Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας
Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες•
δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τές πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία•
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε•
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κωνσταντίνος Καβάφης «Θερμοπύλες»
Από τον Ελληνισμό της εποχής των Αρχαίων κλασικών χρόνων και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας διαφαίνεται περίτρανα πως το Έθνος πορεύεται στη συνέχεια του χρόνου ακόμα και όταν οι Οθωμανοί άλωσαν τις εστίες του. Ο Ελληνισμός ως αξία ζωής και το έθνος ως συλλογικός φορέας της Φυλής και εκφραστής των ιδεωδών του βάσισε την προοπτική του στους Φύλακες, στους άκαμπτους αγωνιστές της Ελευθερίας και ιερούς ιππότες μιας αρχέγονης ιδέας κι ενός ιερού μυστικού που η αχλή του χρόνου δεν το σκεπάζει και δεν το αναλώνει στη λήθη. Συνεπώς το ζητούμενο είναι αν σήμερα ενυπάρχουν Φύλακες που να θωρακίσουν και να προστατεύσουν την υστεροφημία, το κύρος, την ιστορία και το ιερό μυστικό που συνδέουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες με το πεπρωμένο τους. Οι Φύλακες που φυλάσσουν τις νέες Θερμοπύλες υπάρχουν, είναι λίγοι όχι όμως κι ελάχιστοι, είναι όλοι κι όσοι νοιώθουν εντός της Ελληνικής τους ψυχής να ρέει η γονιμοποιός φλόγα της εθνικής αξιοπρέπειας, της ανυπόκριτης κι απροσποίητης αρετής, του ανεπιτήδευτου κάλλους και της ορθής Σοφίας. Οι φύλακες που κρατούν ακόμα ζωντανή και υπαρκτή την Ελλάδα της δημιουργίας και της αντίστασης σε κάθε επαπειλούμενο τέχνασμα που σκαρφίζονται άσπονδοι φίλοι και ανομολόγητοι εχθροί. Είναι εύλογο και το τονίζει με τον πιο υποδειγματικό τρόπο και ειλικρινές ύφος ο Χοσέ Αντόνιο Πρίμο Ντε Ριβέρα ο διανοούμενος, αρχηγός και ηγέτης της Ισπανικής Φάλαγγας «Οι λαοί οι οποίοι έχουν ξαναβρεί τον δρόμο της σωτηρίας δεν ενεπιστεύθησαν τους εαυτούς τους σε συγκεχυμένες πλειοψηφίες, αλλά ακολούθησαν αποφασιστικά μιά φλόγα Εθνική, προνοητική και γεμάτη πάθος μειοψηφία».
Το Ελληνικό Έθνος διέρχεται νυχθημερόν εντός ποικιλώνυμων συμπληγάδων που το ενθυλακώνουν και καθιστούν το μέλλον αμφίρροπο και επισφαλές. Είναι φυσικό να συμβαίνει τούτο όταν οι πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες πελαγοδρομούν στη ματαιότητα των ακατάληπτων και πομπωδών διακηρύξεων άνευ σημασίας και σαφήνειας. Οι Έλληνες αισθάνονται αποστεωμένοι από πολιτικό προσανατολισμό που να διέπεται από υπευθυνότητα, δυναμισμό και αισιοδοξία. Η οικτρή αδυναμία άσκησης γόνιμης πολιτικής από τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους δηλώνει απερίφραστα πενιχρότητα σκέψης, οράματος και στόχων. Σαφές παρεπόμενο της χρόνιας παθογενούς υποβάθμισης του κοινοβουλευτικού έργου. Οι κατά συρροή παράνομες και απροκάλυπτα διαπλεκόμενες συμπεριφορές κοινοβουλευτικών στελεχών με τεράστια οικονομικά συμφέροντα και παρασκηνιακές υπόγειες σχέσεις και διαδρομές κάθε λογής κι αντίληψης συναλλαγής, δικομματικής απόχρωσης, εξηγούν την σημερινή κατάπτωση. Εξαιτίας της οικονομικής καταισχύνης και του πασίδηλου εκτροχιασμού της χώρας μας από την πορεία της παραγωγικής ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας οι πολίτες περιχαρακώνονται στις ανασφάλειες και στους φόβους τους. Ίχνος δεν υφίσταται ικμάδας ελπίδας και θετικής προοπτικής παρά τις εναγώνιες προσπάθειες που καταβάλλει η μικρή μειοψηφία των συνειδητοποιημένων Ελλήνων και οι οποίες διέπονται από ανιδιοτέλεια κι αυταπάρνηση. Το κλίμα παραμένει αμετάβλητο, καθώς τα μαντάτα που δημοσιεύονται κι αφορούν την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση προκαλούν ανησυχία και διεγείρουν την κοινωνική στάση για εγκατάλειψη. Συγχρόνως δε, οδηγούν σταθερά προς την κατεύθυνση όπου οι λογικές και επιλογές τείνουν προς τον μηδενισμό.
Καθημερινά παρατηρείται διεύρυνση της εθνικής αποσύνθεσης, σχέδια, μελέτες και προτάσεις κατατίθενται στις διεθνείς συνόδους κι εκεί η αντίληψη που αναπτύχθηκε και πλέον εδραιώνεται και το χειρότερο υλοποιείται είναι πως θα συρρικνωθεί εκ νέου το ελληνικό έθνος και πως θα καταντήσει ακόμα περισσότερο αλλοτριωμένο και φοβικό. Συχνά ομιλούν κάποιοι ημεδαποί αξιωματούχοι πως στην ενδοχώρα καλλιεργείται μια σκόπιμη κι ανεδαφική κινδυνολογία. Οι εξελίξεις και τα γεγονότα όμως καθίστανται αδιάψευστος μάρτυρας για το τι ακριβώς διαδραματίζεται για παράδειγμα στη Δυτική Θράκη, όπου η συμπαγής μουσουλμανική μειονότητα απόλυτα σφετερισμένη και καθοδηγούμενη από το τουρκικό κράτος ήδη δρομολόγησε κινήσεις κι ενέργειες που διακατέχονται από εχθρικά αισθήματα και αυτονομιστικές τάσεις. Στο διαδίκτυο και στον ξένο τύπο συχνά δημοσιεύονται χαλκευμένες ειδήσεις μέσα από τις οποίες εκδηλώνεται η κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της μειονότητας από τις Ελληνικές Αρχές. Αντιλαμβάνεστε ότι η περίπτωση της ανεξαρτοποίησης του Κοσσυφοπεδίου αφενός, κάπως έτσι, με παρόμοιες προσχηματικού χαρακτήρα πρακτικές ξεκίνησε, αφετέρου προαλείφεται σειρά νέων επάλληλων προβοκατόρικων «χτυπημάτων» τα οποία θα σημάνουν αυτομάτως την ενεργοποίηση και κατά προέκταση την παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας στο νομό Ροδόπης. Καθώς στο όνομα της συστηματικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιας μειονοτικής ομάδας πολιτών, το αναφαίρετο δικαίωμα του κυρίαρχου κράτους να θωρακίσει και να προστατεύσει την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά του από μηχανισμούς και επιδιώξεις γενικευμένης πολιτικής αποσταθεροποίησης υποβαθμίζεται.
Ενώ αυθωρεί, οξύνεται ο αλυτρωτισμός, που αποκαλύπτεται και εκ του συντάγματος, της πολιτικής και της πνευματικής ηγεσίας των Σκοπίων για επέκταση, παραχάραξη και μετατόπιση των συνόρων. Επομένως, η στάση αυτή σαφέστατα ενισχύει τους τυχοδιωκτισμούς της Άγκυρας αφού διαμορφώνει μια ακόμα απόπειρα αντιπερισπασμού, όπως επίσης και επαπειλούμενης ανάφλεξης κρίσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Πάντως, με δεδομένο το γεγονός πως η πληθυσμιακή σύνθεση των Σκοπίων αποτελείται με 30% Αλβανούς οι οποίοι επιθυμούν και σχεδιάζουν την προσάρτησή τους στην Αλβανία η μακροημέρευση του κράτους της ΠΓΔΜ πιθανολογείται δυσχερής. Εν τοις πράγμασι διαπιστώνεται πως τα σύνορα της Ελλάδας αμφισβητούνται από όλες τις γειτονικές χώρες που συναποτελούν την «βορειοδυτικο-ανατολική» περιφέρειά της δίχως βεβαίως να το αγνοούν σύμμαχοι κι εταίροι μας. Κριτήριο βασικό της πολιτικής που ακολουθούν η Αλβανία, τα Σκόπια και η Τουρκία αναμφίβολα είναι η διάχυση μιας πάνδηλης ηττοπαθούς κοινωνικής ψυχολογίας των Ελλήνων, η οποία συνδαυλίζεται επιπροσθέτως και από την χρεοκοπημένη οικονομία μας ως απάγαυσμα της καθημαγμένης βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της ανικανότητας του ελληνικού κράτους να αξιοποιήσει ενεργειακούς πόρους και ορυκτά μεταλλεύματα, της λοιδορούμενης εμπορικής ναυτιλίας, της ραγδαίας εκποίησης εθνικών επιχειρήσεων, οι οποίες θα μπορούσαν λειτουργώντας με σύγχρονη αναπτυξιακή εθνική στρατηγική να συνδράμουν σημαντικά στην ενίσχυση των εσόδων, στη δραματική αύξηση της ανεργίας με την ταυτόχρονη μεγέθυνση των ελαστικών μορφών εργασίας ως αποτέλεσμα της αδυναμίας κι ανικανότητας των κυβερνήσεων να προτάξουν έναν δημιουργικό εθνικό επανασχεδιασμό του κράτους ως στρατηγικός επιχειρηματικός εταίρος, συνέπεια που θα οδηγούσε στη βελτίωση των αποθεματικών ασφαλιστικών ταμείων και στον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών για την ενίσχυση της εργασίας, της εθνικής παιδείας και την ανασυγκρότηση του καταρρακωμένου συστήματος υγείας. Η σύγχρονη Ελληνική Πολιτεία οφείλει να σχεδιάζει και να υλοποιεί πολιτικές με βασικό άξονα το εθνικό συμφέρον και την ποιοτική αναβάθμιση του επιπέδου ζωής όλων των πολιτών. Άλλωστε και ο Αριστοτέλης το επισημαίνει στα «Πολιτικά» ξεκάθαρα Ποια χώρα πρέπει να θεωρείται προτιμότερη; Η χώρα στην οποία υπάρχει αυτάρκεια αγαθών. Η χώρα που παράγει τα πάντα. Η έκτασή της και η γονιμότητά της θα πρέπει να είναι τόση ώστε οι κάτοικοί της να μπορούν να ζουν χωρίς ασχολίες, άνετα και με σωφροσύνη.
Οι συγκαιρινοί Φύλακες της Ελληνικής αυτοτελούς και αυτοδύναμης υπόστασης διέπονται από το πηγαίο καθήκον της ακατάπαυτης συνεισφοράς, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της συμμετοχής, της αλληλεγγύης και της αυταπάρνησης καθώς έτσι επιτάσσει το εθνικό καθήκον ως απόρροια της διορατικής πατριωτικής συνείδησης που θεμελιώνεται πάνω στις αξίες της γηγενούς Φιλοσοφίας και Αγωγής. Συνοψίζω με τους στίχους του Εθνικού ποιητή και πνευματικού ανδρός Κωστή Παλαμά:
Ω ΛΙΓΟΣΤΟΙ , Ω ΔΙΑΛΕΧΤΟΙ !
'Ω λιγοστοί κι ώ διαλεχτοί κι αρίφνητοι αύριο ίσως !
Είναι μια αλήθεια κάτου εδώ που τη χτυπάει το μίσος,
είν εδώ πέρα μια Ομορφιά που η καταφρόνια δένει,
κι είν εδώ πέρα μια Αρετή δειλή και ντροπιασμένη.
'Ω νέοι, ώ πρωτοξύπνητοι στο φώς, χαρές τ΄Απρίλη,
από τους πράσινους κορμούς γινοντ' οι άσπροι στύλοι !
Στη χώρα εσείς οι λειτουργοί κι οι λατρευτάδες είστε•
δε φτάνει• εμπρός ! για τους Θεούς, ώ νέοι, πολεμείστε.
Κωστής Παλαμάς
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην Εβδομαδιαία εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου