Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Γράφει ο Βασίλης Στεφ. Λάππας

Το εσπευσμένο κλείσιμο της Συνόδου της Βουλής των Ελλήνων με απόφαση του πρωθυπουργού κ. Καραμανλή κατόπιν νουθεσίας και προτροπής του υπουργού επί των Εσωτερικών κ. Παυλόπουλου και του Προέδρου του κοινοβουλευτικού σώματος κ. Σιούφα προκάλεσε ως άλλωστε αναμενόταν οξεία κριτική από τα πολιτικά κόμματα σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Η φαινομενική επιδίωξη της κυβέρνησης ήταν η αποσόβηση κλίματος πόλωσης και παρατεταμένης σκανδαλολογίας εν όψει των επικείμενων εκλογών για την ανάδειξη της νέας σύνθεσης του ευρωκοινοβουλίου. Είναι αλήθεια όμως πως και η θέση των πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να «κουκουλώσει» σοβαρές υποθέσεις που η δικαιοσύνη διερευνούσε και ο τύπος βοούσε για συγκεκριμένες ευθύνες στις οποίες εμπλέκονται βουλευτές και πρώην υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, ευσταθούσε.

Συνεπώς, η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα που διαχύθηκε και την οποία κατανοεί και με την οποία συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος – έτσι τουλάχιστον όπως αυτή καταγράφεται και αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις - είναι πως για μια ακόμα πολλοστή φορά οι πολιτικοί χρησιμοποιώντας νομικά τερτίπια και εξαντλώντας τα όρια της πολιτικής ηθικής και αναμφισβήτητα εκμαυλίζοντας την κοινοβουλευτική δεοντολογία εμφανίζονται στην κοινωνία ως οι αυθεντικοί υπονομευτές της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της εντιμότητας, του δημοσίου ήθους και ασφαλώς του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η κρίση στην Ελλάδα είναι προφανής και επικεντρώνεται στο ιδιότυπο καθεστώς ατιμωρησίας και ασυδοσίας στο οποίο πρωταγωνιστούν πολιτικοί αντιπρόσωποι του λαού οι οποίοι προέρχονται αποκλειστικά από τα κόμματα που άσκησαν και ασκούν εκτελεστική εξουσία.

Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. εναλλάσσονται στο κυβερνητικό θώκο χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για την καθιέρωση και εφαρμογή άμεμπτων και καθαρών διαδικασιών σε υποθέσεις που αφορούν συναλλαγές του κράτους με εθνικούς και πολυεθνικούς οργανισμούς κι εταιρίες παρά τις βαρύγδουπες και υποκριτικές εξαγγελίες τους περί διαφάνειας του δημοσίου βίου και εκσυγχρονισμού των δομών του κράτους. Συνεχίζουν απτόητοι να ασελγούν στις ελπίδες και στις προσδοκίες της νεολαίας και στους στόχους που προτάσσει κάθε τέσσερα – ο λόγος να το λέει – χρόνια η κοινωνία, προκειμένου να πορευτεί με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα προς ένα μέλλον το οποίο θα καλύπτει τα κριτήρια μιας κοινωνίας που επιθυμεί να ζει σε ένα περιβάλλον αξιοπρέπειας, ασφάλειας και πραγματικής ευημερίας.

Πανθομολογούμενη είναι η εκτίμηση πως οι ευθύνες των δύο κομματικών σχημάτων που έχουν πλέον προκαλέσει αποστέωση των προσδοκιών και της αισιοδοξίας του κοινωνικού συνόλου κι έχουν συντρίψει την κοινωνική του συνοχή, μεγεθύνοντας συγχρόνως τις εισοδηματικές και ταξικές ανισότητες καθίστανται τεράστιες και επισφραγίζουν καταλυτικά την αποδοκιμασία της κοινωνίας προς το καταρρέον πολιτικό σύστημα.

Το οποίο πολιτικό σύστημα αφενός παρακμάζει μέσα σε συνθήκες απροκάλυπτου πολιτικού εκφυλισμού και αμετροέπειας με συνέπεια να απαξιώνεται στη συνείδηση του Έλληνα πολίτη αφετέρου οδηγεί τη χώρα σε τέλμα. Γίνεται προφανές πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα συνθλίβεται μέσα στη μέγγενη της ανυποληψίας που το έχουν εξωθήσει οι δύο ισχυρότερες κοινοβουλευτικές δυνάμεις. Η δημαγωγία εκτρέφει τον λαϊκισμό κι αυτός με τη σειρά του την επιτηδευμένη πολιτική ένταση η οποία καθώς πλησιάζει η ώρα της λαϊκής ετυμηγορίας λαμβάνει χαρακτηριστικά κατασκευασμένης πόλωσης, επιδιώκοντας τι άλλο παρά τη συσπείρωση των οπαδών.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες μόνο την Κυριακή των Εκλογών ενδύονται την ιδιότητα του Ελεύθερου Πολίτη. Τον υπόλοιπο καιρό το πολιτικό εκφυλιστικό κατεστημένο της «πρασινογάλαζης» συμπαιγνίας τον συμπεριφέρεται ως οπαδό, τον χειραγωγεί, τον υποτάσσει και τελικά τον περιθωριοποιεί. Ένας λαός αλλοτριωμένος, μοναχικός, ατομικιστικός, γεμάτος φοβικά σύνδρομα κι απελπισμένος αυτό είναι το εκπληκτικό επίτευγμα του καταρρακωμένου και παραπαίοντος πολιτικού συστήματος.

Η οργή των πολιτών είναι απολύτως δικαιολογημένη. Μένει εν τοις πράγμασι να δειχθεί. Η ευθύνη των πολιτών στις εκλογές είναι πολύ σημαντική. Κρίνεται ως επιτακτική η αναγκαιότητα ριζοσπαστικής αλλαγής προσανατολισμού και κατεύθυνσης. Είναι μοναδική ευκαιρία για ένα πρώτο, υπεύθυνο, στιβαρό και ισχυρό ράπισμα στην εκλογική δύναμη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που τρεις δεκαετίες απολαμβάνουν τη νομή της εξουσίας βασισμένη στις επίπλαστες και ακατάσχετες υποσχέσεις τις οποίες «πετούν» στους «φτωχούς πεινασμένους και καταφρονεμένους» Έλληνες υπηκόους τους. Είναι καιρός ο λαός να γίνει επιτέλους Ελεύθερος, Αξιοπρεπής και Κυρίαρχος.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην Εβδομαδιαία εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ"