστορικό ρόλο, πρέπει να ξέρει.

Φοβόσαστε να πάτε φυλακή;

Καθόλου. Πρέπει να ξανανακαλύψουμε τη δημοσιογραφία. Αυτό πρέπει να κάνουμε ως κλάδος και η κοινωνία πρέπει να μας βοηθήσει σε αυτό. Η δημοσιογραφία δεν λέει πουθενά πως ασκείται αν δεν πας φυλακή και δεν ασκείται αν είναι να βρεθείς μέσα σε αυτή.