Δραματικές στιγμές διάγει Η Ελλάδα

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Η κρίσιμη έκτακτη σύνοδος κορυφής των 27 κρατών μελών της Ε.Ε. σηματοδοτεί και τυπικά την υποστήριξη του γαλλογερμανικού άξονα στην Ελλάδα. Το ζητούμενο βεβαίως που ανακύπτει είναι με τι όρους παρέχεται αυτή η στήριξη. Μόλις χθες η χρεοκοπημένη χώρα μας ανακοίνωσε νέα αγορά πολεμικών φρεγατών από τη Γαλλία και μαχητικών αεροσκαφών τύπου «eurofighter» από τη Γερμανία. Συνεπώς οφείλουμε να γνωρίζουμε εκτός από την ασφυκτική επιτήρηση και την ανά μήνα παρακολούθηση και αξιολόγηση της πορείας αύξησης των εσόδων και ταυτοχρόνως συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών, πως μπορούμε να περιμένουμε και νέο πακέτο μέτρων. Συνάγεται, λοιπόν, το ασφαλές συμπέρασμα ότι στο εξής η χώρα τελεί και τυπικά υπό καθεστώς επιτροπείας.

Βεβαίως, σε όσους κόπτονται τόσο πολύ για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας να τους πούμε ότι αυτή τελείωσε ουσιαστικά αφενός με την ένταξη μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και αφετέρου με την επίσης είσοδο μας στις χώρες που απαρτίζουν την Ο.Ν.Ε. Επομένως, κάπως αργοπορημένα ξύπνησαν και σήμερα διατρανώνουν περισπούδαστα για απώλεια κυριαρχίας. Επίσης, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι οι συμπολίτες μας που μόλις ξέσπασε ο «πόλεμος» δηλώσεων αρχηγών κρατών της Ε.Ε. που έλεγαν πως η Ελλάδα μόνη της πρέπει να βγει από την κρίση και δεν υπάρχει δυνατότητα στήριξης της, τότε κατάλαβαν ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της Ε.Ε. Η αλήθεια είναι πως πράγματι αυτές τις δύσκολες ώρες περιμένεις έστω ένα δράμι βοήθειας από φίλους – συμμάχους κι εταίρους, έλα όμως που όταν εμφανίζεσαι συστηματικά αναξιόπιστος κι ανεύθυνος στους λογαριασμούς και στις δεσμεύσεις σου κανένας πια δεν σε εμπιστεύεται. Συνεπώς γιατί να σε σώσει ;

Έτσι φτάσαμε στην κατάντια να ζητούμε δια πολλοστή φορά ελεημοσύνη και πληρώνοντας αυτή αδρότατα!!!

Δυσκολεύομαι όντως να κατανοήσω πως όταν μια χώρα στηρίζει την οικονομική της επιβίωση στον ατελέσφορο είναι αλήθεια δανεισμό και την ίδια ώρα ο παραγωγικός της ιστός εξακολουθεί να παρουσιάζεται ατροφικός κι αδύναμος να σηκώσει το βάρος της ευημερίας των πολιτών και το αποτέλεσμα, αναμφίβολα εκδηλώνεται τραγικό, κάποιοι στεναχωριούνται που χάνουμε ως χώρα την ανεξαρτησία μας, όση τέλος πάντων είχε απομείνει, και οδηγούμαστε βαθμιαία στην υποταγή ως χώρα στας απαιτήσεις και προσταγάς των «μεγάλων αφεντικών». Οι Έλληνες όμως του 20ου και του 21ου Αιώνα επέλεγαν όλα αυτά τα χρόνια την νοοτροπία «σφάξεμαι αγά μου να αγιάσω!» κάπως έτσι άλλωστε θα το έλεγαν οι αρματολοί προγονοί του Έθνους στα 1821!

Είναι τουλάχιστόν προσβολή σήμερα να μιλούμε για εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια. Μπορούμε όμως έστω τούτη την ύστατη στιγμή εκπεσμού να σοβαρευτούμε και να δουλέψουμε ενωμένοι κι αποφασισμένοι οι επόμενες γενιές να ζήσουν περισσότερο ελεύθερες και ανεξάρτητες από εμάς. Στο χέρι μας είναι να πετύχουμε.