Η περίοδος από το Φλεβάρη του 1917 ως την Επανάσταση του Οκτώβρη μπορεί να χωριστεί σχηματικά σε τρεις φάσεις. Η πρώτη φάση αφορά την περίοδο Φλεβάρη–Απρίλη του 1917, από το σχηματισμό της προσωρινής κυβέρνησης ως τον ανασχηματισμό της και τη συμμετοχή των οπορτουνιστών και ρεφορμιστών σε αυτή. Σε αυτό το διάστημα, με την επιστροφή του Λένιν από την εξορία ενισχύεται ο προσανατολισμός του Μπολσεβίκικου Κόμματος στη Σοσιαλιστική Επανάσταση, τίθεται ο στόχος κατάληψης της εξουσίας από την εργατική τάξη.
Η δεύτερη φάση αφορά την περίοδο από τον Απρίλη ως τον Ιούλη του 1917. Σε αυτό το διάστημα η ταξική πάλη οξύνεται στο έπακρο. Τον Απρίλη (Μάη) του 1917 στην 7η Πανρωσική Συνδιάσκεψη του ΡΣΔΕΚ (Μπ.) εγκρίθηκαν οι προτάσεις του Λένιν και το σύνθημα “Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ” (Θέσεις του Απρίλη). Γίνονται μαζικές διαδηλώσεις με αυτό το σύνθημα. Τον Ιούνη το Μπολσεβίκικο Κόμμα τίθεται σε ημιπαράνομο καθεστώς καθώς εκδηλώνεται το πραξικόπημα του αντεπαναστατή στρατηγού Κορνίλοφ, που στόχευε στη διάλυση των Σοβιέτ και το χτύπημα των Μπολσεβίκων. Η αποφασιστικότητα και η εγρήγορση των Μπολσεβίκων όμως απέτρεψε την επιτυχία του πραξικοπήματος.
Η τελευταία φάση αφορά την τελική προετοιμασία της Επανάστασης. Το διάστημα αυτό παίρνονται οι ιστορικές αποφάσεις της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων για την προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης.
Από το Σεπτέμβρη του 1917, η στροφή των μαζών προς το Μπολσεβίκικο Κόμμα είναι ξεκάθαρη. Οι αγροτικές εξεγέρσεις πολλαπλασιάζονται και την ίδια στιγμή σημαντικός αριθμός στρατιωτών και ναυτών αρνούνται να πολεμήσουν για τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα η επιρροή των Μπολσεβίκων να ανεβαίνει ταχύτατα. Το πιο ξεκάθαρο σημάδι για την ολοκληρωτική μεταστροφή των μαζών είναι η κατάκτηση της πλειοψηφίας στα Σοβιέτ. Στις 5/18 (με το νέο ημερολόγιο) Σεπτέμβρη μπολσεβικοποιείται και το σοβιέτ της Μόσχας και στη συνέχεια η κατάκτηση της πλειοψηφίας στα σοβιέτ από τους Μπολσεβίκους εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα.
25 Οκτώβρη (7 Νοέμβρη) 1917
Στην Πετρούπολη, είχε φτάσει η ώρα της αποφασιστικής σύγκρουσης. Το επιτελείο της Επανάστασης βρίσκεται στο Σμόλνι, την έδρα του Σοβιέτ της Πετρούπολης. Η αντίπαλη πλευρά έχει συγκεντρώσει στρατό σε στρατηγικά σημεία της πόλης: στα χειμερινά ανάκτορα, έδρα της Προσωρινής Κυβέρνησης, στα ταχυδρομεία, τους σταθμούς των τρένων και αλλού. Ο Λένιν, που από την προηγούμενη μέρα με γράμμα του στην ΚΕ έχει προειδοποιήσει για την κρισιμότητα της στιγμής, φτάνει μεταμφιεσμένος στο Σμόλνι.
Τη νύχτα οι Μπολσεβίκοι καταλαμβάνουν στρατηγικά σημεία: το Κεντρικό Ταχυδρομείο, την Κρατική Τράπεζα, την Ηλεκτρική Εταιρεία. Το πρωί της 25ης Οκτώβρη/ 7ης Νοέμβρη η πρωτεύουσα ήταν στα χέρια των επαναστατών. Με την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα ολοκληρώνεται η νίκη του προλεταριάτου στην Πετρούπολη.
Την ίδια μέρα που η Πετρούπολη πέρασε στα χέρια των εξεγερμένων μαζών, η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή της Πετρούπολης, το όργανο της λαϊκής εξουσίας διακήρυττε: «Η υπόθεση για την οποία αγωνιζόταν ο λαός: άμεση πρόταση δημοκρατικής ειρήνης, κατάργηση της τσιφλικάδικης ιδιοκτησίας της γης, εργατικός έλεγχος στην παραγωγή, δημιουργία Σοβιετικής κυβέρνησης, η υπόθεση αυτή είναι εξασφαλισμένη. Ζήτω η επανάσταση των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών».
Η επανάσταση, βέβαια, δεν ήταν έργο μιας πράξης. Οι αστοί, δεν παραδόθηκαν αμαχητί. Στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε όμως, ο κόκκινος στρατός θα συντρίψει και την ντόπια αντίδραση άλλα και τα στρατεύματα των 16 καπιταλιστικών χωρών, ανάμεσα τους και της Ελλάδας, που προσπάθησαν να ανατρέψουν τη νεαρή Σοβιετική εργατική εξουσία.
Καθοριστικός ο ρόλος του ΚΚ στην Επανάσταση
Η Οκτωβριανή Επανάσταση επιβεβαίωσε την αναγκαιότητα ύπαρξης του Κομμουνιστικού Κόμματος, της συνειδητής, οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής. Το ΚΚ είναι αυτό που αναπτύσσει και μεταδίδει την επαναστατική θεωρία στην εργατική τάξη, καθοδηγεί ιδεολογικοπολιτικά τον αγώνα της.
Στην απόφαση του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας σημειώνεται: «Ο νομοτελειακός ρόλος του Κόμματος στη διαδικασία της σοσιαλιστικής θεμελίωσης και ανάπτυξης εκφράζεται στην καθοδήγηση της εργατικής εξουσίας, στην κινητοποίηση μαζών για τη συμμετοχή σε αυτήν. Η εργατική τάξη συγκροτείται ως ηγετική δύναμη της νέας εξουσίας πάνω από όλα με το Κόμμα της.»
Στη Ρωσία, οι βάσεις για να συγκροτηθεί η εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη μπήκαν με την ίδρυση του κόμματος του Μπολσεβίκων το 1903. Για πρώτη φορά στην ιστορία και ύστερα από σκληρή ιδεολογική διαπάλη με τους οπορτουνιστές, διαμορφώθηκε «μια οργανωμένη δύναμη με καταστατικά καθορισμένα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των κομματικών μελών, με θεμελιακή αρχή λειτουργίας τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.»4
Γι’ αυτό και το Μπολσεβίκικο κόμμα, ως κόμμα νέου τύπου, ήταν έτοιμο να εκπληρώσει το ρόλο του ως μαχητική–επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. «Το κόμμα των μπολσεβίκων, υπό την ηγεσία του Λένιν, είχε προετοιμαστεί θεωρητικά για τη σοσιαλιστική επανάσταση: Ανάλυση της ρώσικης κοινωνίας, θεωρία του αδύνατου κρίκου στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, εκτίμηση της επαναστατικής κατάστασης, θεωρία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Επέδειξε χαρακτηριστική ικανότητα εξυπηρέτησης της στρατηγικής με την ανάλογη -σε κάθε φάση ανάπτυξης της ταξικής πάλης- τακτική: συμμαχίες, συνθήματα, ελιγμούς κλπ.»5
Η ανταπόκριση του Μπολσεβίκικου Κόμματος στο καθήκον το ΚΚ να έχει υψηλή θεωρητική, ιδεολογική στάθμη και ατσάλωμα, να είναι αταλάντευτο στην πάλη κατά του οπορτουνισμού, ήταν καθοριστικός παράγοντος στην επιτυχία της Επανάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου