Η Ελλάδα Απειλείται

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Φαίνεται πως καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο το εγχείρημα της διαμόρφωση εσωτερικής πολιτικής των κοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας όπως και των κυβερνήσεων θεμελιωμένη κι εξαρτώμενη από μια μακροπρόθεσμη, σταθερή και συγκεκριμένη εξωτερική πολιτική. Εκτιμώ πως πρέπει να είμαστε το μοναδικό κράτος της Δύσης με ανοιχτά εθνικά θέματα και παρ΄ όλα αυτά να μην έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να παγιώσει ένα σαφές πλαίσιο θέσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους. Η ενδεχόμενη αλλαγή κυβέρνησης ή ακόμα και υπουργού επί των εξωτερικών συχνά σηματοδοτεί μεταβολές επιλογών και πολιτικών όχι μόνο τακτικής φύσεως αλλά και ουσιαστικής. Με συνέπεια να αλλάζει δυναμικά και συχνά δραματικά η εθνική μας στρατηγική. Το κόστος βέβαια αυτής της ευμετάβλητης εξωτερικής πολιτικής εμφανίζει σημαντικές επιπτώσεις καθώς οι συμμαχικές χώρες αδυνατούν ή εν τοιαύτη περιπτώσει δυσκολεύονται να κατανοήσουν τόσο τους λόγους όσο και την ουσία των μετατοπίσεων μας.

Συγκεκριμένα, προβάλαμε Βέτο στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι προκειμένου να αποτρέψουμε την ένταξη του κράτους των Σκοπίων στην ατλαντική συμμαχία εφόσον δεν τελεσφόρησε η αντιδικία που ενσκήπτει ανάμεσά μας εξαιτίας της διαβόητης και ιμπεριαλιστικής ονομασίας που ζητά να επιβάλλει. Κι όμως το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών παρά το γεγονός πως πέτυχε τον στόχο του συνεπικουρούμενο και από όλες τις κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις, στη σύνοδο του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ανάπτυξη και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) έκανε δεκτό το αίτημα της κυβέρνησης Γκρούεφσκι να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας - όπου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, - πολιτικό αεροσκάφος που μετέφερε την διπλωματική αντιπροσωπεία των Σκοπίων με την αναγνώριση «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Έλληνες διπλωμάτες υποστήριξαν πως επρόκειτο για μια ακατάληπτη συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΞ καθώς με τον πλάγιο αυτό τρόπο εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζαμε το κράτος με την επιθυμητή για το ίδιο ονομασία του. Το σίγουρο είναι πως οι εξηγήσεις που έδωσε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη ως επικεφαλής δεν έπεισαν κανέναν απολύτως τόσο για τις προθέσεις όσο και για την επιχειρούμενη από την ίδια υποτίμηση του ζητήματος. Επιπλέον, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τάσσονται ζωηρά υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας.

Το παράδοξο είναι πως ενώ είμαστε το μοναδικό κράτος – μέλος της Ε.Ε. – που απειλείται ευθέως η εδαφική του ακεραιότητα από την Τουρκία και η οποία συνεχίζει να αθετεί τους τυπικούς κανόνες ειρηνικής γειτονίας και συνύπαρξης όπως εκείνοι προσδιορίζονται στο Διεθνές Δίκαιο, εντούτοις η ελληνική πολιτική ηγεσία περιορίζεται σε φραστικές διαμαρτυρίες πότε στις Βρυξέλλες και πότε στο ΝΑΤΟ. Επιχειρεί δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση να επισείει το φόβο του αποκλεισμού της Τουρκίας από τις τάξεις της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Μολονότι αντιλαμβανόμαστε πως το επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων του τουρκικού στρατιωτικοπολιτικού συστήματος το οποίο σημειωτέον παραμένει ακλόνητο και ισχυρό «δεκάρα» δεν αποδίδει στην ευρωπαϊκή ενσωμάτωση της χώρας. Οι ίδιοι οι στρατοκράτες στοχεύουν ν΄ αναδείξει η χώρα τους ένα καθαρά ηγεμονικό περιφερειακό ρόλο στην περιοχή.

Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης θα έχουν σίγουρα κατανοήσει την αγωνία που διέπει τον λόγο μας καθώς σχολιάζουμε και αναλύουμε ζητήματα επικαιρότητας όπως κι ευρύτερου προβληματισμού. Η περίοδος γενικευμένης κατάπτωσης που διάγουμε ως κοινωνία όπως επίσης και η διατάραξη της ομαλότητας και της συνοχής του κοινωνικού σώματος είναι προφανές πως αφήνει εκτεθειμένη την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας στις ακόρεστες ορέξεις και στις ανερμάτιστες φραστικές – για την ώρα – επιβουλές από γειτονικά κράτη που βρίσκονται στον περίγυρό μας. Εθνικιστικοί κύκλοι που δραστηριοποιούνται στις παρυφές ή ακόμα κι εντός των κυβέρνησης των Σκοπίων πυκνώνουν τους επιθετικούς αλυτρωτισμούς επικαλούμενοι ανιστόρητα και παντελώς ανυπόστατα θέσφατα προκειμένου να πείσουν τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου.

Η κυβέρνηση Γκρούεφσκι ρέπει οφθαλμοφανώς προς την χαμέρπεια, την απροκάλυπτη δημαγωγία και τον ακραιφνή λαϊκισμό ως μέσα προπαγάνδας. Ο λαός της ΠΓΔΜ καθοδηγούμενος από τα κέντρα παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας, ανώριμος, ημιμαθής και πολυδιάστατα φτωχός (πολιτισμικά – πολιτικά κι ασφαλώς οικονομικά ) βασίζει την επιβίωσή του στην κατασκευασμένη από ινστιτούτα κερδοσκοπικών συμφερόντων – βλέπε ινστιτούτο Τζόρτζ Σόρρος – παραισθησιογόνα έπαρση. Ένας λαός παρίας σε ένα κράτος προτεκτοράτο των πολυεθνικών καρτέλ μεταποίησης κοκαΐνης κι άλλων χημικών παρασκευασμάτων της ναρκοκουλτούρας…. Το κράτος αυτό, λοιπόν, επιδιώκει ξεκάθαρα την πτώση των συνόρων και διεκδικεί την έξοδο του στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Η Αλβανία αν κι επισήμως δεν προβάλλει καμία αξίωση σε βάρος της Ελλάδας και του εδάφους της, παρά ταύτα συνεχώς παρασκηνιακά και κάποιες φορές απολύτως φανερά δεν σταματά να ομιλεί περί ζητήματος «Τσαμουριάς» και «Τσαμηδων». Δίχως να προβάλλει κανένα επιχείρημα αμφισβητεί την γεωγραφική περιφέρεια της Ηπείρου. Η Βουλγαρία ποτέ δεν σταμάτησε να εποφθαλμιά προς τη μεριά της Καβάλας και στο νομό Ροδόπης. Η χάραξη των συνόρων μετά το πέρας των βαλκανικών πολέμων με την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου το 1913 την ανάγκασε να στριμωχτεί πάνω από τη Θράκη και χωρίς να της παρέχει πρόσβαση στο Αιγαίο. Τέλος η Τουρκία, στιβαρά και διαχρονικά εξακολουθεί να συστηματοποιεί τις διεκδικήσεις της σε διττό μέτωπο. Αρχικά προς το σύμπλεγμα των μικρονήσων και βραχονησίδων του Αιγαίου και από την άλλη μέσω του τουρκικού προξενείου της Δυτικής Θράκης συχνά θέτει θέματα που αφορούν τη ζωή και τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας. Κι ας γνωρίζει η ίδια πως οι Έλληνες της μουσουλμανικής μειονότητας απολαμβάνουν πλήρη και ισότιμη μεταχείριση σε σχέση με τους χριστιανούς ομοεθνείς τους. Διότι είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε πως η συνθήκη της Λωζάνης ορίζει μουσουλμανική και όχι τουρκική μειονότητα. Όπερ σημαίνει πως προσδίδει τα χαρακτηριστικά θρησκευτικής όψης και όχι εθνικής όπως αυτά περιγράφονται εντός της συνθήκης.

Το γεωστρατηγικό πάζλ της Βαλκανικής περιοχής με τα Σκόπια και το νεοπαγές προτεκτοράτο το Κόσσοβο σε ρόλο κατ΄ εξοχήν αμερικανικής βάσης όπως και της Μέσης Ανατολής με την εύθραυστη ισορροπία να σπαράσσεται από έντονα συγκρουσιακά οικονομικά κι ενεργειακά συμφέροντα τα οποία προβάλλονται ποικιλοτρόπως, συνδιαμορφώνουν αυτόχρημα εκρηκτικό μείγμα ικανό να τινάξει στον αέρα την ειρήνη και την ανάπτυξη. Ασφυκτικές πιέσεις στην ελληνική κοινωνία ασκούνται ακόμα και με τα κύματα ταλαιπωρημένων και απελπισμένων λαθρομεταναστών που καταφτάνουν στις νησιωτικές ακτές και στη συνέχεια διασκορπίζονται στην επικράτεια αλλοιώνοντας την πληθυσμιακή σύνθεση. Η σχεδόν άτολμη και κυρίως ανύπαρκτη ευρωπαϊκή πολιτική αποθρασύνει στο μέγιστο βαθμό τα κυκλώματα εκείνα που λυμαίνονται τις ελπίδες και τις ζωές αθώων και φοβισμένων ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις εστίες τους καθώς απεγνωσμένα προσπαθούν να γλιτώσουν τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις που πραγματοποιούνται με συνοπτικές διαδικασίες και καθημερινά στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν κι αλλού.

Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας ασφαλώς την καθιστά εύκολο αντίπαλο κι αναξιόπιστο σύμμαχο και το αποτέλεσμα της οικονομικής χρεοκοπίας είναι η κοινωνική αποσάθρωση με παρεπόμενο την αδιαφορία για την κοινωνική – εθνική βιωσιμότητα. Το ελληνικό κράτος απειλείται ξεκάθαρα και εκ των έσω. Όσοι το αμφισβητούν ας θυμηθούν τα πρόσφατα στη συλλογική μνήμη γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου όπου ενορχηστρωμένες και καθοδηγούμενες ομάδες δήθεν αντιεξουσιαστών και αναμφισβήτητα εχθρικών προς την Ελλάδα και τη δημοκρατία επιδίωξαν να αποσταθεροποιήσουν το κλίμα στοχεύοντας προς την επέκταση της αναρχίας και της αταξίας στη χώρα. Σαφώς η τραγική αυτή εικόνα που όλους μας άφησε αποσβολωμένους φέρει την υπογραφή μιας ανίκανης και θλιβερής κυβέρνησης που δεν κατόρθωσε ούτε καν να προστατεύσει τις περιουσίες και τις ζωές των ανθρώπων που ζουν και αποτελούν την ελληνική πολιτεία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εβδομαδιαία εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ"