Οι Ταλαντεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ Αναζητούν Ισορροπία

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας 

Οι πρόσφατες επισκέψεις του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σε Παρίσι και  Βερολίνο Αλέξη Τσίπρα καθώς και οι συναντήσεις που είχε με εκπροσώπους κομμάτων της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, όπως και οι συνεντεύξεις του στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης προκάλεσαν ως ήταν αναμενόμενο ζωηρό ενδιαφέρον στους εταίρους μας. Η μεγάλη δημοσκοπική δυναμική που παρατηρείται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι επόμενο να συγκεντρώνει την προσοχή όχι μόνο των πολιτικών αξιωματούχων της Ευρωζώνης  αλλά και στελεχών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όπως και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Για την ώρα η στάση κυρίως των ισχυρών κρατών της ζώνης του ευρώ απέναντι στον Ῥιζοσπαστικό" πολιτικό της Ελλάδας όπως τον αποκαλούν τα αστικά ΜΜΕ της Ε..Ε τον Αλέξη Τσίπρα είναι σκληρή και δεν αφήνουν ακόμη, κάποιοι απ΄ αυτούς, κανένα περιθώριο για περαιτέρω πιθανότητες επαναδιαπραγμάτευσης πόσο μάλλον της ενδεχόμενης ακύρωσης των μνημονιακών συμβάσεων. Ωστόσο, εάν η λαϊκή ετυμηγορία που θα εκφραστεί στις προσεχείς εκλογές της 17η Ιουνίου αναδείξει νέα δεδομένα και ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση είτε συνεργαζόμενος με άλλη πολιτική δύναμη είτε κι αυτοδύναμος - μην εκπλαγούμε αν το δούμε κι αυτό -  τότε πολλές από τις θέσεις και τις εκτιμήσεις που σήμερα μας κοινοποιούνται από τις κυβερνήσεις των ανυποχώρητων θα μεταβληθούν. Έτσι γίνεται συνήθως στην πολιτική. Θυμηθείτε μόνο τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχτηκε ο κυπριακός λαός όταν κλήθηκε να ψηφίσει στο δημοψήφισμα το έτος 2004 για το σχέδιο Ανάν. Κι όμως απτόητος, το σχέδιο που οδηγούσε στη νομιμοποίηση της κυπριακής κατοχής το απέρριψε. Οι επιπτώσεις  από τη στάση του αυτή, παρά τις απειλές και τις φωνασκίες διεθνών κύκλων και δη Η.Π.Α. και Μεγάλης Βρετανίας ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Με το παράδειγμα αυτό θέλω πολύ απλά να τονίσω τη σημασία που έχει πάντα η θαρραλέα και δυνατή φωνή του λαού όπως αυτή εκδηλώνεται δια της ψήφου.

 Συνεπώς, ακόμη κι αν οι εξελίξεις για την ισχυρή πολιτική τάξη της Ένωσης δεν είναι οι επιθυμητές, σίγουρα διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές Ελλάδα και Ευρωζώνη θα επανεκκινήσουν. Κι ό,τι λέγεται σήμερα καλά θα κάνει ο ελληνικός λαός να μην δείξει φόβο και υποκύψει. Όσο πιο ηχηρό είναι το μήνυμα κατάργησης των μνημονίων που θα στείλει στο Βερολίνο και στο Παρίσι όπως και στις άλλες πρωτεύουσες της Ε.Ε. η ψήφος του εκλογικού σώματος, τόσο πιο αποτελεσματικές υπέρ του απεγκλωβισμού των Ελλήνων από τις αποικιοκρατικές συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι υποτελείς της Αθήνας με τους "βαρβάρους" δανειστές θα είναι οι διαβουλεύσεις. Ας μην γελιόμαστε τα 240 δισ ευρώ που δεχτήκαμε ως δάνεια από την Τρόικα τα δύο τελευταία χρόνια προέρχονται κυρίως από κράτη. Επομένως, η διαγραφή τους καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής ενέργεια. Μολονότι είναι εφικτή η διπλωματική και πολιτική διευθέτηση.

Σήμερα, λοιπόν, μόλις λίγες μέρες από την Κυριακή των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ επανατοποθετείται και ανακαθορίζεται  ως ενιαίος πια κομματικός φορέας απέναντι στα μεγάλα κι ανοιχτά ζητήματα τα οποία χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης. Είναι φυσικό να μεσολαβήσει ένα διάστημα, όπου οι αμφότερες πιέσεις που δέχεται εντός και εκτός της χώρας να τον αναγκάζουν να προχωρά σε επανεκτιμήσεις σε ό,τι αφορά τις κινήσεις, τις επιλογές και τους ελιγμούς που απαιτούνται προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί και στο αναντίλεκτο αίτημα για κατάργηση των μνημονίων και συνάμα να μην θέσει σε κίνδυνο το δρόμο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη  αφού η προτίμηση της συντριπτική πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος καταδεικνύει προς σ΄ αυτή την κατεύθυνση.

 Οι ταλαντεύσεις αυτές που εκούσια ή ακούσια αναπτύσσονται στη πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ναι μεν μπορεί να είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένες κι αναμενόμενες εξαιτίας των 12 συνιστωσών, όμως οφείλει η ηγεσία να τις σταματήσει το ταχύτερο δυνατό καθώς ο επαπειλούμενος κίνδυνος να προκληθεί σύγχυση στην κοινωνία είναι ορατός. Χρειάζεται να διασαφήσει ο Αλέξης Τσίπρας ως επικεφαλής τι τελικώς θα πράξει με τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, τους εξοντωτικούς όρους που αυτές εμπεριέχουν και με ποιο τρόπο θα γίνει η ακύρωση των αντικοινωνικών μέτρων που τις διέπουν. Πάντως, είναι αλήθεια πως  τα στελέχη του κόμματος πέφτουν κατ΄ επανάληψη σε αντιφάσεις ως προς το τι τελικά θα γίνει με τα αντιλαϊκά συμφωνητικά που ενέγκριναν οι κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ της προηγούμενης κοινοβουλευτικής συόδου με την Τρόικα (Κομισιόν, Δ.Ν.Τ. και Ε.Κ.Τ.)  και τούτο έγκειται στην έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας, στο απροκάλυπτο συμπίλημα το οποίο οφείλεται στις αμφίσημες και εν πολλοίς αλληλοσυγκρουόμενες πολιτικές των ποικιλόνυμων συνιστωσών του  καθώς και στην αδυναμία του κόμματος να ισορροπήσει  από τη μια μεριά στην απαίτηση του λαού και από την άλλη στις γραπτές δεσμεύσεις της χώρας προς εταίρους και μη.

Ο Αλέξης Τσίπρας πλέον είναι πολύ κοντά στην ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων. Δεν αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ την αλλοτινή μικρή πολιτική δύναμη του αριστερού χώρου. Αύριο πιθανόν θα είναι μέτοχος ή συμμέτοχος  στο κυβερνητικό σχήμα αποφασίζοντας για την πορεία της χώρας, για το λόγο αυτό πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει τις γραμμές του. Ο χρόνος εξαντλείται. Οψόμεθα !