Λαϊκή Δεξιά (Μέρος Α)

Οι αστοί «δεξιοί» έχουν ταυτιστεί για χίλιους-δύο λόγους με την Χούντα, με τον Βασιλιά και τα σώματα Ασφαλείας.

Η χούντα ήταν ένα κενό στρατοκρατικό καθεστώς που καμία σχέση δεν είχε με αυτό που λέμε Επανάσταση. Ή καλύτερα η Επανάσταση τους τελείωσε, στις 22 Απριλίου! Η αισθητική του καθεστώτος έγινε συνώνυμο του κιτς και φυσικά φέρει ακέραια την ευθύνη (μαζί με τον Μακάριο), για την τραγωδία της Κύπρου. Αφήστε δε που η Επανάστασή τους ήταν τόσο «Επανάσταση», που το 73 ήθελαν να επαναφέρουν τον κοινοβουλευτισμό.

Η 21η Απριλίου, δεν ήταν τίποτα άλλο από μία στρατοκρατική χούντα των αστών δεξιών, που έβλεπαν να χάνουν την «κουτάλα» το 1967. Η χούντα έχει και αυτή τόση σχέση με την λαϊκή δεξιά, όσο σχέση έχει ο καπιταλισμός με τον Μαρξ.



Πάμε τώρα και στην υπόθεση «βασιλιάς-αστική δεξιά». Φαντάζει αστείο, άνθρωποι που μιλούν για «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» να αποδέχονται για αρχηγό του έθνους τους ένα αλλοδαπό, με μία οικογένεια προτεσταντική. Η ύπαρξη της βασιλείας στη χώρα μας ήταν ιδανική μόνο για τα συμφέροντα των Μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα για την Αγγλία.

Όσο βέβαια, το ότι οι αστοί δεξιοί που εννοείται ότι είναι υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας, δέχονται την λεγόμενη βασιλική περιουσία να την διεκδικεί η οικογένεια Γλύξμπουρκ, που την έχει κλέψει από την Δημόσια περιουσία του Ελληνικού λαού, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο, βλακείας! Για άλλη μία φορά δηλαδή, οι αστοί δεξιοί, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα να σκύβουν το κεφάλι στις λεγόμενες παραδοσιακές αξίες, λόγω προσωπολατρίας.



Ας δούμε λοιπόν και την υπόθεση με τα Σώματα Ασφαλείας. Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, από την ηλιθιότητα! Υπάρχουν «δεξιοί» που πιστεύουν ότι οι αρχές ασφαλείας είναι «δικοί μας άνθρωποι!».

Δηλαδή, αυτοί που εξυπηρετούν τα κάθε είδους σχέδια του κράτους, ενίοτε και άνομα, η προβοκατόρικα, θέλουν να μας πουν ότι οι ασφαλίτες, «είναι δικοί μας!». Η στρατολαγνεία και η αστυνομολατρεία, είναι φαινόμενο καθαρά, της ελληνικής αστικής δεξιάς. Μάλλον οι δεξιοί εκτός Ελλάδος, είναι πιο σοβαροί.